Ίσως την πιο κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση των τελευταίων δεκαετιών έχει μπροστά της η Ιταλική δημοκρατία, μια αναμέτρηση που εκ των πραγμάτων θα επηρεάσει όλη την Ευρώπη. Σε λίγες ώρες θα ξέρουμε ποιες θα είναι οι πολιτικές δυνάμεις που θα διεκδικήσουν την διακυβέρνηση της χώρας. Και λέμε θα ξέρουμε γιατί στην πραγματικότητα, παρά τα όσα λέγονται από διάφορους αναλυτές για εύκολη νίκη του ακροδεξιού συνασπισμού με επικεφαλής την νοσταλγό του Μουσολίνι Τζ. Μελονι δεν είναι σίγουρο ότι θα κάνει και εκλογικό περίπατο!
Στην Ιταλία σήμερα δεν καταγράφεται μια ηγεμονική δύναμη που θα μπορεί από μόνη της να κυβερνήσει τη χώρα. Το δικομματικό σύστημα δεν μπορεί να ορθοποδήσει εύκολα σ΄ αυτή την χώρα και επομένως πάλι σε διπολικά συμμαχικά σχήματα κεντροδεξιού ή κεντροαριστερού τύπου θα πάμε με οτι αυτό συνεπάγετε ιδικά για την Ιταλία και για την κυβερνητική της σταθερότητα!.
Είναι γνωστό σε όλους ότι και η Ιταλία σήμερα περνά μια βαθιά οικονομική κρίση όπως και οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, λόγο βασικά και οχι μόνο, του τεράστιου ενεργειακού προβλήματος που έχει δημιουργηθεί με τον Ουκρανικό πόλεμο και τα μέτρα κατά της Ρωσίας!. Η Νατοϊκή σύγκρουση με την Ρωσία μπορεί να ωφελεί τις ΗΠΑ αλλά καταστρέφει από την άλλη τις ευρωπαϊκές χώρες και την Ιταλία που δέχονται αυτή την κατάσταση!.Το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε σημαντικά τον τελευταίο καιρό και το χρέος της μεγάλωσε, ο πληθωρισμός καλπάζει με αποτέλεσμα την φτωχοποίηση πλατιών λαϊκών στρωμάτων της Ιταλικής κοινωνίας !
Η ανεργία στην Ιταλία τους τελευταίους μήνες αυξήθηκε δραματικά κύρια στον Νότο .όπου το 48% των γυναικών 15 ως 24 ετών, είναι άνεργες. Το ποσοστό ανεργίας των νέων σε εθνικό επίπεδο την ίδια περίοδο έφτασε το 36,6%. (ISTAT)
Μεγάλες βιομηχανικές μονάδες κλείνουν η μια πίσω από την άλλη και χιλιάδες Ιταλοί εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν την ανεργία και την εξαθλίωση. Τα μεσαία στρώματα του χωριού και της πόλης φτωχοπορεύονται, και το όραμα της κατανάλωσης και της χλιδής του χθες σήμερα περιορίζεται στα ελάχιστα αναγκαία. Ο πληθωρισμός, τέλος, σημείωσε αισθητή άνοδο σε ετήσια βάση ενώ οι τιμές των βασικών καταναλωτικών προϊόντων αυξάνονται σε καθημερινή βάση. Με την απειλή ότι η Ιταλία μπορεί να καταντήσει σαν την Ελλάδα της προηγούμενης δεκαετίας αν δεν παρθούν μέτρα λιτότητας, προωθούνται και νομιμοποιούνται αντεργατικές πολιτικές πρωτόγνωρες για την Ιταλία των τελευταίων δεκαετιών. Οι περικοπές των κοινωνικών δικαιωμάτων, η συρρίκνωση της δημόσιας υγείας και παιδείας, οι ελαστικές μορφές εργασίας και το κτύπημα των εργασιακών σχέσεων πλασάρονται ως μέτρα αποτελεσματικά για την αντιμετώπιση της ύφεσης και της κρίσης.
Η Ιταλία φυσικά δεν είναι Ελλάδα, τα μεγέθη είναι τελείως διαφορετικά. Η εθνική αστική τάξη της Ιταλίας δεν μπορεί να αποδεχθεί εύκολα επιλογές υποτέλειας και μορφές προτεκτοράτου όπως στην Ελλάδα. Η χώρα μας όμως και στην Ιταλία ακόμα και σήμερα παίζει το ρόλο του κακού παραδείγματος για να περάσουν όλα τα αντεργατικά μέτρα που πέρασαν ειδικά τον τελευταίο καιρό. Μία κυβέρνηση που προωθήθηκε από τον πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας Σερ.. Ματαρέλλα «εθνικής σωτηρίας»,με τον Τραπεζίτη Μ. Ντράγκι απέτυχε παρά την στήριξη που είχε κύρια από παράγοντες και έξω από την Ιταλία. που εκθείαζαν τον Τραπεζίτη σαν κορυφαία πολιτική μορφή της Ευρώπης ! Αυτή την κυβέρνηση στήριζαν μέχρι πρόσφατα ο δεξιός Σαλβίνι και ο Μπερλουσκόνι αλλά και ο κεντροαριστερός Λεττα με το (P.D).όπως και ένα τμήμα της ευνουχισμένης ταξικά αριστεράς! Στήριζαν δηλαδή έναν πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση που απέτυχε να δώσει ουσιαστικές απαντήσεις στα μεγάλα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα της Ιταλίας.
