“Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει, είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε” (Μικρόκοσμος, ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ)
H Ηριάννα είναι ένας τέτοιος άνθρωπος. Και δεν είναι βέβαια η πρώτη. Δεν θα είναι η τελευταία. Δεν είναι η μόνη, αλλά τουλάχιστον δεν είναι μόνη. Η ιστορία της, η προφανής άδικη δίκη της, κατάφερε να συσπειρώσει σε ένα μαζικό κίνημα διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης ανθρώπους, συλλογικότητες, φορείς και οργανώσεις από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες. Κατάφερε να σπάσει τη σιωπή, να λύσει την αμηχανία κάποιων από τους λεγόμενους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, οι οποίοι μίλησαν, γεγονός, που καιρό τώρα πολλοί αποζητούσαν.
Από το ψήφισμα στο Avaaz που «τρέχει» στη γνωστή διαδικτυακή πλατφόρμα με αποδέκτη την Ελληνική Δικαιοσύνη, την Ελληνική κυβέρνηση, και τον Άρειο Πάγο κι έχει σε λίγες μόνο μέρες συγκεντρώσει 20.000 υπογραφές για την Ηριάννα, μέχρι ανακοινώσεις Πανεπιστημιακών, άρθρα δημοσιογράφων, δηλώσεις καλλιτεχνών, συγγραφέων, ποιητών, ανακοινώσεις πολιτικών οργανώσεων και ομάδων και την πορεία συμπαράστασης χιλιάδων ανθρώπων στο κέντρο της Αθήνας, το αίτημα είναι ένα και τόσο προφανές, όσο προφανές είναι και το μήνυμα που έστειλε η θεσμική Δικαιοσύνη. Αυτή τη μποδίζει να βαδίσει; Κι εμείς βαδίζουμε μαζί της. Τώρα, γινόμαστε Ηριάννα. Μέχρι την απελευθέρωση. Τη δική της. Τη δική μας. Γιατί;
H δίκη του Κάφκα
Η καταδίκη της Ηριάννας Β.Λ., υποψήφιας διδάκτορος της Φιλοσοφικής και επιστημονική συνεργάτης σε διάφορα πανεπιστημιακά προγράμματα, σε 13χρόνια κάθειρξη είναι αποτέλεσμα μιας δίκης η οποία σε κανένα σημείο της δεν απέδειξε την ενοχή της, αφού…
Μάρτιος 2011: η Αντιτρομοκρατική στοχοποιεί τον Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο λόγω των κοινωνικών του σχέσεων με άτομα ύποπτα για συμμετοχή στη Συνωμοσία Πυρήνων Φωτιάς. Κατά την έφοδο στην οικία του συλλαμβάνεται μαζί με την κοπέλα του Ηριάννα Β.Λ. (23 χρόνων). Η Ηριάννα, αφού δίνει οικειοθελώς δείγμα DΝΑ, αφήνεται ελεύθερη. Ο Κ.Π. κατηγορείται για συμμετοχή στη ΣΠΦ, αλλά αθωώνεται στο δικαστήριο από τον πρώτο βαθμό, ομόφωνα και αμετάκλητα.
Νοέμβριος 2011: κάποιος που δεν έχει παρουσιαστεί στο δικαστήριο ανακαλύπτει ένα κουτί με όπλα στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου. Μετά από ένα χρόνο, τα εργαστήρια της αστυνομίας βρίσκουν, πάνω σε ένα αχρησιμοποίητο γεμιστήρα όπλου, δείγμα DNA που ταυτοποιείται μερικώς με αυτό της Ηριάννας.
Γενάρης 2013: Η Ηριάννα συλλαμβάνεται αλλά αφήνεται ελεύθερη με περιοριστικούς όρους. Σε παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβούλιου Εφετών αναφέρεται πως «κανένα στοιχείο που να τη συνδέει με την οργάνωση ΣΠΦ δεν βρέθηκε από την άρση τόσο του τηλεφωνικού όσο και του τραπεζικού απορρήτου».
Ιούνιος 2017: η Ηριάννα καταδικάζεται σε 13 χρόνια κάθειρξη χωρίς αναστολή, για συμμετοχή στην ΣΠΦ. Χωρίς μάρτυρες, χωρίς στοιχεία, χωρίς αναγνώριση οποιουδήποτε ελαφρυντικού. Μοναδικό «στοιχείο», το μερικώς ταυτοποιημένο δείγμα DNA, το οποίο έχει χαρακτηριστεί «χαμηλής ποσότητας και ποιότητας» από το διορισμένο από την υπεράσπιση πραγματογνώμονα. Δείγμα που «τελείωσε» σύμφωνα με την απάντηση των αρχών, όταν ζητήθηκε από την υπεράσπιση να της παρασχεθεί για να συντάξει ο πραγματογνώμονας τη δική του έκθεση.
