Η θεατρική υπερπαραγωγή “Το φράκο” από τις Τσιριτσάντσουλες για μία παράσταση στην Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου (Δημ. Γούναρη 37 – Μετρό Αγ. Αντωνίου),
Σάββατο 10 Νοέμβρη στις 21:00.
Είσοδος ελεύθερη-‘εξοδος αμφίβολη…
“Το φράκο”
Μονόπρακτη φάρσα βασισμένη στο έργο του Ντάριο Φο
«Ο γυμνός άντρας και ο άντρας με το φράκο».
Παίζουν: Γιάννης Αδρίμης, Νίκος Σαρηγιάννης, Ντίνα Μαυρίδου, Μαρίνος Μουζάκης
Διασκευή, σκηνοθεσία, κοστούμια: Τσιριτσάντσουλες
Μετάφραση: Γιάννης Αδρίμης
Στίχοι: Νίκος Σαρηγιάννης
Μουσική: Μαρίνος Μουζάκης
Χορογραφίες: Ηρώ Κατσιφλώρου
Σκηνικό: Διονύσης Ματαράγκας
Κατασκευή σκηνικού: Κώστας Βαλατσός
Οργάνωση παραγωγής: Ντίνα Μαυρίδου
Παραγωγή: Τσιριτσάντσουλες 2018
Υπόθεση
Ένας σκουπιδιάρης βρίσκει στον κάδο του έναν άντρα γυμνό και προσφέρεται να τον βοηθήσει να γυρίσει σπίτι του. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά όσο δείχνουν εκ πρώτης όψεως.
Για την παράσταση
Το μονόπρακτο έργο του Ντάριο Φο «Ο γυμνός άντρας και ο άντρας με το φράκο» αποτέλεσε μέρος της παράστασης «Κλέφτες, ανδρείκελα και γυμνές γυναίκες» που ανέβηκε το 1958 στο Πίκολο Τεάτρο του Μιλάνο, από το νέο τότε θίασο των Φο-Ράμε. Η γραφή των τεσσάρων μονόπρακτων της παράστασης, σε πρώτη ανάγνωση, ελάχιστα θυμίζει το φανερά στρατευμένο ύφος του Ντάριο Φο και της Φράνκα Ράμε που γνωρίζουμε στο μετά το ’68 έργο τους. Πρόκειται για τέσσερις φάρσες καταστάσεων με έντονες αναφορές στο θέατρο του παραλόγου και τον Μπέκετ. Ωστόσο, ξαναδιαβάζοντάς το αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι πως πίσω από κάθε σελίδα, κάθε ατάκα, κάθε κρυμμένο αυτοσχεδιασμό είναι πάντα αυτοί: Ο Φο και η Ράμε.
Ο ακατάπαυστος ρυθμός, οι ευφυέστατες κωμικές ατάκες, η συμμετοχή του κορμιού, ο οίστρος… και μετά αντιλαμβάνεσαι πως οι ήρωες δεν είναι ίδιοι με εκείνους του θεάτρου του παραλόγου. Οι παράλογες καταστάσεις προκύπτουν από τον παραλογισμό της ζωής όπως τη βιώνουμε καθημερινά και οι χαρακτήρες αγγίζουν περισσότερο τα στερεοτυπικά γνωρίσματα της κομέντια ντελ άρτε, παρότι είναι βγαλμένοι κατ’ ευθείαν από το σήμερα (αν και το έργο είναι γραμμένο το ’58). Κι όσο προχωράς στον κόσμο τους τόσο ξεπροβάλλει, όλο και πιο ανάγλυφα, η κοινωνική και ταξική ματιά δύο βαθιά πολιτικών ανθρώπων. Σε τελική ανάλυση, τα τέσσερα αυτά μονόπρακτα αποτελούν την απάντηση και το σχόλιό τους πάνω στη θεατρική τάση που είχε επηρεάσει την εποχή εκείνη όλη την Ευρώπη.
Εμείς βασιστήκαμε στο μονόπρακτο «Ο γυμνός άντρας και ο άντρας με το φράκο», ένα έργο που δεν έχει μεταφραστεί και παιχτεί στα ελληνικά. Το μεταφράσαμε, το διασκευάσαμε για να έρθει στα δικά μας μέτρα, το εμπλουτίσαμε με πρωτότυπα τραγούδια και χορογραφίες και το παρουσιάζουμε με τον τίτλο «Το φράκο».