Βόμβα από τη Μαρία Καρυστιανού: Δεν είμαι σίγουρη ότι η σορός ανήκει στο παιδί μου
Επίσημο αίτημα εκταφής για την κόρη της, Μάρθη κατέθεσε η Μαρία Καρυστιανού.
Η κα Καρυστιανού ζητά την εκταφή της σορού της κόρης της, με σκοπό τη διενέργεια τοξικολογικών και βιοχημικών εξετάσεων, για την ανεύρεση της αληθούς αιτίας θανάτου.
Όπως αποκαλύπτει ο φάκελος με τις εξετάσεις DNA θανόντων, παραδόξως λείπουν οι εξετάσεις της κόρης της.
Η Μαρία Καρυστιανού περιέγραψε με ανατριχιαστικά λόγια πώς επέμεινε και είδε για τελευταία φορά τη σορό, για την ακρίβεια τα απανθρακωμένα μέλη της αγαπημένης της κόρης, αλλά και ότι διαπίστωσε -ως γιατρός που είναι- πως ό,τι αντίκρισε, δεν αντιστοιχούσε στα ευρήματα των ιατροδικαστών που είχαν εξετάσει τη σορό.
«Επειδή επέμενα να δω για μια τελευταία φορά ό,τι είχε απομείνει και άνηκε στην πολυαγαπημένη μου κόρη, έστω και τα απανθρακωμένα κομμάτια της, μου είπαν ότι μία με δύο ώρες πριν την κηδεία θα μπορούσα να προσέλθω στο γραφείο τελετών για να δω τη σορό…» λέει χαρακτηριστικά.
Ενώ συνέχισε: «Πράγματι, τη μέρα της ταφής, πριν την εκκλησία, μετέβην στο γραφείο τελετών, στον ειδικό διαμορφωθέντα χώρο, όπου μου άνοιξαν τις σακούλες όπου ήταν τοποθετημένα διάσπαρτα τα απανθρακωμένα κομμάτια, για να τα δω. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι υπήρχε ένα αρκετά πλατύ οστό με τρύπες στο κέντρο του (τέσσερις τρύπες στη σειρά με απόσταση μεταξύ τους), το οποίο, λόγω και της ιδιότητας και των γνώσεων μου από ανατομία, ως Ιατρού, κατάλαβα τι ήταν αμέσως και μάλιστα διέγνωσα ότι ανήκει στο κάτω μέρος του σώματος, καθώς δεν υπάρχει άλλο οστό στο σώμα του ανθρώπου το οποίο να φέρει αυτά τα χαρακτηριστικά και το οποίο να εντοπίζεται ανατομικά στο πάνω μέρος του σώματος. Επίσης, θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι είδα εκείνη τη μέρα στο γραφείο τελετών και ένα στρόγγυλο οστό, το οποίο λόγω της σύγχυσης και της ψυχικής καταρράκωσης που βίωνα εκείνη την ώρα, δεν κατάφερα να καταλάβω σε ποιο σημείο του σώματος της κόρης μου μπορεί να άνηκε. Ωστόσο, μετά το παραπάνω συμβάν στο γραφείο τελετών, διαπίστωσα από τα ευρήματα των ιατροδικαστών που είχαν εξετάσει τη σορό του παιδιού μου λίγες μέρες μετά το τραγικό συμβάν, ότι δεν μου περιέγραψαν τίποτα σε σχέση με αυτά τα πολύ χαρακτηριστικά οστά που με τα ίδια μου τα μάτια είδα εκείνη τη μέρα στο γραφείο τελετών και τα οποία περιέγραψα ανωτέρω. Μάλιστα, δεν μου ανέφεραν τίποτα ούτε σε σχέση με το παραπάνω εύρημα (στρόγγυλο οστό) από το κάτω μέρος του σώματος της κόρης μου, ωσάν αυτό να μην είχε καν εντοπιστεί. Αντίθετα, οι ιατροδικαστές ανέφεραν ότι βρήκαν μόνο κομμάτια του πάνω μέρους του σώματος της κόρης μου (συγκεκριμένα μόνο κάποια οστά του θώρακα) και κάποια λοιπά μέρη οργάνων του άνω μέρους».
Η κα Καρυστιανού ζητά την εκταφή της σορού της κόρης της, με σκοπό τη διενέργεια τοξικολογικών και βιοχημικών εξετάσεων, για την ανεύρεση της αληθούς αιτίας θανάτου.
Όπως αποκαλύπτει ο φάκελος με τις εξετάσεις DNA θανόντων, παραδόξως λείπουν οι εξετάσεις της κόρης της.
