Πριν από ένα μήνα, ο Νοάμ Τσόμσκι είχε κάνει αίσθηση δηλώνοντας ότι το σημερινό Ρεπουμπλικανικό κόμμα με επικεφαλής τον Ντόναλντ Τραμπ “είναι η πιο επικίνδυνη οργάνωση στην παγκόσμια ιστορία” εξαιτίας της εγκληματικής στάσης του σε αυτό που είναι η μητέρα όλων των προβλημάτων της ανθρωπότητας, στο ζήτημα της επερχόμενης κλιματικής καταστροφής! Συμφωνούμε 1000% με την εκτίμηση του Τσόμσκι καθώς μάλιστα ο Τραμπ έσπευσε να του δώσει πανηγυρικά δίκιο αποφασίζοντας να βγάλει τις ΗΠΑ από τη συνθήκη του Παρισιού για το κλίμα. Να λοιπόν γιατί αυτή ακριβώς τη στιγμή που παίζεται η τύχη του ίδιου του πλανήτη μας, αποκτά σίγουρα πρόσθετη σημασία το ερώτημα “τι είναι και που το πάει ο Τραμπ;”…
Οι μήνες περνάνε και πυκνό μυστήριο εξακολουθεί να καλύπτει το “φαινόμενο” Τραμπ. Μας λένε: “Ο Τραμπ είναι ένας κλόουν, ένας καραγκιόζης”. “Ένας τρελλός, ψυχασθενής”. “Ένας νάρκισος”, κλπ. κλπ. Και εμείς μένουμε με την απορία και αναρωτιόμαστε: Και λοιπόν; Τι κι αν είναι για δέσιμο; Τα ίδια απαράλλαχτα είχαν ειπωθεί στην εποχή τους και για τον Μουσολίνι, τον Χίτλερ, ακόμα και για τους “δικούς” μας “άφρονες” χουντικούς συνταγματάρχες. Και λοιπόν; Ποιο είναι το χρήσιμο δίδαγμα που μπορούμε να βγάλουμε από όλα αυτά για το παρόν και το μέλλον μας; Ποιο είναι το συμπέρασμα; Μήπως θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι η σύγχρονη ιστορία φτιάχνεται κατά προτεραιότητα από “κλόουν”, “ψυχασθενείς” και “νάρκισους”; Ότι συνοψίζεται στις ατομικές τους διαδρομές και περιπέτειες; Και ότι θα αρκούσε -προφανώς- να βάλουμε στην άκρη τους “κλόουν”, τους “ψυχασθενείς” και τους “νάρκισους” για να βρούμε εμείς και η ανθρωπότητα την ησυχία μας;…
Φυσικά, όλη αυτή η ακατάσχετη μπουρδολογία δεν φωτίζει στο παραμικρό το “φαινόμενο” Τραμπ… επειδή αυτός ακριβώς είναι και ο στόχος της: Να μας κρατήσει στο σκοτάδι. Ή και να μας παραπλανήσει, να στρέψει την προσοχή, αλλά και τα βέλη μας, σε λάθος κατεύθυνση. Όπως για παράδειγμα όταν τα αμερικανικά και διεθνή ΜΜΕ, οι καγκελαρίες και οι “εμπειρογνώμονες” απανταχού γης μας βομβαρδίζουν εδώ και μήνες με την εξής μεγάλη και θεμελιώδη “αλήθεια” που -προφανώς- βρίσκεται στη ρίζα του κακού: Ο Τραμπ εκφράζει και είναι η αντανάκλαση του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της λατρείας της βίας των λευκών αμερικανών εργαζομένων που αποτελούν και την πλειοψηφία των ψηφοφόρων του!
Πόσες άραγε φορές δεν ακούσαμε και δεν διαβάσαμε την παραπάνω “αλήθεια” ακόμα και από “επιφανείς” διανοούμενους της ελληνικής και διεθνούς αριστεράς; Και πόσες φορές δεν βομβαρδιστήκαμε από περισπούδαστες “αναλύσεις” που είχαν ως αφετηρία αυτήν ακριβώς την “αλήθεια”; Όμως, προσοχή: Η παραπάνω “αλήθεια”, που μας προσφέρεται χωρίς τη παραμικρή απόδειξη, δεν έχει την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα. Η εκλογική και κοινωνική βάση του Τραμπ δεν είναι οι Αμερικανοί μισθωτοί ή έστω οι ξεσαλωμένοι λευκοί εργαζόμενοι αλλά μάλλον οι αφηνιασμένοι μαγαζάτορες και λοιποί αμερικανοί μικροαστοί! Όχι επειδή έτσι θα το ήθελε μια κάποια “κλασική” μαρξιστική θεωρία του φασισμού αλλά επειδή αυτό λένε οι καθόλα έγκυρες και εμπεριστατωμένες έρευνες για το εισοδηματικό και μορφωτικό επίπεδο των ψηφοφόρων του Τραμπ.
