Ο "διαπραγματευτικός τουρισμός", το Νομισματοκοπείο και τα αποθεματικά της ΕΚΤ στην Ελλάδα. Του Παν. Λαφαζάνη

Στο πλαίσιο της “έρευνας” της εφημερίδας τα ΝΕΑ για τα 3 χρόνια διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης έγραψε για την εφημερίδα ένα σύντομο κείμενο που δημοσιεύτηκε σήμερα Παρασκευή 26/1/18.
Το κείμενο του Παν. Λαφαζάνη κάνει μια σύντομη αναφορά στην πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και στο πως φτάσαμε στην υπογραφή του τρίτου καταστροφικού μνημονίου.
Ο Παν. Λαφαζάνης αναφέρεται ιδιαίτερα στον μακρόσυρτο αδιέξοδο “διαπραγματευτικό τουρισμό”, όπως τον είχε καταγγείλει τότε, της ομάδας Τσίπρα – Βαρουφάκη – Δραγασάκη – Τσακαλώτου. Και ήταν αδιέξοδη αυτή η πολιτική διότι η κυβέρνηση πήγαινε σε μια διαπραγμάτευση χωρίς να έχει εναλλακτική πρόταση, παρά την επίμονη προσπάθεια του Αριστερού Ρεύματος για επεξεργασία πρότασης εξόδου από την ευρωζώνη στη βάση του ριζοσπαστικού μας προγράμματος. Αντίθετα, η κυβέρνηση ουσιαστικά έλεγε ότι χωρίς συμφωνία με τους πιστωτές, η χώρα οδηγείτο στο χάος.
Παρ’ όλα αυτά και παρ’ όλη την έλλειψη προετοιμασίας όταν στην φάση του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου, η ΕΚΤ προχώρησε σε ανοικτό εκβιασμό σε βάρος της Ελλάδας, κόβοντας την χρηματοδότηση των τραπεζών, ο Παν. Λαφαζάνης κατέθεσε, έστω την ύστατη στιγμή, ρεαλιστική πρόταση που θα μπορούσε να απαντήσει αποτελεσματικά στον εκβιασμό, να διευκολύνει την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, να στηρίξει τις τράπεζες και την εθνικοποίηση τους και να ανοίξει το δρόμο για την εφαρμογή του ριζοσπαστικού μας προγράμματος.
Η πρόταση του Λαφαζάνη τότε ήταν να αξιοποιηθεί μέρος των αποθεμάτων πολλών δισ. ευρώ που είχε στο δίκτυο της Τράπεζας Ελλάδας ώστε να κτιστεί μια γέφυρα για την γρήγορη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα.
Η πρόταση αυτή ρεαλιστική, εφαρμόσιμη και αναγκαία, αντιμετώπισε την λυσσώδη αντίδραση των Τσίπρα, Βαρουφάκη, Δραγασάκη κλπ καθώς και την λυσσασμένη αντίδραση του εγχώριου και ευρωπαϊκού κατεστημένου. Πρώτος ο Τσίπρας την συκοφάντησε και αντί να την πει με το όνομα της, την βάπτισε επιτηδείως “ριφιφί στο Νομισματοκοπείο” και έτσι συκοφαντικά πέρασε στα καθεστωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Κ.Τ

Το κείμενο που δημοσιεύθηκε είναι το εξής:

Ο “διαπραγματευτικός τουρισμός”, το Νομισματοκοπείο και τα αποθεματικά της ΕΚΤ στην Ελλάδα

Με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Γενάρη του 2015 η Ελλάδα είχε μια μεγάλη ιστορική δυνατότητα: Να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία για να σπάσει την κακοδαιμονία μιας εξαρτημένης και έμφοβης χώρας και να προχωρήσει σε νέους δημοκρατικούς δρόμους παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης.

