Γιατί οι αριστερές προοδευτικές δημοκρατικές δυνάμεις είναι σχεδόν “εξαφανισμένες” και δεν αισθάνονται την ανάγκη να καλέσουν και να συμμετάσχουν, με τον δικό τους τρόπο και τα δικά τους πολιτικά χαρακτηριστικά, στο κίνημα που έχει αρχίσει να αναπτύσσεται ενάντια στα αντιδημοκρατικά μέτρα του υποχρεωτικού εμβολιασμού, ενάντια στο ρατσισμό κατά των ανεμβολίαστων και ενάντια στην τιμωρητική πολιτική της διακοπής μισθού, των απολύσεων, της ανεργίας και της εξόντωσης όσων δεν επιθυμούν να εμβολιαστούν.
Δυστυχώς, συχνά αριστερές δυνάμεις, όπως χαρακτηριστικά έχουν δείξει θέματα που άπτονται μεγάλης εθνικής σημασίας και τώρα θέματα που σχετίζονται με την πανδημία, μοιάζουν πολύ κουρασμένες, άτονες, προβλέψιμες, δεδομένες και χωρίς φαντασία, ώστε οι κεραίες τους να μην μπορούν να συλλάβουν τις νέες διεργασίες, τις νέες αγωνίες και τα καινούργια προβλήματα μέσα στον λαϊκό κόσμο και την ανάγκη να τα συνδέσουν με τα επίκαιρα εθνικά, οικονομικά και κοινωνικά προτάγματα σε μια ρεαλιστική, σύγχρονη και ριζοσπαστική απάντηση στη βαθιά κρίση.
Δυστυχώς η Αριστερά ιδεολογικά “κολλημένη” έχει σε μεγάλο βαθμό αφήσει μεγάλα κενά και σε μεγάλα επίκαιρα μέτωπα, τα οποία συχνά εκμεταλλεύονται επιθετικά νέες ανορθολογικές, δημαγωγικές, τυχοδιωκτικές δυνάμεις και ηγετίσκοι, πάρα πολύ επικίνδυνοι για τον τόπο και την υπόσταση του και ιδιαίτερα για την δημοκρατία, για τα οποία υποτίθεται ότι κόπτονται.
Όταν κάποιοι στην Αριστερά ξεχνάνε στην πράξη την ανάγκη κινητοποιήσεων για την Αμμόχωστο και βαπτίζουν “εθνικισμό” και “ακροδεξιό παροξυσμό” τον πατριωτισμό και όταν χαρακτηρίζουν περίπου συλλήβδην “ψεκασμένους” όσους έχουν βάσιμες ή μή ανησυχίες και αγωνίες για τα αντιcovid εμβόλια και βγαίνουν στους δρόμους ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό, τότε αυτή οι κύκλοι της Αριστεράς έχουν χάσει την επαφή τους με τον απλό λαό και μιλάνε περίπου τη γλώσσα του Γώγου, των κατεστημένων λοιμωξιολόγων και εκείνων των διεθνιστών που σωστά ενδιαφέρονται για τις απειλές ενάντια σε όλους τους λαούς, πλην εκείνων όμως, που στρέφονται ενάντια στον ελληνικό λαό και τον Ελληνισμό!
Ν.Ζ
Υ.Γ: Όταν αναφέρομαι στην Αριστερά θέλω να κάνω σαφές ότι δεν συμπεριλαμβάνω σε αυτήν ούτε τη μεταλλαγμένη ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, -υπογραμμίζω το “ηγεσία“- αλλά ούτε σε μεγάλο βαθμό και τον “παντός καιρού” ηγετικό πυρήνα του ΜΕΡΑ-25 με τον “υπεραρχηγό” του. Οι ηγεσίες αυτές, άσχετα με το τι λένε τώρα, δοκιμάσθηκαν όταν είχαν την εξουσία και διέβησαν τον Ρουβήκωνα, στο πέρασμα του οποίου συνεχίζουν να βαδίζουν και βεβαίως οι τοποθετήσεις τους στα συγκεκριμένα θέματα και κυρίως η απραξία τους και η αφασία τους για δράση είναι μνημειώδης.
Ν.Ζ
