Θα θυμάστε πέρσι τέτοιο καιρό που οργίαζαν καθημερινά από πολλές πλευρές, κυρίως όμως οι εντεταλμένοι δημοσιογράφοι της κυβερνητικής “αλήθειας”, ενάντια της ανάλγητης Σουηδίας που άφηνε τους πολίτες της να πεθαίνουν αβοήθητοι χωρίς να παίρνει μέτρα καραντίνας και άλλες απαγορεύσεις. Ήταν τότε που λίγο πριν είχαμε βγεί από το πρώτο, ανύπαρκτο για μας κύμα με 132 θανάτους και ο επικεφαλής της επιτροπής των ειδικών πανηγύριζε ότι μας έσωσε από 13.685 θανάτους, με τέτοια μάλιστα ακρίβεια. Η Ελλάδα βρισκόταν στην 110η θέση σε θανάτους/εκατ. παγκοσμίως ενώ η Σουηδία με 5.800 περίπου στην 5η θέση (η κατάταξη πάντα με βάση τους θανάτους/εκατ). Η Σουηδία βέβαια είχε ένα δραματικό πρώτο κύμα κυρίως σε δομές συνταξιούχων όπως και σε πολλές άλλες αναπτυγμένες χώρες που αιφνιδιάστηκαν στην αρχή της πανδημίας, όπως Ιταλία-Ισπανία- Νέα Υόρκη κλπ.
Κι ερχόμαστε στο τώρα που οι περσινοί αγανακτισμένοι ούτε βλέπουν ούτε θέλουν ν’ ακούν ούτε μιλούν. Τα στοιχεία είναι από το worldometer. Η Ελλάδα ανέβηκε 65 ολόκληρες θέσεις και βρίσκεται στην 45η με 13.886 θανάτους (σημερινά στοιχεία) με ρυθμό καθημερινά 30 και 40 θανάτους θα ξεπεράσει σε λίγο δυστυχώς τους συνολικούς θανάτους της Σουηδίας , ενώ η Σουηδία κατέβηκε 35 θέσεις και βρίσκεται στην 40η με 14.650 θανάτους.
Το εντυπωσιακότερο όμως είναι άλλο. Τους τελευταίους 4 μήνες που φούντωσε η μετάλλαξη Δ, από 1 Μάη μέχρι 31 Αυγούστου, δυστυχώς στην Ελλάδα οι θάνατοι έφθασαν τους 3.169 όταν την ίδια περίοδο των 4 μηνών οι θάνατοι στην Σουηδία είναι μόνο 495. Ειδικά τους δύο τελευταίους μήνες οι θάνατοι στην Σουηδία έχουν εκμηδενιστεί με 0 η 1 θάνατο καθημερινά, όταν στη χώρα μας ο covid κάνει πάρτυ με πάνω από 30 θανάτους δυστυχώς καθημερινά!
Πολλοί θα βιαστούν και θα αποδώσουν αυτή την τεράστια διαφορά μεταξύ των δύο χωρών στους πιθανούς περισσότερους εμβολιασμούς της Σουηδίας. Αυτό όμως δεν ισχύει, οι εμβολιασμοί στην Σουηδία και με τις δύο δόσεις βρίσκεται στο 57,5% και στην Ελλάδα στο 53,8.
(Τα στοιχεία των δυο χωρών είναι συγκρίσιμα διότι έχουν τον ίδιο περίπου πληθυσμό).
Υπάρχει όμως και μία άλλη περίπτωση που είναι να απορεί κανείς γιατί δεν αναφέρεται σαν θετικό παράδειγμα, είναι αυτό της Ιαπωνίας. Είναι γνωστό ότι οι Ιάπωνες είναι ιδιαίτερος λαός με προϋπάρχουσα εμπειρία στους μολυσματικούς ιούς, εξαιρετικό σύστημα υγείας, με πειθαρχία στις κυβερνητικές συστάσεις, χωρίς ποτέ να ισχύσουν απαγορεύσεις με ποινές και είναι συνταγματικά απαγορευμένα τα lockdown. Αλλά όσο και να ισχύουν τα πολλά θετικά τους πώς να δικαιολογηθεί η τεραστίων διαστάσεων διαφορά από τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και κυρίως με την χώρα μας. Η Ιαπωνία των 126.000.000 κατοίκων έχει στους 18 μήνες της πανδημίας 15.000 θανάτους, δηλαδή όσους περίπου η Ελλάδα των 10.000.000 κατοίκων. Κι από εμβολιασμούς δεν είναι κι απ΄ τις καλύτερες περιπτώσεις, οι πλήρως εμβολιασμένοι φθάνουν το 47,2%.
Τέλος ένα από τα σημαντικότερα ερωτήματα που έχουν προκύψει πρόσφατα είναι αυτό που εντόπισε ο γιατρός Κ. Αρβανίτης με βάση τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και που αφορά την πολύ μεγάλη εκτίναξη των συνολικότερων θανάτων απ΄ όλες τις άλλες αιτίες μετά τον φετινό Μάρτιο και μέχρι τον Ιούλιο που αυτή η άνοδος δεν δικαιολογείται από τους θανάτους λόγω covid που είναι κατά πολύ λιγότεροι. Η σύγκριση γίνεται όχι μόνο με τους ίδιους τέσσερις μήνες της περσινής χρονιάς αλλά και με τον μέσο όρο της τελευταίας πενταετίας. Μια πρώτη απάντηση δίνεται από τον κύριο Αρβανίτη με βάσιμο σκεπτικό, αλλά ολοκληρωμένη εικόνα θα έχουμε με την ανακοίνωση των στοιχείων από την ΕΛΣΤΑΤ και για τους επόμενους μήνες μέχρι το τέλος του χρόνου.
Πολλά τα ερωτήματα και οι απαντήσεις επομένως που πρέπει να δοθούν από τους ειδικούς, αυτοί όμως δεν μπορεί να είναι οι ακαταδίωκτοι, αυτοί μας οδηγούν με σιγουριά στην καταστροφή, ανακάλυψαν την πανάκεια εδώ και ένα χρόνο των καταστροφικών lockdown και τώρα την αποκλειστικότητα των οριζόντιων εμβολιασμών και της γενικευμένης σε λίγο υποχρεωτικότητας. Γι αυτούς δεν υπάρχει τίποτα από εκεί και πέρα, ούτε η ενίσχυση του συστήματος υγείας, ούτε η πρωτοβάθμια υγεία, ούτε η αναγκαιότητα του οικογενειακού γιατρού, ούτε η επιδημιολογική επιτήρηση, ούτε η οργανωμένη φαρμακοεπαγρύπνηση, ούτε τα μονοκλωνικά φάρμακα που εδώ και ένα χρόνο θα μπορούσαν να σώζουν ζωές και τόσα άλλα που δεν αφήνει να ακουστούν η κυρίαρχη μονοφωνία τους.