Έκπληξη προκάλεσε η είδηση ότι η ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε την υποψηφιότητα του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα για τη θέση του επιτρόπου του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ύστερα από τη λήξη της θητείας του Λετονού Νιλς Μουίζνιεκς τον Απρίλιο του 2018.
Και την αρχική έκπληξη ακολούθησαν αντιδράσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς ο προτεινόμενος έχει συνδέσει το όνομά του με τη σθεναρή υπεράσπιση της ευρω-τουρκικής συμφωνίας για το προσφυγικό και τις προσπάθειες εφαρμογής της με κάθε τρόπο. Με δεδομένο ότι η εφαρμογή της έχει οδηγήσει σε περιορισμό και κατάφωρες παραβιάσεις του κράτους δικαίου, όπως επισημαίνει το σύνολο των ελληνικών και διεθνών οργανώσεων δικαιωμάτων.
Αυτή υπήρξε, εξάλλου, και η άποψη του απερχόμενου επιτρόπου, ο οποίος καλούσε τα κράτη-μέλη να μην την υιοθετήσουν, υποστηρίζοντας πως θα οδηγούσε σε υποχώρηση το μεταπολεμικό ευρωπαϊκό οικοδόμημα του προσφυγικού δικαίου.
Η υπεράσπιση της συμφωνίας αυτής και η εφαρμογή της πολιτικής των κλειστών συνόρων από τον Έλληνα υπουργό αποτελεί και τη βάση της ελπίδας της ελληνικής κυβέρνησης πως η υποψηφιότητά του θα υποστηριχτεί από τις κυρίαρχες δυνάμεις στην Ευρώπη, που φαίνεται να μένουν αδιάφορες μπροστά στην επέλαση της Ακροδεξιάς.
Ο άνθρωπος αυτός έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τον εγκλωβισμό χιλιάδων προσφύγων στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, όπου διαβιούν υπό άθλιες συνθήκες, ενώ εκατοντάδες είναι αυτοί που επαναπροωθήθηκαν στην Τουρκία, μια χώρα την οποία εμφάνισε ως ασφαλή, παραβλέποντας την πραγματικότητα του καθεστώτος που κυριαρχεί εκεί. Είναι ευρέως γνωστή, άλλωστε, η συχνή προσφυγή στην αστυνομική βία των ΜΑΤ για την αντιμετώπιση των όποιων εκδηλώσεων διαμαρτυρίας των εγκλωβισμένων προσφύγων.
Η υποψηφιότητά του φανερώνει και την αντίληψη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να συμβεί, όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός, μόλις πριν λίγες μέρες, διαπίστωνε ταύτιση των απόψεών του για τη δημοκρατία μ’ αυτές του Τραμπ!
