Τέμπη: Η κυβέρνηση ξεπλένει το έγκλημα – Εμείς δεν ξεχνάμε!

Ε λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι δεν παίζονται.
Δύο χρόνια τώρα βλέπουμε να στήνεται μια συγκάλυψη-υπόδειγμα:
Καμία ευθύνη στην κυβέρνηση, καμία απάντηση στους συγγενείς, καμία δικαιοσύνη για τους νεκρούς.
Και τώρα, σαν κερασάκι στην τούρτα, αποφάσισαν να ανακοινώσουν το πόρισμα για τα Τέμπη μια μέρα πριν τη μεγάλη διαδήλωση.
Τι σύμπτωση, ε; Πραγματικά… ο Θεός της πολιτικής απάτης κάνει θαύματα.
Με το Σχέδιο “Ξεχάστε το Έγκλημα” η Κυβερνητική Πατέντα που κουνάει το δάχτυλο της στις χαροκαμένες Μάνες!
Ας δούμε πώς ακριβώς στήνεται το παιχνίδι:
1. Τραβάμε την υπόθεση όσο περισσότερο γίνεται, μέχρι να βαρεθεί ο κόσμος
να ακούει γι’ αυτήν.
Δύο χρόνια είναι καλά, αλλά αν μπορούσαμε να το πάμε στα δέκα, θα ήταν ακόμα καλύτερα.
2. Πετάμε στην αγορά μερικά “νέα στοιχεία”, όπως τρία “αμφιλεγόμενα” βίντεο που εμφανίστηκαν ως δια μαγείας δύο χρόνια μετά.
Μήπως είναι γνήσια;
Μήπως είναι προϊόν μοντάζ;
Ποιος νοιάζεται!
Σημασία έχει να θολώσουμε τα νερά.
3. Δίνουμε στη δημοσιότητα το πόρισμα τη σωστή στιγμή!
Και ποια καλύτερη στιγμή από την παραμονή της 28ης Φεβρουαρίου, όταν ΟΛΗ η χώρα ετοιμάζεται να βγει στους δρόμους για να φωνάξει για τους νεκρούς της;
Έτσι, αντί ο κόσμος να διαδηλώνει ενωμένος, θα τον έχουμε απασχολημένο με το «τι λέει το πόρισμα».
Οι γονείς των θυμάτων ζητούν σεβασμό – η κυβέρνηση τους απαντά με κυνισμό
Οι συγγενείς των νεκρών εκλιπαρούν για μια απλή χειρονομία σεβασμού: Να αναβληθεί η ανακοίνωση για λίγες μέρες, ώστε να συμπεριληφθούν και άλλα
κρίσιμα στοιχεία και, κυρίως, να μη βεβηλωθεί η ημέρα της μνήμης.
Αλλά η κυβέρνηση έχει άλλες προτεραιότητες.
Το πρόβλημά της δεν είναι η αλήθεια.
Το πρόβλημά της είναι η διαχείριση του πλήθους.
Το πρόβλημά της είναι ότι ο κόσμος δεν ξεχνά.
Και τι κάνουν όταν ο κόσμος δεν ξεχνά;
Ρίχνουν στάχτη στα μάτια του.
Στην κυριολεξία.

“Ναι, αλλά φταίει ο σταθμάρχης” – Η αγαπημένη τους καραμέλα
Και τώρα ας μαντέψουμε τι θα λέει αυτό το “αντικειμενικό” πόρισμα.
Ας το γράψουμε εμείς πριν το γράψουν εκείνοι:
 “Το ανθρώπινο λάθος έπαιξε καθοριστικό ρόλο” (Γιατί, φυσικά, τα τρένα στην Ευρώπη δεν έχουν ανθρώπους να τα χειρίζονται, μόνο εμείς…)
 “Υπήρξαν ελλείψεις, αλλά δεν ήταν θέμα κυβέρνησης” (Ποιος να φταίει, δηλαδή; Ο σταθμάρχης που προσλήφθηκε από το παράθυρο χωρίς
εκπαίδευση, ή το σύστημα που τον προσέλαβε έτσι;)
 “Δεν υπάρχουν αποδείξεις για παράνομο φορτίο” (Αλλά δεν είμαστε και
σίγουροι, σωστά;)
Με λίγα λόγια, ακόμα μια αθωωτική βολή προς την κυβέρνηση.
Η 28η Φεβρουαρίου δεν είναι δική τους – είναι δική μας
Αλλά ας το ξεκαθαρίσουμε: Αυτή η μέρα ανήκει στους νεκρούς.
Ανήκει στους γονείς που ακόμα περιμένουν δικαιοσύνη.
Ανήκει σε έναν λαό που αρνείται να γίνει πειραματόζωο της λήθης.
Όσο κι αν προσπαθούν να μας κάνουν να κοιτάξουμε αλλού, εμείς θα κοιτάξουμε
εκεί που πονάει.
Στα 57 νέα παιδιά που δεν θα ξαναγυρίσουν ποτέ.
Στις φωτιές που έκαψαν ανθρώπους ζωντανούς, χωρίς καμία εξήγηση.
Στα τηλέφωνα που χτυπούσαν μέσα στα συντρίμμια και δεν απαντήθηκαν ποτέ.
Και όσο κι αν προσπαθούν να μας πουν «δεν είναι ώρα να μιλάμε για αυτά», εμείς θα
φωνάξουμε ακόμα πιο δυνατά:
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ.
Η 28η Φεβρουαρίου δεν ανήκει στους προπαγανδιστές.
Ανήκει στους νεκρούς και σε αυτούς που θα τους δικαιώσουν.