17 Ιουλίου 2017: έχει οριστεί δικάσιμος, στην οποία θα εξεταστούν οι λόγοι για τους οποίους η Ηριάννα πρέπει να αφεθεί ελεύθερη μέχρι την εκδίκαση της Έφεσης.
«Μπράβο, Τίτο, φώναξα»
«Στις 23 του μηνός στην παρουσίαση της ποιητικής ανθολογίας του Θανάση Νιάρχου άκουσα τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο να συμπληρώνει την ανάγνωση ποιημάτων του με την παράκληση-προτροπή προς όλους μας να μην αφήσουμε την Ηριάννα να σαπίσει στη φυλακή, να μην επιτρέψουμε να καταστραφεί η ζωή μιας νέας κοπέλας. Μπράβο, Τίτο, φώναξα» γράφει η Μάρω Δούκα.
«Τι θα μπορούσαμε να υποθέσουμε για τούτη την καταδίκη; Οτι διαπνέεται από τυφλή, τιμωρητική διάθεση; Οτι πρόκειται για τυπική δικαστική πλάνη; Οτι υπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες; Ή ότι απλώς βρισκόμαστε μπροστά σε μια άκρως “ανθρώπινη” αποθέωση του παραλογισμού; Θα μπορούσε η καταδίκη της Ηριάννας να οφείλεται απλώς στο ότι όχι μόνο δεν “αποκηρύσσει” τον αγαπημένο της (ωσάν το δικαστήριο να μην έχει αποφασίσει τελεσίδικα για την αθωότητά του), αλλά και στο ότι η συναίσθηση της δικής της αθωότητας την εμψυχώνει να σταθεί με το κεφάλι ψηλά στο δικαστήριο; Και αναρωτιέμαι: Τι ήταν εκείνο που εξόργισε πιο πολύ τον βασιλιά Κρέοντα και διέταξε την καταδίκη της Αντιγόνης. Το ότι η Αντιγόνη, αψηφώντας την εντολή του, τόλμησε να μην αφήσει άταφο τον αδελφό της ή το ότι η υπερηφάνεια και το ήθος της δεν της επέτρεψαν να γονατίσει μπροστά του και να του ζητήσει έλεος; Στην αστική δημοκρατία όμως (και αυτή είναι η ευεργετική ειδοποιός διαφορά της από τα άλλα, κατά μήκος όλου του χρόνου, πολιτεύματα) για την αντιμετώπιση παρόμοιων εκτροπών στην απονομή δικαιοσύνης έχει σοφά προνοήσει ο Νομοθέτης. Γι’ αυτό και η προτροπή-παράκληση του Τίτου Πατρίκιου σε μια εκδήλωση για την ποίηση, “Μην αφήσουμε την Ηριάννα να σαπίσει στη φυλακή, μην επιτρέψουμε να καταστραφεί η ζωή μιας νέας κοπέλας”, είναι πράξη βαθύτατης πολιτικής και κοινωνικής ευθύνης που μας αφορά όλους», καταλήγει η συγγραφέας.
«Ειλικρινά, έχω απομείνει άναυδος και ανήμπορος πια να εκφράσω με λέξεις την απογοήτευσή μου για την κατάντια των ανθρώπινων κοινωνιών, που στη σύγχρονη αυτή εποχή του χυδαίου νεοφιλελευθερισμού των αγοραίων ηθών και δικαίων, ανάμεσα σε όλα αυτά που είναι σε θέση να διαπράξουν, μπορούν και να στερούν χωρίς σπουδαίες και στέρεες αποδείξεις τόσα χρόνια ζωής από ένα νέο κορίτσι, ερμηνεύοντας απλά και κυνικά κάποιους νόμους τους. Προσωπικά μου αρκεί η σταθερή και πένθιμη φωνή της Φωτεινής, αυτής της μάνας, που μες στην απόγνωσή της και στην προσπάθειά της να βοηθήσει το κορίτσι του γιου της, έφτασε να τηλεφωνήσει ως και σε μένα, για να μου ζητήσει συμπαράσταση. Μου αρκεί το συναίσθημά της που μου μετέδωσε, για να πεισθώ ότι το κορίτσι είναι αθώο και να ενώσω κι εγώ τη φωνή μου με όλους τους άλλους που ζητούν επιτακτικά να αποφυλακιστεί αμέσως και να επανεξετασθεί η υπόθεσή της, γιατί μας κάνει να νιώθουμε τύψεις ως κοινωνία η δικαστική απόφαση της φυλάκισής της» γράφει ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης.
