[Το κατωτέρω άρθρο ρωσικού μέσου ενημέρωσης επισημαίνει, σαφέστερα και οξύτερα από δυτικές ανταποκρίσεις και σχόλια, την κρίσιμη επιδείνωση των ρώσο-ατλαντικών σχέσεων, την επαπειλούμενη έκρηξη συγκρούσεων «εντολοδόχων» και ψηφιακού και υβριδικού πολέμου, με το επακόλουθο ενδεχόμενο απονενοημένης απόπειρας «φυγής προς τα εμπρός» από την πολυδιάστατη Δυτική κρίση, με προσφυγή στην άμεση έσχατη αναμέτρηση δυνάμεων -με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την Ευρώπη και την ανθρωπότητα.]
Μετάφραση/ εισαγωγή: Μιχαήλ Στυλιανού
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη γελοιοποιούνται για άλλη μια φορά με τις “κυρώσεις” τους, αυτή τη φορά με το πρόσχημα ότι η Ρωσία δεν έχει συμμορφωθεί με τα αιτήματά τoυς να “απελευθερώσει αμέσως” τον αντιπολιτευόμενο Nαβάλνι, ο οποίος στάλθηκε στην φυλακή επειδή δεν σεβάστηκε τον δικαστικό του έλεγχο. Είναι αλήθεια ότι γίνεται δύσκολο να βρεθεί νέο έδαφος “κυρώσεων”, με τη βία! Έτσι, αυτή τη φορά είναι πέντε ανώτεροι αξιωματούχοι ασφαλείας που υπόκεινται στις “κυρώσεις”.
Στην πράξη, απαγορεύεται να ταξιδεύουν στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σπουδαία υπόθεση. Έτσι κι’ έτσι αυτοί οι αξιωματούχοι σπάνια βγαίνουν από τη Ρωσία, όντας κάτοχοι κρατικών μυστικών. Τα υπάρχοντά τους στο εξωτερικό είναι επίσης παγωμένα. Αξίζει για περισσότερο γέλιο, δοθέντος ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τραπεζικό λογαριασμό ή κατοικία στο εξωτερικό, σε αντίθεση με πολλούς ολιγάρχες με δικαστικές καταδίκες, φυγάδες στην Αγγλία και τη Γαλλία, όπου οι περιουσίες τους, που έχουν κλαπεί στη Ρωσία, είναι ευπρόσδεκτες με ανοιχτές αγκάλες!
Αυτή η νέα κωμική φάρσα εκτυλίσσεται ενώ σημαντικά γεγονότα συμβαίνουν στη Ρωσία, με αυτό που κάποιοι αποκαλούν “Φάση 3 του Βλαντιμίρ Πούτιν”.
Η βάση της “φάσης 1” ήταν η “Ομιλία του Μονάχου” του Βλαντιμίρ Πούτιν το 2007, κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Τζορτζ Μπους. Η «ομιλία του Μονάχου» ήταν μια έκφραση αγανάκτησης: «Υψώσαμε τη Ρωσία που ήταν πεσμένη στα γόνατα, αποκαταστήσαμε τη δύναμή της και μας τοποθετούν σε μια περιθωριακή θέση στην παγκόσμια κοινότητα»». Η συνειδητοποίηση αυτής της Δυτικής στάσης, που αρνείται να θεωρήσει τη Ρωσία ισότιμη, βρίσκεται στη ρίζα της αποκατάστασης της δύναμης του στρατού και της ανάπτυξης όπλων χωρίς ισοδύναμο οπουδήποτε αλλού, ενώ η οικονομία ανέκαμπτε και το βιοτικό επίπεδο ανερχόταν με ταχείς ρυθμούς. Εσωτερικά, αυτή η περίοδος σημαδεύτηκε από την προεδρία του Μεντβέντεφ, η οποία υποτίθεται ότι «χάιδευε τους Δυτικούς», καθώς ο Μεντβέντεφ θεωρείται «φιλελεύθερος».
Το 2014, μετά το πραξικόπημα στην Ουκρανία, που υποκίνησε η Δύση για να απομονώσει λίγο περισσότερο τη Ρωσία, ήρθε η «Φάση 2»: Η Ρωσία δείχνει τους κυνόδοντές της. Αυτή ήταν η υποστήριξη της Ρωσίας προς τους αυτονομιστές της Νοβορόσια που σχημάτισαν τις Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ και στη συνέχεια η επέμβαση στην Κριμαία, μετά το δημοψήφισμα που ζητούσε την προσάρτηση της περιοχής στη Ρωσία. Από το 2014 στον Πουτινισμό έχει αποδοθεί η μομφή ενός θεμελιωδώς αντιφιλελεύθερου κινήματος, στο πνεύμα μιας ενεργού σύγκρουσης με τις δυτικές χώρες. πολλαπλασιάζοντας κατηγορίες και “κυρώσεις” κάθε είδους κατά της Ρωσίας.
Αυτή η «Φάση 2» μπόρεσε να «ευημερήσει» ιδιαίτερα χάρη στην πλαδαρότητα των δυτικών χωρών, όπου κανένας πρόεδρος, ούτε ο Ομπάμα ούτε ο Τραμπ ούτε κανείς στην Ευρώπη, δεν είχε τη βούληση ή την ικανότητα να αντιταχθεί στη Ρωσία, εκτός με οικονομικά λόγια ή μέτρα που, στην πραγματικότητα, επέτρεψαν στη Ρωσία να ενισχύσει την ανάπτυξή της:. Οι Δυτικοί, ελλείψει ενότητας και πραγματικής βούλησης, επέτρεψαν στη Ρωσία να συνεχίσει να διεκδικεί τα προνόμιά της, προχωρώντας στο σημείο να κατοχυρώσει πέρυσι στο Σύνταγμά της ότι οι διεθνείς νόμοι είναι υποδεέστεροι των εθνικών. Διακήρυξη πραγματικής περιφρόνησης προς τους παγκόσμιους υπερεθνικούς θεσμούς.