Δυστυχώς, όμως, ο Αλ. Τσίπρας και η τότε ομάδα του, Βαρουφάκης, Δραγασάκης, Παπάς, Φλαμπουράρης κλπ έδρασαν ως συνωμότες και ραδιούργοι εναντίον της λαϊκής εντολής για την υπονόμευση και τελικά ακύρωση του ριζοσπαστικού προγράμματος με το οποίο εξελέγη ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η ιστορία της πρώτης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία συμμετείχα, υπήρξε μια ιστορία συνεχών υποχωρήσεων από τις δεσμεύσεις μας και συνεχών πραξικοπημάτων από τον Τσίπρα και τους οπλαρχηγούς του, μέχρι να φθάσουμε στην μεγάλη προδοσία του Αυγούστου του 2015 με την εξευτελιστική ψήφιση του τρίτου καταστροφικού μνημονίου, το οποίο, να σημειώσουμε, υπερψήφισαν και η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι που τώρα διαμαρτύρονται.

Όλη η προσπάθεια της κυβερνητικής ομάδας και των κατεστημένων κέντρων στην πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν πως να απομονώσουν το Αριστερό Ρεύμα και την Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ, που έδιναν μια μεγάλη μάχη για να κρατηθεί η κυβερνητική πορεία στο πλαίσιο των δεσμεύσεων μας.

Προσωπικά από την πρώτη στιγμή κατάγγελνα σε όλα τα κυβερνητικά όργανα την αδιέξοδη διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης.

Ειδικότερα κατηγορούσα πρόσωπο με πρόσωπο τους Τσίπρα – Βαρουφάκη – Δραγασάκη και Τσακαλώτο ότι έκαναν ένα αδιέξοδο “διαπραγματευτικό τουρισμό”, πράγμα που είχε οδηγήσει ορισμένες φορές και σε θορυβώδη διάλυση των συνεδριάσεων μας.

Αυτός ο “διαπραγματευτικός τουρισμός”, τόνιζα, ζημίωνε φοβερά την Ελλάδα και έσφιγγε τη θηλιά στο λαιμό της, αφού η κυβέρνηση δεν ήθελε να ξεκαθαρίσει το τοπίο, καταθέτοντας εναλλακτική πρόταση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που δεν με καλούσαν στο στενό κυβερνητικό όργανο οικονομικής πολιτικής, παρ’ ότι είχαν υποχρέωση.

Η προδοσία της λαϊκής εντολής του Γενάρη του ’15 και του δημοψηφίσματος δεν ήταν καθόλου μονόδρομος.

Μέχρι την τελευταία στιγμή πρότεινα ρεαλιστική εναλλακτική λύση στο πρωτοφανούς βαρβαρότητας δίλημμα της ΕΚΤ: Συνθηκολογείτε είτε ο ελληνικός λαός καταδικάζεται σε αργό θάνατο.

Η πρόταση μου αφορούσε την νόμιμη και επιβαλλόμενη αξιοποίηση μέρους των αποθεμάτων δισεκατομμυρίων της ΕΚΤ στην χώρα μας για το πέρασμα της Ελλάδας σε εθνικό νόμισμα, προκειμένου να υποβοηθηθεί η εφαρμογή των ριζοσπαστικών μας δεσμεύσεων.

Λύσσαξαν τότε Τσίπρας, Βαρουφάκης, Δραγασάκης, Πρ. Παυλόπουλος με την πρόταση μου. Λειτούργησε ως βρώμικο παρακράτος και ο Στουρνάρας για να την αποτρέψει.

Όλοι μαζί αυτοί οι κοινοί και άθλιοι πραξικοπηματίες και συκοφάντες, λέγοντας ψεύδη, βάπτισαν την θέση μου: “ριφιφί στο Νομισματοκοπείο”. Καμία σχέση.

Αν η πρόταση μου είχε τότε γίνει δεκτή η χώρα θα βρισκόταν σήμερα σε μια δυναμική ανορθωτική πορεία.

Από κει και πέρα με το τρίτο μνημόνιο τα πράγματα πήραν τον καταστροφικό δρόμο τους. Σήμερα ακούγεται ξανά η άθλια γνωστή επί 10 χρόνια προπαγάνδα περί νέου “succes story”. Διέξοδος για την Ελλάδα δεν υπάρχει με δεσμεύσεις κηδεμονίας ενός και πλέον αιώνα. Ποτέ “αποικία” δεν είδε φως με σχέδια των αποικιοκρατών της.

Ο Αλ. Τσίπρας είναι ο μοιραίος άνθρωπος σε ένα μοιραίο κατεστημένο, που θέλει να καταστήσει μοιραία και την χώρα. Θα το επιτρέψουμε;