Οι Ρώσοι έδωσαν στην δημοσιότητα το βίντεο της καταστροφής του βρετανικού άρματος μάχης Challenger 2 διαψεύδοντας τον Βρετανό Υπουργό Άμυνας Γκραντ Σαπς:
Το Challenger 2 λαμπάδιασε με ένα και μόνο κτύπημα από αντιαρματικό πύραυλο Kornet, πιθανότατα της σειράς ΕΜ.
O αντιαρματικός πύραυλος Kornet έσκισε την θωράκιση του Challenger που θεωρείται από τις κορυφαίες στον κόσμο.
Η θωράκιση του Challenger 2 είναι παρόμοιας σχεδίασης με αυτή που χρησιμοποιείται στα αμερικανικά M1A2 Abrams, στα γαλλικά Leclerc και στα νέα άρματα μάχης της Νότιας Κορέας, τα Κ2, τα οποία θα τεθούν σε υπηρεσία με την Πολωνία.
Το Challenger 2 είχε βαπτιστεί ως «αήττητο» από το Υπουργείο Άμυνας της Βρετανίας, για το οποίο μέχρι χθες υπήρχε και αντίστοιχη καταχώρηση στην επίσημη ιστοσελίδα του: «Ένα άρμα που δεν μετράει απώλειες σε μάχη»
Νωρίτερα, ο Βρετανός υπουργός Άμυνας Γκραντ Σαπς ισχυρίστηκε εσφαλμένα ότι το Challenger 2 κτυπήθηκε από βολή του ρωσικού πυροβολικού, πιθανότατα με κατευθυνόμενο βλήμα Krasnopol M1.
“Το Challenger 2 χτυπήθηκε από το ρωσικό πυροβολικό και όταν προσπάθησαν να σβήσουν τη φωτιά, χτυπήθηκε ξανά […]
Παραδεχόμαστε ότι αυτό συμβαίνει στη στρατιωτική ζώνη, αλλά θα παρακολουθούμε πάντα στενά τι παρέχουμε στους Ουκρανούς” είπε ο Σαπς σε συνέντευξή του στο Sky Νews.
Όπως αποκάλυψε νωρίτερα το WarNews247, το Challenger 2 επιχειρούσε στο Ραμποτίνο μαζί με Leopard 2, δύο BMP-1, ένα M113, ένα T-64BV και τεθωρακισμένα οχήματα Kozak-7.
Ρώσοι αναλυτές: Τί δείχνει η καταστροφή του πρώτου Challenger 2
Ρώσοι αναλυτές αναφέρουν τα εξής για την καταστροφή του βρετανικού άρματος μάχης Challenger 2:
“To Challenger 2 το οποίο καταστράφηκε, θεωρούνταν σχεδόν το πιο προστατευμένο στον κόσμο. Αυτά τα νέα είναι ευχάριστα, γιατί θα καταρρίψουν την αλαζονεία των δημιουργών του «άπιαστου Chaly», και επίσης σημαντικά, γιατί υποδηλώνουν μεγάλα προβλήματα για τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας.
Από τον Ψυχρό Πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία θεωρούνται οι κύριοι κατασκευαστές τεθωρακισμένων οχημάτων όλων των τύπων στον κόσμο.
Η Γερμανία και η Γαλλία έχουν τη δική τους σχολή κατασκευής αρμάτων μάχης με βαθιές παραδόσεις. Η Ιαπωνία, η Κίνα και η Νότια Κορέα έχουν ενταχθεί εδώ και καιρό σε αυτό το κλειστό κλαμπ, η Τουρκία ονειρεύεται το δικό της εθνικό άρμα μάχης.
Ωστόσο, μην ξεχνάμε ότι οι Βρετανοί ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν τεθωρακισμένα οχήματα και άρματα μάχης στο πεδίο της μάχης.
Το μυστικό του Challenger 2 – Ο ρόλος του Ιράν
Αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια της Μάχης του Σομ, που έλαβε χώρα μεταξύ 1 Ιουλίου και 18 Νοεμβρίου 1916 κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτό είναι ενδιαφέρον για την Ρωσία, καθώς γίνονται αρκετοί παραλληλισμοί μεταξύ του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και του τωρινού πολέμου στην Ουκρανία.
