Το πρόγραμμα αντιτορπιλικών κλάσης Type 45 του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού αντιμετώπισε την τελευταία σε μια μακρά σειρά προβλημάτων, αφού το πρώτο από τα έξι πλοία της κλάσης, το HMS Daring, πέρασε 3000 ημέρες εκτός λειτουργίας και σε επισκευές. Τα περισσότερα από οκτώ χρόνια που το πολεμικό πλοίο παρέμεινε αγκυροβολημένο υπερβαίνουν τα έξι χρόνια που χρειάστηκαν για την κατασκευή του και είναι περισσότερα από τον χρόνο που έχει περάσει σε υπηρεσία, εγείροντας σοβαρά ερωτήματα σχετικά με το μέλλον του. Τα προβλήματα δεν ήταν μεμονωμένα σε αυτό το πολεμικό πλοίο, με την κλάση Type 45 να αντιμετωπίζει εδώ και καιρό σοβαρά ζητήματα αξιοπιστίας με χαμηλά ποσοστά διαθεσιμότητας. Ο στόλος των έξι πλοίων, μειωμένος από τα αρχικά προγραμματισμένα δώδεκα, έχει κατά καιρούς μειωθεί σε μόνο ένα σε ενεργό υπηρεσία, όπως συνέβη από τον Ιούλιο του 2021, αφού το HMS Diamond αντιμετώπισε τεχνικά προβλήματα κατά τη συνοδεία μιας ομάδας κρούσης αεροπλανοφόρων με επικεφαλής το Βασιλικό Ναυτικό που επρόκειτο να αναπτυχθεί στην Ανατολική Ασία, γεγονός που το ανάγκασε να επιστρέψει για επισκευές.
Τον Φεβρουάριο του 2024, το Βασιλικό Ναυτικό απέσυρε το HMS Diamond από επιχειρήσεις κοντά στην Υεμένη, επικαλούμενο «τεχνικά προβλήματα» που αντιμετώπισε το πολεμικό πλοίο, το οποίο είχε αναπτυχθεί στην περιοχή από τον Δεκέμβριο για να συμβάλει στις επιθέσεις υπό την ηγεσία των ΗΠΑ σε στόχους στην Υεμένη στο πλαίσιο της Επιχείρησης Prosperity Guardian. Τα πλοία έχουν κατά καιρούς δει τους πετρελαιοκινητήρες Rolls Royce να «υποβαθμίζονται καταστροφικά», σε θερμά κλίματα όπως αυτά που βρίσκονται στα Στενά του Ορμούζ ή στα ύδατα της Νοτιοανατολικής Ασίας, με σημαντικές αβεβαιότητες να παραμένουν σχετικά με το βαθμό στον οποίο έχει αντιμετωπιστεί αυτό. Επί του παρόντος, τρία από τα έξι πλοία κλάσης Type 45 βρίσκονται υπό επισκευή, από τέσσερα το 2024. Ζητήματα όπως η έλλειψη προσωπικού, που δυσχεραίνει την επάνδρωση των αντιτορπιλικών, καθώς και η έλλειψη υποστηρικτικής υποδομής, όπως οι αποβάθρες που απαιτούνται για τις ανάγκες συντήρησης, έχουν επιδεινώσει τα προβλήματα που προκύπτουν από την αξιοπιστία των πλοίων, όπως και το ανεπαρκές απόθεμα ανταλλακτικών, το οποίο συχνά έχει οδηγήσει σε κανιβαλισμό ορισμένων πλοίων του στόλου για ανταλλακτικά.
