Η 28η Φεβρουαρίου είναι η προθεσμία που έθεσε ο Donald Trump στο Γενικό Επιτελείο των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ για να του υποβάλουν το σχέδιό τους για την κατάληψη της Ράκκα -οιονεί πρωτεύουσας των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους στην ανατολική Συρία.
Μία ημέρα νωρίτερα, έληγε η προθεσμία της αμερικανικής πλευράς προς την Τουρκία για την υποβολή σχεδίων συμμετοχής των τουρκικών δυνάμεων στην πορεία προς τη Ράκκα.
Για τον ρόλο του επιτόπιου συμπολεμιστή των Αμερικανών στην επίθεση έναντι του Ισλαμικού Κράτους οι Τούρκοι διαγκωνίζονται με τις κουρδικές δυνάμεις του PYD (αδελφής οργάνωσης του ΡΚΚ στη Συρία): όσο σημαντικό είναι το να αναλάβουν οι ίδιοι τον ρόλο των πεζικάριων της πορείας προς τη Ράκκα, άλλο τόσο σημαντικό είναι το να τον στερήσουν, από το κουρδικό στοιχείο και να περικυκλώσουν τα αυτόνομα καντόνια που αυτό έχει συγκροτήσει στη βόρεια Συρία.
Η Ουάσιγκτον δείχνει να ταλαντεύεται. Το Πεντάγωνο ειδικότερα φέρεται να υπεραμύνεται της σύμπραξης με τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (το μετώπου του PYD και των Αράβων συμμάχων του). Οι αραβικές δυνάμεις που ισχυρίζεται η Τουρκία ότι εκπαιδεύει στο έδαφός της, με την προοπτική της προέλασης προς Ράκκα, χλευάζονται από αρκετούς Αμερικανούς ιθύνοντες ως κατά φαντασίαν στρατός. Άλλωστε, ο ίδιος ο τουρκικός στρατός δεν μπορεί προς το παρόν παρά να εμπλακεί με φειδώ: η πολιτική ηγεσία δεν μπορεί να ρισκάρει, παραμονές δημοψηφίσματος για την αλλαγή του τουρκικού πολιτεύματος, την μαζική αποστολή κληρωτών στο μέτωπο.
Η αμερικανική πλευρά θεωρεί ότι μπορεί να τετραγωνίσει τον κύκλο δίνοντας στην Άγκυρα εγγυήσεις ότι δεν θα επιτραπεί στις κουρδικές δυνάμεις (ως ξένες προς την εθνολογική σύσταση του πληθυσμού της περιοχής) να διοικήσουν την Ράκκα μετά την εκδίωξη των τζιχαντιστών. Παράλληλα, οι Αμερικανοί είναι πιθανό να διευκολύνουν στο επίπεδο των πληροφοριών μία τουρκική επιχείρηση στα όρη Καντίλ του βορείου Ιράκ, όπου και εδρεύει η εξόριστη στρατιωτική ηγεσία του ΡΚΚ, και να πιέσουν την αυτονομιστική οργάνωση να αποσύρει τους ανθρώπους της από τα όρη Σιντζάρ (αλλοτινή εστία της κοινότητας των Γεζίντι, που αρχικά κατέλαβαν οι τζιχαντιστές, αλλά δεν μπόρεσαν να διατηρήσουν).
Ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Τουρκίας Kemal Kilicdaroglu προέβλεψε δημόσια ότι οι κυβερνώντες στην Άγκυρα θα πραγματοποιήσουν τις επιχειρήσεις στα όρη Καντίλ στα τέλη Μαρτίου, με το νού στραμμένο στην εθνικιστική ψήφο για το δημοψήφισμα του Απριλίου.
‘Ένας άλλος τρόπος κατευνασμού της Τουρκίας θα ήταν ο αποκλεισμός των Κούρδων από τις συνομιλίες της Γενεύης που μόλις άρχισαν εκ νέου. Όμως επ’ αυτού έχει προλάβει η Ρωσία να πυροδοτήσει διπλωματική “βόμβα”, προτείνοντας ρητά το ακριβώς αντίθετο.
Άλλωστε, οι όποιες φιλοδοξίες της Άγκυρας κρίνονται αυτή τη στιγμή επί του εδάφους: στην ευρύτερη περιφέρεια της πόλης al-Bab της βόρειας Συρίας, την οποία οι τουρκικές δυνάμεις μόλις απέσπασαν από τους τζιχαντιστές μευτά από πολύμηνη πολιορκία με μεγάλες απώλειες.
Η κατάληψη της πόλης μπορεί πολιτικά να χρησιμοποιηθεί είτε ως ευκαιρία για να κηρυχθεί επιτυχώς περαιωθείσα η επιχείρηση “Ασπίδα του Ευφράτη” που εξαπέλυσε η Τουρκία τον Αύγουστο, είτε αντιθέτως ως “σκαλοπάτι” για την προώθηση προς Ράκκα.
Όμως, οι τουρκικές δυνάμεις έχουν ήδη συγκρουσθεί με τις δυνάμεις του συριακού κυβερνητικού στρατού που βρίσκονται στα νότια περίχωρα της al-Bab, για την εξασφάλιση της ύδρευσης του Χαλεπίου, παρότι η Ρωσία είχε μεσολαβήσει για την αποφυγή της εμπλοκής των δύο πλευρών και για τη δημιουργία ουδέτερης ζώνης.
Επιπλέον ο συριακός κυβερνητικός στρατός φέρεται να ενώθηκε με τους Κούρδους που ελέγχουν την πόλη Μάνμπιτζ, φυσικό επόμενο στόχο ενδεχόμενης προέλασης των Τούρκων από την al-Bab στη Ράκκα, όπως είχε προαναγγείλει ο ίδιος ο Erdogan.
Ήδη ο Τούρκος πρόεδρος δέχθηκε για ενημέρωση τον αρχηγό του τουρκικού Γενικού επιτελείου, καθώς ο εκνευρισμός στην Άγκυρα από τις τελευταίες εξελίξεις δείχνει να είναι μεγάλος.
Σε πολιτικό επίπεδο, το όπλο που κινητοποιεί η Άγκυρα λέγεται Massoud Barzani. Ο ηγέτης των αυτόνομου ιρακινού Κουρδιστάν (και πολιτικός ανταγωνιστής του ΡΚΚ) συναντήθηκε με την τουρκική ηγεσία δύο φορές σε μία εβδομάδα, με αντικείμενο συζήτησης αφενός την επιδιωκόμενη ανάπτυξη μαχητών της επιρροής του (των λεγόμενων “πεσμεργκά της Ροτζάβα”) στις περιοχές της Συρίας που ελέγχονται αποκλειστικά από το PYD, αφετέρου την εκλογική συμπεριφορά του (συντηρητικού) κουρδικού στοιχείου στο τουρκικό δημοψήφισμα, ενώ ο Barzani φέρεται να ζήτησε από τους συνομιλητές του την απελευθέρωση των ηγετών του φιλοκουρδικού Κόμματος Δημοκρατίας των Λαών (HDP) που έχουν πέσει θύματα της καταστολής που κυριαρχεί στην μετά την 15η Ιουλίου Τουρκία.
Για τον Κούρδο ηγέτη, που επιδιώκει την απόσχιση των περιοχών του από το Ιράκ και έχει την Τουρκία ως μοναδική πύλη συναλλαγών με τον έξω κόσμο, η ανάληψη μεσολαβητικού ρόλου ανάμεσα στους Κούρδους της Τουρκίας και το καθεστώς του συμμάχου του, Erdogan είναι ένας ταιριαστός ρόλος.
Πηγη: capital.gr