Το Σάββατο 6/4 ήταν η μέρα που είχε καθορίσει ο αμερικανόδουλος / ευρώδουλος ηγέτης της αντιπολίτευσης στην Ουγγαρία, Πέτερ Μαγκιάρ, για διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης Όρμπαν.
Για την επιτυχία των διαδηλώσεων ξοδεύτηκαν τεράστια ποσά, με πούλμαν και τρένα να φέρνουν στη Βουδαπέστη διαδηλωτές από ολόκληρη τη χώρα.
Ο Γκι Φερχόφστατ, πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου και σήμερα ευρωβολευτής από τους πιο αμερικανόδουλους, επιχαίρει στο λογαριασμό του στο X (πρώην Τουίτερ), ότι “έρχεται το τέλος της μαριονέτας του Πούτιν, Όρμπαν”. Η ανάρτηση έχει και βίντεο, με χαμηλά πλάνα που δε δείχνουν πόσος κόσμος συμμετείχε. Αν κρίνουμε πάντως από δυτικά ρεπορτάζ που μιλάνε για μερικές δεκάδες χιλιάδες, μάλλον πρόκειται για αποτυχία, δεδομένου ότι η συλλογική δύση είχε δώσει τα ρέστα της. Προφανώς πάντως ο κύριος Φερχόφστατ ξέχασε ότι η δύση παριστάνει τον υπέρμαχο της δημοκρατίας και ότι ο Όρμπαν έχει φρέσκια λαϊκή εντολή, στις εκλογές τις οποίες έχασε μετά πολλών επαίνων ο εκλεκτός των αφεντικών του κου Φερχόφστατ, παρά την αμέριστη παντοειδή βοήθεια που του παρείχαν.
Budapest…
The beginning of the end for Putin’s puppet Orbàn pic.twitter.com/LyzPDQxV37
— Guy Verhofstadt (@guyverhofstadt) April 6, 2024
Η αλήθεια είναι ότι ο Βίκτορ Όρμπαν δεν είναι ιδιαίτερα λαοφιλής. Όταν όμως είναι αντιμέτωπος με ανδρείκελα που έχουν αποστολή τη διάλυση της χώρας, ο Ουγγρικός λαός έχει δείξει ότι ξέρει να διαλέγει. Όσο δεν έχει μια πραγματικά φιλολαϊκή αντιπολίτευση, όχι μόνον δεν “έρχεται το τέλος του”, αλλά μάλλον θα θάψει τους διάφορους Φερχόφστατ και τα ανδρείκελά τους.
Ο κος Φερχόφστατ, ο οποίος το 2014 είχε μεταβεί στο Κίεβο για να ενισχύσει το πραξικόπημα των νεοναζί, νομίζει ότι μπορεί η Ιστορία να επαναληφθεί. Φαίνεται όμως να λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο.
Προφήτες δεν είμαστε, όμως ή Ιστορία έχει τη λογική της. Οι τελευταίες δεκαετίες έχουν δείξει ότι οι “ροζ επαναστάσεις” πετυχαίνουν όταν οι ηγέτες στους οποίους αντιτίθενται βρίσκονται χωρίς καμία εξωτερική υποστήριξη και επιλέγουν να υποχωρήσουν νιώθοντας εξ αυτού αδύναμοι. Δεύτερος σημαντικότατος παράγοντας είναι ότι την εποχή που νικούσαν οι ροζ επαναστάσεις, οι δυτικοί υποστηρικτές τους φάνταζαν παντοδύναμοι.
Οι εποχές αυτές έχουν ευτυχώς παρέλθει ανεπιστρεπτί. Λίγο πριν την έναρξη της ΕΣΕ, ο γράφων είχε απαντήσει σε φιλοδυτική γνωστή του που του έλεγε ότι “ο Λουκασένκο μετράει μέρες” πως οι διαδηλωτές απλά του κάνουν αέρα. Οι εξελίξεις τον δικαίωσαν. Η επόμενη απόπειρα ροζ επανάστασης, αν δεν απατώμαι, ήταν στο Καζακστάν, μέρες μόλις πριν την έναρξη της ΕΣΕ. Απέτυχε και αυτή. Πριν από λίγο καιρό, είχαμε μια απόπειρα ροζ επανάστασης και στη Σερβία. Ούτε οι οργανωτές της δεν την θυμόνται μάλλον.
Διανύουμε καιρούς δύσκολους για πρίγκηπες. Ίσως ο κος Μαγκιάρ θα πρέπει να επανεξετάσει τη στάση του, να περιορίσει τις βλέψεις του και αντί να φαντασιώνεται ροζ επαναστάσεις να οργανώσει κάτι πιο μετριοπαθές. Θα μπορούσε για παράδειγμα να αλλάξει τα χρώματά του, να σηκώσει τη σημαία με το ουράνιο τόξο και να οργανώσει ένα pride parade. Και εδώ όμως ακόμα υπάρχουν δύο προβλήματα. Το ένα είναι ότι οι Ούγγροι δεν έχουν ενστερνιστεί πλήρως τον ευρωαμερικάνικο πολιτισμό και κάτι τέτοια δεν τα καλοβλέπουν. Το δεύτερο είναι ότι ακόμη και αυτοί που θα το δεχόντουσαν ίσως θεωρήσουν λίγο οξύμωρο το να βαδίσουν κατά του σεξισμού με επικεφαλής τους έναν άνθρωπο που έχει κατηγορηθεί ότι κακοποιούσε κατά συρροή την πρώην σύζυγό του…
Τελικά ίσως ούτε η σημαία με το ουράνιο τόξο να μην είναι καλή ιδέα. Υπάρχει όμως πάντα το σιγουράκι: Η αστερόεσσα. Είτε πρόκειται για την ορίτζιναλ, είτε για την “ντόπια” ευρωπαϊκή αποομίμηση, οι απανταχού της ηπείρου μας μενουμευρώπηδες της έχουν μεγάλη συμπάθεια.
Ένα τελευταίο: Ο κος Φερχόφστατ ο οποίος με μεγάλη ευκολία μετέβη στο Κίεβο για να υποστηρίξει τους εκεί νεοναζί, δε θα ήθελε να μεταβεί και στη Βουδαπέστη να υποστηρίξει και τους εκεί ομοϊδεάτες τους; Θα ήταν και ένας τρόπος να δούμε τις πραγματικές προθέσεις του Όρμπαν αλλά και του Ουγγρικού λαού…
