Ο Ο.Ρέζνικοφ, ο Ουκρανός υπουργός Άμυνας, πλήρωσε τις συνεχείς ήττες των Ουκρανών και τις τεράστιες απώλειες τους στα πεδία των μαχών, με αποτέλεσμα να αποπεμφθεί από τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντιμίρ Ζελένσκι.
Οι απώλειες αυτές, ξεπερνούν τους 400.000 νεκρούς Ουκρανούς στρατιώτες!
Το μέτωπο της Ζαπορίζια όπου πραγματοποιείται το κύριο μέρος της ουκρανικής αντεπίθεσης έχει εξελιχθεί σε μία πραγματική τραγωδία για τους Ουκρανούς, οι οποίοι από την έναρξη των επιχειρήσεων έχουν χάσει 50.000 στρατιώτες και το 70% του συνόλου των δυτικών οπλικών συστημάτων.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως για την κατάληψη του Ραμποτίνο οι Ουκρανοί έχασαν 30.000 στρατιώτες, πολεμώντας επί δύο μήνες για να καταλάβουν ένα χωριό 500 κατοίκων!
Συνολικά κατέλαβαν 16 οικισμούς. Αυτές οι απώλειες για τόσο μικρά εδαφικά κέρδη δεν μπορούν να δικαιολογηθούν.
Το δεύτερο κύριο μέτωπο είναι αυτό του Μπάκχμουτ, όπου στον οικισμό της Κλισίιβκα, υπέστησαν άλλη μία δεινή ήττα αντιμετωπίζοντας τα τάγματα των Τσετσένων, με αποτέλεσμα να υποχωρούν πλέον προς το Τσάσιβ Γιαρ.
Σε ό,τι αφορά το μέτωπο της Χερσώνας, δοκίμασαν δύο φορές να δημιουργήσουν προγεφύρωμα στην αριστερή όχθη του Δνείπερου, ανεπιτυχώς.
Επίσης στο τέταρτο μέτωπο, αυτό του Χάρκοβο, οι Ρώσοι έχουν διασπάσει την περιμετρική άμυνα του Κουπιάνσκ, της πόλης κόμβου μεταξύ Χάρκοβο και Ντόνμπας, και είναι έτοιμοι για την τελική έφοδο.
Βέβαια, το ερώτημα είναι, αν όντως οι ήττες αυτές αποτελούν ευθύνη του πρώην πλέον ΥΠΑΜ, ή είναι πρωτίστως ευθύνη του ίδιου του Ουκρανού προέδρου.
Η αλήθεια είναι πως αυτές οι κατά μέτωπο επιθέσεις κατά πανίσχυρων, πυκνών και πολυεπίπεδων γραμμών άμυνας όπως αυτές που έχουν κατασκευάσει οι Ρώσοι στα μέτωπα της Ζαπορίζια και του Ντόνμπας, ήταν κεντρική επιλογή του ίδιου του Ουκρανού προέδρου αλλά και των συμμάχων του των Αμερικανών.
Βεβαίως, τώρα οι Αμερικανοί ισχυρίζονται ότι δεν γνώριζαν τίποτα για τις επιλογές των Ουκρανών ως προς το πως θα υλοποιούσαν την αντεπίθεση τους, αλλά η αλήθεια είναι ότι και ήξεραν και ήθελαν να πραγματοποιηθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, διότι πίστευαν πως ο ρωσικός Στρατός είναι αδύναμος, κακά εκπαιδευμένος και ότι θα υποχωρούσε γρήγορα μπροστά σε μία σφοδρή ουκρανική επίθεση.
Η πεποίθηση αυτή στηριζόταν περισσότερο σε αμερικανική ιδεοληψία, καθώς πάντα οι Αμερικανοί θέλουν να πιστεύουν πως ο μόνος Στρατός στον πλανήτη με πραγματική πολεμική ικανότητα είναι ο δικός τους.
Έτσι αγνόησαν το γεγονός πως οι Ρώσοι σαν τακτικός στρατός δεν πολέμησαν επί εννέα μήνες στην Ουκρανία καθώς στη θέση τους πολεμούσε αποκλειστικά ο ιδιωτικός στρατός της οργάνωσης Βάγκνερ, ο οποίος έτυχε και την μεγαλειώδη νίκη της κατάληψης της πόλης-φρούριο του Μπάκχμουτ (αν και με βαριές απώλειες αλλά των Ουκρανών αποδείχτηκαν πολύ μεγαλύτερες καθώς οι μεν πρώτοι έχασαν 20.000 άνδρες ενώ οι δεύτεροι περίπου 80.000 άνδρες).
Στο διάστημα αυτό οι ρωσικές δυνάμεις δημιουργούσαν ένα ευρύ δίκτυο αμυντικών γραμμών, κύριων, εναλλακτικών και συμπληρωματικών, τεράστια ναρκοπέδια και πυκνές αντιαρματικές τάφρους στο σύνολο των μετώπων της Ουκρανίας που για να διασπαστούν και να διατρηθούν απαιτούν βαρύτατο φόρο αίματος.
Με λίγα λόγια δεν κατάλαβαν στην Δύση ότι οι Ρώσοι είχαν δημιουργήσει κάτι αντίστοιχο με το Κουρσκ το 1943, όταν και κατάφεραν οι Γερμανοί να αναλώσουν τις τελευταίες τους εφεδρείες με αποτέλεσμα, εν συνεχεία να αναλάβουν την πρωτοβουλία των επιθετικών επιχειρήσεων οι Σοβιετικοί μέχρι και την είσοδο τους στο Βερολίνο το 1945.
Το ίδιο πράγμα κάνουν και τώρα με την διαφορά ότι το πραγματοποιήθηκε ένα τεράστιο αμυντικό έργο σε μία γραμμή μήκους 1200 χλμ.
Σε ό,τι αφορά τον Βολοντιμίρ Ζελένσκι, απλώς ζήτησε να υλοποιηθεί ότι του ζήτησαν οι Αμερικανοί. Ο Ολέξιι Ρέζνικοφ, απλώς υπάκουσε και εφάρμοσε το συγκεκριμένο σχέδιο.
Οι Ουκρανοί με την βοήθεια των άφθονων δυτικών οπλικών συστημάτων και της συνεχούς στρατιωτικής βοήθειας από τους Αμερικανούς στον πρώτο χρόνο του πολέμου είχαν καταφέρει σημαντικά επιτεύγματα κατά των Ρώσων αλλά τότε υπήρχε μία ουσιώδης διαφορά.
Τότε οι Ουκρανοί ήταν οχυρωμένοι σε πόλεις και τοποθεσίες-φρούρια και περίμεναν τους Ρώσους.
Τώρα συμβαίνει το αντίστροφο και όποιος γνωρίζει τα βασικά της στρατιωτικής επιστήμης ξέρει πως όταν ο επιτιθέμενος υστερεί αριθμητικά και σε πολεμικό υλικό έναντι του αμυνόμενου, η ήττα του είναι βέβαιη.
Φυσικά, για τις ήττες αυτές, κάποιος πρέπει να πληρώσει.
Ο Ουκρανός πρόεδρος δε γίνεται να θεωρηθεί υπεύθυνος και να αποπεμφθεί, οι δε Αμερικανοί δεν γίνεται να κατηγορηθούν για κανένα λόγο και συνεπώς η ευθύνη πέφτει πάνω στον αδύναμο «κρίκο» που ήταν ο πρώην πλέον υπουργός άμυνας της Ουκρανίας, Ολεξίι Ρέζνικοφ.