να ποτήρι γεμάτο μέχρι τη μέση, ξέρουμε ότι άλλοι θα το δουν μισογεμάτο κι άλλοι μισοάδειο, ανάλογα με το βαθμό αισιοδοξίας ή πεσιμισμού τους. Ωστόσο ένα ποτήρι άδειο κοντά στον πάτο, δεν γεννά τέτοια διλήμματα.
Τελευταία, πολλά δείχνουν ότι το ποτήρι που κόντευε να στερέψει, έχει αρχίσει να ξαναγεμίζει με εκπληκτική ταχύτητα, και διεκδικεί να ξαναζωντανέψει το τεστ κερδίζοντας περισσότερους αισιόδοξους, αλλά και αποφασιστικούς.
Μετά από μια μακρά περίοδο απάθειας, αδιαφορίας και αμηχανίας, σε παγκόσμιο επίπεδο, βλέπουμε ξαφνικά οι άνθρωποι να έχουν τη διάθεση να μιλήσουν ανοικτά για θέματα που πριν θεωρούνταν “ταμπού”, να πάνε κόντρα στην έντονη λογοκρισία των μέσω κοινωνικής δικτύωσης, και όχι μόνο. Να αντισταθούν με όποιο τρόπο μπορούν και πάντα θεμιτό και ειρηνικό, και να μην φοβούνται να πουν τη γνώμη τους ενάντια στο κύριο αφήγημα που τους επιβάλλεται από τις εξουσίες.
Θα μπορούσε κανείς να το αποδώσει όλο αυτό στην μετά κόβιντ εποχή, όπου οι άνθρωποι καταπιέστηκαν με μάσκες, αποστάσεις και κλειδώματα, δέχτηκαν τρομοκρατία, έλεγχο κι απολυταρχισμό όσο ποτέ άλλοτε, εκβιάστηκαν σε ακούσιους εμβολιασμούς, εξαναγκάστηκαν σε μεταρρυθμίσεις τύπου “woke”, είδαν την επιστήμη και τεχνολογία όχι μόνο να μην τους υπηρετεί αλλά να στρέφεται εναντίον τους. Ακόμα, μάτωσαν οικονομικά, επλήγησαν με αμφιλεγόμενα “φυσικά” καιρικά φαινόμενα, είδαν το περιβάλλον και οι κοινωνίες τους να καταστρέφονται από την ασυδοσία των ΑΠΕ, και κυρίως, είδαν τη θηριωδία της παγκόσμιας ελίτ να παίρνει ζωές με το δρεπάνι της, μαζικά, σε πολέμους που οι άνθρωποι ποτέ δεν θέλησαν να αναγνωρίσουν ως αναγκαίοι και “δικοί” τους.
Όχι όλοι, αλλά εκείνοι που βρίσκονται στο μισογεμάτο ποτήρι που τώρα τείνει να φουλάρει.
Τούτων όλων λεχθέντων, είδαμε ξανά…
- μαζικές αντιπολεμικές συγκεντρώσεις και καταλήψεις στα παγκόσμια πανεπιστήμια, ακόμα και των ΗΠΑ, που είχαμε να δούμε από εποχής Βιετνάμ
- γέμισαν ξανά τα παγκόσμια σόσιαλ με δημοσιεύεις κατά των “μυστικών προγραμμάτων Γεωμηχανικής” – κοινώς χημικοί αεροψεκασμοί
- έντονες αντιρρήσεις σε ό,τι αφορά την woke ατζέντα, τις μεταρρυθμίσεις και τις παρελάσεις τους
- δημόσια καταδίκη σε ό,τι αφορά τη γενοκτονία στη Γάζα, αλλά και τους ξέφρενους εξοπλισμούς της Ουκρανίας, της χώρας που κυβερνά ηθοποιός με ψιλοτάκουνα και ζαρτιέρες
- δημόσιο αίτημα απόδοσης δικαιοσύνης για όσους συμμετείχαν ενεργά στην όλη παράνοια των υποχρεωτικών εμβολιασμών, την τρομοκρατία αλλά και την καθόλου τυχαία προέλευση του κορωνοϊού
Ξαφνικά βλέπεις άτομα που ποτέ δεν μιλούσαν για όλα αυτά, και παρότι η ακρίβεια και το άγχος επιβίωσης τσακίζει την ψυχολογία, να μοιράζονται την εύλογη αγανάκτηση τους.
Μπορεί κανείς να πει ότι το ποτήρι ξεχείλισε. Μπορεί όμως να αποδοθεί και στο γεγονός ότι από τον Γενάρη που μας πέρασε, μπήκαμε στη λεγόμενη Εποχή του Υδροχόου, όπου οι λαοί λένε “φτάνει”, το αρκετά είναι αρκετά, και η συλλογική συνείδηση αφυπνίζεται και επαναστατεί με όποιον τρόπο μπορεί, ενάντια σε αδικίες και καθεστώτα αυταρχικά.
Μένει να δούμε πού και πώς θα πάει όλο αυτό, με την ελίτ να παρακολουθεί επίσης και να εντείνει τους δικούς της τρόπους ελέγχου, σε έναν ξεκάθαρο πανικό.
Εξάλλου, όλες οι προβλέψεις το είχαν πει: ο 21ος Αιώνας είναι αυτός της μαζικής αφύπνισης, γι’ αυτό δεν θέλουν πολλές γεννήσεις, γι’ αυτό επιστρατεύτηκε και η τεχνολογία κι επιστήμη, γι’ αυτό πήραν και φωτιά τα γρανάζια της κοινωνικής μηχανικής.
Το αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί από το πόσο θα φουλάρει το ποτήρι, ώστε να έρθει η στιγμή να πούμε όλοι μαζί… στη υγειά μας!
Κυβέλη Ουρανού
ΠΗΓΗ ANTIMEDIA
