Μόλις προχθές δημοσιεύσαμε μια αποκαλυπτική δήλωση του Προέδρου της ΠΕΝΕΝ σχετικά με τις θέσεις του νέου Υπουργού Ναυτιλίας αναφορικά με τα ζητήματα της Ναυτιλίας.
Όπως προκύπτει από τις θέσεις αυτές οι οποίες παρουσιάστηκαν αναλυτικά, στην διάρκεια παράδοσης – παραλαβής στο ΥΕΝ ο κ. Πλακιωτάκης μάλλον ξεπέρασε και τους επίσημους εκπροσώπους του εφοπλιστικού κατεστημένου αφού με περίσσιο κυνισμό ενέταξε στους στόχους της Ναυτιλιακής πολιτικής της Ν.Δ το σύνολο των αξιώσεων του παρασιτικού εφοπλιστικού κεφαλαίου….
Αυτό συνιστά δείγμα της πολιτικής που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση και ο Υπουργός στα θέματα της Ναυτιλίας όπου προτεραιότητα έχουν αποκλειστικά τα ζητήματα που προβάλει το εφοπλιστικό κεφάλαιο!!!
Από αυτά προκύπτει ότι το επόμενο χρονικό διάστημα θα έχουμε κλιμάκωση της επιθετικότητας κυβέρνησης – εφοπλιστών με στόχο αλλαγές που σηματοδοτούν την ικανοποίηση των νέων εφοπλιστικών απαιτήσεων.
Στο παραπάνω πλαίσιο η κυβέρνηση όλα δείχνουν ότι θα προχωρήσει σε νέο γύρο παροχών και προνομίων στους εφοπλιστές για να ενισχύσει και να διευρύνει το δόγμα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας τους.
Βασικοί στόχοι είναι η ιδιωτικοποίηση στην ναυτική εκπαίδευση και η προσπάθεια υπερπαραγωγής αξιωματικών με επιδίωξη την ανατροπή στην αγορά εργασίας της μειωμένης προσφοράς κυρίως αξιωματικών, με στόχο αυτή η υπερπροσφορά να δημιουργήσει τους όρους καθήλωσης και μείωσης των αποδοχών τους.
Κεντρικό επίσης ζήτημα, όπως προκύπτει από στρατευμένες γραφίδες που είναι στην υπηρεσία του εφοπλισμού (εφημερίδες – ιστοσελίδες και λοιπά ΜΜΕ), είναι η υλοποίηση του σχεδιασμού τους για την κατάργηση της ΣΣΕ στην ποντοπόρο Ναυτιλία και η καθιέρωση μισθών με βάση τα διεθνή πρότυπα και κρατούντα (μισθοί ITF).
Είναι επίσης η διατήρηση και η αποτροπή οποιασδήποτε απόπειρας περί απόσπασης του Λιμενικού Σώματος από το ΥΕΝ, που οι εφοπλιστές θεωρούν ότι το σύνολο των υπηρεσιών του πρέπει να παραμείνει στο ΥΕΝ, έτσι ώστε ο έλεγχος από αυτούς να διαιωνίζεται και με τον τρόπο αυτό τα συμφέροντά τους να διασφαλίζονται πλήρως.
Σύμφωνα με τα αποκαλυπτικά αυτά δημοσιεύματα (που οι ίδιοι οι εφοπλιστές διοχετεύουν) προκύπτει σειρά μέτρων που αναμένουν όπως είναι η φορολογία, η παραπέρα μείωση των συνθέσεων, νέες διευκολύνσεις των εταιριών που εγκαθιστούν την έδρα τους στην χώρα μας και συνολικά ένα νέο πακέτο μέτρων που θα καθιστά ακόμη πιο ανταγωνιστικό το ελληνικό πλοίο έναντι των άλλων ανταγωνιστών στην Ευρώπη και την Ασία.
Το μοντέλο Μάλτας – Κύπρου είναι αυτό πάνω στο οποίο οικοδομείται η νέα πολιτική προνομίων προς το εφοπλιστικό κεφάλαιο.
Σε ότι αφορά τα κρουαζιερόπλοια οι προγραμματικές θέσεις της Ν.Δ και του Υπουργού είναι επίσης προσανατολισμένες στην κατεύθυνση νέων προνομίων στις πολυεθνικές της κρουαζιέρας έτσι ώστε να γίνει η χώρα ακόμη πιο ελκυστική για την κερδοφορία τους.
Τέλος για την Ακτοπλοΐα στην ατζέντα εφοπλιστών – κυβέρνησης είναι η μείωση του ΦΠΑ, η ευνοϊκή χρηματοδότηση για την ανανέωση του Ακτοπλοϊκού στόλου, η διατήρηση και ενίσχυση του αντεργατικού νομοθετικού πλαισίου στην επάνδρωση των πλοίων αλλά και η προώθηση μέτρων για μείωση της φορολογίας και της ασφαλιστικής τους δαπάνης….
Επίσης δεσπόζουσα στις κυβερνητικές θέσεις είναι η ταχύτατη υλοποίηση του καταστροφικού Master Plan της Cosco για το λιμάνι του Πειραιά.
