Το Κρεμλίνο αναφέρει ότι ΗΠΑ και Ρωσία συμφωνούν ότι η Ουκρανία πρέπει να δώσει στο Ντονμπάς ειδικό αυτόνομο καθεστώς
Η Νούλαντ χαιρετίζει «παραγωγική συνάντηση» στη Μόσχα
Ο Ρώσος αναπληρωτής επιτελάρχης του προεδρικού εκτελεστικού γραφείου Ντμίτρι Κόζακ και Η υφυπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ για Πολιτικές Υποθέσεις Βικτόρια Νούλαντ
Jonny Tickle, RT, 14-10-21
Ρωσία και ΗΠΑ συμφώνησαν να συνεχίσουν τις συζητήσεις για την κατάσταση στα ανατολικά της Ουκρανίας, με αμφότερα τα μέρη να συμφωνούν για την ανάγκη εφαρμογής από το Κίεβο των αμφιλεγόμενων συμφωνιών του Μινσκ για τη δημιουργία ειρήνης στην περιοχή.
Αυτό σύμφωνα με τον Ντμίτρι Κόζακ, αναπληρωτή επιτελάρχη του Κρεμλίνου, ο οποίος μίλησε στα ΜΜΕ μετά από συνάντηση στη Μόσχα με την υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ για Πολιτικές Υποθέσεις Βικτόρια Νούλαντ. Η Νούλαντ βρίσκεται στη Μόσχα για τριήμερη επίσκεψη εργασίας και έχει ήδη συναντηθεί με τον Ρώσο υφυπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Ριαμπκόφ και τον Ρώσο υφυπουργό Άμυνας Αλεξάντερ Φόμιν. Η Νούλαντ είχε προηγουμένως απαγορευτεί να εισέλθει στη χώρα στο πλαίσιο των αντι-κυρώσεων κατά της Ουάσινγκτον, αλλά το Κρεμλίνο συμφώνησε να την αφαιρέσει από τη μαύρη λίστα για να επιτρέψει τη σύντομη επίσκεψη (σε αντάλλαγμα αντίστοιχης αμερικανικής υπέρ «απαγορευμένου» Ρώσου διπλωμάτη).
«Πραγματοποιήθηκε διεξοδικός και εποικοδομητικός διάλογος σχετικά με τη διευθέτηση της σύγκρουσης στη νοτιοανατολική Ουκρανία», δήλωσε ο Κόζακ στην ειδησεογραφική εφημερίδα Kommersant.
«Επιβεβαιώθηκε ότι οι συμφωνίες του Μινσκ παραμένουν η μοναδική βάση για διευθέτηση», συνέχισε. «Κατά τη διάρκεια των συνομιλιών, οι ΗΠΑ επιβεβαίωσαν τη θέση τους… ότι η σημαντική πρόοδος προς την επίλυση της σύγκρουσης είναι απίθανη χωρίς καμία συμφωνία σχετικά με τις μελλοντικές παραμέτρους της αυτονομίας του Ντονμπάς. Με άλλα λόγια, δίνοντας στην περιοχή ένα ειδικό καθεστώς εντός της Ουκρανίας».
Η ίδια η Νούλαντ χαρακτήρισε τις συνομιλίες στο Κρεμλίνο «παραγωγικές» και «χρήσιμες».
Η Nuland είναι περισσότερο γνωστή παγκοσμίως για την επίσκεψή της στον ιστότοπο των διαδηλώσεων στην πλατεία Μεϊντάν του Κιέβου στα τέλη του 2013, όταν εθεάθη να μοιράζει μπισκότα σε διαδηλωτές. Αυτό προκάλεσε αναταραχή στη Μόσχα, η οποία το είδε ως απροκάλυπτη αμερικανική υποστήριξη για το κίνημα.
(Σημείωση: Διακριτικός ο συντάκτης του άρθρου παραλείπει να υπομνήσει ότι την διεθνή δημοσιότητα κατέκτησε η κ. Βικτώρια Νούλαντ με την παραίνεση της στον κ. Πάϊατ, (τότε πρεσβευτή στο Κίεβο) «Fuck the E.U.!», κατά την (υποκλαπείσα)τηλεφωνική συνομιλία τους για την σύνθεση της επικείμενης ουκρανικής πραξικοπηματικής κυβέρνησης, όταν εκείνος την διέκοψε για να τις υπενθυμίσει τις επιθυμίες της Ε.Ε. Η οποία ΕΕ, με την τρέχουσα διμερή αμερικανο-ρωσική διευθέτηση, υφίσταται και πάλι την εφαρμογή της υπόδειξης της κ. Νούλαντ στον τότε πρεσβευτή της στο Κίεβο.)