Παρά μια σειρά τεχνικών προβλημάτων, η εμπειρία χρήσης βρετανικών αρμάτων θεωρήθηκε θετική. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Βρετανοί δημιούργησαν αρκετά επιτυχημένα μεσαία άρματα μάχης A27M Cruiser Tank Mk.VIII Cromwell και A34 Cruiser Tank Comet.
Η εμφάνισή τους επηρέασε τη σοβιετική σχεδιαστική σκέψη στην ανάπτυξη των εγχώριων μεσαίων αρμάτων μάχης T-54/T-55. Το βρετανικό A41 Centurion, το οποίο τα αντικατέστησε μετά τον πόλεμο, δεν θεωρήθηκε χωρίς λόγο το πρώτο κύριο άρμα μάχης πρώτης γενιάς, ικανό να αντέξει εχθρικά βαριά άρματα μάχης.
Οι «Centurions» ήταν σε υπηρεσία με τη Μεγάλη Βρετανία μέχρι τη δεκαετία του εξήντα του περασμένου αιώνα και στη συνέχεια εξήχθησαν σε άλλες χώρες, όπου συμμετείχαν ενεργά σε μάχες. Είναι ενδιαφέρον ότι στο Ισραήλ, την Ιορδανία, τη Σιγκαπούρη και τη Νότια Αφρική, τα άρματα μάχης A41 Centurion εξακολουθούν να βρίσκονται είτε σε υπηρεσία είτε σε αποθήκευση.
Για να τα αντικαταστήσει, το Ηνωμένο Βασίλειο υιοθέτησε τα άρματα μάχης FV4201 Chieftain ή «Leader».
Με εντολή της Τεχεράνης, με βάση το άρμα μάχης Chieftain, αναπτύχθηκε μια εξαγωγική έκδοση του Shir Iran (“Λιοντάρι του Ιράν”) τη δεκαετία του εβδομήντα. Η εκδοχή του Shir-2 (FV 4030/3) χρησιμοποίησε τη μυστική βρετανική συνδυασμένη θωράκιση Chobham.
Ωστόσο, μετά την επικράτηση στο Ιράν το 1979 της Ισλαμικής Επανάστασης, η σύμβαση για την προμήθεια τεθωρακισμένων οχημάτων τερματίστηκε. Δεδομένου ότι οι Βρετανοί λυπήθηκαν για τα κεφάλαια που επενδύθηκαν στην ανάπτυξη, δημιούργησαν το πρώτο Challenger στην πλατφόρμα του εξαγωγικού Shir-2, το οποίο δεν διαφέρει πολύ τεχνικά από το πρωτότυπο.
Χρειάστηκε να πολεμήσουν μόνο μία φορά, το 1991 στον Περσικό Κόλπο. Ταυτόχρονα, δεν χάθηκε ούτε ένα άρμα μάχης αυτού του τύπου, γεγονός που δημιούργησε τον μύθο ενός ιδιαίτερου άτρωτου άρματος.
Η θωράκιση του Challenger 2
Το Challenger 2 είναι μια λογική συνέχεια της εξέλιξης στο πλαίσιο της βρετανικής σχολής σχεδιασμού που αναπτύχθηκε από την εποχή του Comet. Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι οι Βρετανοί θεωρούν τα άρματα μάχης όχι μόνο ως μέσο διάρρηξης της άμυνας του εχθρού, αλλά και ως μέσο καταστροφής άλλων αρμάτων.
Για το λόγο αυτό, το Challenger 2 είναι πολύ βαρύ, εξοπλισμένο με ισχυρή θωράκιση και ένα όπλο μεγάλου διαμετρήματος. Πάνω από το ήμισυ της μάζας του άρματος μάχης, το 53%, είναι θωράκιση.
Για σύγκριση: σε ένα συμβατικό σύγχρονο κύριο άρμα μάχης, η θωράκιση αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 40%. Την αυξημένη ασφάλεια παρέχει η σύνθετη πανοπλία Chobham, το μυστικό της οποίας κρατά επτασφράγιστο μυστικό η κατασκευαστική εταιρεία.