Σχολιάζοντας την κατάσταση του στόλου Type 45, και συγκεκριμένα τα προβλήματα που σχετίζονται με την επίλυση προβλημάτων και τον εκσυγχρονισμό των πλοίων, ο ναυτικός εμπειρογνώμονας στο Βασιλικό Ινστιτούτο Ενωμένων Υπηρεσιών, Δρ. Sidharth Kaushal, παρατήρησε: «Κατασκευάστηκε ως ένα ολοκληρωμένο, κλειστό σύστημα, με έλλειψη αρθρωτότητας, επομένως ήταν μια περίπλοκη άσκηση η αφαίρεση στοιχείων από το κύτος και η τροποποίησή τους». «Το Daring ήταν επίσης το πρώτο Type 45 που καθελκύστηκε – επομένως είναι το παλαιότερο και το πιο προβληματικό», πρόσθεσε. Ο απόστρατος Υποναύαρχος του Βασιλικού Ναυτικού, Chris Parry, ισχυρίστηκε ότι οι σημαντικές περικοπές στις δαπάνες για τον στόλο των αντιτορπιλικών ήταν επίσης ένας βασικός παράγοντας προβλημάτων με τα πλοία. «Είναι μια ολοκληρωτική καταστροφή επειδή όλα έγιναν φθηνά – για να λειτουργήσει σωστά το σύστημα αεράμυνας του Type 45, έκαναν οικονομία σε όλα τα άλλα… Είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα με τις μεγάλες αμυντικές προμήθειες – πρέπει να εξισορροπήσετε τον χρόνο, την τιμή και τις λειτουργικές απαιτήσεις, και όσο περισσότερο διαρκεί ένα έργο, τόσο περισσότερο διογκώνεται η τιμή και τόσο περισσότερο υπάρχει ο πειρασμός να μειωθεί το κόστος», δήλωσε.
Οι αδυναμίες του Type 45 εκτείνονται πολύ πέρα από τα προβλήματα που αφορούν τα ποσοστά διαθεσιμότητας και την αξιοπιστία του. Παρά το γεγονός ότι είναι σημαντικά μεγαλύτερα από τα πλοία κλάσης Arleigh Burke του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, τα βρετανικά πλοία είναι πολύ πιο ελαφρά οπλισμένα με μόλις 48 κάθετες κυψέλες εκτόξευσης – μόνο το μισό αριθμό αυτών που φέρουν τα αμερικανικά αντίστοιχα και λιγότερο από το μισό των 112 κυψελών που φέρουν τα κινεζικά αντιτορπιλικά κλάσης Type 055. Όχι μόνο τα πλοία δεν είναι ικανά να εκτοξεύσουν πυραυλικές επιθέσεις σε πλοία επιφανείας ή χερσαίους στόχους, καθώς οι κάθετες κυψέλες εκτόξευσης τους φιλοξενούν αποκλειστικά πυραύλους αεράμυνας, αλλά είναι επίσης ανίκανα να εκτελέσουν αντι-βαλλιστική πυραυλική άμυνα όπως μπορούν τα αμερικανικά, ιαπωνικά και νοτιοκορεατικά πλοία με αντιβαλλιστικούς πυραύλους SM-3 και SM-6. Αυτοί οι περιορισμοί έχουν αφήσει τις δυνατότητες του Type 45 πολύ πίσω από εκείνες των αντιτορπιλικών που διαθέτουν οι Ηνωμένες Πολιτείες ή τα κράτη της Βορειοανατολικής Ασίας, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς το Βασιλικό Ναυτικό επιδιώκει να εδραιώσει μεγαλύτερη παρουσία στον Ειρηνικό.