Η σύγκρουση στην Ουκρανία ξεκίνησε μετά τα γεγονότα του Κιέβου, τα οποία τελικά οδήγησαν τις δύο αυτοαποκαλούμενες δημοκρατίες του Ντονέτσκ (DNR) και του Λουχάνσκ (LNR) να ανακηρύξουν ανεξαρτησία, σε μια κίνηση που δεν αναγνωρίστηκε ούτε από τη Μόσχα ούτε από το Κίεβο. Οι περιοχές Ντονέτσκ και Λουχάνσκ βρίσκονται και οι δύο στα ανατολικά της Ουκρανίας, στα ρωσικά σύνορα.
Στις 5 Σεπτεμβρίου 2014, εκπρόσωποι από την Ουκρανία, τη Ρωσία, το DNR και το LNR υπέγραψαν το λεγόμενο Πρωτόκολλο του Μινσκ, με τη μεσολάβηση του Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Ολάντ και της Γερμανίδας Καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ. Εκτός από έγγραφο κατάπαυσης του πυρός, η συμφωνία περιελάμβανε επίσης έναν οδικό χάρτη για το μέλλον του Ντονμπάς, ο οποίος ανέφερε συγκεκριμένα την αποκέντρωση της εξουσίας από το Κίεβο.
Την Τρίτη, μετά από συνάντηση με τον Πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι, η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν σημείωσε ότι η ΕΕ στηρίζει επίσης την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου του Μινσκ.
* * * *
Μετάφραση/ εισαγωγή: Μιχαήλ Στυλιανού
[Η πολυσήμαντη όσο και αιφνιδιαστική αυτή επίσκεψη στην Μόσχα ηγετικού στελέχους του Αμερικανικού υπουργείου των Εξωτερικών, επί τριών κυβερνήσεων, προσώπου- συμβόλου του αντιρωσικού στρατοπέδου στις ΗΠΑ και πρωταγωνίστριας στην επιχείρηση «μεταπολίτευσης» στην Ουκρανία, θα προκαλέσει δικαιολογημένα διεθνή αίσθηση, ερωτήματα και εικασίες.
Την επίσημη ρωσική απάντηση και ερμηνεία αναπτύσσει το κατωτέρω άρθρο στο «Russia Today» του Ρώσου πολιτειολόγου Fyodor Lukyanov, προέδρου του ρωσικού Συμβουλίου Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής, αρχισυντάκτη της επιθεώρησης «Η Ρωσία στις Διεθνείς Υποθέσεις» και παγκοσμίως γνωστού ως Διευθυντού Ερευνών της «Λέσχης Διεθνών Συζητήσεων Βαλντάϊ», που συγκεντρώνει
ετησίως εκατοντάδες διεθνείς προσωπικότητες στην Πετρούπολη:]
Η προσπάθεια του Μπάιντεν να γοητεύσει τη Μόσχα δείχνει ότι οι ΗΠΑ έχουν κουραστεί από τη σύγκρουση με τη Ρωσία για την Ουκρανία και ανησυχούν περισσότερο για τον πόλεμο με την Κίνα.
Η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ, στο κέντρο, και ο Πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Ρωσία Τζον Σάλιβαν εμφανίζονται στο Διεθνές Αεροδρόμιο Ντομοντέντοβο, στην περιοχή της Μόσχας, στη Ρωσία. © Σπούτνικ
Φιοντόρ Λουκιάνοφ, R.T.13 Οκτ, 2021
Η Βικτόρια Νούλαντ, απεσταλμένη του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν για ευρωπαϊκές και ευρασιατικές υποθέσεις, βρίσκεται στη Μόσχα στο πλαίσιο μιας πρωτοφανούς, αλλά εξαιρετικά συμβολικής κίνησης, με τη Ρωσία να παραιτείται από τις κυρώσεις εναντίον της για να επιτρέψει τη συνάντηση.
Στη Ρωσία, η Νούλαντ είναι κοντά σε έναν θρύλο. Απαθανατίστηκε από κάμερα να μοιράζει μπισκότα στους διαδηλωτές στην Πλατεία Μεϊντάν της Ουκρανίας το 2014, έγινε η προσωποποίηση της εξωτερικής πολιτικής της Ουάσιγκτον στην περιοχή. Η Νούλαντ, σύζυγος του εξέχοντα θεωρητικού του νεοσυντηρητισμού Ρόμπερτ Κάγκαν, πρέπει να έχει μια ιδιαίτερη κοσμοθεωρία για την προώθηση της δημοκρατίας με την καταπολέμηση του κατ αυτήν ρωσικού ιμπεριαλισμού.
