Στις 16 Ιουνίου 2009 πραγματοποιήθηκε στο Αικατερίνμπουργκ της
Ρωσίας η πρώτη σύνοδος κορυφής του BRICS.
Ο BRICS,ένας διεθνής πολιτικός οργανισμός κορυφαίων αναδυόμενων
αγορών στην πρώτη εκείνη σύνοδο εξέδωσε δήλωση με την οποία
ζητούσε τη δημιουργία μιας δίκαιης, δημοκρατικής και πολυπολικής
παγκόσμιας τάξης καθώς και ότι υπήρχε η ανάγκη για ένα νέο
παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα που να είναι διαφοροποιημένο,
σταθερό και προβλέψιμο.
Το 2013 συζητήθηκε και η ίδρυση μιας “Αναπτυξιακής Τράπεζας” η
όποια θα χρηματοδοτούσε κυρίως έργα υποδομής, κάτι που τελικά έγινε
πραγματικότητα το 2014.
Περίπου 40 χώρες είχα ζητήσει να ενταχθούν στην ομάδα ή είχαν
εκφράσει ενδιαφέρον.
Το 2022 οι πέντε χώρες BRICS αντιπροσώπευαν πληθυσμό 3,5
δισεκατομμυρίων με συνολικό ονομαστικό ΑΕΠ 29 τρις $ ενώ
παρήγαγαν το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πλούτου.
Εύλογα καταδεικνύεται η αυξανόμενη επιρροή των αναδυόμενων αυτών
αγορών στην παγκόσμια σκηνή.
Κάνοντας μια γρήγορη επισκόπηση της παραγωγής κάποιων από τις
χώρες αυτές, ενδεικτικά μπορεί κανείς να αναφέρει την Petrobras
(εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου – πολυτιμότερη εταιρεία στη
Λατινική Αμερική) και την Gerdau (μεγαλύτερη παραγωγό χάλυβα στην
Αμερική) που εδρεύουν στη Βραζιλία.
Είναι αρκετό (αν και δεν δίνει την πλήρη εικόνα της παραγωγής) να
επισημανθεί ότι η Ρωσία κατέχει το 30% των φυσικών πόρων του
κόσμου.
Η Ινδία με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, αφήνει πίσω ακόμη και την
Κίνα, ενώ εκτιμάται ότι θα γίνει η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία έως το
2030.
Η Κίνα,η ασιατική υπερδύναμη, παράγει τρεις φορές περισσότερο από
τις ΗΠΑ και εννέα φορές περισσότερο από τη Γερμανία.
Από την άλλη έχουμε τη Δύση (τον αγγλοσαξονικό άξονα) με μια
Ευρώπη από βομηχανοποιημένη, που παράγει ελάχιστα, που διοικείται
από την ελίτ των Βρυξελλών,η οποία δεν έχει ιδέα για την πραγματική
ζωή των Ευρωπαίων πολιτών,μια Ευρώπη ανόμοια (πώς θα μπορούσε
άλλωστε αφού ανόμοιες καταρχήν είναι οι οικονομίες των χωρών που
την αποτελούν),μια Ευρώπη που πασχίζει να μείνει ενωμένη.
Στα κέντρα λήψης αποφάσεων προωθούνται πάση θυσία πολιτικές που
ευνοούν τους κανόνες της αγοράς, αγνοώντας τα μηνύματα που
στέλνουν οι κοινωνίες,εμμονικά υποστηρίζεται η δραστική μείωση των
δημοσίων δαπανών έχοντας αυτό αντίκτυπο στο κοινωνικό κράτος.
Και βέβαια ένα νόμισμα που έχασε το 30% της αγοραστικής του
δύναμης τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Είναι όμως οι διαφορές μόνο στο πεδίο της οικονομίας;
Ο BRICS υποστηρίζει τη δίκαιη και δημοκρατική πολυπολική παγκόσμια
τάξη,ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οι χώρες μέλη θα συναλλάσσονται,θα
διατηρούν οικονομικές σχέσεις, διατηρώντας το δικαίωμα να μην
ανήκουν σε καμία “σφαίρα επιρροής” κάποιας υπερδύναμης η όποια
παρεμβαίνει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο στα εσωτερικά της.
Η Ευρώπη δεμένη στο άρμα των ΗΠΑ,με ηγέτες χαμηλού πολιτικού
αναστήματος, άγεται και φέρεται από τις αποφάσεις του εκάστοτε
“πλανητάρχη” υιοθετώντας πολιτικές ξένες προς την παράδοσή της,μιας
παράδοσης που γέννησε τον Διαφωτισμό.
Παίρνει αποφάσεις λανθασμένες προκειμένου να μην χαλάσει το χατίρι
του κυρίαρχου παίκτη, ακολουθώντας έτσι ένα δρόμο αυτοκαταστροφής.
Άρα ναι,η διαφορά είναι και ιδεολογική καθώς η αλλοτρίωση είναι και σε
επίπεδο πολιτισμικό αφού έχει ουσιαστικά επιβληθεί, χωρίς καν να το
καταλάβουμε,ο αγγλοσαξονικός(με αναγωγή στον προτεσταντισμό)
τρόπος ζωής.
Υπάρχει ανάγκη για έναν πολυπολικό κόσμο, όπου τα κράτη θα
συναλλάσσονται,οι λαοί θα ευημερούν, διατηρώντας το δικαίωμα στην
αυτοδιαχείριση και την εθνική ταυτότητα.
Την θεωρία του πολυπολικού κόσμου έχει αναπτύξει στο βιβλίο του “The
theory of a multipolar world” ο διακεκριμένος Ρώσος καθηγητής και
φιλόσοφος Aleksandr Dugin.
