Δηλώσεις επί δηλώσεων το τελευταίο διάστημα για έξοδο από τα μνημόνια, για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και για την περαιτέρω μείωση των συντάξεων. Από τη μια η κυβέρνηση που κάνει το κοκοράκι και υποστηρίζει ότι τον Αύγουστο βγαίνουμε από τα μνημόνια, ότι οι συλλογικές συμβάσεις θα επανέλθουν και ότι οι συντάξεις δεν θα μειωθούν περαιτέρω. Από την άλλη το ΔΝΤ και οι λοιποί «φίλοι» μας που λένε ότι θα υπάρχει συνεχής εποπτεία, ότι η επαναφορά των συμβάσεων θα λειτουργήσει αρνητικά και ότι η μείωση των συντάξεων θα γίνει έτσι κι’ αλλιώς γιατί αυτό συμφώνησε και ψήφισε η κυβέρνηση (και πράγματι το έχει ψηφίσει).
Οι πρακτικές που ζήσαμε τα χρόνια των μνημονίων δεν αφήνουν περιθώρια για λαθεμένες εκτιμήσεις για το τι τελικά θα υπερισχύσει στο μέλλον. Αυτό που συνεχώς γίνεται είναι μια επικοινωνιακή καταιγίδα ότι στη διαπραγμάτευση η εκάστοτε κυβέρνηση περνάει τις θέσεις της όμως στο διά ταύτα κερδίζουν οι άλλοι. Κάπως έτσι θα κυλήσει και τώρα η κατάσταση. Ας τα δούμε όμως με τη σειρά.
1. Η φιέστα που ετοιμάζουν για τη λεγόμενη καθαρή έξοδο από τα μνημόνια δεν πείθει ούτε τους ίδιους καθώς είναι προαποφασισμένες οι δεσμεύσεις για πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 3,5% μέχρι το 2022 και ύψους 2% μέχρι το 2060, θα υπάρχει ενισχυμένη εποπτεία και τριμηνιαίος έλεγχος των δανειστών για την πιστή τήρηση των συμφωνηθέντων και βέβαια όλο το μνημονιακό νομικό καθεστώς που επιβλήθηκε τα 8 χρόνια θα συνεχίσει να εφαρμόζεται αυστηρώς και διά ροπάλου.
2. Η εξαγγελία για την επαναφορά της επεκτασιμότητας των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας έχει ήδη διαφανεί ότι είναι επικοινωνιακό τρυκ και μόνο. Στην πρόσφατη εγκύκλιο του Υπουργείου Εργασίας ομολογείται ότι μια κλαδική συλλογική σύμβαση θα επεκτείνεται σε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου μόνο εφ’ όσον η εργοδοτική οργάνωση που την υπογράφει έχει για μέλη της επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται πάνω από το 51% των εργαζομένων του κλάδου. Ο όρος αυτός θα φέρει πολλούς εργοδότες να διαγραφούν από την εργοδοτική οργάνωση κι’ έτσι το 51% θα είναι όνειρο θερινής νυκτός. Εκτός απ’ αυτό αν για οποιοδήποτε λόγο η εργοδοτική οργάνωση δεν καταθέσει το μητρώο των μελών της τότε το Υπουργείο συνομολογεί ότι είναι αδύνατο να ελεγχθεί το θέμα του 51% και κατά συνέπεια δεν μπορεί να υπάρξει επεκτασιμότητα.
3. Άμεση σχέση με την επεκτασιμότητα έχει και η επαναφορά ισχύος της ευνοϊκότερης σύμβασης σε περίπτωση συρροής. Δηλαδή όταν σε ένα μισθωτό ισχύουν ταυτόχρονα δύο συλλογικές συμβάσεις π.χ. μία του κλάδου και μία της επιχείρησης τότε θα υπερισχύει η ευνοϊκότερη. Με δεδομένο το τι θα γίνει με την επεκτασιμότητα πάει περίπατο και η συρροή γιατί δεν θα έχουμε δύο συλλογικές συμβάσεις για τον ίδιο μισθωτό.
4. Παλαιότερα και πριν την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων ίσχυε το ότι μετά τη λήξη ή την καταγγελία μιας συλλογικής σύμβασης όλοι οι όροι της συνέχιζαν να ισχύουν για τους μισθωτούς που αφορούσε. Αυτό όπως και όλοι οι όροι που αφορούσαν ωριμάνσεις καταργήθηκε το 2012 εκτός από τον βασικό μισθό και τέσσερα επιδόματα. Η επαναφορά αυτού του όρου του πλαισίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων δεν υπάρχει καθόλου στην ατζέντα της συζήτησης.
5. Πολλά λέγονται για την αύξηση του κατώτατου μισθού χωρίς όμως κάτι συγκεκριμένο. Και στο ζήτημα αυτό αναμένεται κάποιο επικοινωνιακό πυροτέχνημα χωρίς ουσία. Το θέμα του κατώτατου μισθού χρειάζεται συγκεκριμένο και βραχύ χρονοδιάγραμμα επαναφοράς του κατώτατου μισθού στα 751 € και επαναφορά του καθορισμού του από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) να ορίζεται δηλαδή με συλλογικές διαπραγματεύσεις και όχι με απόφαση του εκάστοτε Υπουργού Εργασίας.
6. Τέλος και σε ότι αφορά τις συντάξεις ακούγονται διάφορες κραυγές για την αναστολή της μείωσης και της κατάργησης της προσωπικής διαφοράς. Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση έχει ψηφίσει και έχει δεσμευτεί για τη μείωση της δαπάνης για τις συντάξεις κατά 3,23 δισεκατομμύρια € για το 2019 σε σχέση με το 2018. Έχει συμφωνήσει δηλαδή σε μείωση των συντάξεων ανεξάρτητα από όλους τους άλλους παράγοντες. Οι κάλπικες υποσχέσεις που ακούγονται είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση εκτός και αν κάτω από τις επικύψεις της κυβέρνησης στη νατοϊκή συμφωνία για τα Σκόπια, στη συμφωνία για τους πρόσφυγες με τη Γερμανία, στην απέλαση των Ρώσων διπλωματών και ποιος ξέρει σε τι άλλο της έχει δοθεί κάτω από το τραπέζι μια μικρή αναστολή η οποία σε σύντομο διάστημα θα πληρωθεί από τους συνταξιούχους στο πολλαπλάσιο.
Με βάση όλα τα παραπάνω αυτό που απαιτείται είναι ο μαζικός εργατικός – Λαϊκός ξεσηκωμός, μαζικοί ενωτικοί αγώνες ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές κυβέρνησης και λοιπών μνημονιακών δυνάμεων, δημιουργία ενωτικού μετώπου αντίστασης για την ανατροπή και για την προβολή, διεκδίκηση και εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής που στο επίκεντρο θα έχει τα δικαιώματα των ανέργων, των μισθωτών, των συνταξιούχων, των αγροτών, των μικρομεσαίων της νεολαίας.