Και ιδού ευθύς αμέσως ορισμένα συγκεκριμένα στοιχεία αυτών των ερευνών που αφορούν την πραγματική εκλογική -και κοινωνική- βάση του Τραμπ, δηλαδή εκείνους που τον ψήφισαν επειδή αυτός εκφράζει τους πόθους τους, πράγμα που έγινε εφικτό στις προκριματικές εκλογές των Ρεπουμπλικανών και όχι βέβαια στις εθνικές εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου όταν εκατομμύρια αμερικανών ψήφισαν τον Τραμπ για να φράξουν το δρόμο στη μισητή Χίλαρι Κλίντον (1): Ενώ λοιπόν το μέσο ατομικό ετήσιο εισόδημα στις ΗΠΑ είναι 56.000 δολάρια, το αντίστοιχο των ψηφοφόρων του Τραμπ στις προκριματικές εκλογές του Ρεπουμπλικανικού κόμματος είναι αισθητά υψηλότερο, δηλαδή 72.000 δολάρια. Με άλλα λόγια…αλλού το όνειρο κι αλλού το θαύμα, καθώς μάλιστα αποκαλύπτεται ότι τα εισοδήματα των ψηφοφόρων του Τραμπ είναι αρκετά υψηλότερα και εκείνων της…Χίλαρι Κλίντον και του Μπέρνι Σάντερς που αγγίζουν τα 61.000 δολάρια!
Και όχι μόνον αυτό. Κάτι ανάλογο ισχύει και για το μορφωτικό επίπεδο των ψηφοφόρων του Τραμπ. Έτσι, το 44% από αυτούς έχει απολυτήριο κολλεγίου ενώ ο αντίστοιχος μέσος εθνικός όρος είναι μόλις 29%, και 33% για τους “ενήλικες μη-ισπανόφωνους λευκούς”! Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε την παράθεση στατιστικών στοιχείων με μεγάλο (απομυθοποιητικό) ενδιαφέρον αλλά σταματάμε εδώ παραπέμπτοντας όμως τον αναγνώστη στους πίνακες και στις αναλύσεις δύο εξαιρετικών κειμένων στα αγγλικά που ανατρέπουν τον κεντρικό μύθο της “λευκής εργατικής βάσης του Τραμπ”.(2) Ένα μύθο κατασκευασμένο από το κατεστημένο των νεοφιλελεύθερων Δημοκρατικών, με προφανή και διάφανο στόχο: να απαλλάξει από τις ευθύνες τους τους κύριους υπαίτιους της εκλογής του Τραμπ και να στρέψει την οργή ενάντια στον Τραμπ σε λάθος στόχο, έτσι ώστε η αντίθεση στον Τραμπ να μην πάρει σβάρνα και το σύστημα που τον γέννησε!…
Φυσικά, το γεγονός ότι η κοινωνική βάση του Τραμπ είναι πρωτίστως οι έξαλλοι μικροαστοί (συν οι κάθε λογής ένστολοι με επικεφαλής την εξαιρετικά βίαιη και ρατσιστική αμερικανική αστυνομία ) που χαρακτηρίζονται από την αντίθεσή τους στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση που -όντως- τους έχει κοστίσει πολύ ακριβά, αλλά και από το ρατσισμό, τη ξενοφοβία και τον έντονο συντηρητισμό τους, δεν είναι χωρίς συνέπειες για το παρόν αλλά και το μέλλον των σχεδίων του Τραμπ. Και αυτό επειδή, όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν, (3) το καθεστώς που θέλει να εγκαθιδρύσει ο Τραμπ στις ΗΠΑ δεν μπορεί να γίνει φασιστικό ενόσω ο Τραμπ και οι συνεργάτες του δεν θα έχουν στη διάθεσή τους το δικό τους μαζικό κίνημα και κόμμα που θα είναι σε θέση να επιβάλει με τη βία ό,τι χαρακτηρίζει ένα φασιστικό καθεστώς (συντριβή των οργανώσεων των εργαζομένων, εξατομίκευση των μισθωτών, κλπ). Δεν είναι λοιπόν διόλου τυχαίο ότι η δημιουργία αυτού ακριβώς του μαζικού οργανωμένου κινήματος που θα ακολουθεί τυφλά τα κελεύσματα του Τραμπ, συνιστά ίσως σήμερα την κύρια προτεραιότητα του ενοίκου του Λευκού Οίκου, και μεταφράζεται στις ημέρες μας στη διακηρυγμένη πρόθεσή του να (ξανα)οργώσει τη χώρα με δημόσιες συγκεντρώσειςπου θα του δίνουν τη δυνατότητα να απευθύνεται με τον προσφιλή του τρόπο, δηλαδή άμεσα και χωρίς μεσάζοντες στους αλαλάζοντες οπαδούς του, πολλοί από τους οποίους δείχνουν με κάθε τρόπο πως θέλουν να αναλάβουν το ταχύτερο “δράση”!
Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα, τότε αποκτούν νόημα και προοπτική όλα αυτά τα “απίθανα και όμως αληθινά” που χαρακτηρίζουν την καθημερινή δραστηριότητα του -διόλου θεοπάλαβου- Τραμπ και των συνεργατών του. Όπως για παράδειγμα, η διάχυτη έντονη βία των λόγων και των πραξεών του, η συστηματική “εφεύρεση”, καταδίωξη και καταστολή αποδιοπομπαίων τράγων, η αντάξια ενός Γκέμπελς εξαντλητική επανάληψη τερατολογιών και χονδροειδών ψεμάτων, το λιβάνισμα του ηγέτη που παραπέμπει στις πιο έξαλλες “προσωπολατρείες” του παρελθόντος και φυσικά, το κύριο χαρακτηριστικό και συνάμα ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής τους που είναι ο πρωτοφανής (ακόμα και για τη Χιλή του Πινοτσέτ και των “Σικάγο μπόϋς” του) ταξικός πόλεμος που διεξάγει υπέρ του 1% και σε βάρος του 99% των συμπατριωτών του! Όμως με όλα αυτά θα καταπιαστούμε σε επόμενο κείμενό μας… καθώς επείγει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο κ. Τραμπ και οι φίλοι του κάνουν τα πάντα για να πείσουν ότι είναι ικανοί για το χειρότερο…
Σημειώσεις
1. Κάτι ανάλογο συνέβη και στη Γαλλία των προεδρικών εκλογών όπου η εκλογική και κοινωνική βάση του Μακρόν δεν είναι βέβαια το 66,1% του δεύτερου γύρου αλλά το μόλις 24% του πρώτου. Όπως και ο Τραμπ που ψηφίστηκε από την καταψήφιση της Χίλαρι Κλίντον, έτσι και ο Μακρόν επωφελήθηκε από τη διάθεση τεράστιου μέρους του εκλογικού σώματος να φράξει το δρόμο στην Μαρίν Λε Πεν.
2. https://www.thenation.com/arti
3. http://contra-xreos.gr/arthra/
Οι μήνες περνάνε και πυκνό μυστήριο εξακολουθεί να καλύπτει το “φαινόμενο” Τραμπ. Μας λένε: “Ο Τραμπ είναι ένας κλόουν, ένας καραγκιόζης”. “Ένας τρελλός, ψυχασθενής”. “Ένας νάρκισος”, κλπ. κλπ. Και εμείς μένουμε με την απορία και αναρωτιόμαστε: Και λοιπόν; Τι κι αν είναι για δέσιμο; Τα ίδια απαράλλαχτα είχαν ειπωθεί στην εποχή τους και για τον Μουσολίνι, τον Χίτλερ, ακόμα και για τους “δικούς” μας “άφρονες” χουντικούς συνταγματάρχες. Και λοιπόν; Ποιο είναι το χρήσιμο δίδαγμα που μπορούμε να βγάλουμε από όλα αυτά για το παρόν και το μέλλον μας; Ποιο είναι το συμπέρασμα; Μήπως θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι η σύγχρονη ιστορία φτιάχνεται κατά προτεραιότητα από “κλόουν”, “ψυχασθενείς” και “νάρκισους”; Ότι συνοψίζεται στις ατομικές τους διαδρομές και περιπέτειες; Και ότι θα αρκούσε -προφανώς- να βάλουμε στην άκρη τους “κλόουν”, τους “ψυχασθενείς” και τους “νάρκισους” για να βρούμε εμείς και η ανθρωπότητα την ησυχία μας;…
Φυσικά, όλη αυτή η ακατάσχετη μπουρδολογία δεν φωτίζει στο παραμικρό το “φαινόμενο” Τραμπ… επειδή αυτός ακριβώς είναι και ο στόχος της: Να μας κρατήσει στο σκοτάδι. Ή και να μας παραπλανήσει, να στρέψει την προσοχή, αλλά και τα βέλη μας, σε λάθος κατεύθυνση. Όπως για παράδειγμα όταν τα αμερικανικά και διεθνή ΜΜΕ, οι καγκελαρίες και οι “εμπειρογνώμονες” απανταχού γης μας βομβαρδίζουν εδώ και μήνες με την εξής μεγάλη και θεμελιώδη “αλήθεια” που -προφανώς- βρίσκεται στη ρίζα του κακού: Ο Τραμπ εκφράζει και είναι η αντανάκλαση του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της λατρείας της βίας των λευκών αμερικανών εργαζομένων που αποτελούν και την πλειοψηφία των ψηφοφόρων του!