Ωστόσο, είναι μια έμπειρη και ικανή διπλωμάτης που τηρεί την επίσημη γραμμή. Επί του παρόντος, όπως μπορούμε να δούμε, η προσέγγιση είναι επιχειρηματική και ρεαλιστική. Αυτή η επίσκεψη έχει ως στόχο να βοηθήσει τον Λευκό Οίκο να επιδιώξει τους συγκεκριμένους στόχους για τους οποίο εργάζεται.
Η πίεση της Νούλαντ να επισκεφθεί τη Μόσχα πιθανότατα οφείλεται στην προσπάθεια της κυβέρνησης Μπάιντεν να εκτιμήσει τις πιθανότητες επικίνδυνης κλιμάκωσης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Απλά δεν είναι προς το συμφέρον του Λευκού Οίκου να συμβεί μια τέτοια σύγκρουση, δεδομένου ότι η Ουάσιγκτον έχει έναν κατάλογο άλλων προτεραιοτήτων.
Προτεραιότητα νούμερο ένα – πολύ μπροστά από οτιδήποτε άλλο – είναι ο περιορισμός της Κίνας. Οι σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας συνεχίζουν να επιδεινώνονται, ενώ οι εντάσεις, ή τουλάχιστον η ένταση των επεισοδίων, συνεχίζει να αυξάνεται.
Το επίκεντρο είναι και πάλι η Ταϊβάν, αναμφισβήτητα το πιο εκρηκτικό ζήτημα και το μόνο στην ημερήσια διάταξη με το Πεκίνο που θα μπορούσε πραγματικά να οδηγήσει σε πόλεμο. Χωρίς να διαφαίνεται λύση, και οι δύο χώρες προετοιμάζονται για μια μακροπρόθεσμη αντιπαράθεση πλήρους κλίμακας.
Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι η Ρωσία έχει απωθηθεί στα μη επίκαιρα . Το Πεντάγωνο συχνά συμμερίζεται ανησυχίες σχετικά με τη στρατιωτική ικανότητα της Ρωσίας. Το αποτέλεσμα ήταν οι στρατηγικές διαβουλεύσεις στη Γενεύη, που ξεκίνησαν μετά τη συνάντηση μεταξύ του Μπάιντεν και του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ωστόσο, από πολλές απόψεις, η Ρωσία εξετάζεται μέσα από το πρίσμα της αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Κίνας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των περιοχών όπου θα μπορούσε να αναδειχθούν σε αντιπερισπασμό.
Προφανώς, ο Πρόεδρος Μπάιντεν και η κυβέρνησή του επιδιώκουν να εξασφαλίσουν το υφιστάμενο καθεστώς μεταξύ Ρωσίας-Ουκρανίας, αποφεύγοντας την κλιμάκωση, ειδικά όταν πρόκειται για το Ντονμπάς. Θα προχωρούσα μάλιστα στο να πω ότι ο Λευκός Οίκος είναι έτοιμος να ασκήσει την επιρροή του στο Κίεβο, ιδίως από τη στιγμή που η πρόσφατη αλλαγή πολιτικού χαρακτήρα του Προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι αποτελεί έκπληξη ακόμη και για τις ΗΠΑ, οι οποίες είχαν μεγάλες ελπίδες για αυτόν ως φιλελεύθερο μεταρρυθμιστή.
Εν τω μεταξύ, οι πολιτικές εξελίξεις στο Κίεβο επιταχύνονται. Ο Ζελένσκι είναι προσηλωμένος στην εδραίωση της προσωπικής του δύναμης και στην καταστολή πολλών κέντρων επιρροής, τα οποία μέχρι πρόσφατα ήταν μια διαβόητη και επίμονη παρουσία στην ουκρανική πολιτική.
Ωστόσο, χωρίς ισχυρή βάση, έχει ξεκινήσει την οικοδόμηση ενός πολύπλοκου συστήματος που βασίζεται στη μπλόφα. Απευθύνει έκκληση στη Δύση, εκμεταλλευόμενος την ως φόβητρο για τους εγχώριους μεγιστάνες, με την υπόσχεση να καταπολεμήσει τη διαφθορά με τη βοήθεια της Ουάσινγκτον. Ενοχλεί επίσης τη Ρωσία, καθώς η «ρωσική απειλή» μπορεί να αναγκάσει τη Δύση να στηρίξει το Κίεβο παρά την έλλειψη απτής προόδου στον αγώνα κατά της διαφθοράς, τουλάχιστον με τη μορφή που θα έκανε την Ουάσιγκτον ευτυχισμένη.
