Εξαιρετικά επικίνδυνες για την ειρήνη και τη σταθερότητα της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου, είναι οι γεωπολιτικές και στρατιωτικές εξελίξεις, καθώς ο πόλεμος στη Συρία μαίνεται και διευρύνεται με τη εμπλοκή ισχυρών περιφερειακών κρατών όπως η Τουρκία , το Ισραήλ, ο Λίβανος και το Ιράν, που η στρατιωτική τους δραστηριότητα προστίθεται στην «μόνιμη» δράση αμερικανικών και ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή…
Σε αυτό το ασταθές, απρόβλεπτο, εκρηκτικό και πλήρως στρατιωτικοποιημένο διεθνές περιβάλλον, η Ελλάδα υποχρεούται να οργανώσει τα μέσα (πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά) αποτελεσματικής αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής , που διαχρονικά αποτελεί την μείζονα απειλή για τα εθνικά μας συμφέροντα. Συνιστά ασυγχώρητη αφέλεια, αν η Κυβέρνηση εκτιμά, ότι οι ΗΠΑ ή το ΝΑΤΟ ή η ανύπαρκτη (διπλωματικά και στρατιωτικά) Ε.Ε., θα στηρίξουν οπωσδήποτε την Ελλάδα, αν η Τουρκία επιχειρήσει να προσβάλει την ελληνική Κυριαρχία. Τα Στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή προωθούνται με την «αξιοποίηση» της Ελλάδας, ως «υποταγμένου» συμμάχου και πάντως, ανεξάρτητα, αν έτσι εξυπηρετούνται ή βλάπτονται, τα ελληνικά συμφέροντα.
Η Τουρκία στέλνει συνεχώς απειλητικά μηνύματα, που θα πρέπει να αφυπνίσουν την Κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα.
Η Τουρκία συνιστά σοβαρή απειλή για την Ελλάδα, ίσως την πιο σοβαρή, διότι στοχεύει στην αλλαγή του συνοριακού status στο Αιγαίο και την Θράκη, ενώ μεθοδεύει την γεωπολιτική και ενεργειακή ομηρία της Κύπρου. Η Ελλάδα συνορεύει με μια μεγάλη ισλαμική χώρα, την Τουρκία, που διαθέτει ισχυρές και πολυάριθμες Ένοπλες Δυνάμεις (55 εκατ. πληθυσμός και 1,2 εκατομμύρια είναι ενταγμένοι στις Ένοπλες Δυνάμεις, στην στρατοχωροφυλακή, στην ακτοφυλακή, στη ΜΙΤ και στην πολεμική Βιομηχανία), αλλά είναι και πολιτικά ασταθής, με απρόβλεπτη πολιτική ηγεσία και έχει πολλά μέτωπα ανοιχτά (Κουρδικό, Συρία). Το σύστημα εξουσίας υπό τον Τ. Ερντογάν έχει εξελιχτεί στην πιο αυταρχική κυβερνητική εξουσία στην περιοχή, ενώ δεν διστάζει να αξιοποιήσει την στρατιωτική ισχύ για την υλοποίηση πολιτικο-διπλωματικών στόχων. Η Τουρκία έχει πραγματοποιήσει στρατιωτική εισβολή στην Συρία, όπως παλαιότερα στην Κύπρο και στα Ίμια, προκειμένου να προστατέψει τα συμφέροντά της.
Η Τουρκία, παρότι είναι σε πόλεμο στην Συρία, έχει στην κορυφή της διπλωματικής της ατζέντας, την αλλαγή των συνοριακών δεδομένων στο Αιγαίο, την οποία και «υπενθυμίζει» καθημερινά με τη δραστηριότητα των τουρκικών στρατιωτικών μέσων (οπλισμένα μαχητικά αεροσκάφη, επιθετικά ελικόπτερα, αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου, πολεμικά πλοία). Η Τουρκία επισήμως από το 2011 έχει υποβάλλει αίτημα στο ΟΗΕ με το οποίο αμφισβητεί πλήρως την ελληνική θέση ότι τα θαλάσσια σύνορα των δυο κρατών ορίζονται από την μέση γραμμή μεταξύ των τουρκικών παραλίων και των νησιών του Αιγαίου. Η αμφισβήτηση αυτή αφορά κυρίως, την περίπτωση του συμπλέγματος του Καστελόριζου, αλλά και 18 νησιά και νησίδες, που κατά την Τουρκία κατέχονται παρανόμως από την Ελλάδα. Έντονη και προκλητική είναι το τελευταίο διάστημα η στρατιωτική δραστηριότητα της Τουρκίας γύρω από τα Ίμια και το Φαρμακονήσι. Τουρκικά πολεμικά πλοία περικυκλώνουν τα ελληνικά νησιά, τα Ίμια είναι ακατοίκητα, ενώ στο Φαρμοκονήσι υπάρχει στρατιωτική φρουρά και τουρκικά ελικόπτερα πετούν συχνά πάνω από αυτά, δηλαδή πάνω από ελληνικό έδαφος, ανενόχλητα!