Πόσες άραγε φορές δεν ακούσαμε και δεν διαβάσαμε την παραπάνω “αλήθεια” ακόμα και από “επιφανείς” διανοούμενους της ελληνικής και διεθνούς αριστεράς; Και πόσες φορές δεν βομβαρδιστήκαμε από περισπούδαστες “αναλύσεις” που είχαν ως αφετηρία αυτήν ακριβώς την “αλήθεια”; Όμως, προσοχή: Η παραπάνω “αλήθεια”, που μας προσφέρεται χωρίς τη παραμικρή απόδειξη, δεν έχει την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα. Η εκλογική και κοινωνική βάση του Τραμπ δεν είναι οι Αμερικανοί μισθωτοί ή έστω οι ξεσαλωμένοι λευκοί εργαζόμενοι αλλά μάλλον οι αφηνιασμένοι μαγαζάτορες και λοιποί αμερικανοί μικροαστοί! Όχι επειδή έτσι θα το ήθελε μια κάποια “κλασική” μαρξιστική θεωρία του φασισμού αλλά επειδή αυτό λένε οι καθόλα έγκυρες και εμπεριστατωμένες έρευνες για το εισοδηματικό και μορφωτικό επίπεδο των ψηφοφόρων του Τραμπ.
Και ιδού ευθύς αμέσως ορισμένα συγκεκριμένα στοιχεία αυτών των ερευνών που αφορούν την πραγματική εκλογική -και κοινωνική- βάση του Τραμπ, δηλαδή εκείνους που τον ψήφισαν επειδή αυτός εκφράζει τους πόθους τους, πράγμα που έγινε εφικτό στις προκριματικές εκλογές των Ρεπουμπλικανών και όχι βέβαια στις εθνικές εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου όταν εκατομμύρια αμερικανών ψήφισαν τον Τραμπ για να φράξουν το δρόμο στη μισητή Χίλαρι Κλίντον (1): Ενώ λοιπόν το μέσο ατομικό ετήσιο εισόδημα στις ΗΠΑ είναι 56.000 δολάρια, το αντίστοιχο των ψηφοφόρων του Τραμπ στις προκριματικές εκλογές του Ρεπουμπλικανικού κόμματος είναι αισθητά υψηλότερο, δηλαδή 72.000 δολάρια. Με άλλα λόγια…αλλού το όνειρο κι αλλού το θαύμα, καθώς μάλιστα αποκαλύπτεται ότι τα εισοδήματα των ψηφοφόρων του Τραμπ είναι αρκετά υψηλότερα και εκείνων της…Χίλαρι Κλίντον και του Μπέρνι Σάντερς που αγγίζουν τα 61.000 δολάρια!
