Έρχονται ραγδαίες εξελίξεις.
Οι προειδοποιήσεις Έλληνα υποστράτηγου ε.α: «Οι δρόμοι των αγωγών είναι στρωμένοι με αίμα…».
«Ο πόλεμος δι’ αντιπροσώπων “proxy war” ή διαμεσολαβητικός πόλεμος, είναι η σύγκρουση μεταξύ δύο εθνών, χωρίς την άμεση εμπλοκή τους στο θέατρο των πολεμικών επιχειρήσεων, αλλά με την χρησιμοποίηση άλλων δυνάμεων (συμμαχικών) για να επιτεθούν στα συμφέροντα του αντιπάλου.
Έχει διαπιστωθεί ότι οι ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ μεγάλων δυνάμεων είναι εξαιρετικά δαπανηρές αλλά και ένεκα του σύγχρονου πυρηνικού οπλοστασίου, ενδεχομένως οδηγούν στην απόλυτη καταστροφή κάθε μορφής ζωής στον πλανήτη .
Το κράτος-εντολέας, χρηματοδοτεί και εξοπλίζει τον «αντιπρόσωπό» του, ο οποίος με την σειρά του γίνεται χρηστικό εργαλείο προώθησης των συμφερόντων του πρώτου.
Οι μεγάλες δυνάμεις χρησιμοποιώντας το «διαίρει και βασίλευε», δημιουργούν εστίες έντασης σε διάφορες περιοχές στις οποίες, με την εμπλοκή των «αντιπροσώπων» τους, προσπαθούν να προωθήσουν τα συμφέροντα τους.
Τον πρώτο «πόλεμο δι’ αντιπροσώπων», αν και τότε δεν υπήρχε αυτός ο όρος, τον έχουμε, στα «Κερκυραϊκά» του Θουκυδίδη, όπου η μεν Αθήνα εξόπλισε στους δημοκρατικούς, οι δε Κόρινθο και Σπάρτη ενίσχυσαν ναυτικά τους ολιγαρχικούς. Οι συμπτώσεις και οι ομοιότητες του τότε και του τώρα, είναι συγκλονιστικές. Τόσο στον τότε υπήρξαν γεωπολιτικό παίγνιο αλλά και στο σημερινό γίγνεσθαι, έχουμε ένα διπολικό διεθνές σύστημα, Αθήνα Σπάρτη και ΗΠΑ Ρωσία με έντονο ανταγωνισμό και προβλήματα διεθνούς ασφάλειας.
Σήμερα η υπερδύναμη των ΗΠΑ, όπου για πρώτη φορά αμφισβητείται η παγκόσμια ηγεμονία της και ο κόσμος τείνει να γίνει πολυπολικός και να αναδειχθούν και άλλες δυνάμεις «Ρωσία, Κίνα κλπ», έχει εξαπολύσει μια σειρά από πολέμους «δι’ αντιπροσώπων». Οι πόλεμοι στην Συρία, Ουκρανία, Καύκασο, Λιβύη, εμφύλιος στη Υεμένη κλπ. δεν είναι τίποτε άλλο από πολέμους « δι’ αντιπροσώπων» που σκοπό έχουν τον απομονωτισμό της Ρωσίας στο εσωτερικό της «Heartland» και την μη έξοδο της σε θερμές θάλασσες.
Μέσα στο όλο γεωπολιτικό παίγνιο, η Ελλάδα κατά το παρελθόν συμμετείχε σε αντίστοιχους πολέμους, δι’ αντιπροσώπων (με τελευταίο τον εμφύλιο πόλεμο) . Χαρακτηριστική είναι η επέμβαση στην Ρωσική επανάσταση το 1919,με την συμμετοχή της Ελλάδας (Α΄ Σώμα Στρατού με δύο Μεραρχίες , ΙΙη και ΧΙΙΙη) στην Κριμαία. Η εκστρατεία αυτή οδηγήθηκε σε πλήρη αποτυχία και είχε σαν αποτέλεσμα, την συρρίκνωση του ελληνισμού της εκεί και γύρω περιοχής από τα αντίποινα που ακολούθησαν όταν έφυγε ο ελληνικός στρατός.
