Σαν φάντασμα από το -όχι και τόσο μακρινό- παρελθόν επιστρέφουν οι πλαστές «επιστολές του Ιησού» που πουλούσε ως «γνήσιες» ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, Κ.Βελόπουλος, καθώς ποτέ μέχρι σήμερα δεν έδωσε πειστικές απαντήσεις για το πώς πουλούσε κάτι τόσο εξώφθαλμα ψεύτικο και πλαστό χωρίς να μπει στο κόπο να ελέγξει αν όντως υπάρχουν.
Γιατί εν προκειμένω δεν μιλάμε για ένα έργο κάποιου κοινού θνητού, αλλά για τα δήθεν «συγγράμματα» του Θεανθρώπου που «έτυχε» να του τα δώσουν για να τα πουλήσει!
Και αν ένας άνθρωπος, πολλώ δε μάλλον, ένας αρχηγός πολιτικού κόμματος, δέχεται να πουλήσει κάτι που «μπορεί-και-να-μην-είναι-γνήσιο» τότε υπάρχει πρόβλημα: Πώς θα τον εμπιστευθούν οι ψηφοφόροι, αφού πουλά -έστω δυνητικά- πλαστά αντικείμενα ως γνήσια;
Και μπορεί οι δημοσκοπήσεις να τον φέρουν με διπλάσιο ποσοστό από τις εθνικές εκλογές (στο ίδιο ποσοστό τον έφεραν και πριν διαγράψει τον νούμερο 2 του κόμματος, τον βουλευτή Αντώνη Μυλωνάκη πέρσι τέτοια εποχή), αλλά μην ξεχνάμε ότι έχουν τεθεί εκτός ευρωεκλογών τρία κόμματα που αλιεύουν ψήφους από την ίδια δεξαμενή που επιχειρεί να αλιεύσει ψήφους ο Κ.Βελόπουλος: Σπαρτιάτες, Έλληνες, Χρυσή Αυγή.
Η ιστορία αυτή ξεκίνησε το 2014 χωρίς ποτέ ο πρόεδρος της «Ελληνικής Λύσης» Κυριάκος Βελόπουλος, να απαντήσει πειστικά στο ερώτημα «Γιατί χρησιμοποιούσε τον χριστιανισμό και ειδικά το όνομα Αυτού για να κερδίσει χρήματα».
Ο ίδιος είχε ερωτηθεί από το pronews.gr, αμέσως μετά τις ευρωεκλογές του 2019, για το ζήτημα των «επιστολών του Ιησού» που πουλούσε από την εκπομπή τηλεπωλήσεων που έχει, ενοικιάζονταν τηλεοπτικό χρόνο σε διάφορα περιφερειακά κανάλια, αλλά απέφυγε να απαντήσει.
Συγκεκριμένα είχε πει:
«Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, αφού πρώτα επιτέθηκε εναντίον μου, λίγο αργότερα φιλοξενούμενος στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ, παραδέχτηκε (σ.σ.: την ύπαρξη των χειρογράφων, τα οποία χαρακτήρισε ως πλαστά.
Χαίρομαι που η απάντηση ήρθε από τον Ηγούμενο της Μονής του Αγίου Διονυσίου Πέτρο, ο οποίος ξεκαθάρισε πως οι επιστολές βρίσκονται στο θησαυροφυλάκιο της μονής. Αυτό που είχα πει και εγώ δηλαδή ως ιστορικός.
Δεν είμαι θεολόγος και η πλαστότητα ή μη μένει να εξακριβωθεί από ειδικούς πράγμα που είναι γνωστό».
Κάποιος ήρθε και του είπε «Έχω τις επιστολές του Ιησού για να πουλήσεις» και αυτό το θεώρησε ως φυσιολογικό και προχώρησε στην πώλησή τους, διαβεβαιώνοντας ότι είναι γνήσιες!
Δηλαδή ο πρόεδρος της «Ελληνικής Λύσης» παραδέχτηκε ότι δεν μπορούσε να εγγυηθεί την αυθεντικότητα των «επιστολών», ωστόσο όμως αυτό δεν τον εμπόδιζε να τις πουλάει ως «αυθεντικές»!
