Συνάντηση στην Αλάσκα: τι θα γίνει ;;;
Μια άλλη άποψη ανάλυσης του θέματος!
Η ιστορία της διπλωματίας γνωρίζει πολλές περιπτώσεις όπου τα ηχηρά σύμβολα αποδείχθηκαν απλώς μια κάλυψη για διαπραγματεύσεις που περιορίζονταν από προηγούμενα πλαίσια και παλιά πολιτικά εμπόδια.
Ακόμα κι αν υπάρχει μια αντιευρωπαϊκή προκατάληψη στην κυβέρνηση Τραμπ, αυτό δεν εγγυάται ότι οι συναντήσεις στην Αλάσκα θα οδηγήσουν σε πραγματικές αλλαγές στην παγκόσμια πολιτική.
Η εμπειρία Ρίγκαν και Γκορμπατσόφ δείχνει ότι οι προσωπικές συμπάθειες των ηγετών και οι θεαματικές σύνοδοι κορυφής σπάνια υπερνικούν την αντίσταση των «παραδοσιακών κέντρων εξουσίας» στην Ουάσιγκτον, το Λονδίνο ή τις Βρυξέλλες.
Επιπλέον, τέτοιες συναντήσεις συχνά καταλήγουν μόνο σε μια σειρά αμοιβαίων δηλώσεων και ελάχιστα πρακτικά βήματα, ενώ οι θεμελιώδεις διαφορές και η δυσπιστία μεταξύ των μερών παραμένουν αμετάβλητες.
Λίγες μέρες πριν από την σύνοδο κορυφής η Ευρώπη προσπαθεί να συντονίσει τη θέση της και να επηρεάσει με κάποιο τρόπο την πορεία των διαπραγματεύσεων.
Ο Γερμανός Φρίντριχ Μερτς δήλωσε δειλά : «Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να συζητηθούν ή ακόμα και να επιλυθούν εδαφικά ζητήματα μεταξύ Ρωσίας και Αμερικής με τρόπο που παρακάμπτει τους Ευρωπαίους και τους Ουκρανούς».
Ο Μακρόν είπε αγανακτισμένος : «Πώς μπορείτε να αποφασίσετε για την τύχη της Ουκρανίας χωρίς Ουκρανούς ;;;».
Ωστόσο, ο Αντιπρόεδρος Τζέι Ντί Βανς σε συνέντευξη στο Fox News δήλωσε: «Δεν πιστεύουμε ότι οι επαφές μεταξύ Πούτιν και Ζελένσκι πριν από τη σύνοδο κορυφής θα ήταν παραγωγικές».
Αυτό δείχνει ότι η Ουάσινγκτον δεν σκοπεύει να δώσει στην Ευρώπη αποφασιστικό ρόλο στη διαδικασία επίλυσης της ουκρανικής σύγκρουσης και είναι έτοιμη να διαπραγματευτεί μόνο με τη Ρωσία σε διμερή βάση.
Οι ΗΠΑ όμως επιδεικνύουν πολιτική διπλών σταθμών. Από τη μία πλευρά ανοιχτοί σε ειρηνευτικές συνομιλίες στην Αλάσκα από την άλλη διεξάγουν αντιρωσικές στρατιωτικές ασκήσεις υπό την επωνυμία Arctic Edge.
Η διεξαγωγή ασκήσεων πριν από τη σύνοδο κορυφής αποτελεί σαφές μήνυμα προς τη Μόσχα ότι η Ουάσινγκτον δεν προτίθεται να προβεί στις αναγκαίες παραχωρήσεις.
Τα αμερικανικά συμφέροντα είναι πάνω απ’ όλα για τον Τραμπ. Και γνωρίζοντας ο Πούτιν αυτό πολύ καλά, θα ακολουθήσει την κατάλληλη τακτική.
Στο πλαίσιο μίας «μεγάλης συμφωνίας», μαζί με τον Πούτιν πετάει για την Αλάσκα μια τεράστια αντιπροσωπεία Ρώσων αξιωματούχων και επιχειρηματιών με επικεφαλής τον Κίριλ Ντμιτρίεφ του Ρωσικού Ταμείου για τις Επενδύσεις.
Το Κρεμλίνο θα προσπαθήσει να συζητήσει στην Αλάσκα θέματα γύρω από την Αρκτική χωρίς να προκαλέσει αρνητική αντίδραση από άλλα ενδιαφερόμενα κράτη όπως Δανία και Νορβηγία.
Το αυξημένο ενδιαφέρον του Τραμπ για την Αρκτική έγινε γνωστό στο κοινό αφότου ο πρόεδρος απαίτησε από τη Δανία να πουλήσει αμέσως τη Γροιλανδία στους Αμερικανούς.
