Ο Λήσταρχος Νταβέλης (για τον οποίον δεν έχει καθαρή εικόνα ο κ. Γαβρόγλου, καθ’ ότι δεν έγραψε γι’ αυτόν – τον Νταβέλη – ο Τάκιτος) ήταν μια αμφιλεγόμενη προσωπικότης αρπακτικού.
Άλλοι λέγουν ότι είχε κάτι από Ρομπέν των Δασών κι επέστρεφε στους φτωχούς τη δεκάτη όσων άρπαζε απ’ τους πλούσιους. Άλλοι πάλι λέγουν άλλα, πλην όμως ό,τι και να ήταν ο Νταβέλης, ουδέποτε έκλεψε 11 δισ. έως 40 δισ. εις βάθος δεκαετίας (πλεονάσματα) για να επιστρέψει στα θύματά του 3,5 δισ., κι αυτά
με ακάλυπτες επιταγές. Ούτε ο «Ακάλυπτος», που κάποτε ενσάρκωσε θαυμάσια ο κ. Αντώνης Καφετζόπουλος, έτσι! Καλημέρα σας! αν είσθε
εβδομήντα χρονών, ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως οι ψήφοι σας να εκληφθούν ως λύτρα και να σας επιτραπεί να μακροημερεύσετε. Ίσως η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ είναι το ελιξήριο της νεότητας – προκειμένου να ψηφίζειςΚαρανίκα Κεντροαριστερό, θα ζήσεις να ψηφίζεις αιωνίως – για τους υπόλοιπους ουδεμίαν ευθύνη αναλαμβάνουμε (είναι και γκαντέμης ο Κούλης). Επίσης, όσοι παρουσιάζετε υπνικές άπνοιες (γίνονται δεκτοί κι όσοι είναι κάτω των 70) πρέπει να επισκεφθείτε τις αλέες με τα δακρυγόνα – καλύτερα από μπάφο – νομίζεις πως πεθαίνεις, αλλά μετά νοιώθεις τη χαρά της ανάστασης.
Όπως βλέπετε, κυρίες και κύριοι, η στήλη σήμερα ούτε να σας διασκεδάσει μπορεί, ούτε να σας προβληματίσει – έχει γίνει η δυσπραγία μας βαρετή και οι ήρωές της γελοίοι, είτε πρόκειται για εκείνον τον βλάκα Νεοδημοκράτη που έριξε στο τραπέζι τον Πινοτσέτ, είτε για το FBI (ήταν δίκαιο κι έγινε πράξη), είτε για το Καζίνο στο Ελληνικό (πρώτη φορά αριστερό), είτε για οτιδήποτε άλλο ελαφρόμυαλο και φτωχοκακομοίρικο, απ’ όσα στην Ελλάδα συνιστούν την πολιτική, ούτε καν ως διαχείριση των συμβόλων πλέον, αλλά ως διαχείριση εντολών, διαταγών και συμβολαίων θανάτου.
Αλήθεια, τυχόν αλλαγή συνόρων στο Κοσυφοπέδιο, τι δαίμονες θα ξυπνήσει στα Βαλκάνια; Τυχόναναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου ως κράτους από την Ελλάδα των Αλεξοκούληδων, πόσο μακριά στον διάολο, θα στείλει την Κύπρο;
Όμως γιατί αγωνιούμε; – μάταιον! Στα προτεκτοράτα το πολιτικό προσωπικό, μοιραίο και άβουλο, μόνον με τη βαρεμάρα και με την περιφρόνηση μπορεί να συμπορεύεται (πριν από την καταστροφή).
Και η καταστροφή που έχει ήδη επέλθει δεν είναι ακόμα αρκετή. Αν δεν επέλθει η «ανάπτυξη», αν δεν σταθεροποιηθεί η νέα «κανονικότητα», η καταστροφή θα είναι ημιτελής,
θα είναι μια καταστροφή που θα εργάζεται πυρετωδώς για να ολοκληρωθεί. Τώρα που μας κούρασαν τώρα που μας απέλπισαν μας έχουν όλους για μεζέ.
Πλην όμως, για τους ανθρωποφαγάδες ενίοτε τα λουκούλλεια γεύματα μετατρέπονται σε θυέστεια δείπνα…
