Πέρασαν 4 χρόνια ακριβώς, από εκείνη την μαύρη ημέρα της 13ης Ιούλη του 2015.
Για την ιστορία….ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μετείχε στη Σύνοδο Κορυφής, έχοντας μια ισχυρή εντολή του ελληνικού λαού, που στις 5 του Ιούλη δεν άκουσε τις σειρήνες των “ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ” και έδωσε ένα ισχυρό μήνυμα αντίστασης στους δανειστές, αφού το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος έπιασε το ασύλληπτο ποσοστό του 62%!
Θα μου πείτε, πως το ίδιο βράδυ στις δηλώσεις του ο Τσίπρας, ήδη είχε κάνει την κωλοτούμπα, αφού ζήτησε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να συγκληθεί το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών στο Προεδρικό Μέγαρο και το τιμημένο ΟΧΙ ήδη είχε γίνει προδοτικό ΝΑΙ.
Τα γεγονότα γνωστά της κοινής δήλωσης των πολιτικών αρχηγών (πλην Κουτσούμπα) .
Μετά την πολύωρη λοιπόν διαπραγμάτευση της 12ης προς 13η Ιούλη, οι δηλώσεις του Τσίπρα και εμένα προσωπικά αλλά και μεγάλη μερίδα συντρόφων τότε και ακόμη μεγαλύτερη μερίδα πολιτών που ψήφισαν ΟΧΙ, μας άφησαν άφωνους.
Στο μεταξύ, από την πλευρά μας, όσοι υπουργοί και βουλευτές ένα μήνα αργότερα καταψηφίσαμε το τρίτο μνημόνιο, στέλναμε ηχηρά μηνύματα στον τότε πρωθυπουργό, να επιστρέψει πίσω και να πάμε σε εκλογές με το καθαρό ερώτημα, της ρήξης μετά και το 62% του δημοψηφίσματος!
Όμως ο ίδιος και το υπόλοιπο υπουργικό (από καιρό εντέλει) είχαν πάρει τις αποφάσεις τους να προχωρήσουν σε συμφωνία προάγγελο του 3ου μνημονίου.
Μια εβδομάδα αργότερα θα καλούμασταν να ψηφίσουμε την 5η αξιολόγηση του 2ου μνημονίου του Σαμαρά, το οποίο όμως ως ΣΥΡΙΖΑ (αξιωματική αντιπολίτευση τότε) καταψηφίσαμε το Νοέμβρη του 2014 (το ίδιο πράξαμε και τον Ιούλη του 2015 όσοι καταψηφίσαμε το 3ο μνημόνιο).
Να θυμίσω πως αυτή η αξιολόγηση εμπεριείχε και τον κώδικα πολιτικής δικονομίας και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και λαϊκής περιουσίας! Και αυτός ήταν ο βασικός λόγος που πήγαμε σε εκλογές το Γενάρη του 2015!
Με τις δηλώσεις λοιπόν του Αλέξη Τσίπρα μετά το “λευκό καπνό” όπως έγραφαν και τα διεθνή ΜΜΕ, πάγωσα από τη ρητορική και από την δικαιολογία των 17 ωρών και του έρπη που του εμφανίστηκε!
Αδιανόητο ένας πρωθυπουργός που κατά τα άλλα εκπροσωπούσε τότε την Αριστερά να χρησιμοποιεί το χρόνο που…σπατάλησε για έναν ολόκληρο λαό!
Ο χρόνος ήταν…17 συνεχόμενες ώρες!!!
Θύμωσα μα πιο πολύ ντράπηκα τότε!
Δέσμευσαν τη χώρα όπως αποδείχθηκε ακριβώς ένα μήνα μετά με την έλευση του 3ου μνημονίου, μέχρι το 2060!
Έτσι απροκάλυπτα ως μονόδρομό τους, χάρισαν τη χώρα, στους δανειστές και στην παγκόσμια ελίτ, όσοι το ψήφισαν. Και δεν ήταν λίγοι αλλά 222 βουλευτές! Όσοι δηλαδή πολιτικοί αρχηγοί συναίνεσαν στην κοινή δήλωση της 6ης Ιούλη και τα κόμματά τους με τους βουλευτές τους.
Ξαναγυρνώντας στην ντροπή που ένιωσα σκέφτηκα τον οικοδόμο που από τις 6 το πρωί μέχρι τη δύση του ήλιου, με τον τενεκέ στον ώμο, ανέβαζε τη λάσπη για να σοβατίσει στον 7 όροφο του γιαπιού στα χρόνια της ανοικοδόμησης. Αγόγγυστα ανέβαινε τις σκάλες για το μεροκάματο.
Ντράπηκα όταν άκουσα να χρησιμοποιούνται για επικοινωνιακούς λόγους οι 17 ώρες, με θράσος, ναι με θράσος, ενώ στο μυαλό μου είχα τους καπνοπαραγωγούς στο χωριό μου που ξυπνούσαν στις 4 το πρωί πήγαιναν στο χωράφι για να μαζέψουν τα καπνά γύριζαν σπίτι να τα βελονιάσουν και να τα κρεμάσουν στις λιάστρες, και ξανά το απόγευμα δεύτερος γύρος μέχρι τα μεσάνυχτα, για να κοιμηθούν ένα τετράωρο και να συνεχίσουν το μάζεμα της σοδειά τους. Μπορεί να ήταν κουρασμένοι αλλά πάντα αξιοπρεπείς για να μπορέσουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και να προκόψουν.
Ντράπηκα για τις 17 ώρες, όταν θυμάμαι φίλους που είχαν οικογενειακές βιοτεχνίες και έπρεπε να βγάλουν τις παραγγελίες τους, ξημέρωναν στα μαγαζιά τους. Μερόνυχτα ξάγρυπνοι…
Και ντράπηκα για το Σκοπευτήριο της Καισαριανής γιατί είναι άτιμο να χρησιμοποιείς τους ήρωες της Εθνικής Αντίστασης που έδωσαν και τη ζωή τους για την Ελλάδα!
Θα μπορούσα να γράψω πολλά για τη ντροπή που ένοιωσα τότε, αλλά για ένα πράγμα δεν ντρέπομαι ούτε εγώ αλλά ούτε και οι σύντροφοί μου, που δώσαμε έναν άνισο αγώνα, που είμαστε συνεπείς στα λόγια και στις πράξεις μας.
Και για να προλάβω τους επικριτές μας και ουκ ολίγοι είναι, τα στερνά τιμούν τα πρώτα και η Αριστερά μπορεί να καταποντίστηκε, όμως θα ξαναβρεί το συλλογικό βηματισμό της, έστω και αργά!
Λίτσα Αμμανατίδου – Πασχαλίδου
13/7/2019