«Στην ιστορία της Ηριάννας Β.Λ. ευθύνη πρωτίστως έχουν όλοι όσοι την στείλανε στις φυλακές. Ομως ευθύνη έχουμε κι όλοι εμείς. Μέσα από τη λήθη, την αδιαφορία, την αδράνεια συναινούμε σ’ αυτή την τραγωδία. Συνυπογράφουμε όλα τα αλόγιστα και τα ακαταλόγιστα που μας περικυκλώνουν. Αν δεν κινητοποιηθούμε, αν δεν υψώσουμε το μπόι και τη φωνή μας, τότε νομιμοποιούμε το άδικο. Κι επιτρέπουμε στην ανομία να επικυρώσει τη συλλογική μας κατάθλιψη» γράφει εύστοχα η συγγραφέας και δημοσιογράφος Έλενα Ακρίτα.
«Αφήστε την ελεύθερη, να ανυψώσει ή να καταστρέψει η ίδια τη ζωή της»
«Η υφαρπαγή δεκατριών χρόνων από την ελεύθερη ζωή της Ηριάννας δεν μπορεί να στηριχθεί σε μιά αμφισβητούμενη εξέταση DNA. Ήμουν διστακτικός στο να κοινοποιήσω την άποψή μου γιατί, το να γράφει κανείς λίγα τραγούδια δεν του δίνει το δικαίωμα να γίνεται και δημογέροντας. Υπάρχει ακόμα και η σκιά της ιδιοτέλειας, ότι χρησιμοποιείται μια σχετική δημοφιλία, που προκύπτει από τη δυνατή σχέση των ανθρώπων με τη μουσική, για να εξυπηρετηθούν άλλοι σκοποί. Όμως τα προσπερνώ αυτά γιατί δεν θέλω να μολύνω τη νέα μου δουλειά με την αδιαφορία, αυτή την “κτηνώδη ύλη που πνίγει την ευφυΐα”, σύμφωνα με τον Αντόνιο Γκράμσι. Θα δείξω μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα λόγια των παιδιών μου παρά στα δικογραφικά στοιχεία και θα φωνάξω – μαζί με άλλους – απευθυνόμενος σ’ αυτούς που οδηγούν το κάρο: “Αφήστε την Ηριάννα ελεύθερη, να ανυψώσει ή να καταστρέψει η ίδια τη ζωή της”» λέει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου.
Θέμις μου το μαντήλι σου
«Κάτι δεν πάει καλά με αυτό το μαντήλι που δήθεν φοράει στα μάτια της η θεά της Δικαιοσύνης στη χώρα μας. Είναι διάτρητο και λοξοκοιτάει απ’ τη μια προστατευτικά προς τους πολιτικούς και οικονομικούς άρχοντές μας (δύο πολιτικοί όλοι κι όλοι μπήκαν στη φυλακή για καταχρήσεις δισεκατομμυρίων που γινόταν εις βάρος μας τόσα χρόνια και είναι και οι δύο ελεύθεροι πια) κι απ’ την άλλη απειλητικά και καχύποπτα προς όλους εμάς τους υπόλοιπους που δεν μπορούμε να παρακολουθούμε απαθείς και βουβοί την κατάλυση κάθε έννοιας δημοκρατίας, δικαιοσύνης και απλής λογικής στον τόπο μας… Ξύπνα δεν ειν’ όνειρο το χιόνι που μας καίει» μας λέει ο Γιάννης Αγγελάκας.
«Δεν θα έπρεπε να λογοδοτούν με κάποιο τρόπο οι δικαστές που παίρνουν τέτοιες παράλογες και απάνθρωπες αποφάσεις; Το κράτος παρανομεί πολλές φορές και με πολλούς τρόπους κατά των πολιτών. Πριν είκοσι περίπου χρόνια είχα συρθεί από κρατητήρια σε φυλακές επί μια εβδομάδα επειδή κάποιος μου έκλεψε την ταυτότητα και έκανε απάτες… Το αναφέρω μετά από τόσα χρόνια όσο μικρό και ανώδυνο κι αν μοιάζει, μπροστά στην τραγική κατάσταση που έχουν οδηγήσει την Ηριάννα, γιατί πιστεύω ότι όντως πρέπει να λογοδοτούν οι άνθρωποι που έχουν το “δικαίωμα” να καταστρέφουν έτσι απλά τη ζωή ενός νέου ανθρώπου σε μια δίκη με ανεπαρκή στοιχεία» γράφει και περιγράφει ο Παύλος Παυλίδης.
