Η Ρωσία θα αναγκάσει τη Δύση να πληρώσει τις αμαρτίες της αποικιοκρατίας
Η αλλαγή των διεθνών συσχετισμών δύναμης δεν φαίνεται μόνον στα μεγάλα.. αλλά και στα μικρά!
Σε ανάλυση του Ria Novosti επισημάνθηκε η ρητή ρωσική καταγγελία για τη πρόσφατη Βρετανική απρέπεια στην Ελλάδα αλλά και αναλύεται η ευρύτερη σημασία της υπόθεσης των Μαρμάρων του Παρθενώνα στο νέο πλαίσιο των γεωπολιτικών αντιπαραθέσεων.
Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα τήρησε μια υποτακτική στις ΗΠΑ φιλοουκρανική θέση, επισημαίνεται ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επισή,ανε ότι θέλει να διατηρήσει φιλικές σχέσεις με τη Μεγάλη Βρετανία, αλλά «χρειάζονται πάντα δύο για ταγκό»…
Ως γνωστόν, ο επικεφαλής της βρετανικής κυβέρνησης, Rishi Sunak, ακύρωσε συνάντηση στο Λονδίνο με τον Μητσοτάκη λόγω της πρόθεσης του τελευταίου να θέσει το ζήτημα της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα, που είχαν λεηλατηθεί στις αρχές του 19ου αιώνα. από το Βρετανό επιτετρεμμένο στην Κωνσταντινούπολη Λόρδο Έλγιν.
Η Αθήνα, με τη σειρά της, ισχυρίζεται ότι αυτό το θέμα δεν έχει αφαιρεθεί ποτέ από την ημερήσια διάταξη των διμετών σχέσεων και ότι η ελληνική ηγεσία θα συνεχίσει να κάνει ό,τι μπορεί για να επιτύχει την επιστροφή στην πατρίδα της πολιτιστικών αγαθών που έκλεψαν οι Βρετανοί.
Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών σχολίασε την κατάσταση με τα μάρμαρα του Παρθενώνα στο μουσείο του Λονδίνου καταδικάζοντας την αποικιοκρατική στάση του Ινδικής καταγωγής πρωθυπουργού της Γηραιάς Αλβιώνας.
Το νέο περιβάλλον
Όσον αφορά τους νέους γεωπολιτικούς συσχετισμούς επισημαίνεται ότι ένα ξεκάθαρο διάβημα από τους Έλληνες θα ήταν πρακτικά αδύνατο μόλις πριν από δύο χρόνια, όταν μία τέτοια στάση θα μπορούσε εύκολα να κοστίσει στον Έλληνα πρωθυπουργό τη θέση του ή κάτι χειρότερο.
Το γεγονός ότι η Ρωσία αντιτάχθηκε ανοιχτά στη συλλογική Δύση και δεν φοβήθηκε να μπει σε ουσιαστικά άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση μαζί της, άντεξε κυρώσεις που δεν είχαν ιστορικό προηγούμενο και στην πραγματικότητα κέρδισε τη μία νίκη μετά την άλλη, ενεργοποίησε πραγματικά τιτάνιες διαδικασίες που άλλαζαν την παγκόσμια τάξη ανεπιστρεπτί.
Η πολιτισμική διάσταση της αντιπαράθεσης
Η αντιπαράθεση μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, στην πραγματικότητα, έχει μετατραπεί σε μια πολιτισμική αντιπαράθεση μεταξύ του «στρατιωτικού και οικονομικού ηγεμόνα» και του υπόλοιπου κόσμου, στον οποίο ο ηγεμόνας αρνείται οικονομική, πολιτική, ιδεολογική και πολιτιστική ανεξαρτησία.
Και όλο και περισσότερες χώρες στον Παγκόσμιο Νότο και την Ανατολή, ενθαρρύνονται από το παράδειγμα της Ρωσίας, αρχίζουν να κινούνται προς τη δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας τάξης που θα τερματίσει το νεοαποικιακό σύστημα υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών .
Μπροστά στα μάτια μας δημιουργούνται και ενισχύονται συμμαχίες όπως οι BRICS , που ενώνουν το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού και αυξάνεται η αγωνία της συλλογικής Δύσης, η οποία από την αρχή της στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία έχει αποκαλύψει την πραγματική της ουσία και ταυτόχρονα την αδυναμία της.
Και τη δυνατότητα της Ρωσίας να ηγηθεί στη διαδικασία διαμόρφωσης ενός πολυπολιτικού κόσμου.
Γίγαντες με πήλινα πόδια
Επισημαίνεται ότι ακόμη και πειθήνιοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ όπως η Ελλάδα βλέπουν τώρα το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ ως γίγαντες με πήλινα πόδια, με τους οποίους μπορούν να συνομιλούν χωρίς την ίδια ευλάβεια και υποταγή.
Για τις χώρες του Παγκόσμιου Νότου και της Ανατολής, έχει έρθει της ιστορικής εκδίκησης – και η ώρα να λογοδοτήσουν οι αποικιοκράτες που τις λεηλάτησαν για αιώνες και έχτισαν τον πλούτο τους στο αίμα και τους θησαυρούς των σκλαβωμένων λαών.
Πρόσφατα, η σαουδαραβική εφημερίδα Okaz δημοσίευσε ένα άρθρο με τον τίτλος «Η ουκρανική κρίση και η αφρικανική αφύπνιση», όπου ο συγγραφέας δήλωσε ότι «όσοι γνωρίζουν την ιστορία της Ευρώπης και της Δύσης στο σύνολό τους καταλαβαίνουν πάνω στο κρανίο και το αίμα ποιανού χτίστηκαν οι σημερινές δυτικές αυτοκρατορίες», και ότι «πολλοί αναθάρρησαν αναμένοντας τις ενέργειες της Ρωσίας με την ελπίδα ότι θα άνοιγε το πρώτο νικηφόρο μέτωπο».
