Η κυβέρνηση προσπάθησε να δικαιολογηθεί για την αποχή της στο ψήφισμα του ΟΗΕ για την ανθρωπιστική εκεχειρία στην Γάζα, επικαλούμενη τη… «δημιουργικότητα».
Συγκεκριμένα, διπλωματικές πηγές του υπουργείου Εξωτερικών σημειώνουν ότι «η Ελλάδα παραμένει συνεπής στην εξωτερική πολιτική αρχών» και βαφτίζουν την κυβερνητική αποχή «ισόρροπη στάση, σεβόμενη τις αρχές και αξίες του διεθνούς δικαίου, ως δύναμη σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή, αναδεικνύοντας την υποχρέωση προστασίας των αμάχων και της δημιουργίας ανθρωπιστικών διαδρομών».
«Με το σκεπτικό αυτό απείχε από την ψηφοφορία για την έγκριση σχετικού σχεδίου ψηφίσματος αραβικών χωρών στο πλαίσιο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών», εξηγούν οι πηγές του ΥΠΕΞ, «η αποχή στο πλαίσιο του ΟΗΕ δεν ισοδυναμεί σε καμία περίπτωση με καταψήφιση».
Ταυτόχρονα, το ΥΠΕΞ χαρακτηρίζει την ηχηρή αποχή του «δημιουργική, υπό την έννοια ότι η χώρα δεν προσμετράται στους παρόντες και άρα διευκολύνεται η επίτευξη ειδικής πλειοψηφίας των δύο τρίτων».
«Η Ελλάδα συντάχθηκε με την πλειονότητα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης: 15 χώρες απείχαν έναντι 8 που υπερψήφισαν και 4 που καταψήφισαν» προσθέτουν οι διπλωματικές πηγές και επιμένουν ότι «η Ελλάδα υπήρξε δημιουργική προτείνοντας στο στάδιο των εσωτερικών διαδικασιών ορισμένες σημειακές παρεμβάσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να είχαν διευκολύνει την ευρύτερη πλειοψηφία».
«Η Ελλάδα υπερψήφισε τροπολογία του Καναδά για τη ρητή καταδίκη της τρομοκρατικής δράσης εκ μέρους της της Χαμάς, με την υιοθέτηση της οποίας θα ήταν δυνατόν να περάσει το ψήφισμα από όλες τις χώρες. Τελικά αν και πλειοψήφισε δεν συγκέντρωσε την απαιτούμενη πλειοψηφία των δύο τρίτων (88 υπέρ 55 κατά)», αναφέρεται επίσης.
Νωρίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία κατηγορεί τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη πως με την στάση του «καθιστά την Ελλάδα αρνητικό παράγοντα για την ειρήνη», ενώ σημειώνει ότι «έστω και τώρα η Ελλάδα πρέπει να πρωτοστατήσει στις προσπάθειες για κατάπαυση πυρός, αποτροπή της ανθρωπιστικής κρίσης και απελευθέρωση ομήρων, αντί να εγκλωβίζεται όλο και παραπάνω σε μια επικίνδυνη για την ασφάλειά της, μονοδιάστατη εξωτερική πολιτική του δεδομένου σύμμαχου».