«Η ιστορία με την Ηριάννα δεν είναι μόνο παραλογισμός, είναι το ξεγύμνωμα σε ότι έχει απομείνει να ονομάζεται αστική δημοκρατία. Μας αφορά. Το μαύρο τέρας μπορεί να χτυπήσει την πόρτα όλων μας. Πρέπει να είμαστε παρόντες μέχρι αυτή η υπόθεση να τελειώσει» σχολιάζει ο Θάνος Μικρούτσικος.
«Να αντισταθούμε στην αδικία, όπως κάνει και εκείνη»
«Εύλογα δημιουργούνται ερωτήματα και συνειρμοί για πλείστες υποθέσεις, στις οποίες οι δικαστικές αποφάσεις βρίσκονται στον αντίποδα του κοινωνικού «περί δικαίου αισθήματος». Είτε πρόκειται για καταδικαστικές αποφάσεις που ποινικοποιούν φοιτητικούς και μαθητικούς αγώνες, αγώνες κατά των πλειστηριασμών κατοικιών κ.λπ., είτε πρόκειται για περιπτώσεις αντίστοιχες με αυτήν της Ηριάννας. Αντιθέτως βγαίνουν αθωωτικές αποφάσεις που αφορούν διάφορα οικονομικά εγκλήματα σε βάρος του ελληνικού λαού…Ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι εκφράζουμε την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή μας στην Ηριάννα, που είναι και μέλος της πανεπιστημιακής κοινότητας. Στις 17 Ιουλίου εξετάζεται το αίτημα της αναστολής της. Καθένας και καθεμιά μας θα μπορούσε να βρίσκεται στη θέση της. Ενώνοντας τη δική μας φωνή με τις φωνές διαμαρτυρίας που διαρκώς πληθαίνουν, απαιτούμε την άμεση απελευθέρωσή της και την εν συνεχεία αμετάκλητη αθώωσή της από το εφετείο» γράφουν σε επιστολή τους καθηγητές από το Δίκτυο για το Πανεπιστημιακό Κίνημα.
«Η είδηση της καταδίκης της φίλης και συναδέλφου μας έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Το σοκ διαδέχτηκε η άρνηση και κατόπιν η απέραντη στεναχώρια για την αναπάντεχη αυτή εξέλιξη, την απόφαση που χωρίζει στα δύο μια ζωή, έναν νέο άνθρωπο με τον οποίο μέχρι πριν κάποιες μέρες δουλεύαμε, περνούσαμε δημιουργικό χρόνο και κάναμε επαγγελματικά και επιστημονικά σχέδια μαζί…. Μας φαίνεται αδιανόητο ότι μια κοπέλα, με τη συγκεκριμένη πορεία, στην οποία είμαστε παρούσες και τη μοιραζόμαστε μαζί της, καταδικάζεται με μια ποινή στέρησης της ελευθερίας, που φαίνεται να εξαντλεί την αυστηρότητά της στο πρόσωπο της Ηριάννας… Ως θύμα ατυχών συγκυριών γνωρίζουμε πολύ καλά ποιον δικαίως υποστηρίζουμε και δε θα σταματήσουμε να τη στηρίζουμε με όλα τα νόμιμα μέσα μέχρι τέλους. Θα είμαστε εδώ, να βοηθήσουμε, να συμπαρασταθούμε, να ανταποδώσουμε την αλληλεγγύη και την υποστήριξη που μας έχει δώσει πρώτη εκείνη σε κάθε επίπεδο. Να αντισταθούμε στην αδικία, όπως κάνει και εκείνη. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε από τη θέση στην οποία βρισκόμαστε» γράφουν σε επιστολή τους
οι φίλες και συνεργάτιδές της.
Ποιος τη ζωή μας, ποιος την κυβερνά
Σε κοινή δήλωσή τους για την πρωτοφανή, βαρύτατη καταδίκη της Ηριάννας Β.Λ., 15 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κάλεσαν το Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, την Ένωση Δικαστών, τα δημοκρατικά πολιτικά κόμματα και κάθε φορέα της κοινωνίας των πολιτών να παρέμβουν υπέρ της Ηριάννας ενώ και ο υπουργός Δικαιοσύνης, Σταύρος Κοντονής, ζήτησε από τον πρόεδρο του Εφετείου το σκεπτικό της απόφασης και την επίσπευση της καθαρογραφής για την υπόθεση της πανεπιστημιακού Ηριάννας.
Παρόλα αυτά η Ηριάννα είναι στη φυλακή. Κι από εκεί μας λέει….