Στη συνέχεια, η Ελλάδα, μη διδαχθείσα από το πάθημα της στην Κριμαία, επαναλαμβάνει το ίδιο το λάθος με την Μικρασιατική εκστρατεία, συμμετέχοντας ως ‘αντιπρόσωπος’ των Άγγλων σε ένα πρωτοφανή ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων.
Έτσι την σχετική εισήγηση κάνει ο βετεράνος πρωθυπουργός Λόυδ Τζώρτζ ο οποίος δηλώνει ότι: «Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα και δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί ένα τετελεσμένο γεγονός, και το κυριότερο διαθέτει έναν ετοιμοπόλεμο στρατό». Αφού είχε γίνει η εισήγηση του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών υπό τον Χάουαρντ Νίκολσον : « Η αιτία που μας ώθησε στην υποστήριξη της Ελλάδας δεν ήταν συναισθηματική, ήταν η προστασία των Ινδιών και του Σουέζ. Αφού η Τουρκία αποδείχθηκε αναξιόπιστη σύμμαχος , στραφήκαμε προς την Ελλάδα. Η χώρα αυτή είναι αρκετά ισχυρή για να μην μας δημιουργεί οικονομικές δαπάνες σε περίοδο ειρήνης, και αρκετά αδύνατη σε περίοδο πολέμου ώστε να μένει υποτελής σε εμάς».
Μέχρι πρότινος η Τουρκία ήταν το χαϊδεμένο παιδί της Δύσης, με αποτέλεσμα τόσο οι ΗΠΑ αλλά και το ΝΑΤΟ να παίρνουν το μέρος της στις παράλογες απαιτήσεις της. Με αυτά και τούτα φθάσαμε στην σημερινή κατάσταση, με μια Κύπρο όμηρο των Τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και ένα Αιγαίο με γκρίζες ζώνες.
Και ξαφνικά μετά την σύγκρουση των Αμερικανοτουρκικών συμφερόντων, περίεργα πράγματα και γεγονότα συμβαίνουν στη περιοχή μας. Μετακινήσεις στρατιωτικών βάσεων και οπλικών συστημάτων των ΗΠΑ, από την Τουρκία στην Ελλάδα. Η τωρινή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ και συνοδοιπόρων, από το «φονιάδες των λαών αμερικάνοι» έχει μεταβληθεί στο αγαπημένο παιδί της Αμερικής μετατρέποντας την Ελλάδα σε μια απέραντη βάση αμερικανικών συμφερόντων (και μάλιστα χωρίς ανταποδοτικά οφέλη). Από το «έξω οι βάσεις του θανάτου» φτάσαμε….. στο πάρε κόσμε βάσεις……
Ερωτήσεις:
Προς τι, η απόρρητη έκθεση της CIA η οποία πρόσφατα ‘διέρρευσε’ και μιλούσε για πόλεμο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας;
Γιατί στην συγκεκριμένη έκθεση γίνεται μνεία για ισορροπία του τρόμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας;
Γιατί μετρούν λεπτομερώς την στρατιωτική ισχύ των δύο χωρών και καταλήγουν στο συμπέρασμα, ότι τα οπλικά συστήματα των δύο χωρών είναι ικανά να επιφέρουν βαρύτατες απώλειες τόσο σε στρατιωτικό επίπεδο αλλά και υποδομών;
Και επειδή δεν έχουμε συνηθίσει σε διαρροές απόρρητων εκθέσεων από την CIA, μήπως η παραπάνω έκθεση έχει σκοπό την προετοιμασία της κοινής γνώμης για τα επερχόμενα; Ή στην πίεση της ελληνικής κυβέρνησης για περαιτέρω ενδοτικότητα, την οποία ούτως ή άλλως δεν έχει ανάγκη, γιατί έχουν παραχωρηθεί τα πάντα στο βωμό της εξουσίας;
Συμπεράσματα
- Εκ των πραγμάτων συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα, ότι έρχονται γεωπολιτικές αλλαγές στην περιοχή μας.
- Όσο χειροτερεύουν οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις, οι ΗΠΑ στρέφονται προς την Ελλάδα.