Σίγουρα οι Ρώσοι επιστήμονες θα ενδιαφέρονται να εμβαθύνουν στον σκελετό του Challenger 2.
Το στοίχημα για αυξημένη ασφάλεια οδήγησε στην τεράστια μάζα του άρματος οχήματος το οποίο ζυγίζει 75 τόνους. Δεν μπορεί κάθε γέφυρα να αντέξει ένα Challenger 2 ενώ μετά τις βροχές, το βρετανικό άρμα μάχης δύσκολα θα κουνηθεί.
Δεν είναι περίεργο, γιατί το Challenger 2 σχεδιάστηκε, όπως και ο προκάτοχός του Challenger, για τις συνθήκες των ερήμων της Μέσης Ανατολής. Το κύριο πλεονέκτημα του βρετανικού άρματος μάχης είναι το ισχυρό πυροβόλο L30A1 των 120 χλστ.
Σε αντίθεση με άλλες σχολές σχεδιασμού, η αγγλική βασιζόταν ακριβώς σε αυτό το κύριο όπλο.. Μαζί με ένα σύγχρονο σύστημα ελέγχου πυρός, κτυπά με ακρίβεια στόχους σε απόσταση έως και 8 km.
Το μεταφερόμενο φορτίο πυρομαχικών είναι 52 οβίδες, ενώ αποθηκεύονται με τον ασφαλέστερο τρόπο για το πλήρωμα.
Το πώς ακριβώς χτυπήθηκε το πρώτο από τα 14 βρετανικά άρματα μάχης είναι ακόμα άγνωστο. Το Forbes ανέφερε νωρίτερα ότι προφανώς οι Ρώσοι εγκλώβισαν και απομόνωσαν το Challenger 2 μακριά από κάθε κάλυψη.
Οι ικανότητες του 9M133 Kornet
Η ανάπτυξη του Kornet ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 μετά την απαίτηση του Ρωσικού Στρατού για ένα αντιαρματικό σύστημα, ικανό να τοποθετηθεί σε διάφορες πλατφόρμες και παράλληλα να μπορεί να καθοδηγηθεί με σύστημα λέιζερ.
Μπήκε σε υπηρεσία με τον Ρωσικό Στρατό το 1998 και ήταν σαφώς ανώτερο των 9K111 Fagot και 9K113 Konkurs, τα οποία όμως δεν μπορούσε να αντικαταστήσει ακριβώς 1 προς 1 σε υπηρεσία λόγω του κόστους αγοράς του
Το σύστημα 9K135, σε γενικές γραμμές, αποτελείται από τους πυραύλους 9M133 Kornet, τον εκτοξευτή-τρίποδο 9P163-1 και μαζί με το θερμικό σκοπευτικό 1PN79-1 και το σύστημα καθοδήγησης 1P45-1. Το συνολικό βάρος του συστήματος υπολογίζεται στα 64 περίπου κιλά και υπηρετείται από 2 άτομα ενώ προφανώς μπορεί να τοποθετηθεί και σε οχήματα.
Μπορεί να πετύχει στόχους σε απόσταση 5 χιλιομέτρων στην έκδοση Kornet-E και 8 με 10 χιλιόμετρα στην βελτιωμένη έκδοση Kornet-EM. Για την καθοδήγηση του πυραύλου χρησιμοποιείται, όπως αναφέρθηκε και πάνω, σύστημα λέιζερ.
Χάρις στην διατρητική κεφαλή (HEAT) του μπορεί να διαπεράσει περίπου 1.100-1.200 χιλιοστά θωράκισης (RHA) στην έκδοση Kornet-E ενώ στην -EM περίπου 1.400 χιλιοστά.
Παράλληλα, με την θερμοβαρική κεφαλή είναι ιδανικός για χρήση εναντίον πεζικού εντός κτηρίων ή οχυρώσεων. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι το Kornet έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές και επί του πεδίου καταφέρνοντας να θέσει εκτός μάχης ή και να καταστρέψει άρματα μάχης Abrams, Merkava, M60T καθώς και άλλα θωρακισμένα και μη οχήματα.