Ακριβώς αυτές οι επιλογές και από την κεντροαριστερά δημιούργησαν μια πολιτική θολούρα και απογοήτευση στην Ιταλική κοινωνία και για τον λόγο έρχεται στην επιφάνεια η ακροδεξιά ξενοφοβική και αντιδραστική Τζ. Μελόνι μαζί με όλα τα φασιστοειδή που την ακολουθούν! Το Δημοκρατικό Κόμμα του Κου Λεττα και γενικότερα οι δυνάμεις του κεντροαριστερού χώρου, στην παγκόσμια σύγκρουση μεταξύ των ΗΠΑ των Νατοικών Γερακιών και των δυνάμεων που αντιδρούν στον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και κυριαρχία τάσσονται δυστυχώς με τις δυνάμεις της παγκόσμιας παραδοσιακής αντίδρασης και αυτό θα το πληρώσουν και εκλογικά!
Το «Κίνημα των 5 αστέρων» του Πέπε Γκρίλο ενός τηλεαστέρα χωρίς ιδεολογικές βάσεις φαίνεται ότι ξεφουσκώνει εκλογικά μετά και από την πρόσφατη διάσπασή του μεταξύ του πρώην πρωθυπουργού Κοντε και του Ντι Μάιο όπου ο ένας αλληθωρίζει προς την αριστερά και ο άλλος προς την δεξιά πλευρά του “χαρακώματος”
Η ριζοσπαστική αριστερά από την μεριά της παλεύει να ξανασηκωθεί και πάλι μετά από τις αλλεπάλληλες ήττες των τελευταίων ετών. Προσπαθεί να αρθρώσει το δικό της διακριτό πολιτικό λόγο .αλλά δεν τα καταφέρνει λόγο της τεράστιας ιδεολογικής και πολιτικής σύγχυσης που την διακατέχει!
Η Ιταλική αριστερά, δυστυχώς ακόμα, πληρώνει τις συνεχείς μεταλλάξεις της, την απώλεια της ταξικής της διαφορετικότητας, τον άκρατο κυβερνητισμό της και τις συγκεχυμένες πολιτικές της θέσεις σε μια σειρά ζητημάτων που απασχόλησαν την Ιταλική κοινωνία μετά την διάλυση του μεγάλου ΚΚΙ. Η καταστροφική συμμετοχή της ριζοσπαστικής αριστεράς στις κεντροαριστερές κυβερνήσεις Πρόντι και Ντράγκι δυστυχώς πληρώνεται ακόμα ακριβά.!
Σήμερα, ότι έχει απομείνει μετά από τους “αδελφοκτόνους” ιδεολογικούς πολέμους και τις συνεχείς διασπάσεις η αριστερά προσπαθεί να ξαναμπεί στον αστερισμό της ενότητας και της κοινής δράσης. Όλοι πλέων αντιλαμβάνονται ότι η κοινή δράση είναι μονόδρομος για την πολιτική επιβίωση της ριζοσπαστικής αριστεράς. Σημαντικό ρόλο γι΄ αυτή την επιλογή έπαιξε και παίζει και η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα.
Η Κομμουνιστικής Επανίδρυσης ( R.C ) , οι Ιταλοί Κομμουνιστές ( PdCI) και άλλες δυνάμεις της αριστεράς θα δώσουν δυστυχώς αυτή την εκλογική μάχη από πολύ μειονεκτική θέση λόγο και των ιστορικών λαθών που έκαναν και την πολιτική σύγχυση που δημιούργησαν στον κόσμο τους! Το περίφημο “όλοι το ίδιο είναι” εμφανίζεται έντονα και στην Ιταλία με ότι αυτό συνεπάγεται! Τα προβλήματα της χαμένης εικόνας, της διαφορετικότητας, μαζί με την εναλλακτική προγραμματική σύγκληση και κοινή δράση για την υπεράσπιση των πλατιών λαϊκών στρωμάτων στην πραγματικότητα δυστυχώς παραμένουν στο χώρο.και αυτό θα φανεί και στις επερχόμενες εκλογες
Η αριστερά στην Ιταλία έχει μια ιστορία ξεχωριστή από την εποχή του Αντόνιο Γκράμσι του Παλμίρο Τολιάτι και του Ενρ. Μπερλίνγκουερ και δεν μπορεί ο κόσμος της να λειτουργήσει πολιτικά μόνο ως“χρήσιμη δύναμη”στο σύστημα!
Σ΄ αυτή την σημερινή σκληρή πραγματικότητα στην Ιταλία όμως δεν υπάρχει δυστυχώς ένα κίνημα μαζικό και δυναμικό αντίστασης στην άγρια επίθεση στα λαϊκά συμφέροντα. Οι κληρονόμοι του μεγάλου ΚΚΙ, δυστυχώς, με μικρές εξαιρέσεις στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς δεν φαίνονται ικανοί να παίξουν σήμερα τον ιστορικό ταξικό τους ρόλο.
Όμως ο Ιταλικός λαός πέρα και έξω από ξεπερασμένες και αποτυχημένες ηγεσίες έχει μια πλούσια ιστορία αγώνων, η εργατική του τάξη έχει τεράστια εμπειρία και η Ιταλική ταξική αριστερά παρά τα τραύματά της μπορεί να ξαναβρεί τον βηματισμό της αρχίζοντας ακόμα και απ΄ αυτή την εκλογική αναμέτρηση.
Πριμικήρης Βασίλης
