Τα παραπάνω για να παραμείνει κράτος!
Βαρυσήμαντη παρέμβαση πραγματοποίησε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρυ Κίσινγκερ, ο οποίος ζήτησε διαπραγματεύσεις εδώ και τώρα καθώς υποστήριξε πως ο ουκρανικός πόλεμος έχει εισέλθει σε ένα κρίσιμο σημείο καμπής.
Ο Χ.Κίσινγκερ προτείνει προσφυγή στην αρχή της αυτοδιάθεσης και δημοψηφίσματα σε περιοχές της Ουκρανίας που έτσι και αλλιώς “έχουν αλλάξει χέρια πολλές φορές κατά τη διάρκεια των αιώνων”.
Με άλλα λόγια προτείνει να δοθεί τουλάχιστον το Ντονμπάς στην Ρωσία και ταυτόχρονα να υπάρξουν διαπραγματεύσεις για μια νέα διεθνής δομής ασφαλείας στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη η οποία θα περιλαμβάνει και την Ρωσία!
Ο Χ.Κίσινγκερ ζητά συμβιβασμό και παραχώρηση ουκρανικών εδαφών τώρα. Διαφορετικά από τις αρχές του 2023 μπορεί να μην υπάρξει καν Ουκρανία και Ουκρανικό κράτος.
Σε άρθρο του στο περιοδικό «The Spectator» που έχει τίτλο «Πώς να αποφύγουμε ένα νέο Παγκόσμιο Πόλεμο» ο Αμερικάνος διπλωμάτης επισημαίνει πως τώρα είναι η κατάλληλη ευκαιρία έτσι ώστε να αποφευχθεί μια κλιμάκωση των στρατιωτικών επιχειρήσεων που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια παγκόσμια καταστροφή.
Σε κάθε περίπτωση, ο Χ.Κίσινγκερ τονίζει ότι η Ρωσία δεν πρέπει να αποδυναμωθεί, διότι αποτελεί μια από τις κορυφαίες παγκόσμιες δυνάμεις, ενώ επισημαίνει ότι τυχόν εσωτερικά προβλήματα στη Ρωσία, θα αποτελέσουν σημαντικό πρόβλημα για όλο τον κόσμο.
Δείτε την απάντηση Κρεμλίνου στο 1.10 του βίντεο
Η χαμένη ευκαιρία της διπλωματίας
Ο Κίσινγκερ αναφέρεται στην «χειμερινή ηρεμία» που θα επέλθει στο πεδίο των μαχών στην Ουκρανία, συγκρίνοντας την με την κατάσταση που επικρατούσε τον Αύγουστο του 1916, όταν οι Ευρωπαίοι που συμμετείχαν στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, επιχείρησαν να διαπραγματευτούν με τις ΗΠΑ έτσι ώστε αυτές να μεσολαβήσουν για μια ειρηνική διευθέτηση της σύγκρουσης.
Ο Αμερικάνος κορυφαίος διπλωμάτης υποστηρίζει ότι ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Woodrow Wilson λόγω των επερχόμενων προεδρικών εκλογών, έχασε τη στιγμή εκείνη που η διπλωματία θα μπορούσε να επέμβει έγκαιρα για να σταματήσει την αιματοχυσία και να σώσει εκατομμύρια ζωές.
«Βρίσκεται άραγε ο κόσμος σήμερα σε αντίστοιχη καμπή στην Ουκρανία, όταν ο χειμώνας δημιουργεί μια αναγκαστική παύση στη διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας στο έδαφός της;» διερωτάται ο Κίσινγκερ.
Ειρήνη μέσω διαπραγματεύσεων
«Έχω επανειλημμένα υποστηρίξει πως στηρίζω τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των συμμαχικών δυνάμεων που σκοπεύουν στο να αντιμετωπίσουν τη ρωσική επιθετικότητα στην Ουκρανία.
Αλλά ο χρόνος είναι κατάλληλος για να κτίσουμε στις στρατηγικές αλλαγές που έχουν ήδη συντελεστεί, ενσωματώνοντας τες σε μια νέα δομή προκειμένου να επιτύχουμε την ειρήνη μέσω διαπραγματεύσεων» επισήμανε ο Αμερικάνος διπλωμάτης.