Και όχι μόνον αυτό. Κάτι ανάλογο ισχύει και για το μορφωτικό επίπεδο των ψηφοφόρων του Τραμπ. Έτσι, το 44% από αυτούς έχει απολυτήριο κολλεγίου ενώ ο αντίστοιχος μέσος εθνικός όρος είναι μόλις 29%, και 33% για τους “ενήλικες μη-ισπανόφωνους λευκούς”! Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε την παράθεση στατιστικών στοιχείων με μεγάλο (απομυθοποιητικό) ενδιαφέρον αλλά σταματάμε εδώ παραπέμπτοντας όμως τον αναγνώστη στους πίνακες και στις αναλύσεις δύο εξαιρετικών κειμένων στα αγγλικά που ανατρέπουν τον κεντρικό μύθο της “λευκής εργατικής βάσης του Τραμπ”.(2) Ένα μύθο κατασκευασμένο από το κατεστημένο των νεοφιλελεύθερων Δημοκρατικών, με προφανή και διάφανο στόχο: να απαλλάξει από τις ευθύνες τους τους κύριους υπαίτιους της εκλογής του Τραμπ και να στρέψει την οργή ενάντια στον Τραμπ σε λάθος στόχο, έτσι ώστε η αντίθεση στον Τραμπ να μην πάρει σβάρνα και το σύστημα που τον γέννησε!…
Φυσικά, το γεγονός ότι η κοινωνική βάση του Τραμπ είναι πρωτίστως οι έξαλλοι μικροαστοί (συν οι κάθε λογής ένστολοι με επικεφαλής την εξαιρετικά βίαιη και ρατσιστική αμερικανική αστυνομία ) που χαρακτηρίζονται από την αντίθεσή τους στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση που -όντως- τους έχει κοστίσει πολύ ακριβά, αλλά και από το ρατσισμό, τη ξενοφοβία και τον έντονο συντηρητισμό τους, δεν είναι χωρίς συνέπειες για το παρόν αλλά και το μέλλον των σχεδίων του Τραμπ. Και αυτό επειδή, όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν, (3) το καθεστώς που θέλει να εγκαθιδρύσει ο Τραμπ στις ΗΠΑ δεν μπορεί να γίνει φασιστικό ενόσω ο Τραμπ και οι συνεργάτες του δεν θα έχουν στη διάθεσή τους το δικό τους μαζικό κίνημα και κόμμα που θα είναι σε θέση να επιβάλει με τη βία ό,τι χαρακτηρίζει ένα φασιστικό καθεστώς (συντριβή των οργανώσεων των εργαζομένων, εξατομίκευση των μισθωτών, κλπ). Δεν είναι λοιπόν διόλου τυχαίο ότι η δημιουργία αυτού ακριβώς του μαζικού οργανωμένου κινήματος που θα ακολουθεί τυφλά τα κελεύσματα του Τραμπ, συνιστά ίσως σήμερα την κύρια προτεραιότητα του ενοίκου του Λευκού Οίκου, και μεταφράζεται στις ημέρες μας στη διακηρυγμένη πρόθεσή του να (ξανα)οργώσει τη χώρα με δημόσιες συγκεντρώσειςπου θα του δίνουν τη δυνατότητα να απευθύνεται με τον προσφιλή του τρόπο, δηλαδή άμεσα και χωρίς μεσάζοντες στους αλαλάζοντες οπαδούς του, πολλοί από τους οποίους δείχνουν με κάθε τρόπο πως θέλουν να αναλάβουν το ταχύτερο “δράση”!
Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα, τότε αποκτούν νόημα και προοπτική όλα αυτά τα “απίθανα και όμως αληθινά” που χαρακτηρίζουν την καθημερινή δραστηριότητα του -διόλου θεοπάλαβου- Τραμπ και των συνεργατών του. Όπως για παράδειγμα, η διάχυτη έντονη βία των λόγων και των πραξεών του, η συστηματική “εφεύρεση”, καταδίωξη και καταστολή αποδιοπομπαίων τράγων, η αντάξια ενός Γκέμπελς εξαντλητική επανάληψη τερατολογιών και χονδροειδών ψεμάτων, το λιβάνισμα του ηγέτη που παραπέμπει στις πιο έξαλλες “προσωπολατρείες” του παρελθόντος και φυσικά, το κύριο χαρακτηριστικό και συνάμα ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής τους που είναι ο πρωτοφανής (ακόμα και για τη Χιλή του Πινοτσέτ και των “Σικάγο μπόϋς” του) ταξικός πόλεμος που διεξάγει υπέρ του 1% και σε βάρος του 99% των συμπατριωτών του! Όμως με όλα αυτά θα καταπιαστούμε σε επόμενο κείμενό μας… καθώς επείγει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο κ. Τραμπ και οι φίλοι του κάνουν τα πάντα για να πείσουν ότι είναι ικανοί για το χειρότερο…
Σημειώσεις
1. Κάτι ανάλογο συνέβη και στη Γαλλία των προεδρικών εκλογών όπου η εκλογική και κοινωνική βάση του Μακρόν δεν είναι βέβαια το 66,1% του δεύτερου γύρου αλλά το μόλις 24% του πρώτου. Όπως και ο Τραμπ που ψηφίστηκε από την καταψήφιση της Χίλαρι Κλίντον, έτσι και ο Μακρόν επωφελήθηκε από τη διάθεση τεράστιου μέρους του εκλογικού σώματος να φράξει το δρόμο στην Μαρίν Λε Πεν.
2. https://www.thenation.com/arti
3. http://contra-xreos.gr/arthra/
ΠΗΓΗ: www.contra-xreos.gr