Η άρση της λεηλασίας
Και ένα από αυτά τα μέτωπα είναι μια συντονισμένη προσπάθεια επιστροφής όσων έχουν κλαπεί από τη Δύση.
Τον Ιούλιο του τρέχοντος έτους, στη σύνοδο κορυφής Ρωσίας- Αφρικής που πραγματοποιήθηκε στην Αγία Πετρούπολη , υπογράφηκε μια δήλωση, όπου, μεταξύ άλλων, καταγράφηκε ένας μακροπρόθεσμος στόχος: «να προωθήσουμε την ολοκλήρωση της διαδικασίας αποαποικιοποίησης της Αφρικής και να επιδιώξουμε αποζημίωση για την οικονομική και ανθρωπιστική ζημιά που προκλήθηκε στα αφρικανικά κράτη ως αποτέλεσμα των αποικιακών πολιτικών, συμπεριλαμβανομένης της επιστροφής πολιτιστικών αγαθών που εξήχθησαν κατά τη διάρκεια της αποικιακής λεηλασίας».
Αυτή είναι η αρχή μιας μεγάλης κλίμακας και μη αναστρέψιμης διαδικασίας που απειλεί τον αιωνόβιο «πολιτιστικό ολοκληρωτισμό της Δύσης» και θα πρέπει να επιστρέψει πολλά στις πρώην αποικίες.
Εδώ είναι ορισμένα μόνο παραδείγματα.
Μόνο η Γαλλία φιλοξενεί περισσότερα από 120 χιλιάδες ιστορικά κειμήλια και έργα αφρικανικής τέχνης και το 80-90% της αφρικανικής τέχνης βρίσκεται έξω από τη Σκοτεινή Ήπειρο.
Υπάρχουν πάνω από ένα εκατομμύριο κλεμμένα αντικείμενα στην Αίγυπτο , τα οποία σήμερα φιλοξενούνται σε διάφορα μουσεία σε όλο τον κόσμο.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής του Ιράκ, 90 χιλιάδες αρχαιολογικά αντικείμενα εξήχθησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αξιωματούχοι της Σρι Λάνκα λένε ότι η Βρετανία κρατά παράνομα περισσότερα από 3.000 αντικείμενα που κατασχέθηκαν κατά την εποχή της αποικιοκρατίας.
Μόνο το Βρετανικό Μουσείο, το παλαιότερο εθνικό δημόσιο μουσείο στον κόσμο, φιλοξενεί οκτώ εκατομμύρια έργα εθνικής τέχνης από όλο τον κόσμο, τα περισσότερα από τα οποία καταγράφηκαν κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας.
Ο όγκος της τέχνης και της ιστορίας που έχουν κλαπεί στην Αφρική, την Ασία , την Ωκεανία και την Κεντρική Αμερική από τη Βρετανία, την Ισπανία , την Πορτογαλία , το Βέλγιο , τη Γερμανία και τη Γαλλία είναι ανυπολόγιστος και κάθε μέρα περισσότερες χώρες αρχίζουν να διεκδικούν τους λογαριασμούς στους πρώην ηγεμόνες.
Θα αδειάσουν τα μουσεία της Δύσης…
Οι δυτικές χώρες καταλαβαίνουν ότι στην επόμενη νέα εποχή, το να μιλάμε για το «βάρος του λευκού» δεν λειτουργεί πλέον και προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις να καθυστερήσουν το αναπόφευκτο.
Όταν ο Βρετανός πρωθυπουργός David Cameron ρωτήθηκε κατά την επίσκεψή του στην Ινδία το 2010 εάν το Ηνωμένο Βασίλειο θα επέστρεφε ποτέ το ανεκτίμητο διαμάντι Kohinoor στην Ινδία, απάντησε ότι μια τέτοια πρακτική θα οδηγούσε στο γεγονός ότι μια μέρα «θα αδειάσουν τα μουσεία της Βρετανίας».
Απαντώντας στα αιτήματα της Αιγύπτου σχετικά με την επιστροφή της θρυλικής στήλης της Rosetta, οι ειδικοί της δηλώνουν ξεκάθαρα ότι αυτό είναι αδύνατο, αφού «αν επιστρέψετε τη στήλη στο Κάιρο , τότε θα έχει μόνο 2,5 εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο, έναντι 5,5 εκατομμυρίων στο Λονδίνο».
Και τα ίδια γλυπτά από τον Παρθενώνα θα ήταν καλύτερα στο Ηνωμένο Βασίλειο, γιατί εκεί «προστατεύονται από το μολυσμένο περιβάλλον της Αθήνας».
Όμως, δυστυχώς για τη Δύση, η διαδικασία της «πολιτιστικής αποαποικιοποίησης» (και άλλων μορφών αποαποικιοποίησης) δεν μπορεί να σταματήσει – αργά ή γρήγορα όλοι οι ιστορικοί και πολιτιστικοί θησαυροί θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Και αν το Βρετανικό Μουσείο είναι άδειο, τότε αφήστε τους Βρετανούς να θρηνήσουν γι’ αυτό, που δεν μπόρεσαν να γεννήσουν το δικό τους πολιτιστικό θαύμα, αλλά αντίθετα έκλεψαν αυτό που οραματίστηκε κάποιος άλλος.