Οι οδηγίες του Σόρος στις ελίτ της παγκοσμιοποίησης

Αποτυπώνει τις γενικές εκτιμήσεις και την άποψη της συλλογικής Δύσης για την Ρωσία και την Κίνα σήμερα.

Για να καταλάβετε από πού ξεκινούν, ποια είναι η ιδεολογική αφετηρία, όλων αυτών των “αναλύσεων” που ακούγονται καθημερινά από τον ΣΚΑΪ, το liberal, την Huffington, τα μεγάλα κανάλια και ραδιόφωνα…την αρθρογραφία των εφημερίδων του ευρω-εθνομηδενισμού… αλλά και μια σειρά εντύπων και sites που επιστρατεύτηκαν τελευταία από το σύστημα προπαγάνδας…

Ένας Σόρος ψυχροπολεμικος,φιλοπολεμος, καπηλος αξιών , αδίστακτος σφετεριστης .Στην ουσία προτείνει γενικευμένο πόλεμο για να ανακόψει το μέλλον άλλων λαών και εθνών. Η όλη του συλλογιστική  ειναι μηχανιστική, δεν στηριζεται σε ιστορικα διδάγματα και αναλυση αλλά στην βουλιμία της αρπαγής από την Δύση του πλούτου των λαών…. παλιά μου τέχνη κόσκινο…

Ενας κήρυκας της καταστροφής με κίνητρο την λεηλασία και τα λάφυρα

———————————————————

ΟΛΗ Η ΟΜΙΛΙΑ…ΑΝ ΑΝΤΕΞΕΤΕ!

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

———————————————————

Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Κινέζος Πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ έχουν πολλά κοινά: Κυβερνούν με εκφοβισμό, γεγονός που τους οδηγεί σε τρομακτικά λάθη – ο Πούτιν στην Ουκρανία και ο Σι με μια μη βιώσιμη πολιτική μηδενικού COVID-19. Αλλά τα βαθιά ελαττώματα των κλειστών κοινωνιών τους δεν συνεπάγονται ότι οι ανοιχτές κοινωνίες είναι προορισμένες να επικρατήσουν.

Από την τελευταία συνάντηση μας η πορεία της ιστορίας άλλαξε δραματικά. Η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία. Αυτό έχει κλονίσει την Ευρώπη μέχρι τον πυρήνα της. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ιδρύθηκε για να αποτρέψει κάτι τέτοιο. Ακόμη και όταν σταματήσουν οι μάχες, όπως πρέπει τελικά, η κατάσταση δεν θα επανέλθει ποτέ στο status quo ante. Πράγματι, η ρωσική εισβολή μπορεί να αποδειχθεί η αρχή του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου και ο πολιτισμός μας μπορεί να μην τον επιζήσει.

Η εισβολή στην Ουκρανία δεν βγήκε από το πουθενά. Ο κόσμος έχει εμπλακεί όλο και περισσότερο την τελευταία μισή δεκαετία, ή και περισσότερο, σε έναν αγώνα μεταξύ δύο εκ διαμέτρου αντίθετων συστημάτων διακυβέρνησης: της ανοιχτής κοινωνίας και της κλειστής κοινωνίας. Επιτρέψτε μου να ορίσω τις διαφορές όσο πιο απλά μπορώ.

Σε μια ανοιχτή κοινωνία, ο ρόλος του κράτους είναι να προστατεύει την ελευθερία του ατόμου. σε μια κλειστή κοινωνία, ο ρόλος του ατόμου είναι να υπηρετεί τους κυβερνώντες του κράτους. Άλλα ζητήματα που αφορούν όλη την ανθρωπότητα – η καταπολέμηση των πανδημιών και της κλιματικής αλλαγής, η αποφυγή του πυρηνικού πολέμου, η διατήρηση των παγκόσμιων θεσμών – έπρεπε να πάρουν πίσω μέρος σε αυτόν τον συστημικό αγώνα. Γι’ αυτό λέω ότι ο πολιτισμός μας μπορεί να μην επιβιώσει.

