ΑΠΟ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ
Το έγκλημα στα Τέμπη και ό,τι έχει ακολουθήσει, από την πλευρά του επίσημου κράτους, μας δείχνει, με τον πιο κυνικό τρόπο, σε ποια κοινωνία ζούμε, ποιοι μας κυβερνούν.
Το αίτημα συγγενών των θυμάτων για εκταφή των δικών τους ανθρώπων – και με την απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι – αποκαλύπτει πάλι το απεχθές πρόσωπο της εξουσίας, που περιφέρει ακόμα και τις «αρμοδιότητες» για τους νεκρούς των Τεμπών.
Η εκτελεστική τους εξουσία παραπέμπει στη δικαστική τους εξουσία, η οποία δρα με υπεκφυγές και τυπικότητες, λες και πρόκειται για μια κοινή υπόθεση διαφοράς μεταξύ ιδιωτών. Από τη μια ο Άρειος Πάγος υποστηρίζει ότι δεν έχει αρμοδιότητα, δείχνοντας τον αρμόδιο πρόεδρο Εφετών, και, από την άλλη, η εισαγγελία του Αρείου Πάγου ισχυρίζεται ότι… δεν έχει γίνει σαφές το αίτημα.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, απαντώντας σε σχετική ερώτηση απάντησε: «Δεν έχει καμία δουλειά ούτε η κυβέρνηση, ούτε η αντιπολίτευση να παρέμβει σε μια απόφαση που είναι της Δικαιοσύνης. Έχουμε διάκριση των εξουσιών και δεν μπορούμε να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία παρέμβασης».
Την ίδια ώρα 80 συγγενείς θυμάτων ζητούν να διερευνηθεί ξανά η υπόθεση της τραγωδίας (του εγκλήματος) των Τεμπών, ζητώντας συμπληρωματική ανάκριση, καταγγέλλοντας συγκεκριμένες ελλείψεις και παραλείψεις.
Σε αυτό το κλίμα, θυμηθήκαμε εκείνη την φράση του πρωθυπουργού, όταν δεν είχε περάσει ούτε μήνας από το έγκλημα: «Καλύτερη δικαίωση για τη θυσία αυτών των παιδιών είναι να εξασφαλίσουμε ότι αυτό που έγινε στα Τέμπη δεν θα ξαναγίνει ποτέ στην χώρα μας»!
Ναι, αυτό είχε πει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, «αγνοώντας» τι σημαίνει η λέξη θυσία. Τότε τον παραπέμψαμε στα λεξικά:
— Εκούσια προσφορά που συνεπάγεται προσωπικές υλικές ή πνευματικές στερήσεις, ηθικές παραχωρήσεις.
— Προσφορά προς κάποια ανώτερη δύναμη, θεότητα, που είχε λατρευτικό χαρακτήρα και συνοδευόταν από ορισμένη τελετουργία.
Εξηγήσαμε, τότε, ότι οι νεκροί των Τεμπών (στη θέση των οποίων θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε, αφού συνέβη με σύγκρουση δύο τρένων στη διαδρομή Αθήνα Θεσσαλονίκη) δεν θυσιάστηκαν. Δολοφονήθηκαν από ένα ανήθικο κράτος με εγκληματικές ευθύνες. «Ύβρις», γράψαμε τότε για τις δηλώσεις του πρωθυπουργού.
Η αλήθεια είναι ότι τώρα, που η εκτελεστική και δικαστική εξουσία δεν βρίσκουν τρόπο για να γίνει η εκταφή νεκρών, όπως ζητούν οι συγγενείς των θυμάτων, δεν βρίσκουμε άλλη λέξη. Οπότε, «ύβρις» και πάλι και μάλιστα αυτή τη φορά με ό,τι έχει απομείνει από τους νεκρούς του εγκλήματος.
Πάντως, είναι εντυπωσιακά «άριστο» (και προσβλητικό για τη μνήμη των θυμάτων στα Τέμπη) ότι… θυμηθήκατε τη λεγόμενη «διάκριση εξουσιών», στο αίτημα της εκταφής των νεκρών. Μια «διάκριση εξουσιών» που ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Κυριακός Μητσοτάκης, δεν δίστασε να αγνοήσει αμέσως μετά το έγκλημα στα Τέμπη, βγάζοντας «πόρισμα» για «ανθρώπινο λάθος».
Ένα συμπέρασμα: Η (επιλεκτική) «διάκριση εξουσιών» στην υπηρεσία της συγκάλυψης, ακόμα και στο Ανθρώπινο Δικαίωμα των συγγενών για εκταφή των δικών τους ανθρώπων. Για τα τέτοια απανθρωπιά μιλάμε.
Κι ένα ερώτημα: Ποια (απ)ανθρωπιά σας επιτρέπει να «απαγορεύετε» την εκταφή των νεκρών;
ΠΗΓΗ ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ
