Ένας απο τους γνωστούς ενορχηστρωτές του πραξικοπήματος της Πλατείας Μαϊντάν στην Ουκρανία είναι ο σημερινός πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα.
Ο κύριος Τζέφρι Πάιατ είναι ένας εξαιρετικά δραστήριος «τοποτηρητής» των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων των ΗΠΑ στην Ελλάδα, αλλα και την ευρύτερη περιοχή μας, ενώ αρκετά συχνά συχγαάρει δημόσια την ελληνική κυβέρνηση που έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε “πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή”. Ο ίδιος αμερικανός πρέσβης βρίσκεται συχνά πυκνά στο Πεντάγωνο σε συσκέψεις της στρατιωτικής ηγεσίας, με δημάρχους και περιφερειάρχες, με επιχειρηματίες, με εκκλησιαστικούς παράγοντες, με διπλωμάτες, με καναλάρχες κ.λπ.
Όλες αυτές οι δραστηριότητες για τη σημερινή κυβέρνηση ειναι βέβαια “απόλυτα συμβατές με την διπλωματική του αποστολή!….”. Το τελευταίο φύλλο συκής έχει αφαιρεθεί από την περίφημη “πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική”.
Η σημερινή βαθύτατη ευρωατλαντική εξάρτηση της χώρας μας θυμίζει τις χειρότερες εποχές του Τζον Πιουριφόι, όταν στην αποκορύφωση του Ψυχρού Πολέμου στη μεταπολεμική περίοδο η Ελλάδα αποτελούσε βασικό προμαχώνα εναντίον του “κομμουνιστικού κινδύνου”.
Οι ομοιότητες σήμερα ειναι ανατριχιαστικές. Λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορετικές πραγματικότητες και γεωπολιτικές συγκυρίες, είναι επίσης ανατριχιαστικές, αλλά και ιδαίτερα αποκαλυπτικές οι τακτικές, η πολιτική ορολογία, τα επιχειρήματα που υιοθετεί ο βασικός αρχιτέκτονας της εξωτερικής πολιτικης της χώρας μας σήμερα. Ο κύριος Κοτζιάς. Οι άλλοι απλά συστρατεύονται, υπακούουν και εκτελούν.
Η σημερινή Πρεσβεία των ΗΠΑ προάγει την “ρωσοφοβία”, όπως αυτή αναπτύσσεται σε δεκάδες δυτικές χώρες (με την πάντα πρόθυμη στήριξη ισχυρών ΜΜΕ), όπου η παραμικρή ένσταση που θέτει ζητήματα αφοπλισμού, διαλόγου, οικονομικής συνεργασίας, αποστασιοποίησης απο τα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ, λήξη των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας, αναγνώριση της Κριμαίας ως αναπόσπαστου τμήματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ακόμα και επίσκεψη στη Ρωσία απο εκατοντάδες χιλιάδες φιλάθλους στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου στην Ρωσία (βλέπε, ταξιδιωτική οδηγία της Μεγ. Βρετανίας σε αγγλους φιλάθλους). Όλοι αυτοί, είτε είναι πρόσωπα, είτε φορείς, αντιμετωπίζονται με τακτικές “σύγχρονου μακαρθισμού” στη Δύση. Αποκορύφωμα αυτών των δεδομένων είναι η λυσσαλέα εκστρατεία μερίδας την αμερικανικής ελίτ, που ζητά ευθέως τη “συντριβή” της Ρωσίας με κάθε κόστος.
Η στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας απο το ΝΑΤΟ με τη συνδρομή των βαλτικών χωρών, της Πολωνίας, της Ρουμανίας, κ.λπ. βρίσκεται σε ταχύτατος ρυθμούς ανάπτυξης. Δεκάδες χιλιάδες αμερικανοί στρατιώτες, επιθετικά όπλα καθε λογής και μια ξέφρενη πολεμική ρητορική βρίσκονται σε αποκορύφωση.
Λυπηρό το γεγονός της υπεραπλουστευτικής ερμηνείας ορισμένων αριστερών κομμάτων που αναμασούν την καραμέλα των “ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων” και την υιοθέτηση του ρόλου του “Πόντιου Πιλάτου”. Η στάση αυτή σήμερα βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις ιστορικές αντιφασιστικές και τις αντιμιλιταριστικές παραδόσεις του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.
Δεν παραβλέπεται, βέβαια, οτι η Ρωσία σήμερα είναι μία καπιταλιστική χωρα με τις δικές της εσωτερικές και ταξικές αντιθέσεις. Το γεγονός αυτό, όμως, δεν μπορεί να επισκιάσει την ολομέτωπη αμερικανική, ευρωατλαντική επίθεση σε όλα τα μέτωπα, όπου οι περιφερειακές συγκρούσεις, οι πολεμικές προετοιμασίες, η αναβίωση ενός νέου προηγμένου ακόμα και διαστημικού πυρηνικού ανταγωνισμού επιφέρουν νέες προκλήσεις και κινδύνους στην ανθρωπότητα.
Η ταυτόχρονη εξάπλωση νεοναζιστικών μορφωμάτων και ακροδεξιών κομμάτων στις χώρες της Ευρώπης και όχι μόνο, δεν ειναι απλά μια τυχαία σύμπτωση. Οι πολιτικές εφεδρείες αντικομμουνιστικών και αντιρωσικών πολιτικών μορφωμάτων διαφαίνεται να είναι η κυρίαρχη τάση στη Δύση σήμερα. Η Αριστερα δεν μπορεί να μένει αμέτοχη και απλός παρατηρητής σε αυτές τις εξελίξεις. Τα νέα αντινατοικά, αντιπολεμικά, αντιιμπεριαλιστικά κινήματα ειναι ιστορικά επιβεβλημένα. Είναι, όπως θα έλεγε ο Εδουάρδο Γαλεάνο, η “ψυχή για την αγάπη, τη ζωή και την ειρήνη”.