*Πηγή: Μαριάνθη Πελεβάνη – tvxs.gr
H Ηριάννα είναι ένας τέτοιος άνθρωπος. Και δεν είναι βέβαια η πρώτη. Δεν θα είναι η τελευταία. Δεν είναι η μόνη, αλλά τουλάχιστον δεν είναι μόνη. Η ιστορία της, η προφανής άδικη δίκη της, κατάφερε να συσπειρώσει σε ένα μαζικό κίνημα διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης ανθρώπους, συλλογικότητες, φορείς και οργανώσεις από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες. Κατάφερε να σπάσει τη σιωπή, να λύσει την αμηχανία κάποιων από τους λεγόμενους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, οι οποίοι μίλησαν, γεγονός, που καιρό τώρα πολλοί αποζητούσαν.
Από το ψήφισμα στο Avaaz που «τρέχει» στη γνωστή διαδικτυακή πλατφόρμα με αποδέκτη την Ελληνική Δικαιοσύνη, την Ελληνική κυβέρνηση, και τον Άρειο Πάγο κι έχει σε λίγες μόνο μέρες συγκεντρώσει 20.000 υπογραφές για την Ηριάννα, μέχρι ανακοινώσεις Πανεπιστημιακών, άρθρα δημοσιογράφων, δηλώσεις καλλιτεχνών, συγγραφέων, ποιητών, ανακοινώσεις πολιτικών οργανώσεων και ομάδων και την πορεία συμπαράστασης χιλιάδων ανθρώπων στο κέντρο της Αθήνας, το αίτημα είναι ένα και τόσο προφανές, όσο προφανές είναι και το μήνυμα που έστειλε η θεσμική Δικαιοσύνη. Αυτή τη μποδίζει να βαδίσει; Κι εμείς βαδίζουμε μαζί της. Τώρα, γινόμαστε Ηριάννα. Μέχρι την απελευθέρωση. Τη δική της. Τη δική μας. Γιατί;
H δίκη του Κάφκα
Η καταδίκη της Ηριάννας Β.Λ., υποψήφιας διδάκτορος της Φιλοσοφικής και επιστημονική συνεργάτης σε διάφορα πανεπιστημιακά προγράμματα, σε 13χρόνια κάθειρξη είναι αποτέλεσμα μιας δίκης η οποία σε κανένα σημείο της δεν απέδειξε την ενοχή της, αφού…
Μάρτιος 2011: η Αντιτρομοκρατική στοχοποιεί τον Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο λόγω των κοινωνικών του σχέσεων με άτομα ύποπτα για συμμετοχή στη Συνωμοσία Πυρήνων Φωτιάς. Κατά την έφοδο στην οικία του συλλαμβάνεται μαζί με την κοπέλα του Ηριάννα Β.Λ. (23 χρόνων). Η Ηριάννα, αφού δίνει οικειοθελώς δείγμα DΝΑ, αφήνεται ελεύθερη. Ο Κ.Π. κατηγορείται για συμμετοχή στη ΣΠΦ, αλλά αθωώνεται στο δικαστήριο από τον πρώτο βαθμό, ομόφωνα και αμετάκλητα.
Νοέμβριος 2011: κάποιος που δεν έχει παρουσιαστεί στο δικαστήριο ανακαλύπτει ένα κουτί με όπλα στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου. Μετά από ένα χρόνο, τα εργαστήρια της αστυνομίας βρίσκουν, πάνω σε ένα αχρησιμοποίητο γεμιστήρα όπλου, δείγμα DNA που ταυτοποιείται μερικώς με αυτό της Ηριάννας.
Γενάρης 2013: Η Ηριάννα συλλαμβάνεται αλλά αφήνεται ελεύθερη με περιοριστικούς όρους. Σε παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβούλιου Εφετών αναφέρεται πως «κανένα στοιχείο που να τη συνδέει με την οργάνωση ΣΠΦ δεν βρέθηκε από την άρση τόσο του τηλεφωνικού όσο και του τραπεζικού απορρήτου».
Ιούνιος 2017: η Ηριάννα καταδικάζεται σε 13 χρόνια κάθειρξη χωρίς αναστολή, για συμμετοχή στην ΣΠΦ. Χωρίς μάρτυρες, χωρίς στοιχεία, χωρίς αναγνώριση οποιουδήποτε ελαφρυντικού. Μοναδικό «στοιχείο», το μερικώς ταυτοποιημένο δείγμα DNA, το οποίο έχει χαρακτηριστεί «χαμηλής ποσότητας και ποιότητας» από το διορισμένο από την υπεράσπιση πραγματογνώμονα. Δείγμα που «τελείωσε» σύμφωνα με την απάντηση των αρχών, όταν ζητήθηκε από την υπεράσπιση να της παρασχεθεί για να συντάξει ο πραγματογνώμονας τη δική του έκθεση.