Πρέπει να απασχολήσει πολύ σοβαρά την Ελλάδα, η θέση της Τουρκίας, ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, όπως δήλωσε ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούντ Τσαβούσογλου: «Δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας και της Κύπρου. Θεωρούμε ως εξωτερικά όρια της τουρκικής υφαλοκρηπίδας την μέση γραμμή ανάμεσα στις ακτές της Τουρκίας κα της Αιγύπτου! Η Τουρκία ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα της και αυτό το δικαίωμα θα το υπερασπιστούμε με κάθε μέσο » (συνέντευξη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 4-2-2018). Ουσιαστικά ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών αμφισβητεί ευθέως ότι το Καστελόριζο διαθέτει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Και επομένως η Ελλάδα δεν έχει θαλάσσια σύνορα (υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ), ούτε με την Κύπρο, αλλά ούτε και με την Αίγυπτο. Και δηλώνει απερίφραστα, ότι η θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου είναι τουρκική υφαλοκρηπίδα, όπου η Τουρκία ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα τα όποια και θα τα υπερασπιστεί με κάθε μέσο, διπλωματικό , πολιτικό και στρατιωτικό. Το θέμα του Καστελόριζου, όπως έχω αναφέρει σε παλαιότερα άρθρα μου, είναι τεράστιας εθνικής σημασίας.
Η έντονη αμφισβήτηση των συνορευουσών θαλασσίων ζωνών Ελλάδας και Κύπρου, από την Τουρκία (αφού εξαιρεί ετσιθελικά το Καστελόριζο από την Ελληνική Επικράτεια), σχετίζεται άμεσα με την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου ορυκτού πλούτου της ανατολικής Μεσογείου και με την απόφαση να κατασκευαστεί ο αγωγός μεταφοράς φυσικού Αερίου EastMed. Επίσης, δεν πρέπει αποτελεί έκπληξη, η τυχοδιωκτική επιλογή της Τουρκίας, να περικυκλώσουν και να καθηλώσουν πλοία του τουρκικού στόλου, το ιταλικό γεωτρύπανο SAIPEM 1200, που προγραμμάτιζε έρευνες εντός του τεμαχίου «3» της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
Μάλιστα ο απόστρατος αντιναύαρχο Τζεμ Γκιουρντενίζ, σύμβουλος εξ απορρήτων του Ταγίπ Ερντογάν, σε συνέντευξή του στην τουρκική εφημερίδα Μιλλιέτ , δήλωσε: «Επειδή η Τουρκία κάνει μια σοβαρή στρατιωτική επιχείρηση νοτίως της Συρίας και η κοινή γνώμη επικεντρώνεται εδώ, οι Έλληνες και η ελληνική Διοίκηση της νότιας Κύπρου, το αξιολογούν ως μια ευκαιρία, για να αυθαιρετούν, είτε στο Αιγαίο, είτε στην Ανατολική μεσόγειο. Ωστόσο, υπενθυμίζουμε πως, όποτε συμπεριφέρθηκαν με αυτό τον καιροσκοπισμό είχαν σημαντικές εδαφικές απώλειες. Μπορούμε δώσουμε ως παράδειγμα την ειρηνευτική επιχείρηση της Κύπρου και τα Ίμια».
Η αντιμετώπιση της αναθεωρητικής , προκλητικής και επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας, είναι Εθνική υπόθεση. Η Τουρκική απειλή, είναι σοβαρή απειλή που στρέφεται κατά της ανεξαρτησίας , της εδαφικής κυριαρχίας και ζωτικών συμφερόντων του Ελληνικού Κράτους, αλλά και κατά της ασφάλειας και Ελευθερίας του Ελληνικού Λαού και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί, ούτε μέσα από συμμαχικά σχήματα (ΝΑΤΟ, στρατιωτική συνεργασία με Ισραήλ) , αλλά ούτε και με ξεπερασμένους ιδεοληπτικούς αφορισμούς. Απαιτείται ενημέρωση , υπεύθυνη και αντικειμενική, των ελλήνων πολιτών , ώστε να διασφαλιστεί, κατά το δυνατόν, η κοινωνική συναίνεση και ευαισθητοποίηση, στην αντιμετώπιση μιας θανάσιμης εθνικής απειλής. Η λαϊκή συμμετοχή, είναι προϋπόθεση για μια αποτελεσματική αντίδραση στην κλιμακούμενη τουρκική προκλητικότητα.
