Ανικανότητα; Αδιέξοδα; Ανοησία; Εθελοδουλία; Ή όλα μαζί;

Η επίσκεψη Erdogan εξελίχθηκε σε φιάσκο με άκρως δυσμενείς συνέπειες για τα ελληνικά θέματα.

Η ανίκανη, έμφοβη, εκτός τόπου και χρόνου και εθελόδουλη κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου-Κοτζιά έδωσε πρωτοφανώς χρυσή ευκαιρία στον Erdogan να ξεδιπλώσει την υψηλή αναθεωρητική στρατηγική του μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο και στο Μέγαρο Μαξίμου, κατάμουτρα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό.

Ο αντίλογος πως Παυλόπουλος και Τσίπρας απάντησαν ικανοποιητικά στον Erdogan δεν διαθέτει καμιά σοβαρότητα, αν δεν είναι πρόφαση.

Αλίμονο αν Τσίπρας-Παυλόπουλος δεν έβρισκαν τίποτα να απαντήσουν απέναντι σε μια προκλητική δεσποτική Τουρκία η οποία παραβιάζει ευθέως το διεθνές δίκαιο και τους διεθνείς κανόνες.

Το παράδοξο είναι ότι η Ελλάδα αντί να έχει την πρωτοβουλία της ατζέντας, την τελευταία την καθόρισε ο επιθετικά μέσα στην έδρα μας ο Τ. Erdogan, μεταφέροντας την αντιπαράθεση στις διεκδικήσεις της Τουρκίας σε βάρος της χώρας μας, με τον Erdogan να αντιμετωπίζει, όχι εντελώς ανεπιτυχώς σε επικοινωνιακό επίπεδο και τους δύο πολιτειακούς παράγοντες της χώρας μας.

Ο Τ. Erdogan μάλλον γνώριζε τι ήθελε με την επίσκεψη του στην Ελλάδα και ήταν αποφασισμένος να το φέρει σε πέρας, ενώ η ελληνική πλευρά απροετοίμαστη η ίδια και χωρίς να έχει προετοιμάσει την επίσκεψη, δεν φαίνεται να είχε κανένα θετικό στόχο.

Το “βατερλώ” ήταν αναμενόμενο. Από δω και μπρος, τίποτα, μάλλον, δεν θα είναι όπως πριν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η ατζέντα της νέας φάσης θα έχει νέα ημερήσια διάταξη, η οποία έχει διατυπωθεί ευθέως από τον Τ. Erdogan στην Αθήνα.

Δεν είναι γνωστό ποιοι και πως συνέλαβαν την ιδέα της επίσκεψης του Erdogan ως ανοιχτό φάκελλο, χωρίς να έχει συμφωνηθεί προηγουμένως ούτε ίχνος θετικού αποτελέσματος.

Λέγεται ότι η ιδέα αυτής της επίσκεψης υποβλήθηκε ή τουλάχιστον υποβοηθήθηκε από τις ΗΠΑ.

Λέγεται ότι η Ελλάδα μπορεί να χρησιμοποιήθηκε για άλλη μια φορά ως πειραματόζωο για την διερεύνηση των προθέσεων του Erdogan προς την Δύση.

Πάντως δεν θα υπήρχε μεγαλύτερη αφέλεια ή μεγαλοϊδεατισμός από μια “αποικιοκρατούμενη” Ελλάδα, να έχει την εντύπωση ότι θα ήταν αναγκαίο όχημα στον Erdogan, για να ανοίξει πόρτες προς την Δύση. Αστεία πράγματα! Το μόνο που δεν θα χρειαζόταν ποτέ ο Erdogan ήταν την Ελλάδα ως ενδιάμεσο για να συσφίξει τις σχέσεις του με την Δύση. Μπορεί πολύ καλά να το πράξει απευθείας.

Δεν είναι εύκολες οι προβλέψεις. Το μέλλον, όμως, των ελληνοτουρκικών σχέσεων μάλλον δεν προδιαγράφεται ευχάριστο και ίσως εξελιχθεί σε επικίνδυνο.

Η Ελλάδα είναι διπλά παγιδευμένη. Παγιδευμένη στην μνημονιακή κηδεμονία και στον αμερικανο-ατλαντισμό.

Η δορυφοροποίηση της χώρας στις ΗΠΑ και Ισραήλ, πέραν της ταπεινωτικής της όψης, δεν είναι καθόλου αποδοτική.

Ιδιαίτερα μετά την απόφαση Trump για την Ιερουσαλήμ, η Ελλάδα δεν έχει κανένα περιθώριο να συνεχίσει ως κομπάρσος του αμερικανοϊσραηλινού άξονα και στην ουσία να κάνει τον “ψόφιο κοριό” απέναντι στην μεταφορά της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ.

Η Αθήνα κινδυνεύει να βρεθεί πλέον στο στόχαστρο και να απομονωθεί σε μια περιοχή, στην οποία ΗΠΑ και Ισραήλ χάνουν έδαφος και νέα μπλοκ δυνάμεων, με πρώτη την Ρωσία, αναδύονται.

Ένας τέτοιος προσανατολισμός είναι ότι χειρότερο για την χώρα μας και δίνει πρόσθετα πλεονεκτήματα στην Τουρκία.

Η Ελλάδα έχει δυνατότητες και ευκαιρίες, αρκεί να τις αξιοποιήσει με μια νέα ανεξάρτητη πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Και πρώτα απ’ όλα να αξιοποιήσει τις δυνατότητες για στρατηγικές σχέσεις συνεργασίας με την Ρωσία, αντί να αφήνει κενά τα οποία εκμεταλλεύονται άλλοι σε βάρος μας και ειδικότερα η Τουρκία, η οποία εμφανίζεται ως αποκλειστικώς προνομιακός σύμμαχος της Μόσχας.

Ν.Ζ