Ασχολήθηκα από τη δεκαετία του 1980, μια εποχή που ένα μεγάλο μέρος του κόσμου μαραζώνει υπό την κομμουνιστική κυριαρχία. Ήθελα να βοηθήσω ανθρώπους που ήταν αγανακτισμένοι και πολέμησαν ενάντια στην καταπίεση. Δημιούργησα το ένα θεμέλιο μετά το άλλο με ταχεία διαδοχή στην τότε Σοβιετική αυτοκρατορία. Η προσπάθεια αποδείχθηκε πιο επιτυχημένη από όσο περίμενα. Ήταν συναρπαστικές μέρες.

Μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου το 2001, η παλίρροια άρχισε να στρέφεται ενάντια στις ανοιχτές κοινωνίες. Τα κατασταλτικά καθεστώτα είναι πλέον ανερχόμενα και οι ανοιχτές κοινωνίες βρίσκονται υπό πολιορκία. Σήμερα, η Κίνα και η Ρωσία αντιπροσωπεύουν τις μεγαλύτερες απειλές για τις ανοιχτές κοινωνίες.

Έχω σκεφτεί πολύ και σκληρά γιατί έγινε αυτή η αλλαγή. Μέρος της απάντησης βρίσκεται στην ταχεία ανάπτυξη της ψηφιακής τεχνολογίας, ιδιαίτερα της τεχνητής νοημοσύνης.

Θεωρητικά, η τεχνητή νοημοσύνη θα πρέπει να είναι πολιτικά ουδέτερη: μπορεί να χρησιμοποιηθεί για καλό ή κακό. Στην πράξη, το αποτέλεσμα είναι ασύμμετρο. Η τεχνητή νοημοσύνη είναι ιδιαίτερα καλή στην παραγωγή μέσων ελέγχου που βοηθούν τα κατασταλτικά καθεστώτα και θέτουν σε κίνδυνο τις ανοιχτές κοινωνίες. Ο COVID-19 βοήθησε επίσης στη νομιμοποίηση τέτοιων μέσων ελέγχου, επειδή είναι πραγματικά χρήσιμα για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Η ταχεία ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης συμβαδίζει με την άνοδο της Big Tech και των πλατφορμών μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Εν ολίγοις, αυτοί οι όμιλοι ετερογενών δραστηριοτήτων κυριαρχούν στην παγκόσμια οικονομία και η εμβέλειά τους επεκτείνεται σε όλο τον κόσμο.

Αυτές οι εξελίξεις είχαν εκτεταμένες συνέπειες. Έχουν οξύνει τη σύγκρουση μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών. Η Κίνα έχει μετατρέψει τις τεχνολογικές της πλατφόρμες σε εθνικούς πρωταθλητές. Οι ΗΠΑ ήταν πιο διστακτικές, επειδή ανησυχούσαν για την επίδραση αυτών των τεχνολογιών στην ατομική ελευθερία.

Αυτές οι διαφορετικές στάσεις ρίχνουν νέο φως στη σύγκρουση μεταξύ των δύο διαφορετικών συστημάτων διακυβέρνησης. Η Κίνα του Προέδρου Xi Jinping, η οποία συλλέγει προσωπικά δεδομένα για να παρακολουθεί και να ελέγχει τους πολίτες της πιο επιθετικά από οποιαδήποτε άλλη χώρα στην ιστορία, θα πρέπει να επωφεληθεί από αυτές τις εξελίξεις. Αλλά, όπως θα εξηγήσω, αυτό δεν ισχύει.

Επιτρέψτε μου πρώτα να στραφώ στις πρόσφατες εξελίξεις, ιδίως στη συνάντηση μεταξύ του Σι και του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στις 4 Φεβρουαρίου στην τελετή έναρξης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου. Εξέδωσαν μακροσκελή ανακοίνωση ανακοινώνοντας ότι η μεταξύ τους συνεργασία «δεν έχει όρια». Ο Πούτιν ενημέρωσε τον Σι για μια «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» στην Ουκρανία, αλλά δεν είναι σαφές εάν είπε στον Σι ότι είχε στο μυαλό του μια ευρείας κλίμακας εισβολή.