17 Ιουλίου 2017: έχει οριστεί δικάσιμος, στην οποία θα εξεταστούν οι λόγοι για τους οποίους η Ηριάννα πρέπει να αφεθεί ελεύθερη μέχρι την εκδίκαση της Έφεσης.
«Μπράβο, Τίτο, φώναξα»
«Στις 23 του μηνός στην παρουσίαση της ποιητικής ανθολογίας του Θανάση Νιάρχου άκουσα τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο να συμπληρώνει την ανάγνωση ποιημάτων του με την παράκληση-προτροπή προς όλους μας να μην αφήσουμε την Ηριάννα να σαπίσει στη φυλακή, να μην επιτρέψουμε να καταστραφεί η ζωή μιας νέας κοπέλας. Μπράβο, Τίτο, φώναξα» γράφει η Μάρω Δούκα.
«Τι θα μπορούσαμε να υποθέσουμε για τούτη την καταδίκη; Οτι διαπνέεται από τυφλή, τιμωρητική διάθεση; Οτι πρόκειται για τυπική δικαστική πλάνη; Οτι υπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες; Ή ότι απλώς βρισκόμαστε μπροστά σε μια άκρως “ανθρώπινη” αποθέωση του παραλογισμού; Θα μπορούσε η καταδίκη της Ηριάννας να οφείλεται απλώς στο ότι όχι μόνο δεν “αποκηρύσσει” τον αγαπημένο της (ωσάν το δικαστήριο να μην έχει αποφασίσει τελεσίδικα για την αθωότητά του), αλλά και στο ότι η συναίσθηση της δικής της αθωότητας την εμψυχώνει να σταθεί με το κεφάλι ψηλά στο δικαστήριο; Και αναρωτιέμαι: Τι ήταν εκείνο που εξόργισε πιο πολύ τον βασιλιά Κρέοντα και διέταξε την καταδίκη της Αντιγόνης. Το ότι η Αντιγόνη, αψηφώντας την εντολή του, τόλμησε να μην αφήσει άταφο τον αδελφό της ή το ότι η υπερηφάνεια και το ήθος της δεν της επέτρεψαν να γονατίσει μπροστά του και να του ζητήσει έλεος; Στην αστική δημοκρατία όμως (και αυτή είναι η ευεργετική ειδοποιός διαφορά της από τα άλλα, κατά μήκος όλου του χρόνου, πολιτεύματα) για την αντιμετώπιση παρόμοιων εκτροπών στην απονομή δικαιοσύνης έχει σοφά προνοήσει ο Νομοθέτης. Γι’ αυτό και η προτροπή-παράκληση του Τίτου Πατρίκιου σε μια εκδήλωση για την ποίηση, “Μην αφήσουμε την Ηριάννα να σαπίσει στη φυλακή, μην επιτρέψουμε να καταστραφεί η ζωή μιας νέας κοπέλας”, είναι πράξη βαθύτατης πολιτικής και κοινωνικής ευθύνης που μας αφορά όλους», καταλήγει η συγγραφέας.
«Ειλικρινά, έχω απομείνει άναυδος και ανήμπορος πια να εκφράσω με λέξεις την απογοήτευσή μου για την κατάντια των ανθρώπινων κοινωνιών, που στη σύγχρονη αυτή εποχή του χυδαίου νεοφιλελευθερισμού των αγοραίων ηθών και δικαίων, ανάμεσα σε όλα αυτά που είναι σε θέση να διαπράξουν, μπορούν και να στερούν χωρίς σπουδαίες και στέρεες αποδείξεις τόσα χρόνια ζωής από ένα νέο κορίτσι, ερμηνεύοντας απλά και κυνικά κάποιους νόμους τους. Προσωπικά μου αρκεί η σταθερή και πένθιμη φωνή της Φωτεινής, αυτής της μάνας, που μες στην απόγνωσή της και στην προσπάθειά της να βοηθήσει το κορίτσι του γιου της, έφτασε να τηλεφωνήσει ως και σε μένα, για να μου ζητήσει συμπαράσταση. Μου αρκεί το συναίσθημά της που μου μετέδωσε, για να πεισθώ ότι το κορίτσι είναι αθώο και να ενώσω κι εγώ τη φωνή μου με όλους τους άλλους που ζητούν επιτακτικά να αποφυλακιστεί αμέσως και να επανεξετασθεί η υπόθεσή της, γιατί μας κάνει να νιώθουμε τύψεις ως κοινωνία η δικαστική απόφαση της φυλάκισής της» γράφει ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης.
