Tο Κόκκινο που έγινε μαύρο και δεν ακούει

Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένας ραδιοφωνικός σταθμός της αριστεράς που σε 24ωρη βάση, κατήγγειλε τα μνημόνια, τους μνημονιακούς υπηρέτες που τα εφαρμόζουν και όσους τους στηρίζουν.

Επίσης στέκοταν δίπλα στους πολίτες που βίωναν τα αποτελέσματα των κοινωνιοκτόνων πολιτικών των μνημονίων αναδεικνύοντας συνεχώς τις κοινωνικές αδικίες και τη δυστυχία.
Το κυριότερο όμως και που με αφορά, ήταν ότι στήριζε και έδινε βήμα και λόγο στα κινήματα πολιτικής ανυπακοής που καθημερινά έδιναν μάχες προκειμένου να κρατήσουν όρθια τη κοινωνία και παράλληλα να ανατρέψουν την πολιτική κατάσταση στη χώρα, μέσα από κινητοποιήσεις στα διόδια, στα ειρηνοδικεία, στις επανασυνδέσεις ρεύματος, τα συλλαλητήρια διαμαρτυρίας, τις πολιτικές παρεμβάσεις σε υπουργεία, οργανισμούς, ακόμα και σε παρελάσεις που δεν άφηναν σε χλωρό κλαρί κανένα μνημονιακό κάθαρμα που είχε συμβιβαστεί με τους δανειστές για να σαρώσουν τα πάντα στη χώρα.

Ολα αυτά, μέχρι τον Ιούλη του 2015 όταν και μετά το ”μεγάλο ξεπούλημα του δημοψηφίσματος” και τον ”έντιμο συμβιβασμό” της ομάδας Τσίπρα, τα πάντα άλλαξαν.
Τότε ξαφνικά τα κινήματα ξεχάστηκαν από τον ραδιοσταθμό, το τηλεφωνικό κέντρο μας ξέχναγε και τα μέιλ που εκφράζαμε τις αγωνίες μας έμεναν αναπάντητα.
Ο κατήφορος είχε αρχίσει.

Τα μνημόνια έγιναν ευλογία, οι δανειστές έντιμοι συνομιλητές, η Μέρκελ ο Σόιμπλε και ο Νταισελμπλούμ καλοί φίλοι που θέλουν το καλό μας.

Παράλληλα, όσοι κράτησαν έντιμη και σταθερή ιδεολογική πολιτική και κοινωνική θέση και στάση, μετατράπηκαν σε τραμπούκους, συμμορίες, φασίστες και ”ένα μπουλούκι αριστεριστών” που δείλιασαν, δεν λέρωσαν τα χέρια τους και τράπηκαν σε φυγή αφήνοντας την συνεπή και θαρραλέα αριστερά του Μαξίμου μόνη της να σώσει τη χώρα.

Και φυσικά το μόνο που επιθυμούν όλοι αυτοί είναι να φέρουν τη δεξιά του μητσοτάκη στην εξουσία.

Και όλα αυτά, χωρίς να υπάρχει η παραμικρή αντίδραση και καμμία προσπάθεια υπεράσπισης μας στην ανέντιμη, ανελέητη, άθλια επίθεση της κυβέρνησης προς τα κινήματα και την ”άλλη αριστερά”, από κανέναν δημοσιογράφο και κανέναν εμπλεκόμενο παράγοντα με τον σταθμό.

Σήμερα οι εργαζόμενοι του κόκκινου δέχονται μια ανελέητη επίθεση από τους ιδιοκτήτες του σταθμού, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή την κυβέρνηση που στηρίζουν, αφού τους ζήτησαν να δεχτούν μειώσεις στους ήδη πενιχρούς μισθούς τους.

Μαθαίνω ότι δεν υπέγραψαν και κάποιοι προσέφυγαν στο ΣΕΠΕ, δηλαδή στον Νάσο Ηλιόπουλο, δηλάδη στη κυβέρνηση, για να βρουν το δίκιο τους και τρεις από αυτούς απολύθηκαν.

Για όλους εμάς κάτι τέτοιο δεν αποτελεί έκπληξη, αφού έχουμε εκφράσει και αποτυπώσει τη θέση μας για το ρόλο που καλέστηκε να παίξει η κυβέρνηση και που μας οδηγεί.
Εκπληξη αποτελεί ”η έκπληξη των εργαζόμενων του σταθμού” για αυτή την εξέλιξη, αφού τα δείγματα γραφής της κυβέρνησης για την οποία εργάζονται είναι ξεκάθαρα.

Είναι μια κυβέρνηση αδίστακτη που στην αγωνία της να παραμείνει στη θέση της και να φέρει σε πέρας το καταστροφικό της έργο, δεν υπολογίζει φίλους, συντρόφους, συναγωνιστές, εργαζόμενους, δεν υπολογίζει τίποτα.

Επομένως οι μόνες επιλογές που έχουν όσοι παραμένουν εκεί, είναι δυο.
Η να συνεχίσουν να είναι πιόνια κα να δέχονται να τους χρησιμοποιούν και να τους εξευτελίζουν χωρίς να μιλάνε και με μισθούς πείνας, η να παραιτηθούν και να ανακτήσουν την Περηφάνεια και την Αξιοπρέπεια τους, όπως έχουμε πράξει όλοι εμείς που δεν συμμαχήσαμε με τον διάβολο για ένα ξεροκόματο.

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να καταλάβουν ότι είναι αναλώσιμοι, για συγκεκριμένη χρήση και με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, δηλαδή μέχρι να σηκώσουν κεφάλι και να τους το κόψουνε.