Δεν έχει νόημα η ουδετερότητα της Ουκρανίας
Όπως αναφέρει ο Κίσινγκερ, για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία η Ουκρανία έχει εξελιχθεί «στο πιο σημαντικό κράτος της κεντρικής Ευρώπης» με την αντίσταση της στις ρωσικές δυνάμεις.
«Η διεθνής κοινότητα, συμπεριλαμβανομένης και της Κίνας, εξακολουθεί να εμποδίζει τη Ρωσία από μια πιθανή χρήση πυρηνικών όπλων» αναφέρει ο Kissinger, ο οποίος έχοντας αυτό στο νου, θεωρεί ότι οι διαπραγματεύσεις για το «ουδέτερο καθεστώς» της Ουκρανίας δεν έχουν πλέον νόημα και για αυτό το λόγο επισημαίνει ότι η ειρηνική διαδικασία θα πρέπει να συνδέει την Ουκρανία με το ΝΑΤΟ, με όποια μορφή και αν αυτή εκφραστεί.
Όχι στην αποδυνάμωση της Ρωσίας
Ωστόσο, υποστηρίζει ότι το αποτέλεσμα των συγκρούσεων, δεν θα πρέπει να στοχεύει στην αποδυνάμωση της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η οποία είναι από μια τις κορυφαίες παγκόσμιες δυνάμεις.
«Η Ρωσία έχει συμβάλλει καθοριστικά στην παγκόσμια ισορροπία και στην ισορροπία ισχύος για περισσότερα από 500 χρόνια.
Ο ιστορικός της ρόλος δεν πρέπει να υποβαθμιστεί» υποστηρίζει ο Κίσινγκερ, επισημαίνοντας πως το ενδεχόμενο να υπάρξουν εσωτερικά ζητήματα στη Ρωσία, η οποία έχει «παγκόσμιο πυρηνικό δυναμικό», θα είναι μεγάλο πρόβλημα για όλο τον κόσμο.
Τι προτείνει
Όσον αφορά το τι πρέπει να γίνει στο εξής, ο Κίσινγκερ επαναδιατυπώνει την πρόταση που είχε κάνει τον περασμένο Μάιο.
Να χαραχθεί δηλαδή μια γραμμή κατάπαυσης του πυρός κατά μήκος των ουκρανικών συνόρων πως ήταν στις 24 Φεβρουαρίου, πριν από τη ρωσική εισβολή.
Όπως λέει, η Ρωσία θα πρέπει να υποχωρήσει από τα εδάφη που έχει καταλάβει κατά τη διάρκεια της ειδικής στρατιωτικής της επιχείρησης στην Ουκρανία, αλλά όχι από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Donetsk, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Luhansk και την Κριμαία.
«Οι διαπραγματεύσεις για την τύχη τους θα μπορούσαν να ξεκινήσουν μετά την επίτευξη εκεχειρίας
Σε περίπτωση που η συνοριακή γραμμή μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας που υπήρχε πριν την 24η Φεβρουαρίου, δεν μπορεί να επιτευχθεί ούτε με διαπραγματεύσεις ούτε με στρατιωτικά μέσα, θα μπορούσε να εξεταστεί η προσφυγή στην αρχή της αυτοδιάθεσης.
Θα μπορούσαν, υπό τον έλεγχο της διεθνούς κοινότητας, να γίνουν δημοψηφίσματα για την αυτοδιάθεση των άκρως αμφισβητούμενων περιοχών που έχουν αλλάξει πολλές φορές χέρια κατά τη διάρκεια των αιώνων» λέει ο Κίσινγκερ.
Ο στόχος
«Ο στόχος της ειρηνευτικής διαδικασίας θα ήταν διπλός: αφενός η επιβεβαίωση της ελευθερίας της Ουκρανίας και αφετέρου ο καθορισμός μιας νέας διεθνούς δομής ασφαλείας, ιδίως στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.
