Πέρασε ήδη μια εβδομάδα από τον Ρωμαϊκό θρίαμβο της κυβέρνησης για τα εγκαίνια του Μετρό της Θεσσαλονίκης και επαληθεύτηκαν οι χειρότεροι φόβοι.
Το έργο αποδείχθηκε ημιτελές λειτουργικά και επιπλέον, μηχανήματα και προσωπικό αποδείχθηκαν και ανέτοιμα να εξυπηρετήσουν το επιβατικό κοινό.
Το υπερσύγχρονο, αυτόματης λειτουργίας Μετρό, παρουσίασε βλάβες στην κυκλοφορία από την πρώτη στιγμή.
Συγκεκριμένα, την τρίτη ημέρα από τα εγκαίνια, ακινητοποιήθηκε συρμός για 10 ολόκληρα λεπτά.
Ενώ την επομένη, την τέταρτη δηλαδή ημέρα της λειτουργίας του, ακινητοποιήθηκε και πάλι συρμός σε σταθμό. Αυτή τη φορά όμως, ζητήθηκε από τους επιβάτες να εκκενώσουν τον συρμό και να επιβιβαστούν σε επόμενο. Χρειάστηκαν 45 ολόκληρα λεπτά για να αποκατασταθεί η κανονική αυτόματη λειτουργία του Μετρό.
Για όσους γνωρίζουν, αυτές είναι οι συνέπειες της μη συμπλήρωσης του 18μηνου υποχρεωτικού διαστήματος των δοκιμαστικών λειτουργιών που απαιτούν οι προδιαγραφές των συγκεκριμένης τεχνολογίας αυτόματων Μετρό, προκειμένου τα ηλεκτρονικά συστήματα να «εκπαιδευτούν» σε όλα τα ενδεχόμενα που μπορούν να συμβούν κατά τη λειτουργία τους.
Με δεδομένο το γεγονός ότι η ανάθεση στη λειτουργό εταιρεία έγινε πολύ καθυστερημένα και συγκεκριμένα τον Οκτώβριο του 2023, στην καλύτερη των περιπτώσεων, τα δοκιμαστικά δρομολόγια κάλυψαν ένα διάστημα 13 από τους 18 μήνες.
Στις επίμονες ερωτήσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα, οι απαντήσεις που δόθηκαν ήταν από αναληθείς έως ανεπαρκείς.
Άλλος αρμόδιος απάντησε αναληθώς ότι άλλαξαν, δήθεν, οι κανονισμοί. Για να διαψευστεί από τον σημερινό υφυπουργό υποδομών, ο οποίος ως πρόεδρος της Αττικό Μετρό το 2020 και το 2021 διαβεβαίωνε δημόσια ότι χρειάζονται, πράγματι, 18 μήνες δοκιμών για την αυτόματη λειτουργία.
Άλλος διαβεβαίωνε ότι οι δοκιμές άρχισαν, δήθεν, από το 2020. Για να διαψευστεί από τα πράγματα, καθώς οι 18μηνης διάρκειας δοκιμές δεν αναφέρονται στη μηχανική λειτουργία των συρμών, αλλά στα ηλεκτρονικά συστήματα και τους αυτοματισμούς, που εγκαταστάθηκαν αδικαιολόγητα καθυστερημένα, ένα χρόνο πριν την έναρξη της λειτουργίας του έργου.
Η λειτουργός εταιρεία, άλλωστε, η μόνη που είναι σε θέση να λειτουργήσει δοκιμαστικά το σύστημα, ανέλαβε μόλις 13 μήνες πριν.
Άλλος, τέλος, διαβεβαίωνε ότι το συγκεκριμένο Μετρό είναι το πιο ασφαλές στον κόσμο. Μια απάντηση σε μια ερώτηση που δεν ετέθη ποτέ. Διότι οι αμφιβολίες δεν αφορούν στο ίδιο το σύστημα, που πράγματι είναι εξαιρετικά ασφαλές, αλλά στη διαχείρισή του. Η οποία σήμερα αποδεικνύεται πλημμελής και ανεπαρκής.
Αν για τους γνωρίζοντες, όμως, οι βλάβες από τις πρώτες μέρες είναι οιωνός κακών εξελίξεων, καθώς μαρτυρούν ότι το σύστημα δεν έχει αποθηκεύσει στη μνήμη του όλα τα πιθανά ενδεχόμενα που μπορεί να συμβούν μέσα σε 1,5 χρόνο λειτουργίας, οι πλέον εύπιστοι πίστεψαν τους υπεύθυνους, οι οποίοι καθησύχαζαν το κοινό λέγοντας ότι το Μετρό θα προσαρμοστεί, λέει, στις απαιτήσεις της λειτουργίας του.
Μόνο που αυτή η προσαρμογή έπρεπε να έχει ήδη προηγηθεί της παράδοσης του έργου. Γιατί αυτό που συμβαίνει σήμερα, είναι αυτή η προσαρμογή να κινδυνεύει να συμβεί, τελικά, «στου κασίδη το κεφάλι».
Αυτός ο εφησυχασμός και αυτή η επιθετικότητα απέναντι σε όσους υποστήριζαν εξ αρχής ότι το Μετρό είναι ημιτελές και ανέτοιμο να δοθεί σε λειτουργία, θυμίζει τις… καθησυχαστικές κραυγές του πρώην υπουργού υποδομών και μεταφορών στη Βουλή. Ο οποίος κραύγαζε «Ντροπή!» σε όσους έθεταν ερωτήματα για την ασφάλεια της λειτουργίας των σιδηροδρόμων.
Κι αυτό, λίγες, μόλις, μέρες πριν το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών.