Οι επιπτώσεις των ελλείψεων του προγράμματος Type 45 είναι σημαντικές, με τον πρώην καπετάνιο του Βασιλικού Ναυτικού, Gerry Northwood, να σημειώνει ότι σε καιρό πολέμου η ακραία έλλειψη πλοίων σε επιχειρησιακή κατάσταση θα περιόριζε την ικανότητα του Ναυτικού να υπερασπίζεται το Ηνωμένο Βασίλειο και να προβάλλει ισχύ ταυτόχρονα. «Θα είχαμε μια δύσκολη επιλογή για το αν θα προστατεύαμε το Λονδίνο ή άλλες πόλεις κατά μήκος της ακτής ή αν θα αφήναμε τα Type 45 να προστατεύουν μια ναυτική ομάδα επιχειρήσεων στη βόρεια πλευρά μας», δήλωσε, προσθέτοντας: «Θα είχαμε πολύ δύσκολες επιλογές, με πολύ λίγα περιουσιακά στοιχεία προς διανομή». «Ο χρόνος που χρειάζεται για να κατασκευαστεί ένα πλοίο στις μέρες μας είναι γελοίος… Όλα έχουν να κάνουν με τα χρήματα, και αν δεν πάρεις τα χρήματα, γίνεται σε αργή κίνηση. Το Type 45 έχει πέσει θύμα κακών επενδύσεων και μιας ελαφρώς υπερβολικά περιπετειώδους προσέγγισης στο μηχανολογικό σύστημα, χωρίς να διαθέτει τα χρήματα και την εμπειρογνωμοσύνη για να επιλύσει τα προβλήματα», πρόσθεσε. Καθώς το Βασιλικό Ναυτικό θεωρείται εξαιρετικά απίθανο να μπορέσει να προμηθευτεί τα αντιτορπιλικά κλάσης Type 83 επόμενης γενιάς πριν από τη δεκαετία του 2040, αναμένεται ότι το Type 45 θα συνεχίσει να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό για σχεδόν δύο ακόμη δεκαετίες.
Σχόλια Μεταφραστή:
Για να συνοψίσουμε: Τα εν λόγω αντιτορπιλικά στην πλειοψηφία τους δε μπορούν να αποπλεύσουν από το ναύσταθμο λόγω βλαβών. Και οι ναύσταθμοι όμως δεν έχουν τις υποδομές για να τα επισκευάσουν. Επίσης, τα αντιτορπιλικά αυτά δεν έχουν σχεδιαστεί για να επισκευάζονται. Και αν ακόμη καταφέρουν να αποπλεύσουν, οι βλάβες τα υποχρεώνουν να επιστρέψουν πριν της ώρας τους στο ναύσταθμο (όπου δε μπορούν να επισκευαστούν). Ακόμη και αν μπορούσαν όμως να λάβουν μέρος σε επιχειρήσεις, δεν έχουν οπλισμό για να πλήξουν επίγειους ή θαλάσσιους στόχους, παρά μόνον εναέριους – και αυτούς όμως υπό τον όρο ότι δεν πρόκειται για βαλλιστικούς πυραύλους. Και τους εναέριους στόχους όμως, ακόμη και αν δεν είναι βαλλιστικοί (ας πούμε ένα ακίνητο ζέπελιν, για να διευκολύνουμε κάπως την κατάσταση), δε μπορούν να τους πλήξουν, γιατί όπως έχουμε κατ’ επανάληψη αναφέρει, τα αντιτορπιλικά αυτά πάσχουν και από έλλειψη πυρομαχικών, τα οποία δε μπορούν να αγοράσουν επειδή είναι ακριβά, γι αυτό γεμίζουν τα αμπάρια που θα έπρεπε να έχουν πυρομαχικά με διάδρομους γυμναστικής (και ουδέποτε στην ιστορία του πολέμου, αλλά και σε ασκήσεις εν καιρώ ειρήνης, δεν έχει πληγεί αερόπλοιο ζέπελιν με διαδρόμους γυμναστικής).
Οι διάδρομοι γυμναστικής, υπό άλλες συνθήκες, θα ήταν ενός είδους πλεονέκτημα, αφού θα επέτρεπαν στο προσωπικό του βασιλικού ναυτικού να κρατάει τη φόρμα του. Το πρόβλημα όμως είναι ότι και το προσωπικό αυτό παρουσιάζει μεγάλες ελλείψεις, επομένως ποιος θα γυμναστεί; Άσε που, αν πιστέψουμε τα άρθρα των βρετανικών εφημερίδων, το ελλιπές προσωπικό κρατιέται σε φόρμα με άλλον τρόπο, αφού προσφιλής τους απασχόληση είναι να βιάζουν ο ένας τον άλλο (πρακτική που είναι απόλυτα σύμφωνα με τις παραδόσεις του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού).
Θυμίζει σενάριο για επιθεώρηση, είναι όμως η ιλαροτραγική πραγματικότητα μίας πρώην κοσμοκράτειρας…
Α.Π.