«Στην ιστορία της Ηριάννας Β.Λ. ευθύνη πρωτίστως έχουν όλοι όσοι την στείλανε στις φυλακές. Ομως ευθύνη έχουμε κι όλοι εμείς. Μέσα από τη λήθη, την αδιαφορία, την αδράνεια συναινούμε σ’ αυτή την τραγωδία. Συνυπογράφουμε όλα τα αλόγιστα και τα ακαταλόγιστα που μας περικυκλώνουν. Αν δεν κινητοποιηθούμε, αν δεν υψώσουμε το μπόι και τη φωνή μας, τότε νομιμοποιούμε το άδικο. Κι επιτρέπουμε στην ανομία να επικυρώσει τη συλλογική μας κατάθλιψη» γράφει εύστοχα η συγγραφέας και δημοσιογράφος Έλενα Ακρίτα.
«Αφήστε την ελεύθερη, να ανυψώσει ή να καταστρέψει η ίδια τη ζωή της»
«Η υφαρπαγή δεκατριών χρόνων από την ελεύθερη ζωή της Ηριάννας δεν μπορεί να στηριχθεί σε μιά αμφισβητούμενη εξέταση DNA. Ήμουν διστακτικός στο να κοινοποιήσω την άποψή μου γιατί, το να γράφει κανείς λίγα τραγούδια δεν του δίνει το δικαίωμα να γίνεται και δημογέροντας. Υπάρχει ακόμα και η σκιά της ιδιοτέλειας, ότι χρησιμοποιείται μια σχετική δημοφιλία, που προκύπτει από τη δυνατή σχέση των ανθρώπων με τη μουσική, για να εξυπηρετηθούν άλλοι σκοποί. Όμως τα προσπερνώ αυτά γιατί δεν θέλω να μολύνω τη νέα μου δουλειά με την αδιαφορία, αυτή την “κτηνώδη ύλη που πνίγει την ευφυΐα”, σύμφωνα με τον Αντόνιο Γκράμσι. Θα δείξω μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα λόγια των παιδιών μου παρά στα δικογραφικά στοιχεία και θα φωνάξω – μαζί με άλλους – απευθυνόμενος σ’ αυτούς που οδηγούν το κάρο: “Αφήστε την Ηριάννα ελεύθερη, να ανυψώσει ή να καταστρέψει η ίδια τη ζωή της”» λέει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου.
Θέμις μου το μαντήλι σου
«Κάτι δεν πάει καλά με αυτό το μαντήλι που δήθεν φοράει στα μάτια της η θεά της Δικαιοσύνης στη χώρα μας. Είναι διάτρητο και λοξοκοιτάει απ’ τη μια προστατευτικά προς τους πολιτικούς και οικονομικούς άρχοντές μας (δύο πολιτικοί όλοι κι όλοι μπήκαν στη φυλακή για καταχρήσεις δισεκατομμυρίων που γινόταν εις βάρος μας τόσα χρόνια και είναι και οι δύο ελεύθεροι πια) κι απ’ την άλλη απειλητικά και καχύποπτα προς όλους εμάς τους υπόλοιπους που δεν μπορούμε να παρακολουθούμε απαθείς και βουβοί την κατάλυση κάθε έννοιας δημοκρατίας, δικαιοσύνης και απλής λογικής στον τόπο μας… Ξύπνα δεν ειν’ όνειρο το χιόνι που μας καίει» μας λέει ο Γιάννης Αγγελάκας.
«Δεν θα έπρεπε να λογοδοτούν με κάποιο τρόπο οι δικαστές που παίρνουν τέτοιες παράλογες και απάνθρωπες αποφάσεις; Το κράτος παρανομεί πολλές φορές και με πολλούς τρόπους κατά των πολιτών. Πριν είκοσι περίπου χρόνια είχα συρθεί από κρατητήρια σε φυλακές επί μια εβδομάδα επειδή κάποιος μου έκλεψε την ταυτότητα και έκανε απάτες… Το αναφέρω μετά από τόσα χρόνια όσο μικρό και ανώδυνο κι αν μοιάζει, μπροστά στην τραγική κατάσταση που έχουν οδηγήσει την Ηριάννα, γιατί πιστεύω ότι όντως πρέπει να λογοδοτούν οι άνθρωποι που έχουν το “δικαίωμα” να καταστρέφουν έτσι απλά τη ζωή ενός νέου ανθρώπου σε μια δίκη με ανεπαρκή στοιχεία» γράφει και περιγράφει ο Παύλος Παυλίδης.
