Οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα εξαντλούνται στις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη, προς νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση πάντα και στις φραστικές αντιπαραθέσεις, αλληλοκατηγορίες και καταγγελίες σκανδάλων, μεταξύ των κυβερνητικών στελεχών και των στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Μέσα σε αυτό το κλίμα αποσιωπάται το πραγματικό πρόβλημα, που είναι ότι η Ελλάδα καταρρέει οικονομικά και κοινωνικά.
Η πανδημία του κορωνοϊού και η αντιμετώπισή της που παρουσιάστηκε, ως μεγάλο προπαγανδιστικό χαρτί για την κυβέρνηση, ανέδειξε και την τραγική πραγματικότητα μιας χώρας η οποία έχει συρρικνώσει την παραγωγική της διαδικασία, έχει ξεπουλήσει όλο το δημόσιο πλούτο και στηρίζεται μόνο στον τουρισμό, ο οποίος φυσικά πλήττεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την πανδημία.
Ούτως ή άλλως μια χώρα δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο στο τουρισμό, που είναι ένας μεταβλητός παράγοντας, αλλά στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό παίρνει τραγικές διαστάσεις. Η κυβέρνηση με την βοήθεια του Τύπου που την στηρίζει σχεδόν καθ’ ολοκληρία, προσπάθησε να πείσει το πρώτο διάστημα ότι η ύφεση θα είναι μικρότερη, τώρα ο αρμόδιος υπουργός μιλάει για 8% ύφεση, οι πιο μέτριες εκτιμήσεις είναι γύρω στο 12% – 15%, η ανεργία εκτοξεύεται μπορεί να φτάσει το 28% και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη.
Η κυβέρνηση καλλιεργεί ελπίδες για έκρηξη του τουρισμού το επόμενο διάστημα, που θα φέρει έσοδα κοντά στα 8 δις (εντελώς ανεδαφικό). Ακόμα και τα μισά είναι πολύ δύσκολο και το φάσμα της φτώχειας, της αδυναμίας πληρωμών, των πλειστηριασμών, των κατασχέσεων και γενικότερα της εξαθλίωσης μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού, είναι μπροστά μας.
Η πρόσφατη λιποθυμία της μαθήτριας, κόρης άνεργης ξενοδοχοϋπαλλήλου δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό, αλλά αφορά χιλιάδες οικογένειες.
Η πανδημία θα ήταν μια ευκαιρία να αναδείξει τα πραγματικά προβλήματα και τις αναγκαίες λύσεις που πρόβαλε η ριζοσπαστική αριστερά εδώ και πολλά χρόνια. Δηλαδή την ανάγκη ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος υγείας, την ανάγκη παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, με αξιοποίηση των παραγωγικών της δυνατοτήτων. Όλα αυτά, έχουν ως αναγκαία προϋπόθεση την κατάργηση των μνημονιακών δεσμεύσεων, την νομισματική αυτοτέλεια και την σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, που μας επιβάλει να είμαστε μια χώρα μόνο παροχής υπηρεσιών.
Δυστυχώς όλα αυτά αποκρύπτονται όχι μόνο από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ που την στηρίζουν αλλά και από την αξιωματική αντιπολίτευση. Η αντιπαράθεση εξαντλείται στα πόσα σπίτια έχει ο Παπαδημούλης ή άλλο στέλεχος της ΝΔ (απαράδεκτο και προκλητικό ιδιαίτερα στις συνθήκες που βιώνει ο λαός) ή στις κασέτες που παρουσίασε ο Σάμπι Μιωνής.
Όχι πως αυτά είναι χωρίς σημασία, διότι αποδεικνύουν την ομοιότητα στις πρακτικές. Ο Σάμπι Μιωνής συναντήθηκε με τον υπουργό Ν. Παππά, μετά από επιθυμία του Νετανιάχου (αυτού του γνωστού χασάπη των Παλαιστινίων). Ο Ν. Παππάς συναντήθηκε με τον Ισραηλινό πρέσβη, την επόμενη μέρα της δημοσιοποίησης και όλα αυτά για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των Αμερικανών και του Ισραήλ, εις βάρος των συμφερόντων της Ελλάδας και εις βάρος ενός λαού, των Παλαιστινίων, για το δικαίωμα του οποίου να έχει ελεύθερη πατρίδα, η Αριστερά έχει αγωνιστεί επί δεκαετίες.
Η αντιπαράθεση δηλαδή είναι ποιος εξυπηρετεί περισσότερο τα συμφέροντα του Νετανιάχου και των Αμερικανών ή ποιος έδωσε περισσότερα χρήματα χαριστικά στα ΜΜΕ (20 εκατομμύρια έδωσε η κυβέρνηση, ακόμα και σε μέσα που δεν υπάρχουν), ποιος πήρε χρήματα για την ενίσχυση του κόμματός του. 2,6 εκατομμύρια πήρε ο Σαμαράς από τον Παπασταύρου για την ενίσχυση της προεκλογικής εκστρατείας της ΝΔ, ή πόσα χρήματα πήρε ο Καλογρίτσας για την αγορά τηλεοπτικής άδειας όταν συνεργαζόταν με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Συνολικά στην πιο κρίσιμη περίοδο για την Ελληνική κοινωνία, σε μια εποχή που ακόμα και τα 534 ευρώ είναι ζητούμενο, κάποιοι πλουτίζουν περισσότερο, – έχει στηθεί κυριολεκτικά ένα φαγοπότι – στήνουν χορό τα εκατομμύρια από κυβέρνηση και αντιπολίτευση, μπροστά στα μάτια του εξαθλιωμένου ελληνικού λαού. Ετοιμάζονται περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, αμφισβητούνται ακόμα και κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και δεν αναδεικνύονται από τα μνημονιακά κόμματα, διότι ούτως ή άλλως τα άλλα είναι κομμένα, τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας.
Μόνο η ενεργοποίηση των κοινωνικών δυνάμεων, η ανάπτυξη του μαζικού κινήματος, μπορεί να αναδείξει τα προβλήματα και όχι μόνο να σταματήσει τον κατήφορο, αλλά να αλλάξει και τον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων.
Αυτό μπορεί να γίνει, αρκεί ο λαός να αποκτήσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και να πιστέψει στις δυνατότητές του.
Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ φαίνεται ότι περιμένει κοινωνική έκρηξη και αυτό επιβεβαιώνεται και από το τελευταίο νομοσχέδιο για την ουσιαστική απαγόρευση των διαδηλώσεων.
Αντιπολίτευση δεν υπάρχει, αφού και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η υπόλοιπη συστημική κοινοβουλευτική αντιπολίτευση δεν προβάλουν τίποτα το διαφορετικό. Τα ΜΜΕ προσπαθούν να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη, όμως ο λαός μπορεί να έχει κρίση και να αναπτύξει δράση.
Στο παρελθόν έχουμε ζήσει πολλές ανατροπές, μπορούμε να ζήσουμε και τώρα.
*Η Δέσποινα Σπανού είναι υπεύθυνη Γραφείου Τύπου της Λαϊκής Ενότητας