Είναι ένα ασταθές και ριψοκίνδυνο εγχείρημα. Είναι ριψοκίνδυνο, διότι αυτή η λογική μπορεί να τον παρακινήσει να κλιμακώσει την κρίση του Ντονμπάς αποκλειστικά για εσωτερικούς λόγους. Ούτε η Ρωσία είναι ανεκτική στις προκλήσεις. Κρίνοντας από τις δημοσιεύσεις Ρώσων ηγετών, το επίκαιρο άρθρο του Πούτιν, το περασμένο καλοκαίρι, για την ιστορική συγγένεια Ρωσίας-Ουκρανίας και την πρόσφατη κριτική του πρώην προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ κατά του αυξανόμενου εθνικισμού, το Κρεμλίνο δείχνει τα όρια της υπομονής του.
Αυτό είναι ανησυχητικό για την Ουάσιγκτον, πόσο μάλλον όσο δείχνει πως έχει κουραστεί από την Ουκρανία εδώ και αρκετό καιρό. Η Victoria Nuland γνωρίζει τα μέσα και τα έξω της ουκρανικής πολιτικής και την ποιότητα της ηγεσίας της όπως κανείς άλλος. Η βαθιά δυσπιστία προς τη Ρωσία, σε συνδυασμό με τον σκεπτικισμό προς την ικανότητα των ελίτ του Κιέβου, ωθεί τις ΗΠΑ προς κάποιο είδος συστήματος δικλείδας ασφαλείας.
Τους τελευταίους 10 μήνες στον Λευκό Οίκο, η κυβέρνηση Μπάιντεν επέδειξε συνέπεια σε θέματα που την ενδιαφέρουν, ένα μεγάλο πλεονέκτημα σε σχέση με τον προκάτοχό της. Επίσης, όταν το κρίνει απαραίτητο μπορεί να αγνοήσει τα ιδεολογικά βάρη (σε αντίθεση με όλες τις μετά-Ψυχροπολεμικές κυβερνήσεις – από τον Κλίντον μέχρι τον Ομπάμα) – ή μάλλον να τα παραμερίσει προς το παρόν.
Ο προσδιορισμός των παραμέτρων του πολυμερούς αμοιβαίου περιορισμού της ουκρανικής κρίσης ήταν πιθανώς ο σκοπός της τρέχουσας επίσκεψης. Τα σχόλια τόσο από τη Ρωσία όσο και από τις ΗΠΑ είναι φειδωλά, ενώ η κατάσταση του διαλόγου είναι τέτοια που οποιαδήποτε δημοσιότητα θα έκανε τα πράγματα χειρότερα. Αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν η εμπιστευτικότητα είναι η καλύτερη επιλογή.
Είναι απίθανο ( η επίσκεψη Νούλαντ) να οδηγήσει σε «συναλλαγές» ή μακροπρόθεσμες συμφωνίες, για τις οποίες οι σχολιαστές αρχίζουν για κάποιο λόγο να εικάζουν αμέσως μετά από οποιαδήποτε επαφή υψηλού επιπέδου.
Στον σημερινό κόσμο, η πολιτική δεν είναι καθόλου μακροπρόθεσμη. Επίσης, δεν υπάρχουν εφικτές επιλογές διακανονισμού. Οι συμφωνίες του Μινσκ παραμένουν ένα πλαίσιο χωρίς σοβαρές προοπτικές, ωστόσο πρέπει να διατηρηθούν στη θέση τους, διότι αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον κάποιο είδος οιονεί νομικού καθεστώτος. Η ανατροπή των συμφωνιών θα σήμαινε επιστροφή στην προηγούμενη φάση, πολύ πιθανό σε πόλεμο. Ωστόσο, η εφαρμογή της ημερήσιας διάταξης του Μινσκ δεν φαίνεται καθόλου ρεαλιστική.
Όπως τόνισε η Nuland, τα κοινά συμφέροντα της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών περιορίζονται στην ανάγκη προβλεψιμότητας, τίποτα περισσότερο. Αλλά σε σύγκριση με αυτό που έχουμε συνηθίσει στις σχέσεις μας με την Αμερική, αυτό είναι αρκετό.
Έτσι, αυτή η επίσκεψη θα πρέπει να θεωρηθεί επιτυχής, ανεξάρτητα από το πώς τελειώνει. Και η κυβέρνηση Μπάιντεν θα πρέπει να λάβει τα εύσημα για το γεγονός ότι είναι σοβαρή όσον αφορά τις επικοινωνίες σε θεμελιώδη ζητήματα, και όχι για ήσσονος σημασίας ζητήματα όπως εσωτερικές πολιτικές εκτιμήσεις ή αντιπαραθέσεις σχετικά με τον αριθμό των διπλωματών στις πρεσβείες.