«Η ιστορία με την Ηριάννα δεν είναι μόνο παραλογισμός, είναι το ξεγύμνωμα σε ότι έχει απομείνει να ονομάζεται αστική δημοκρατία. Μας αφορά. Το μαύρο τέρας μπορεί να χτυπήσει την πόρτα όλων μας. Πρέπει να είμαστε παρόντες μέχρι αυτή η υπόθεση να τελειώσει» σχολιάζει ο Θάνος Μικρούτσικος.
«Να αντισταθούμε στην αδικία, όπως κάνει και εκείνη»
«Εύλογα δημιουργούνται ερωτήματα και συνειρμοί για πλείστες υποθέσεις, στις οποίες οι δικαστικές αποφάσεις βρίσκονται στον αντίποδα του κοινωνικού «περί δικαίου αισθήματος». Είτε πρόκειται για καταδικαστικές αποφάσεις που ποινικοποιούν φοιτητικούς και μαθητικούς αγώνες, αγώνες κατά των πλειστηριασμών κατοικιών κ.λπ., είτε πρόκειται για περιπτώσεις αντίστοιχες με αυτήν της Ηριάννας. Αντιθέτως βγαίνουν αθωωτικές αποφάσεις που αφορούν διάφορα οικονομικά εγκλήματα σε βάρος του ελληνικού λαού…Ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι εκφράζουμε την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή μας στην Ηριάννα, που είναι και μέλος της πανεπιστημιακής κοινότητας. Στις 17 Ιουλίου εξετάζεται το αίτημα της αναστολής της. Καθένας και καθεμιά μας θα μπορούσε να βρίσκεται στη θέση της. Ενώνοντας τη δική μας φωνή με τις φωνές διαμαρτυρίας που διαρκώς πληθαίνουν, απαιτούμε την άμεση απελευθέρωσή της και την εν συνεχεία αμετάκλητη αθώωσή της από το εφετείο» γράφουν σε επιστολή τους καθηγητές από το Δίκτυο για το Πανεπιστημιακό Κίνημα.
«Η είδηση της καταδίκης της φίλης και συναδέλφου μας έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Το σοκ διαδέχτηκε η άρνηση και κατόπιν η απέραντη στεναχώρια για την αναπάντεχη αυτή εξέλιξη, την απόφαση που χωρίζει στα δύο μια ζωή, έναν νέο άνθρωπο με τον οποίο μέχρι πριν κάποιες μέρες δουλεύαμε, περνούσαμε δημιουργικό χρόνο και κάναμε επαγγελματικά και επιστημονικά σχέδια μαζί…. Μας φαίνεται αδιανόητο ότι μια κοπέλα, με τη συγκεκριμένη πορεία, στην οποία είμαστε παρούσες και τη μοιραζόμαστε μαζί της, καταδικάζεται με μια ποινή στέρησης της ελευθερίας, που φαίνεται να εξαντλεί την αυστηρότητά της στο πρόσωπο της Ηριάννας… Ως θύμα ατυχών συγκυριών γνωρίζουμε πολύ καλά ποιον δικαίως υποστηρίζουμε και δε θα σταματήσουμε να τη στηρίζουμε με όλα τα νόμιμα μέσα μέχρι τέλους. Θα είμαστε εδώ, να βοηθήσουμε, να συμπαρασταθούμε, να ανταποδώσουμε την αλληλεγγύη και την υποστήριξη που μας έχει δώσει πρώτη εκείνη σε κάθε επίπεδο. Να αντισταθούμε στην αδικία, όπως κάνει και εκείνη. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε από τη θέση στην οποία βρισκόμαστε» γράφουν σε επιστολή τους
οι φίλες και συνεργάτιδές της.
Ποιος τη ζωή μας, ποιος την κυβερνά
Σε κοινή δήλωσή τους για την πρωτοφανή, βαρύτατη καταδίκη της Ηριάννας Β.Λ., 15 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κάλεσαν το Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, την Ένωση Δικαστών, τα δημοκρατικά πολιτικά κόμματα και κάθε φορέα της κοινωνίας των πολιτών να παρέμβουν υπέρ της Ηριάννας ενώ και ο υπουργός Δικαιοσύνης, Σταύρος Κοντονής, ζήτησε από τον πρόεδρο του Εφετείου το σκεπτικό της απόφασης και την επίσπευση της καθαρογραφής για την υπόθεση της πανεπιστημιακού Ηριάννας.
Παρόλα αυτά η Ηριάννα είναι στη φυλακή. Κι από εκεί μας λέει….
*Πηγή: Μαριάνθη Πελεβάνη – tvxs.gr