- Ενώ μέχρι χθες το ΝΑΤΟ αμφισβητούσε την ελληνική κυριαρχία σε ελληνικά νησιά και μιλούσε για αφοπλισμό, σήμερα επίσημα και με αμερικανική υποκίνηση θωρακίζουμε τα νησιά και στρατιωτικοποιούμε πλήρως το Αιγαίο με αμερικανική υποκίνηση. Ανδραβίδα, Άραξος , Λάρισα, Αλεξανδρούπολη, Σύρο, Σούδα, Κάλυμνο (δίπλα στα Ίμια), οι αμερικανικές δυνάμεις ενισχύουν την θέση τους αλλά και δημιουργούν νέες βάσεις.
- Με το πρόσφατο νομοσχέδιο Μενέντεζ οι ΗΠΑ βάζουν στο στόχαστρο Τουρκία και Ρωσία, μέσω Ελλάδας και Κύπρου.
Επίλογος
Οι επερχόμενες εξελίξεις θα είναι ραγδαίες μιας και ο ιστορικός χρόνος στην παρούσα φάση είναι λίαν συμπιεσμένος.
Η μεγάλη συσσώρευση στρατιωτικών αλλά και οικονομικών δυνάμεων στην περιοχή ενδεχομένως να λειτουργήσει ως καταλύτης πολεμικών συγκρούσεων, είτε υπό την μορφή θερμού επεισοδίου (στην καλύτερη περίπτωση), ή ολική σύγκρουση (στην χειρότερη περίπτωση).
Οι δρόμοι των αγωγών είναι στρωμένοι με αίμα….. Ο έλεγχος εφοδιασμού με φυσικό αέριο της Νότιας Ευρώπης με προοπτική την κατασκευή αγωγού για την τροφοδοσία της, με τα προσφάτως ανακαλυφθέντα κοιτάσματα Αιγύπτου-Ισραήλ-Κύπρου και οσονούπω της Ελλάδας από την μια μεριά και από την άλλη ο αποκλεισμός της Ρωσίας και του φυσικού αερίου της, δημιουργούν το όλο γεωπολιτικό παίγνιο.
Η αναμέτρηση Ελλάδα – ΗΠΑ, και Τουρκία – Ρωσία, έχει ήδη ξεκινήσει. Αυτό συνάγεται και από την φράση του ελληνικού υπουργείου των εξωτερικών: «Η Ρωσία πολεμά ως σύντροφος εν όπλοις της Τουρκίας»….
Η αποπομπή μέρους του προσωπικού της Ρωσικής πρεσβείας αλλά και η στροφή της Ρωσίας στο Κυπριακό, να μιλήσει για «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου» …. Προμηνύουν τα επερχόμενα …
Μέχρι χθες οι ελληνοτουρκικές διαφορές ήταν μια «ενδοοικογενειακή» σύγκρουση στα πλαίσια του ΝΑΤΟ. Σήμερα το παιχνίδι χοντραίνει και οι ελληνοτουρκικές διαφορές γίνονται χρηστικό εργαλείο σύγκρουσης και επιβολής συμφερόντων των ΗΠΑ και Ρωσίας. Τόσον οι ΗΠΑ αλλά και η Ρωσία ουδόλως ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα της Ελλάδας ή Τουρκίας. Πρωτίστως ενδιαφέρονται για την προώθηση των δικών τους συμφερόντων….. και να μην λησμονούμε ότι, όταν τσακώνονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια….
Η Ελλάδα πρέπει να αποφύγει την εμπλοκή της ως “αντιπρόσωπος” στον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων στη περιοχή και να λειτουργήσει ως παράγων ειρήνης και σταθερότητας.
Τα παθήματα του παρελθόντος πρέπει να μας γίνουν μαθήματα και να διδαχθούμε τόσο από το εγχείρημα της Κριμαίας, αλλά και από το δράμα της μικρασιατικής καταστροφής.
Στους προηγούμενους πολέμους δι’ αντιπροσώπων, που συμμετείχε η Ελλάδα (Ουκρανία- Μικρά Ασία), πρωθυπουργός ήταν ο Βενιζέλος ο οποίος και απέτυχε παταγωδώς στην διαχείριση τους, τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι θα το επιτύχει το σημερινό πολιτικό σύστημα;
Οι μετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν γεωπολιτικά ζητήματα τέτοιου βάθους.
Γιατί αν ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής, ποιος πόλεμος θα συνεχίσει μια σπασμωδική πολιτική;»
*Πηγή: ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΤΟΥΛΙΩΤΗΣ: Υποστράτηγος ε.α – militaire