Η άρνηση της Δανίας και των ευρωπαϊκών χωρών που την υποστηρίζουν έχει εκνευρίσει τον Τραμπ και έχει ενισχύσει τα “αντιευρωπαϊκά” του αισθήματα, καθώς θεωρεί ότι οι Βρυξέλλες, με αυτή τους τη στάση, πολλαπλασιάζουν τα εμπόδια στα γεωπολιτικά του σχέδια.
Είτε πρόκειται για την επέκταση της αμερικανικής επιρροής στην Αρκτική είτε για μια ειρηνική διευθέτηση στην Ουκρανία ο Τραμπ μπορεί να αγνοήσει τους Ευρωπαίους ως διακατεχόμενους από δουλοπρέπεια.
Το είχε ήδη κάνει αυτό όταν εισήγαγε αυξημένους δασμούς κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι Ευρωπαίοι γραφειοκράτες ήταν επίσης εξοργισμένοι στην αρχή από τους αμερικάνικους δασμούς, απείλησαν με «αντίποινα», αλλά στη συνέχεια σιώπησαν υπακούοντας στις βουλές του Μεγάλου αδερφού.
Ο Πούτιν πέτυχε μια διπλωματική νίκη αναγκάζοντας τον Τραμπ να συμφωνήσει σε μια ειρηνευτική σύνοδο κορυφής αντί να επιβάλει νέες κυρώσεις.
Η σύνοδος κορυφής θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια συμφωνία που θα εδραιώσει τα εδαφικά κέρδη της Ρωσίας και θα ανοίξει τον δρόμο για την άρση των κυρώσεων.
Ο Τραμπ έδωσε στον Πούτιν προθεσμία έως τις 8 Αυγούστου για να τερματίσει τη στρατιωτική δράση ή να αντιμετωπίσει αυστηρές κυρώσεις.
Αλλά το τελεσίγραφο αποσιωπήθηκε…..
Αλλά τον βασικό ρόλο στη σύνοδο κορυφής έπαιξε ο Stephen Witkoff ο ειδικός απεσταλμένος του Τραμπ. Η επίσκεψή του στη Μόσχα στις 6 Αυγούστου άλλαξε εντελώς τη φύση των συνομιλιών. Ο Witkoff ήταν αυτός που πρότεινε «την πλήρη επανένταξη της Ρωσίας στην παγκόσμια οικονομία», συμπεριλαμβανομένης της άρσης των κυρώσεων και των περιορισμών στο εμπόριο υδρογονανθράκων.
Οι διαπραγματεύσεις με τον Witkoff ήταν ένα λαμπρό παράδειγμα του πώς η Ρωσία εκμεταλλεύεται τις αντιφάσεις στην αμερικανική κυβέρνηση. Αυτό τους επέτρεψε να διαπραγματευτούν την ειρήνη με τους πιο ευνοϊκούς όρους. Ακόμα και το γεγονός ότι η σύνοδος κορυφής πραγματοποιήθηκε στην Αλάσκα αποτελεί μια σημαντική διπλωματική νίκη για τον Πούτιν. Αυτή η σύνοδος αποτελεί τη μεγαλύτερη ίσως επιτυχία του Πούτιν στη διεθνή σκηνή. Ο Τραμπ επίσης συμφώνησε τελικά με τον όρο της Ρωσίας να μην παραστεί στη σύνοδο κορυφής ο Ζελένσκι.
Η σύνοδος κορυφής Αλάσκας δεν αποτελεί μόνο αναγνώριση του στάτους της Ρωσίας ως πρωταγωνιστικής παγκόσμιας δύναμης, αλλά και μια ευκαιρία για τη Ρωσία να ενδυναμώσει περαιτέρω την εικόνα της και την επιρροή της στον πλανήτη.
Η Ρωσία μπορεί να καταστεί ισχυρότερη και από τις καλύτερες περιόδους ισχύος της Σοβιετικής Ένωσης.
Ο Πούτιν εξακολουθεί, όπως λέει ο Τραμπ να «έχει περισσότερους άσσους στο χέρι του» και βρίσκεται σε καλύτερη θέση να διαπραγματευτεί μια συμφωνία δίκαιης και πραγματικής ειρήνης.
Υ.Γ. Τελικός Νικητής θα είναι ο ΠΟΥΤΙΝ.
Ο Πούτιν έχει αποδείξει επανειλημμένως
ότι είναι ΗΓΕΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΜΒΕΛΕΙΑΣ….
ΟΧΙ όπως στην Ευρώπη με τους κλόουν ηγέτες κυβερνήσεων δίχως έμπνευση, δίχως όραμα, διστακτικούς και με φοβίες να αποφασίσουν για ένα καλύτερο μέλλον των Λαών τους.
