Δεκάδες κενά στα νησιά – Ανασταλτικός παράγοντας το υψηλό κόστος – Ποια λύση αναζητείται.
Τα ακριβά ενοίκια είναι η αιτία που οι γιατροί του ΕΣΥ διστάζουν να καλύψουν τα κενά της νησιωτικής χώρας για τους επόμενους έναν ή δύο μήνες, την ώρα που η τουριστική κίνηση κορυφώνεται.
Δεν είναι τυχαίο πως σε αρκετές αιτήσεις ενδιαφέροντος οι λειτουργοί του Ιπποκράτη θέτουν ως βασική προϋπόθεση τη διάθεση δωρεάν στέγης, αρνούμενοι να θυσιάσουν το οικονομικό τους μπόνους στον… βωμό του υψηλού κόστους διαμονής.
Τα στοιχεία που έχουν στη διάθεσή τους «ΤΑ ΝΕΑ» και αφορούν τη 2η Υγειονομική Περιφέρεια Πειραιώς και Αιγαίου είναι αποκαλυπτικά. Για την Ιστορία, πρόκειται για την ΥΠΕ που διοικεί το μεγαλύτερο τμήμα των υγειονομικών μονάδων της νησιωτικής χώρας. Στο πλαίσιο αυτό, για τους καλοκαιρινούς μήνες αναζήτησε τη συνδρομή 70 γιατρών και 30 νοσηλευτών.
Οι ανάγκες, δε, αφορούσαν τόσο τον Ιούλιο όσο και τον Αύγουστο, συνακόλουθα οι παραπάνω αριθμοί δύναται να διπλασιαστούν, εφόσον οι ενδιαφερόμενοι δεν επιθυμούν – κατ’ επιλογή ή κατ’ ανάγκη – να καλύψουν το σύνολο του διαστήματος.
Ομολογουμένως, οι προσδοκίες ήταν υψηλές φέτος σχετικά με την άμεση κάλυψη των αναγκών, όταν εγκρίθηκαν στα μέσα του περασμένου μήνα οι μετακινήσεις γιατρών και νοσηλευτών για την κάλυψη των κενών του ΕΣΥ εν μέσω τουριστικής περιόδου. Και αυτό διότι πρόσφατα είχε θεσμοθετηθεί οικονομικό κίνητρο, ώστε να μπει οριστική τελεία στα «εντέλλεσθε». Πιο συγκεκριμένα, ο νομοθέτης έχει προβλέψει μπόνους 1.800 ευρώ μηνιαίως για τους γιατρούς και 1.200 ευρώ για τους νοσηλευτές, πλέον των αποδοχών τους, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα πιο δελεαστικό πλαίσιο.
Εντούτοις, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, στη 2η ΥΠΕ δήλωσαν ενδιαφέρον μόλις 49 γιατροί, εκ των οποίων αρκετοί δύνανται να καλύψουν τις έκτακτες ανάγκες μόνο για 30 ημέρες. Στην ίδια λίστα, όμως, προστίθενται και ακόμη 25-30 αιτήσεις γιατρών στις οποίες αναφέρεται ότι υπάρχει δυνατότητα μετακίνησης μόνον εφόσον διασφαλιστεί δωρεάν στέγη.
Στην πράξη, εντούτοις, το αίτημά τους – παρότι αυτονόητο – συνιστά δυσεπίλυτη εξίσωση, καθώς σε κάποιες περιοχές οι τοπικές δημοτικές Αρχές και οι επαγγελματίες στον τομέα του τουρισμού δεν προσφέρουν λύση, είτε επειδή δεν είναι εφικτό είτε γιατί οι όποιες προσπάθειες… ναυαγούν.
Δεν λείπουν, όμως, και τα φωτεινά παραδείγματα, όπου η Αυτοδιοίκηση λαμβάνει αποτελεσματικά μέτρα προς την επίλυση της εξίσωσης, με ενδεικτική την περίπτωση της Κω. Σε άλλες περιπτώσεις, πάλι, οι ξενοδόχοι σε συνεννόηση μεταξύ τους προσφέρουν εναλλάξ ένα δωμάτιο ανά εβδομάδα (ανάλογα με τη διαθεσιμότητα), με αποτέλεσμα σε διάστημα 30 ημερών οι υγειονομικοί να μετακομίζουν από κατάλυμα σε κατάλυμα συνολικά τέσσερις φορές, γεγονός που αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα.
Δεν είναι τυχαίο πως ήδη από τις αρχές του περασμένου μήνα οι υπηρεσιακοί υπουργοί Υγείας και Τουρισμού, Αναστασία Κοτανίδου και Ιωάννα Δρέττα, εξέταζαν τρόπους ώστε να αξιοποιηθούν ξενοδοχεία και καταλύματα για τη φιλοξενία των γιατρών και των νοσηλευτών που θα στελέχωναν προσωρινά νοσοκομεία και κέντρα υγείας. Οι προσπάθειες αυτές συνεχίζονται έως και σήμερα τόσο από τα στελέχη στην οδό Αριστοτέλους όσο και από τους διοικητές των ΥΠΕ της χώρας σε συνεργασία με τους τοπικούς φορείς για την εξεύρεση λύσεων.
Μεγάλη ζήτηση
Είναι αξιοσημείωτο, πάντως, πως σε ό,τι αφορά την κάλυψη των θέσεων νοσηλευτών η προσφορά που καταγράφεται είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από τη ζήτηση. Αντλώντας και πάλι δεδομένα από τη 2η ΥΠΕ, που αποτελεί και το πλέον ενδεικτικό παράδειγμα, η ίδια απόφαση ενέκρινε τη μετακίνηση 30 νοσηλευτών κυρίως προς τη νησιωτική χώρα, ενώ οι αιτήσεις άγγιζαν έως και χτες τις 154.
Ομως είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί μία σημαντική λεπτομέρεια: οι περισσότεροι εξ αυτών διέθεταν σπίτι στον τόπο όπου αιτούνταν να μετακινηθούν (κατά κανόνα επρόκειτο για τον τόπο καταγωγής τους) ή είχαν εξασφαλίσει ήδη τη φιλοξενία τους από συγγενικά πρόσωπα και φίλους και άρα το ζήτημα της διαμονής τους ήταν λυμένο.
Εξού, άλλωστε, το αίτημα στις περισσότερες των περιπτώσεων αφορούσε τη μετακίνησή τους για δύο – αντί για έναν – μήνα, γεγονός που αποδεικνύει πως το οικονομικό κίνητρο που θεσπίστηκε αποτέλεσε ένα επιπλέον δέλεαρ.