Αμερικανοί και Βρετανοί στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες σίγουρα είπαν στους Κινέζους ομολόγους τους τι τους επιφύλασσε. Ο Σι ενέκρινε, αλλά ζήτησε από τον Πούτιν να περιμένει μέχρι την ολοκλήρωση των Χειμερινών Αγώνων.

Από την πλευρά του, ο Xi αποφάσισε να πραγματοποιήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες παρά την εμφάνιση της εξαιρετικά μεταδοτικής παραλλαγής Omicron, που μόλις άρχιζε να εξαπλώνεται στην Κίνα. Οι διοργανωτές έκαναν μεγάλες προσπάθειες για να δημιουργήσουν μια αεροστεγή φούσκα για τους διαγωνιζόμενους και οι Ολυμπιακοί Αγώνες ολοκληρώθηκαν χωρίς κανένα πρόβλημα.

Αλλά η Omicron καθιερώθηκε στην κοινότητα, πρώτα στη Σαγκάη, τη μεγαλύτερη πόλη και εμπορικό κέντρο της Κίνας. Τώρα εξαπλώνεται και στην υπόλοιπη χώρα. Ωστόσο, ο Xi επιμένει μέχρι σήμερα με την πολιτική του για το μηδενικό COVID-19, η οποία έχει προκαλέσει μεγάλες δυσκολίες στον πληθυσμό της Σαγκάης αναγκάζοντας τους κατοίκους σε αυτοσχέδια κέντρα καραντίνας αντί να τους επιτρέψει να τεθούν σε καραντίνα στο σπίτι. Οι κάτοικοι της Σαγκάης έχουν οδηγηθεί στα πρόθυρα ανοιχτής εξέγερσης.

Πολλοί άνθρωποι μπερδεύονται με αυτή τη φαινομενικά παράλογη προσέγγιση της πανδημίας, αλλά μπορώ να σας δώσω την εξήγηση: ο Xi κρύβει ένα ένοχο μυστικό. Ποτέ δεν είπε στον κινεζικό λαό ότι είχαν εμβολιαστεί με ένα εμβόλιο που είχε σχεδιαστεί για την αρχική παραλλαγή της νόσου στο Wuhan, αλλά το οποίο προσφέρει ελάχιστη προστασία έναντι νέων παραλλαγών.

Ο Xi δεν έχει την πολυτέλεια να ξεκαθαρίσει αυτό το θέμα, γιατί βρίσκεται σε μια πολύ λεπτή στιγμή της καριέρας του. Η δεύτερη θητεία του στην εξουσία λήγει αυτό το φθινόπωρο και θέλει να διοριστεί σε μια άνευ προηγουμένου τρίτη θητεία και τελικά να γίνει ισόβιος κυβερνήτης. Έχει χορογραφήσει προσεκτικά μια διαδικασία που θα του επέτρεπε να εκπληρώσει τη φιλοδοξία της ζωής του και όλα πρέπει να υποταχθούν σε αυτόν τον στόχο.

Στο μεταξύ, η «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» του Πούτιν δεν έχει εκτυλιχθεί σύμφωνα με το σχέδιο. Περίμενε ότι ο στρατός του θα γινόταν δεκτός ως απελευθερωτές από τον ρωσόφωνο πληθυσμό της Ουκρανίας. Οι στρατιώτες του έφεραν στολές για μια παρέλαση νίκης.

Αντίθετα, η Ουκρανία πρόβαλε απροσδόκητα ισχυρή αντίσταση και προκάλεσε σοβαρές ζημιές στον εισβάλλοντα ρωσικό στρατό, ο οποίος ήταν άσχημα εξοπλισμένος, κακώς ηγούμενος και σύντομα αποκαρδιώθηκε. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ συσπειρώθηκαν για την υποστήριξη της Ουκρανίας και την προμήθευσαν με οπλισμό. Με τη βοήθειά τους, η Ουκρανία μπόρεσε να νικήσει τον πολύ μεγαλύτερο ρωσικό στρατό στη μάχη για το Κίεβο.

