Η ανακοίνωση των εγκεκριμένων ως σύννομων ενισχύσεων από πλευράς κυβερνήσεων της Ευρωζώνης προς τις εθνικές τους επιχειρήσεις περιλαμβάνει το ιλιγγιώδες ποσό του 1,9 τρισ. ευρώ. Το εντυπωσιακότερο όμως στοιχείο είναι ότι από το ποσό αυτό περισσότερο από τα μισά, ήτοι 1.000 δισ. ευρώ, αφορούν σε ενισχύσεις της γερμανικής κυβέρνησης στις “δικές” της εθνικές επιχειρήσεις.
Αυτό από μόνο του δημιουργεί μια ισχυρή τάση ανισομέρειας στην ευρωπαϊκή οικονομία, καθώς όλες οι οικονομίες της Ευρωζώνης προσπαθούν να επανεκκινήσουν την οικονομική δραστηριότητα στην χώρα τους σχεδόν ταυτόχρονα.
Αυτή την ανισομέρεια που είναι τεράστια υπέρ της Γερμανίας επισήμαναν στελέχη της Κομισιόν, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να ενισχυθούν πολύ περισσότερο τα κοινά προγράμματα στήριξης της ευρω-οικονομίας για να μη μεγεθυνθούν ακόμα περισσότερο οι εσωτερικές ανισότητες στην Ευρωζώνη.
Την εκτίμηση αυτή φέρεται να στηρίζει και η αρμόδια Επίτροπος για θέματα ανταγωνισμού κα Βέρστάκγερ, από το “γραφείο” της οποίας περνούν όλες αυτές οι εγκρίσεις κρατικών χρηματοδοτήσεων.
Βέβαια την ίδια στιγμή που η Γερμανία κάνοντας χρήση των διαθεσίμων της χρηματοδοτεί αφειδώς τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας της χώρας, κάνει παράλληλα ό,τι μπορεί διατηρώντας μία αυστηρή στάση -μαζί με την Ολλανδία– όσον αφορά την από κοινού στήριξη της οικονομίας της Ευρωζώνης, θέτοντας σκληρές προϋποθέσεις ακόμα και για τον δανεισμό από τον ESM (δημοσιονομικούς περιορισμούς, κ.λ.π.).
Στην ίδια κατεύθυνση είχε κινηθεί και η “μήνυση” που είχε κατατεθεί από οικονομολόγους και μερίδα του γερμανικού ΣΕΒ εναντίον της ΕΚΤ με αφορμή το QE του 2015 (από το οποίο είχε μείνει εκτός η Ελλάδα), υποστηρίζοντας ότι ο Μάριο Ντράγκι είχε υπερβεί τα καταστατικά όρια της ΕΚΤ, στηρίζοντας με αγορές ομολόγων τις οικονομίες που βρίσκονται υπό πίεση.
Το ανώτατο δικαστήριο της Καρλσρούης σήμερα (4/4/2020) χωρίς να απορρίψει την κατηγορία δίνει την έμμεση δυνατότητα απαλλαγής στην ΕΚΤ από την σχετική κατηγορία, προτείνοντας να ζητήσει η Bundesbank μέσα σε 3 μήνες “αποδείξεις” για την αναλογικότητα των παρεμβάσεων της… Ο τρόπος που επέλεξε να χειρισθεί το Ανώτατο δικαστήριο της Καρλσρούης την αντίθεση αυτή για την υπόθεση του QE του 2015 “νίπτοντας τας χείρας…”, είναι και η πλέον καθαρή έκφραση των εκρηκτικών αντιφάσεων μέσα στα σώματα εξουσίας στη Γερμανία. Άλλωστε είναι γνωστό ότι στη διοίκηση της Bundesbank εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι η ΕΚΤ… το παρατραβάει.
Και μάλιστα εμφανίζεται τελευταία ολοένα και πιο ισχυρή.
Το γνωστό περιοδικό Spiegel, υψηλής επιρροής στα κέντρα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, κυκλοφόρησε με βασικό σχόλιο ότι η στάση της Γερμανίας απέναντι στους “νότιους” της Ευρωζώνης είναι λάθος και απειλεί αν συνεχισθεί “να οδηγήσει στη διάλυση της Ευρωζώνης” από την ύπαρξη της οποίας “εξαρτάται η ευημερία της Γερμανίας…”.
Μερικά 24ωρα αργότερα ήρθε η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Καρλσρούης, με τα “…ήξεις αφήξεις…” για την αντίθεση μεταξύ Bundesbank–EKTνα απαλλάξει την ΕΚT.
Δεν σταμάτησαν όμως οι αντιδράσεις εκεί.
Ο επικεφαλής της Volkswagen σε συνέντευξή του υπενθύμισε στους Γερμανούς ότι ο άξονας που συνδέει τη Β. Ιταλία με το Μόναχο είναι από τα ζωτικότερα στοιχεία για τη Γερμανία, καθώς περισσότερα από 20 χιλιάδες “είδη” που αφορούν στην αυτοκινητοβιομηχανία της Γερμανίας παράγονται στην Ιταλία… και χαιρέτησε την επανέναρξη της δουλειάς των εργοστασίων της από τη Δευτέρα.
Μένει βέβαια να δούμε στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής, αύριο 6/4/2020, αν υπάρχουν κάποια σημάδια αλλαγής στάσης ή ακόμα αν η εσωτερική σύγκρουση στη Γερμανία παραμένει υπό τον έλεγχο των απόψεων του κ. Σόιμπλε.