Σε αυτήν την περίπτωση, η Ρωσία θα πρέπει να βρει τη θέση της σε αυτή τη νέα τάξη» επισημαίνει ο Κίσινγκερ, τονίζοντας ότι «ο δρόμος της διπλωματίας θα είναι ακανθώδης και γεμάτος απογοητεύσεις», καθώς και ότι «θα απαιτήσει όραμα και θάρρος».
«Οι προσπάθειες για την επίτευξη της ειρήνης και της τάξης περιλαμβάνουν δύο στοιχεία που μερικές φορές θεωρούνται αντιφατικά.
Είναι η επιθυμία να υπάρξει ασφάλεια και η ανάγκη για πράξεις συμφιλίωσης» καταλήγει ο Κίσινγκερ.
Γράφει, μεταξύ άλλων, ο Κίσινγκερ:
“Το ιδανικό αποτέλεσμα για μερικούς είναι μια Ρωσία που θα καταστεί ανίκανη και ανήμπορη από τον πόλεμο. Διαφωνώ. Παρά την τάση της για βία, η Ρωσία έχει συμβάλει καθοριστικά στην παγκόσμια ισορροπία και στην ισορροπία δυνάμεων για πάνω από μισή χιλιετία. Ο ιστορικός της ρόλος δεν πρέπει να υποβαθμιστεί.
Οι στρατιωτικές αποτυχίες της Ρωσίας δεν έχουν εξαλείψει την παγκόσμια πυρηνική της εμβέλεια, επιτρέποντάς της να απειλήσει με κλιμάκωση στην Ουκρανία. Ακόμη και αν αυτή η ικανότητα μειωθεί, η διάλυση της Ρωσίας ή η καταστροφή της ικανότητάς της για στρατηγική πολιτική θα μπορούσε να μετατρέψει την επικράτειά της, που περιλαμβάνει 11 διαφορετικές ζώνες ώρας, σε αμφισβητούμενο κενό εξουσίας. Οι ανταγωνιστικές της κοινωνίες ενδέχεται να αποφασίσουν τότε να επιλύσουν τις διαφορές τους με την βία.
Καθώς οι ηγέτες του κόσμου προσπαθούν να τερματίσουν τον πόλεμο στον οποίο δύο πυρηνικές δυνάμεις έρχονται αντιμέτωπες με μια συμβατικά ένοπλη χώρα, θα πρέπει επίσης να αναλογιστούν τον αντίκτυπο σε αυτή την σύγκρουση και την μακροπρόθεσμη στρατηγική της υψηλής τεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης. Υπάρχουν ήδη αυτόνομα όπλα, ικανά να προσδιορίζουν, να αξιολογούν και να στοχεύουν τις δικές τους αντιληπτές απειλές και έτσι να είναι σε θέση να ξεκινήσουν τον δικό τους πόλεμο.
Μόλις ξεπεραστεί η γραμμή και η υψηλή τεχνολογία γίνει τυπικό όπλο – και οι υπολογιστές γίνουν οι κύριοι εκτελεστές της στρατηγικής – ο κόσμος θα βρεθεί σε μια κατάσταση για την οποία δεν έχει ακόμη την παραμικρή ιδέα. Πώς μπορούν οι ηγέτες να ασκήσουν έλεγχο όταν οι υπολογιστές ορίζουν στρατηγικές οδηγίες σε κλίμακα και με τρόπο που εγγενώς περιορίζει και απειλεί την ανθρώπινη συνεισφορά; Πώς μπορεί να διατηρηθεί ο πολιτισμός μέσα σε μια τέτοια δίνη αντικρουόμενων πληροφοριών, αντιλήψεων και καταστροφικών δυνατοτήτων;
Η αναζήτηση για ειρήνη και τάξη έχει δύο συνιστώσες που μερικές φορές αντιμετωπίζονται ως αντιφατικές: την επιδίωξη στοιχείων ασφάλειας και την απαίτηση για πράξεις συμφιλίωσης. Αν δεν μπορέσουμε να πετύχουμε και τα δύο, δεν θα μπορέσουμε να φτάσουμε κανένα από τα δύο. Ο δρόμος της διπλωματίας μπορεί να φαίνεται περίπλοκος και απογοητευτικός. Αλλά η πρόοδος σε αυτό απαιτεί τόσο το όραμα όσο και το θάρρος για να προχωρήσει”.