Ο Πούτιν δεν είχε την πολυτέλεια να δεχτεί την ήττα και άλλαξε τα σχέδιά του ανάλογα. Έθεσε επικεφαλής τον στρατηγό Βλαντιμίρ Σαμάνοφ, γνωστό για τη σκληρότητά του στην πολιορκία του Γκρόζνι, και αργότερα για την αγριότητα της εκστρατείας που διεξήγαγε στη Συρία, και τον διέταξε να σημειώσει κάποια επιτυχία μέχρι τις 9 Μαΐου, όταν επρόκειτο να γιορταστεί η Ημέρα της Νίκης. .

Αλλά ο Πούτιν είχε πολύ λίγα να γιορτάσει. Ο Σαμάνοφ επικέντρωσε τις προσπάθειές του στο λιμάνι της Μαριούπολης, η οποία είχε 400.000 κατοίκους. Το έκανε ερείπια, όπως είχε κάνει και στο Γκρόζνι, αλλά οι Ουκρανοί αμυντικοί άντεξαν για αρκετή διάστημα.

Η βιαστική απόσυρση από το Κίεβο αποκάλυψε τις θηριωδίες που είχε διαπράξει ο στρατός του Πούτιν στον άμαχο πληθυσμό στα βόρεια προάστια της πόλης. Τα εγκλήματα πολέμου είναι καλά τεκμηριωμένα και οι εικόνες αμάχων που δολοφονήθηκαν από ρωσικά στρατεύματα σε πόλεις όπως η Μπούχα έχουν προκαλέσει εκτεταμένη διεθνή οργή, αν και όχι στη Ρωσία, όπου ο πληθυσμός έχει κρατηθεί στο σκοτάδι για τον πόλεμο του Πούτιν.

Η εισβολή στην Ουκρανία έχει πλέον εισέλθει σε μια νέα, πιο προκλητική φάση για τους υπερασπιστές της χώρας. Ο ουκρανικός στρατός πρέπει να πολεμήσει σε ανοιχτό έδαφος όπου η αριθμητική υπεροχή των ρωσικών δυνάμεων είναι πιο δύσκολο να ξεπεραστεί.

Οι Ουκρανοί κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν, αντεπιτίθενται, ακόμη και κατά καιρούς διεισδύουν με τόλμη στο ρωσικό έδαφος. Τέτοιες τακτικές είχαν το πρόσθετο όφελος να φέρουν στα σπίτια τους, στον ρωσικό πληθυσμό αυτό που πραγματικά συμβαίνει.

Οι ΗΠΑ έκαναν επίσης ό,τι καλύτερο μπορούσαν για να μειώσουν το οικονομικό χάσμα μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, πιο πρόσφατα με τη χορήγηση άνευ προηγουμένου στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην κυβέρνηση της Ουκρανίας. Δεν μπορώ να προβλέψω το αποτέλεσμα, αλλά η Ουκρανία έχει σίγουρα πιθανότητες μάχης.

Πρόσφατα, ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι και άλλοι ευρωπαίοι ηγέτες προχώρησαν ακόμη περισσότερο. Θέλουν να χρησιμοποιήσουν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία για να προωθήσουν τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, έτσι ώστε αυτό που κάνει ο Πούτιν να μην μπορεί να συμβεί ξανά.

Ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Ενρίκο Λέτα, ηγέτης του Partito Democratico, πρότεινε ένα σχέδιο για μια εν μέρει ομοσπονδιακή Ευρώπη. Το ομοσπονδιακό τμήμα θα κάλυπτε τις εξωτερικές υποθέσεις, το άσυλο, την ενέργεια, την άμυνα και τις κοινωνικές πολιτικές και πολιτικές υγείας. Πολλοί άνθρωποι, επιμένουν ότι τόσο η επισιτιστική ασφάλεια όσο και η κλιματική ασφάλεια πρέπει να προστεθούν στη λίστα.