Στην Ελλάδα, απ’ ό,τι φαίνεται, βρισκόμαστε στην επεξεργασία και εφαρμογή ενός σχεδίου σχεδίου που βάζει τη χώρα στο επίκεντρο των νέων πολεμικών σχεδίων του ΝΑΤΟ.
Οι πρόσφατες απελάσεις Ρώσων διπλωματών με αιτιολογίες που θυμίζουν τα χειρότερα χολιγουντιανά κατασκοπευτικά σενάρια, εγκαινιάζουν ένα πρωτοφανές ελληνικό διπλωματικό ατόπημα σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη για την Ελλάδα στιγμή, όπου το “δόγμα Κοτζια” ( περισσότερο ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, περισσότερο Ισραήλ) ανενόχλητο θέτει νέα δεδομένα στην γεωπολιτική αντιπαράθεση ΗΠΑ – Ρωσίας. Η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική της σημερινής κυβέρνησης μεταμορφώνεται σε σκληρή και “αμάσητη” ευρωατλαντική πολιτική. Με σύγχρονους όρους πολιτικού μάρκετινγκ θα μπορούσαμε να πούμε πως η Ελλάδα κατακτά νεες “αγορές” ως εκπρόσωπος πωλήσεων και μάρκετινγκ του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στα Βαλκάνια.
Ας θυμηθούμε τις πρόσφατες επίσημες και ανεπίσημες πτυχές του νέου γεωπολιτικού μνημονίου που η σημερινή κυβερνηση εφαρμόζει.
Ένταξη της ΠΓΜΔ στο ΝΑΤΟ με τη βασική και στρατηγική επιλογή της Ελλάδας να μετατραπεί σε όχημα αυτής της διαδικασίας. Μένει τώρα η Σερβία, όπου θα εγκαινιαστεί μια νέα προσπάθεια ευρωατλαντικού χάρτη για τη γείτονα χωρα.
Εδώ ο πολυάσχολος μας υπουργός εξωτερικών, αφού η ΠΤΔΜ και η Αλβανία οδεύουν νικηφόρες στον δρόμο της δυτικής νατοϊκής “νομιμοφροσύνης”, σίγουρα θα προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες για την περίπτωση της Σερβίας….
Αναβάθμιση της στρατιωτικης βάσης της Σούδας που εκ των πραγμάτων γίνεται η πιο σημαντική αμερικανική στρατιωτική βάση της Μεσογείου.
Πιθανή μεταφορά πυρηνικών συμβατικών τακτικών όπλων απο το Ιντσιρλίκ στην Ελλάδα (πιθανά Ανδραβίδα).
Εγκατάσταση σταθμού αμερικανικού φυσικού αερίου στην Αλεξανδρούπολη, ώστε να “αναχαιτίσει” τον ρωσικό αγωγό στα Βαλκάνια και την κεντρική Ευρώπη.
Δημιουργία νέας αμερικανικής στρατιωτικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη.
Ενίσχυση και αναβάθμιση των υφιστάμενων συμφωνιών “αμυντικής συνεργασίας” Ελλάδας – Ισραήλ. Η γεωγραφική θέση της χώρας μας αυξάνει την στρατιωτική επιρροή του Ισραήλ εναντίον των Αράβων γειτόνων και του Ιράν, ενώ της πρόσθετει γεωπολιτικό, ενεργειακό και στρατιωτικό “βάθος”.
Τα παραπάνω ειναι μόνο ενδεικτικά της σημερινής πρόσδεσης της Ελλάδας στους ισχυρούς ισχυρούς και διαμορφωμένους νέους στρατιωτικούς, ενεργειακούς και γεωπολιτικούς συσχετισμούς στην ευρύτερη περιοχη. Για όλους αυτούς τους λόγους η οποιαδήποτε προσπάθεια εστω κσι συμβολικής ή τυπικής σχέσης, πόσο μάλλον αναβαθμισμένης, με τη Ρωσία ειναι απαγορευτικές και μη συμβατές με τις επιδιώξεις του “ιμπέριουμ”.
Η περίφημη έξοδος απο τα πολιτικο-οικονομικά μνημόνια (που μεταμορφώνει τη χώρα με περιορισμένη κυριαρχία σε προτεκτοράτο για τις επομενες δεκατίες) εγκαινιάζεται με την θριαμβευτική είσοδο σε γεωπολιτικά νατοϊκά μνημόνια διαρκείας.
Η χθεσινή απόδειξη οτι η Ελλάδα ειναι αφοσιωμένη “νατοϊκή σύμμαχος” με τη συμβολική πρώτη μέρα της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, συνέπεσε με την αποπομπή των Ρώσων διπλωματών.
Η παραμονή στην εξουσία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ με κάθε κόστος, φέρνει το κόμμα αυτό σε απόλυτη και μη αναστρέψιμη ρήξη με την ιστορική δεξαμενή της Αριστεράς. Δεν υπάρχει, πλέον, ομφάλιος λώρος για κανέναν από τη σημερινή ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που να τον συνδέει με το χθες, ενώ φέρνει την ηγεσία του σε απόλυτη ταύτιση με τα πιο σκληρά ιμπεριαλιστικά κέντρα. Ειναι ουσιαστικά η επιτομή του πολιτικού οπορτουνισμού. Δίνει στην δικιά μας την Αριστερα και οχι μόνο, τη δυνατοτητα να ορθώσει το δικό της ενωτικό λογο και πρόταση.
Καιρός να πούμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη…..