Από όλα τα παραπάνω ζητήματα που ανοίγουν στην ατζέντα των εφοπλιστών, η κυβέρνηση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δηλώνει πρόθυμη να τα στηρίξει και να τα υλοποιήσει.
Συνολικά πρόκειται για ένα νέο πακέτο μέτρων που στο επίκεντρό τους είναι η ανταγωνιστικότητα και η παραπέρα αύξηση της κερδοφορίας του εφοπλιστικού κεφαλαίου.
Είναι προφανές ότι από την ατζέντα εφοπλιστών – κυβέρνησης “απουσιάζουν” παντελώς τα Ναυτεργατικά προβλήματα τα οποία αναμένεται να αυξηθούν και να πολλαπλασιαστούν με την κυβερνητική πολιτική αφού τα νέα προνόμια προς τον εφοπλισμό έχουν συνεπακόλουθο την συμπίεση των δικών τους δικαιωμάτων.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ στην Ναυτιλία (όπως και στους άλλους τομείς) πατώντας στον δρόμο που χάραξε ο “αριστερός” ΣΥΡΙΖΑ καθώς και στην έλλειψη οποιασδήποτε αντιπολίτευσης δηλώνει ξεκάθαρα ότι ήρθε για να υπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, να χτυπήσει ακόμη πιο αποφασιστικά τα εναπομείναντα εργατικά δικαιώματα.
Δεν χωράει καμιά αυταπάτη για τον χαρακτήρα και την αντιλαϊκή – αντεργατική κατεύθυνση της κυβερνητικής πολιτικής της Ν.Δ.
Είναι φανερό ότι η μόνη δύναμη αντίστασης σε αυτούς τους σχεδιασμούς δεν μπορεί να είναι ούτε το παραδομένο και υποταγμένο κομμάτι του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού (Γ.Γ και πλειοψηφία ΠΝΟ) ούτε το πεθαμένο τμήμα του κομματικού συνδικαλισμού το οποίο με την σειρά του είναι τραγικά απομονωμένο από τους Ναυτεργάτες και αρέσκεται αποκλειστικά σε έναν χαρτοπόλεμο και με τον τρόπο αυτό αποσπά τα ευμενή σχόλια των υποτιθέμενων ταξικών αντιπάλων του….
Θεωρούμε ότι συνολικά στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να υπάρξει μια δυναμική και ταξική επανεκκίνηση η οποία θα ξεκινάει από τους χώρους δουλειάς, δηλαδή από τα κάτω, έξω από οποιαδήποτε εξάρτηση ή κηδεμονία κυρίως κυβέρνησης, αστικών κομμάτων και εργοδοσίας, που θα βάλει στόχο τα εργατικά δικαιώματα και συμφέροντα.
Όσο και αν φαίνεται δύσκολο αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος για την αντίσταση, την πάλη και την διεκδίκηση που οι συνθήκες και τα προβλήματα επιτάσσουν αυτή την δύσκολη χρονική περίοδο.
Όσοι ονειρεύονται την ανασύνταξη του αγωνιστικού συνδικαλιστικού κινήματος μέσα ή μαζί με τις προδοτικές συνδικαλιστικές ηγεσίες (ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ κ.λπ) ή την άμεση αλλαγή των συσχετισμών δυνάμεων ματαιοπονούν και το χειρότερο καλλιεργούν αυταπάτες, απογοητεύουν και αποστρατεύουν τα πιο δραστήρια τμήματα των εργαζομένων.
Ο ρόλος των δυνάμεων της συνδικαλιστικής αριστεράς που έχει σαφή ταξική αναφορά στα προβλήματα και στο κίνημα καθίσταται περισσότερο από ποτέ αναγκαίος. Το πρώτο βήμα είναι η κοινή δράση, ο συντονισμός των αγώνων, η απόκρουση της επίθεσης κυβέρνησης – κεφαλαίου – Ε.Ε, η αποκάλυψη του ρόλου του ΣΥΡΙΖΑ στην νέα μετεκλογική πολιτική κατάσταση, η ασυμβίβαστη πάλη κατά του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού, η οργάνωση των εκατοντάδων χιλιάδων που δεν έχουν συνδικαλιστική οργάνωση και εκπροσώπηση αλλά και όλων όσων ανήκουν στο οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα.
Στόχοι και διεκδικήσεις: Οι ΣΣΕ, η ανεργία, η επισφαλής εργασία, το κοινωνικοασφαλιστικό, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι πλειστηριασμοί, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Σε μια κατεύθυνση χωρίς το παραμικρό διαχωρισμό εργαζομένων με βάση την πολιτική τους ταυτότητα, μπορεί να οικοδομηθεί ένα ισχυρό μαζικό ανεξάρτητο και ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα το οποίο θα συσπειρώνει ευρύτερες δυνάμεις και στην πορεία να αποτελέσει το αντίπαλο δέος και στρατόπεδο ενάντια στις αστικές πολιτικές του καπιταλιστικού μονόδρομου.
Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