Στις 18 Φεβρουαρίου, ο εκλεγείς Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, ο οποίος εξελέγη μετά από μιαν εξαιρετική απάτη, δήλωσε ότι οι Hνωμένες Πολιτείες διαβουλεύονταν με τους Ευρωπαίους σχετικά με νέες αντιρωσικές κυρώσεις και ότι η απόφαση δεν θα ανακοινωθεί στη συνεδρίαση των αρχηγών κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 25 και 26 Μαρτίου, αλλά νωρίτερα, κατά το πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου. Ενημέρωσε επίσης ότι θα ξεκινήσουν επιθέσεις εναντίον της Ρωσίας, μετά τις φερόμενες (σύμφωνα με τον ίδιο) ρωσικές ψηφιακές επιθέσεις «χάκερς» των Ηνωμένων Πολιτειών.
Λίγες ημέρες αργότερα, ακολούθησαν οι αμερικανικές βομβιστικές επιθέσεις στη Συρία, έναντι των οποίων ο πρόεδρος Άσαντ υποστηρίζεται στρατιωτικά, οικονομικά και πολιτικά, από τη Ρωσία. Την ίδια στιγμή, οι ουκρανικές δυνάμεις αυξάνουν τις αψιμαχίες τους στη Νοβορόσια και, σύμφωνα με πληροφορίες, ετοιμάζονται να εξαπολύσουν άμεσες στρατιωτικές επιθέσεις στην περιοχή. Αυτό, φυσικά, είναι με τη βοήθεια του ΝΑΤΟ, δηλαδή των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Μπάιντεν θέτει στον εαυτό του μια φιλόδοξη επιδίωξη: να ταρακουνήσει την τρέχουσα ισορροπία της παγκόσμιας πολιτικής σχηματίζοντας έναν νέο «άξονα δημοκρατιών» έναντι των διεθνών θεσμών, μια νέα συμμαχία κρατών που υπερασπίζονται τη φιλελεύθερη δημοκρατία, θεωρώντας αυτό ως ιστορική αποστολή τους. Δεδομένου ότι αυτές οι «δημοκρατίες» είναι, κατά τη γνώμη του Μπάϊντεν και των Ευρωπαίων ηγετών, θεμελιωδώς αντίθετες με τη Ρωσία, είναι σαφές ότι ένα νέο στάδιο, το οποίο ορισμένοι αποκαλούν “Φάση 3”, θα ξεκινήσει στη Ρωσία, όπου η διεθνής πολιτική έχει επιπτώσεις στην εσωτερική πολιτική. Για παράδειγμα, οι «κυρώσεις» και η απαγόρευση της εισαγωγής ξένων προϊόντων επέτρεψαν στη Ρωσία να αναζωογονήσει επιτυχώς την εγχώρια παραγωγή σε πολλούς τομείς και, ως εκ τούτου, να δημιουργήσει θέσεις εργασίας.
Την επομένη των δηλώσεων του Μπάιντεν, συμπτωματικά, ο Βλαντιμίρ Πούτιν απευθύνθηκε, κεκλεισμένων των θυρών, στους ανώτερους ηγέτες της ρωσικής μυστικής υπηρεσίας FSB,. Σύμφωνα με μια εσωτερική πηγή, ο Πρόεδρος έχει κάνει πραγματικό προσκλητήριο για αυξημένη κινητοποίηση απέναντι στην επιθετικότητα της Δύσης. Αλλά κανείς δεν βρέθηκε να υστερεί, καθώς τους τελευταίους μήνες πολλές αλλαγές στην κυβέρνηση και στις ομοσπονδιακές υπηρεσίες έχουν φέρει πολλούς «φιλελεύθερους» στο στόχαστρο, ενώ ο ίδιος ο Πρόεδρος έχει ξαναβάλει το χέρι του στο εσωτερικό ενόψει, πρέπει να σημειωθεί, και της αύξησης της εσωτερικής δυσαρέσκειας, λόγω των επιπτώσεων της παγκόσμιας κρίσης του πανδημίας.
Φυσικά, δεν τίθεται θέμα συζήτησης για ένα νέο «σιδηρούν παραπέτασμα» μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης, αλλά μάλλον για ένα «ιδεολογικό παραπέτασμα» που θα αναπτυχθεί όχι για να εμποδίσει τους Ρώσους να φύγουν, αλλά μάλλον για να αποτρέψει τους Δυτικούς και την νοσηρή ιδεολογία τους από το να μολύνουν τη Ρωσία. Είναι βέβαιο ότι η Ρωσία δεν θα ενδώσει σε κανέναν τομέα κατά των εθνικών της συμφερόντων, ανεξάρτητα από τις “κυρώσεις” ή ακόμα και τις άμεσες απειλές και επιθέσεις της Δύσης.
Υπενθυμίζεται ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν είπε σε ένα διεθνές συμπόσιο ότι, ως παιδί στην Αγία Πετρούπολη, έμαθε ότι όταν γίνεται φανερό ότι ένας εχθρός πρόκειται να σε χτυπήσει, είναι καλύτερο να χτυπήσεις πρώτος. Αυτό έχει μεταφραστεί τις τελευταίες ημέρες σε πολλές ομοσπονδιακές υπηρεσίες σε έναν πολύ σαφή «οδικό χάρτη» : Ετοιμαστείτε να χτυπήσετε δυτικούς και να είστε έτοιμοι να χτυπήσετε πρώτοι.
