Μπορεί ο Τραμπ να θεωρεί ότι κάνει την Αμερική και πάλι μεγάλη, αλλά το τραπέζι των Αμερικάνων έγινε πιο μικρό και… στενάχωρο
Με την Ημέρα των Ευχαριστιών να πλησιάζει εμφανίστηκαν πολλές διαδικτυακές αναρτήσεις από επίδοξους οικοδεσπότες που ρωτούν αν είναι ΟΚ να χρεώνουν τους επισκέπτες για τη σάλτσα ψητής γαλοπούλας και τα κράνμπερι. Αλλά είναι μέρος μιας ευρύτερης τάσης των ανθρώπων πλέον να χρεώνουν τους επισκέπτες για φαγητό και ποτό, η οποία, για κάποιους είναι σημαντική παραβίαση της εθιμοτυπίας για άλλους απλώς ρεαλισμός.
«Είναι η διογκωμένη τιμή που με εκνευρίζει», έγραψε ένα άτομο που εναντιώθηκε στη χρέωση, σε μια συζήτηση. «Αυτό είναι κάτι περισσότερο από μια δίκαιη συνεισφορά μόνο για μια γαλοπούλα… είναι δίκαιο να συνεισφέρουν οι φίλοι, αλλά ο τρόπος που παρουσιάζεται μοιάζει σαν να τους ζητείται από φίλους να πληρώσουν για ένα δείπνο στο οποίο είχαν προσκληθεί».
Άλλοι δεν είχαν πρόβλημα με αυτό, με μια αφίσα που έγραφε: «Η φιλοξενία ενός δείπνου μπορεί να είναι ακριβή, [έτσι] δεν είναι ασυνήθιστο να ζητάτε από τους ανθρώπους να συμμετάσχουν».
Η αρθρογράφος-σχολιάστρια της Wahsington Post γράφει: «Δεν είμαι πεπεισμένη. Δεν υπάρχει οικονομική δικαιολογία για την κάλυψη ενός δείπνου της Ημέρας των Ευχαριστιών ή για οποιαδήποτε άλλη γιορτή. Αυτή η τάση μεταβίβασης της οικονομικής ευθύνης από τον οικοδεσπότη -ο οποίος παραδοσιακά αναμένεται να πληρώσει- στον επισκέπτη, συνιστά δημιουργία εσόδων από την παρέα».
Αλλά εκεί που νομίζει κανείς ότι το “διορθώνει”, το κάνει πάλι προβληματικό. Η δικιά της καλύτερη άποψη είναι ο/η οικοδεσπότης να ζητήσει από τους καλεσμένους, να φέρουν κάτι για την σύνθεση του τραπεζιού που θα είναι συνοδευτικό για όλους. Να απλοποιήσουν το μενού, να συμπεριλάβουν λιγότερο ακριβά προϊόντα κι όχι γκουρμέ, να μικρύνουν τις μερίδες και να μαγειρέψουν τόσο όσο να μην υπάρχει περίσσευμα.
Η δε τελευταία συμβουλή, ακόμα πιο καταθλιπτική: «Παράλειψε την φιλοξενία. Ακριβώς επειδή ήσουν πάντα ο οικοδεσπότης δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχτείς το καθήκον όταν ξέρεις ότι τα οικονομικά σου δεν μπορούν να το διαχειριστούν. Όπως λέω πάντα: Ζήστε την οικονομική σας αλήθεια. Εάν η αλήθεια είναι ότι τα χρήματά σας είναι περιορισμένα, μην μεταφέρετε το κόστος στους καλεσμένους σας.»
Και μπορεί στην Ελλαδίτσα που έχει βιώσει φτώχιες ξανά και ξανά, όλ’ αυτά να είναι αυτονόητα, και να μετράει η καλή καρδιά και διάθεση σε ένα γιορτινό τραπέζι. αλλά για την “Μεγάλη Αμερική” του δισεκατομμυριούχου Τραμπ, και της ντόπιας ελίτ του που καταλαμβάνουν και τα ρετιρέ της λίστας των παγκοσμίως πλουσίων, είναι λίγο περίεργο.
Ειδικά, όταν είναι θέμα συζήτησης στα σόσιαλ και κεντρικό άρθρο στην Wahsington Post.
Κατά τα άλλα, είναι… οι Ρώσοι που πεινάνε…