Σοκάρει η δολοφονία της 28χρονης έξω από το αστυνομικό τμήμα. Σοκάρει σήμερα. Ζάπινγκ αύριο.
Σαν ένα επεισόδιο από ταινία τρόμου με τίτλο «η Ζωή στην Ελλάδα». Σε ένα κράτος όπου η αδιαφορία, η αγένεια και η ασέβεια προς τον πολίτη είναι ο κανόνας. Είτε για μια καταγγελία στην αστυνομία, είτε ενώπιον της δικαιοσύνης, είτε στις δημόσιες υπηρεσίες, είτε μέσα στα νοσοκομεία, είτε μέσα στα σχολεία…παντού.
Κι όταν το κακό γίνει, το κράτος -που κουνάει το δάχτυλο για να ενοχοποιεί ακόμη και που αναπνέεις, ώστε να πληρώνεις τα σπασμένα κι ακόμη περισσότερα των κρατικοδίκαιων που αποτελούν μια σάπια ηγεσία αποκομμένη από την κοινωνία- νίπτει τας χείρας του, με την απομάκρυνση από τη σκηνή του τραγικού συμβάντος του τελευταίου τροχού της αμάξης ή με μια ατελείωτη έρευνα, όπου στο τέλος κανείς από δαύτους, δεν φέρει ευθύνες ακόμη και για ανθρωποθυσίες νέων ανθρώπων όπως είναι τα Τέμπη και πόσα άλλα.
Εχω επίγνωση πως τα γράφω όλα αυτά σε έναν ψηφιακό τοίχο που τον διαβάζουν ντουβάρια. Που έχουν αποδεχτεί την τύχη της μοίρας τους, ενίοτε βαρυγκομούν και σοκάρονται και πάνε παρακάτω, μονολογώντας μοιρολατρικά πως «σ αυτή τη χώρα δεν υπάρχει καμία σωτηρία».
Η σωτηρία όμως ατομική και συλλογική βρίσκεται στα χέρια μας. Αρκεί να υπάρχει Θέληση και Ομόνοια…Οπότε ζάπινγκ!