Στον ομοσπονδιακό πυρήνα της Ευρώπης, κανένα κράτος μέλος δεν θα είχε δικαίωμα βέτο. Σε άλλους τομείς πολιτικής, τα κράτη μέλη θα μπορούσαν να ενταχθούν σε «συνασπισμούς των πρόθυμων» ή απλώς να διατηρήσουν το δικαίωμα αρνησικυρίας τους.

Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, σε μια σημαντική διεύρυνση της φιλοευρωπαϊκής προσέγγισής του, έχει υποστηρίξει τη σημασία της γεωγραφικής επέκτασης και την ανάγκη προετοιμασίας της ΕΕ για αυτήν. Όχι μόνο η Ουκρανία, αλλά και η Μολδαβία, η Γεωργία και τα Δυτικά Βαλκάνια θα πρέπει να πληρούν τις προϋποθέσεις για ένταξη στην ΕΕ. Θα χρειαστεί χρόνος για να διερευνηθούν οι λεπτομέρειες, αλλά η Ευρώπη φαίνεται να κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση.

Απάντησε στην εισβολή στην Ουκρανία με μεγαλύτερη ταχύτητα, ενότητα και σθένος από ποτέ στην ιστορία της. Μετά από ένα διστακτικό ξεκίνημα, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν βρήκε επίσης μια ισχυρή φιλοευρωπαϊκή φωνή.

Ωστόσο, η εξάρτηση της Ευρώπης από τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα παραμένει υπερβολική, λόγω σε μεγάλο βαθμό των μερκαντιλιστικών πολιτικών που ακολούθησε η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ . Είχε κάνει ειδικές συμφωνίες με τη Ρωσία για την προμήθεια φυσικού αερίου και έκανε την Κίνα τον μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο της Γερμανίας. Η Γερμανία έγινε η οικονομία με τις καλύτερες επιδόσεις στην Ευρώπη, αλλά τώρα πρέπει να πληρωθεί ένα βαρύ τίμημα. Η οικονομία της Γερμανίας πρέπει να αναπροσανατολιστεί. Και αυτό θα πάρει πολύ χρόνο.

Ο Γερμανός Καγκελάριος Όλαφ Σολτς εξελέγη επειδή υποσχέθηκε τη συνέχεια με τις πολιτικές και το στυλ διακυβέρνησης της Μέρκελ. Όμως τα γεγονότα τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει τη συνέχεια, κάτι που δεν ήταν εύκολο, γιατί έπρεπε να σπάσει κάποιες ιερές παραδόσεις του δικού του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος.

Όσον αφορά τη διατήρηση της ευρωπαϊκής ενότητας, ωστόσο, ο Scholz φαίνεται να κάνει πάντα το σωστό στο τέλος. Ανέστειλε τον αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream 2, δέσμευσε 100 δισεκατομμύρια ευρώ (104,8 δισεκατομμύρια δολάρια) για την άμυνα και παρείχε όπλα στην Ουκρανία, σπάζοντας ένα μακροχρόνιο ταμπού. Και οι δυτικές δημοκρατίες γενικότερα απάντησαν με παρόμοια αποφασιστικότητα στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Τι έχουν να επιδείξουν οι δύο δικτάτορες, ο Πούτιν και ο Σι, που είναι πλέον δεμένοι σε μια συμμαχία; Έχουν πολλά κοινά. Κυβερνούν με εκφοβισμό, και ως συνέπεια κάνουν λάθη που μπερδεύουν το μυαλό. Ο Πούτιν αναμενόταν να γίνει δεκτός στην Ουκρανία ως απελευθερωτής. Ομοίως, ο Xi εμμένει σε μια πολιτική μηδενικού COVID-19 που δεν μπορεί να διατηρηθεί.