Αλλά και για το αν παραδέχθηκε «ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος ότι παραδέχθηκε την ύπαρξη των χειρογράφων» έστω και ως πλαστά» πάλι έλεγε ψέματα ο Κ.Βελόπουλος όπως φαίνεται και στο βίντεο.
Αντίθετα στην συνέντευξη «φωτογραφίζει» χωρίς να κατονομάζει τον Κ.Βελόπουλο, ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος (από τους ηγέτες του σύγχρονου αγώνα της Εκκλησίας κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη, για τον νόμο για τον γάμο και την υιοθεσία παιδιών από τους ΛΟΑΤΚΙ+) είπε ότι οι επιστολές είναι «πλαστές» και προωθούνται από αυτόν «μεταφυσικά και μαγικά πράγματα».
Αρκεί να δει κάποιος το σχετικό βίντεο και θα καταλάβει.
Σε ό,τι αφορά την Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου του Αγίου όρους, οι «χειρόγραφες» επιστολές του Ιησού, δεν αναφέρονται σε κανένα βιβλίο ούτε και στις δεκάδες πηγές όπου αυτά παραπέμπουν…
Πηγές:
ΓΚΡΑΧΑΜ ΣΠΙΚ, «ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ», Εκδόσεις ΙΝΔΙΚΤΟΣ, 2005
ΝΙΚΗΤΑΣ ΠΛΑΤΗΣ, «ΑΘΩΝΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ», εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ, 2000.
ΙΩΑΝΝΗΣ Σ. ΒΙΓΛΑΣ, «ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ-ΑΘΩΣ», ΑΘΗΝΑ, 1998, Εκδόσεις Κ.Χ. ΣΠΑΝΟΥ
ΜΑΡΚΟΣ Ν. ΡΟΥΣΣΟΣ ΜΗΛΙΔΩΝΗΣ, «ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ Η ΔΥΣΗ, 963-1963, Άγνωστες πτυχές της αθωνικής ιστορίας», Βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ 2013.
ΜΟΝΗ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ, Ιωάννης Εμ. Ταβλάκης, στο λήμμα ΑΘΩΣ της Εγκ/δειας «ΠΑΠΥΡΟΣ-ΛΑΡΟΥΣ-ΜΠΡΙΤΑΝΙΚΑ».
Σε ότι αφορά το μέγα ερώτημα εάν τελικώς υπάρχουν κάποιες επιστολές του Ιησού, όπως αναφέρει το vimaorthodoxias.gr ο πατήρ της Εκκλησιαστικής Ιστορίας, Επίσκοπος Καισαρείας Ευσέβειος, σύγχρονος του Μεγάλου Κωνσταντίνου και βιογράφος αυτού, εις το έργον του: «Ευσεβίου Εκκλησιαστική Ιστορία» (βιβλ. Α ́, κεφ. 13), αφού διερευνά το ποίοι «απήρτιζον τον κύκλον των 70 Μαθητών του Χριστού, μνημονεύει την ανταλλαγήν δύο Επιστολών μεταξύ του τοπάρχου της Εδέσης Αυγάρου και Ιησού Χριστού.
Ο ίδιος μάλιστα φέρεται, ότι εύρεν εις τα αρχεία της πρωτευούσης του Εδέσσης τας δύο ταύτας σχετικάς Επιστολάς, και τας μετέφρασεν εκ της Συριακής εις την Ελληνικήν.
Αι δύο αύται Επιστολαί καταχωρούνται εν τω Συναξαριστή του Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου εις την 16 Αυγούστου, ότε εορτάζεται η Ανάμνησις της εισόδου της αχειροτεύκτου μορφής του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος από Εδέσσης εις ΚΠολιν (βλ. Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής…, τομ. Γ ́, ως αν., σελ. 251—252)».
Πρόκειται δηλαδή για επιστολές που έχουν καταχωρηθεί σε συγκεκριμένο Συναξαριστή και σίγουρα δεν έχουν καμία σχέση με τις επιστολές που αναφέρει ο Κυριάκος Βελόπουλος από την Μονή Αγίου Διονυσίου.
Εν κατακλείδι, το ζήτημα είναι το εξής: Πώς μπορούν οι πολίτες να εμπιστευτούν έναν άνθρωπο που πουλάει ένα προϊόν για το οποίο ο ίδιος έχει παραδεχτεί ότι δεν γνωρίζει την αυθεντικότητα του!