Η Μαρία Καρυστιανού περιέγραψε με ανατριχιαστικά λόγια πώς επέμεινε και είδε για τελευταία φορά τη σορό, για την ακρίβεια τα απανθρακωμένα μέλη της αγαπημένης της κόρης, αλλά και ότι διαπίστωσε -ως γιατρός που είναι- πως ό,τι αντίκρισε, δεν αντιστοιχούσε στα ευρήματα των ιατροδικαστών που είχαν εξετάσει τη σορό.
«Επειδή επέμενα να δω για μια τελευταία φορά ό,τι είχε απομείνει και άνηκε στην πολυαγαπημένη μου κόρη, έστω και τα απανθρακωμένα κομμάτια της, μου είπαν ότι μία με δύο ώρες πριν την κηδεία θα μπορούσα να προσέλθω στο γραφείο τελετών για να δω τη σορό…» λέει χαρακτηριστικά.
Ενώ συνέχισε: «Πράγματι, τη μέρα της ταφής, πριν την εκκλησία, μετέβην στο γραφείο τελετών, στον ειδικό διαμορφωθέντα χώρο, όπου μου άνοιξαν τις σακούλες όπου ήταν τοποθετημένα διάσπαρτα τα απανθρακωμένα κομμάτια, για να τα δω. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι υπήρχε ένα αρκετά πλατύ οστό με τρύπες στο κέντρο του (τέσσερις τρύπες στη σειρά με απόσταση μεταξύ τους), το οποίο, λόγω και της ιδιότητας και των γνώσεων μου από ανατομία, ως Ιατρού, κατάλαβα τι ήταν αμέσως και μάλιστα διέγνωσα ότι ανήκει στο κάτω μέρος του σώματος, καθώς δεν υπάρχει άλλο οστό στο σώμα του ανθρώπου το οποίο να φέρει αυτά τα χαρακτηριστικά και το οποίο να εντοπίζεται ανατομικά στο πάνω μέρος του σώματος. Επίσης, θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι είδα εκείνη τη μέρα στο γραφείο τελετών και ένα στρόγγυλο οστό, το οποίο λόγω της σύγχυσης και της ψυχικής καταρράκωσης που βίωνα εκείνη την ώρα, δεν κατάφερα να καταλάβω σε ποιο σημείο του σώματος της κόρης μου μπορεί να άνηκε. Ωστόσο, μετά το παραπάνω συμβάν στο γραφείο τελετών, διαπίστωσα από τα ευρήματα των ιατροδικαστών που είχαν εξετάσει τη σορό του παιδιού μου λίγες μέρες μετά το τραγικό συμβάν, ότι δεν μου περιέγραψαν τίποτα σε σχέση με αυτά τα πολύ χαρακτηριστικά οστά που με τα ίδια μου τα μάτια είδα εκείνη τη μέρα στο γραφείο τελετών και τα οποία περιέγραψα ανωτέρω. Μάλιστα, δεν μου ανέφεραν τίποτα ούτε σε σχέση με το παραπάνω εύρημα (στρόγγυλο οστό) από το κάτω μέρος του σώματος της κόρης μου, ωσάν αυτό να μην είχε καν εντοπιστεί. Αντίθετα, οι ιατροδικαστές ανέφεραν ότι βρήκαν μόνο κομμάτια του πάνω μέρους του σώματος της κόρης μου (συγκεκριμένα μόνο κάποια οστά του θώρακα) και κάποια λοιπά μέρη οργάνων του άνω μέρους».
Βόμβα από τη Μαρία Καρυστιανού: Δεν είμαι σίγουρη ότι η σορός ανήκει στο παιδί μου
«Τότε, συνειδητοποίησα ότι ήταν πολύ πιθανόν τη μέρα της κηδείας, να είχα αντικρύσει κομμάτια απανθρακωμένου άλλου θύματος που έχασε τη ζωή του στο τραγικό δυστύχημα και όχι της πολυαγαπημένης μου κόρης» υπογραμμίζει στο σχετικό υπόμνημα που κατέθεσε.
«Έτσι λοιπόν μέχρι και σήμερα ταλαιπωρούμαι ψυχικά και δεν είμαι απόλυτα σίγουρη αν τα παραπάνω έστω κομματιασμένα και απανθρακωμένα μέρη σώματος, τα οποία είδα εκείνη τη μέρα στο γραφείο τελετών και στη συνέχεια έθαψα, και στα οποία αποδίδω μέχρι και σήμερα νεκρικές τιμές προς τιμήν και για χάρη της πολυαγαπημένης μου κόρης, ανήκουν τελικά πράγματι στο αγαπημένο μου παιδί ή όχι».