Ο Πούτιν φαίνεται να έχει αναγνωρίσει ότι έκανε ένα τρομερό λάθος όταν εισέβαλε στην Ουκρανία και τώρα προετοιμάζει το έδαφος για διαπραγματεύσεις για κατάπαυση του πυρός. Αλλά η κατάπαυση του πυρός είναι ανέφικτη, γιατί δεν μπορεί να είναι αξιόπιστη. Ο Πούτιν θα έπρεπε να ξεκινήσει ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, κάτι που δεν θα το κάνει ποτέ γιατί θα ισοδυναμούσε με παραίτηση.

Η κατάσταση είναι μπερδεμένη. Ένας στρατιωτικός εμπειρογνώμονας που ήταν αντίθετος στην εισβολή επετράπη να μεταβεί στη ρωσική τηλεόραση για να ενημερώσει το κοινό πόσο άσχημη είναι η κατάσταση. Αργότερα, ορκίστηκε πίστη στον Πούτιν. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Σι συνεχίζει να υποστηρίζει τον Πούτιν, αλλά όχι πλέον χωρίς όρια.

Αυτό αρχίζει να εξηγεί γιατί ο Xi είναι βέβαιο ότι θα αποτύχει. Το να δώσει στον Πούτιν άδεια να εξαπολύσει μια ανεπιτυχή επίθεση κατά της Ουκρανίας δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Κίνας. Αν και η Κίνα θα έπρεπε να είναι ο ανώτερος εταίρος στη συμμαχία με τη Ρωσία, η έλλειψη διεκδίκησης του Σι επέτρεψε στον Πούτιν να σφετεριστεί αυτή τη θέση. Αλλά το χειρότερο λάθος του Xi ήταν να διπλασιάσει την πολιτική του για το μηδενικό COVID-19.

Τα συνεχιζόμενα lockdown είχαν καταστροφικές συνέπειες, ωθώντας την κινεζική οικονομία σε ελεύθερη πτώση από τον Μάρτιο. Τον Απρίλιο, ο εθνικός δείκτης εφοδιαστικής αυτοκινητοδρόμων, ο οποίος μετρά τις οδικές εμπορευματικές μεταφορές σε όλη την Κίνα, έπεσε στο 70% του επιπέδου του πριν από ένα χρόνο. Μόνο για τη Σαγκάη, ο δείκτης εφοδιαστικής αυτοκινητοδρόμων έχει πέσει στο 17% του επιπέδου του προηγούμενου έτους. Με πάνω από το 80% του συνολικού όγκου εμπορευμάτων που μεταφέρονται με φορτηγά στην Κίνα, αυτοί οι αριθμοί δείχνουν μια σχεδόν κατάρρευση της εγχώριας εμπορικής ναυτιλίας.

Επιπλέον, ο δείκτης Caixin Composite PMI, ο οποίος χρησιμοποιεί δεδομένα που συλλέγονται από περίπου 400 εταιρείες για την παρακολούθηση των επιχειρηματικών τάσεων του ιδιωτικού τομέα στην Κίνα – συμπεριλαμβανομένων των πωλήσεων, των νέων παραγγελιών, της απασχόλησης, των αποθεμάτων και των τιμών – μειώθηκε στο 37,2 , από 43,9 τον Μάρτιο. Όταν η τιμή του PMI είναι κάτω από το 50, η οικονομία συρρικνώνεται. Η απότομα φθίνουσα οικονομική δραστηριότητα της Κίνας είναι βέβαιο ότι θα έχει παγκόσμιες συνέπειες, αλλά, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, οι προετοιμασίες για αυτό ήταν ελάχιστες.

Αυτά τα αρνητικά αποτελέσματα θα συνεχίσουν να συγκεντρώνουν δυναμική έως ότου ο Σι αντιστρέψει την πορεία του – κάτι που δεν θα το κάνει ποτέ, γιατί δεν μπορεί να παραδεχτεί ένα λάθος. Εκτός από την κρίση των ακινήτων, η ζημιά θα είναι τόσο μεγάλη που θα επηρεάσει την παγκόσμια οικονομία. Με τη διακοπή των αλυσίδων εφοδιασμού, ο παγκόσμιος πληθωρισμός είναι πιθανό να μετατραπεί σε παγκόσμια ύφεση.