Η ίδια θρασεία και επιθετική τακτική της κυβέρνησης απέναντι σε όσους προειδοποιούσαν για όσα έρχονται, συνεχίστηκε και σήμερα με το Μετρό.
Ο ίδιος υπέστην άθλια υβριστική επίθεση από βουλευτή της ΝΔ, την ώρα των εγκαινίων του Μετρό, για τις ανησυχίες που είχα εκφράσει δημόσια, ως όφειλα να κάνω, προκειμένου να προειδοποιήσω εγκαίρως για όσα έρχονταν.
Αν αυτά τα ανησυχητικά συνέβησαν με την αυτόματη λειτουργία του έργου τις πρώτες ημέρες, τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου καλύτερα με την εξυπηρέτηση των επιβατών.
Και δεν αναφέρομαι στους κουβάδες που βγήκαν από την πρώτη, κιόλας, ημέρα, για να μαζεύουν τα νερά επειδή έξω έβρεχε και μέσα στους σταθμούς έσταζαν τα ταβάνια.
Αναφέρομαι σε κάτι πολύ πιο σοβαρό. Στις βλάβες στις ηλεκτρικές σκάλες και στα ασανσέρ, από την πρώτη κιόλας ημέρα λειτουργίας του Μετρό. Όπου δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή που όλες οι σκάλες και όλα τα ασανσέρ λειτουργούσαν κανονικά.
Εδώ, η ανεπάρκεια του ανεκπαίδευτου, όπως αποδείχθηκε από την πρώτη στιγμή, προσωπικού, είναι πιο σημαντική από την ανετοιμότητα των ίδιων των συστημάτων να λειτουργήσουν.
Όπως αποτέλεσμα της ανεπάρκειας του προσωπικού ήταν και ατέλειωτες ουρές και η ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού στα εκδοτήρια, καθώς και τα συνεχή προβλήματα με τα εκδοτικά μηχανήματα. Που άλλο ήταν εκτός λειτουργίας, άλλο δεν δέχονταν μετρητά άνω των 10 ευρώ κι άλλο δεν εξέδιδε κάρτες διαρκείας παρά μόνον εισιτήρια. Και βέβαια κανένα δεν δέχονταν, ακόμη, πιστωτικές κάρτες…
Για να κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία οι αρμόδιοι και να επιτρέψουν, τελικά, σαν δήθεν δώρο, την ελεύθερη, χωρίς εισιτήριο, πρόσβαση στους συρμούς τα Σαββατοκύριακα, που συγκεντρώνεται πολύ περισσότερος κόσμος.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα ενός άλλου προβλήματος, συναφούς με τη μη συμπλήρωση των 18μηνης διάρκειας δοκιμαστικών δρομολογίων. Που αφορά στο ότι το προσωπικό δεν υπήρξε χρόνος να εκπαιδευτεί κατάλληλα στις απαιτήσεις των συστημάτων.
Αφού το προσωπικό άρχισε να προσλαμβάνεται τον Μάρτιο του 2024, με τις προσλήψεις να συνεχίζονται ακόμη και σήμερα.
Που χρόνος, λοιπόν, για εκπαίδευση και κατάρτιση του προσωπικού, προκειμένου να εξυπηρετεί το επιβατικό κοινό, να συντηρεί τα μηχανήματα και να διορθώνει τυχόν βλάβες.
Εκείνο που είναι, ίσως, το πιο σημαντικό, είναι ότι αυτές οι δυσλειτουργίες του συστήματος εμφανίζονται μετά από 5,5 χρόνια προετοιμασίας των αρμόδιων της κυβέρνησης. Στην οποία δόθηκε το 2019 το 75% του έργου ολοκληρωμένο.
Που σημαίνει ότι το πιο δύσκολο κομμάτι, το κατασκευαστικό και μάλιστα σε υπόγειο περιβάλλον, (υπόγειες σήραγγες, υπόγειοι σταθμοί, αρχαιολογικές εργασίες), είχε ήδη, τότε, ολοκληρωθεί.
Το μόνο που απέμενε στη σημερινή κυβέρνηση ήταν η εκτέλεση ενός μόλις 25% του έργου. Που αναφέρονταν στις Ηλεκτρομηχανολογικές Εγκαταστάσεις και στα ζητήματα της λειτουργίας του έργου. Ακριβώς σε αυτά, δηλαδή, που εμφανίστηκαν βλάβες και δυσλειτουργία από την πρώτη ημέρα.
Είχαν, δηλαδή, 5,5 χρόνια, σχεδόν όσο χρόνο χρειάζονταν το έργο εξ αρχής για να εκτελεστεί ολόκληρο, για να εκτελέσουν ένα μόλις 25%. Κι αυτό το εκτέλεσαν πλημμελώς…
Και δεν είναι μόνο αυτό. Είναι ότι για να εκτελεστεί αυτό το μόλις 25% του έργου και να παραδοθεί τελικά ημιτελές λειτουργικά και ανέτοιμο να εξυπηρετήσει το επιβατικό κοινό, το δημόσιο πλήρωσε επιπλέον του προϋπολογισμού άλλα 200 εκατομμύρια ευρώ σε αποζημιώσεις στους εργολάβους, για τις καθυστερήσεις που το ίδιο προκάλεσε στο έργο.
5,5 χρόνια και 200 εκατομμύρια ευρώ επιπλέον για ένα 25% ενός έργου που έπρεπε να παραδοθεί ολόκληρο σε 6 χρόνια χωρίς καθυστερήσεις και αποζημιώσεις, αγγίζει τα όρια του σκανδάλου.