Για τη Δύση, το δίλημμα στην αντιμετώπιση της Ρωσίας είναι ότι όσο πιο αδύναμος γίνεται ο Πούτιν, τόσο πιο απρόβλεπτος γίνεται. Τα κράτη μέλη της ΕΕ αισθάνονται την πίεση. Συνειδητοποιούν ότι ο Πούτιν μπορεί να μην περιμένει μέχρι να αναπτύξουν εναλλακτικές πηγές ενέργειας πριν κλείσει ο ίδιος τις βάνες του φυσικού αερίου, ενώ πονάει πραγματικά, όπως έκανε στη Βουλγαρία, την Πολωνία και τη Φινλανδία.

Το πρόγραμμα REPowerEU που παρουσιάστηκε την περασμένη εβδομάδα αντικατοπτρίζει αυτούς τους φόβους. Ο Σολτς είναι ιδιαίτερα ανήσυχος λόγω των ειδικών συμφωνιών που έκανε η Μέρκελ με τη Ρωσία. Ο Ντράγκι είναι πιο θαρραλέος, αν και η εξάρτηση της Ιταλίας από το φυσικό αέριο είναι σχεδόν τόσο υψηλή όσο της Γερμανίας. Η συνοχή της Ευρώπης θα αντιμετωπίσει μια σοβαρή δοκιμασία, αλλά εάν συνεχίσει να ενεργεί από κοινού, θα μπορούσε να ενισχύσει τόσο την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης όσο και την ηγετική θέση της Ευρώπης στην κλιματική αλλαγή.

Τι γίνεται με την Κίνα; Ο Σι έχει πολλούς εχθρούς. Κανείς δεν τολμάει να του επιτεθεί ευθέως γιατί ελέγχει όλα τα όργανα επιτήρησης και καταστολής. Αλλά είναι γνωστό ότι μέσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα, η διχόνοια έχει γίνει τόσο έντονη που έχει βρει έκφραση σε άρθρα που μπορούν να διαβάσουν οι απλοί άνθρωποι.

Σε αντίθεση με τις προσδοκίες, ο Σι μπορεί να μην πάρει την πολυπόθητη τρίτη θητεία του λόγω των λαθών που έχει κάνει. Αλλά ακόμα κι αν το κάνει, το Πολιτικό Γραφείο μπορεί να μην του δώσει ελεύθερο χέρι να επιλέξει τα μέλη του επόμενου Πολιτικού Γραφείου. Αυτό θα μείωνε πολύ τη δύναμη και την επιρροή του και θα καθιστούσε λιγότερο πιθανό να γίνει ισόβιος κυβερνήτης.

Εν τω μεταξύ, καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία μαίνεται, ο αγώνας κατά της κλιματικής αλλαγής έπρεπε να μπει σε δεύτερη μοίρα. Ωστόσο, οι ειδικοί μας λένε ότι έχουμε ήδη μείνει πολύ πίσω και η κλιματική αλλαγή βρίσκεται στα πρόθυρα να γίνει μη αναστρέψιμη. Αυτό θα μπορούσε να είναι το τέλος του πολιτισμού μας.

Βρίσκω αυτή την προοπτική ιδιαίτερα τρομακτική. Οι περισσότεροι από εμάς αποδεχόμαστε την ιδέα ότι πρέπει τελικά να πεθάνουμε, αλλά θεωρούμε δεδομένο ότι ο πολιτισμός μας θα επιβιώσει.

Ως εκ τούτου, πρέπει να κινητοποιήσουμε όλους τους πόρους μας για να τερματίσουμε νωρίς τον πόλεμο. Ο καλύτερος και ίσως ο μόνος τρόπος για να διατηρήσουμε τον πολιτισμό μας είναι να νικήσουμε τον Πούτιν. Αυτή είναι η ουσία.