Ποιός φοβάται το δημοψήφισμα για το ζήτημα της Μακεδονίας;

Το φοβάται η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Το φοβάται σαν το διάολο το λιβάνι, γιατί ξέρει οτι το αποτέλεσμα της λαϊκής ετυμηγορίας θα είναι συντριπτικά υπέρ του ΟΧΙ. Το φοβάται γιατί για άλλη μια φορά αυτός ο λαός, θα βρεί μια εξαιρετική ευκαιρία να ανδρωθεί, αποδοκιμάζοντας όχι μόνο την κατάπτυστη συμφωνία για την Μακεδονία, αλλά την πολιτική της κυβέρνησης στο σύνολό της. Και στο εθνικό και στο κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο.

Την φοβάται γιατί σιχαίνεται καθε δημοκρατική εκδήλωση του λαού, που αφαιρεί από την κυβέρνηση τις διχαστικές κορώνες περί εθνικιστών, χρυσαυγιτών και φασιστών που όντως παραχαράσουν και αλλοιώνουν τον γνήσιο πατριωτισμό των Ελλήνων σε κάθε δράση του, και αποτελούν βούτυρο στο ψωμί της επαίσχυντης προπαγάνδας τους.

Το φοβάται γιατί αυτό το συνονθύλευμα αλαζονείας, πολιτικής απάτης εθνομηδενισμού και εθνικοφροσύνης, δεν έχει καμμιά σχέση με την δημοκρατία και το θεμέλιο της πολιτειακής θέσμισης, την λαϊκή κυριαρχία. Το φοβάται γιατί δεν μπορεί να στείλει τα  ΜΑΤ στα εκλογικά κέντρα!

Το φοβάται γιατί  αυτή την φορά, δεν θα μπορεί να βρεί κανένα περιθώριο αναστροφής του ΟΧΙ, όπως χυδαία έπραξε τον Ιούλιο του 2015. Δεν υπάρχει τρόπος ούτε χρόνος για να επιχειρήσει κάτι ανάλογο.

Το φοβάται και η αξιωματική αντιπολίτευση, γιατί είναι εξίσου υποτελής και ταυτισμένη με τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στον χώρο της Βαλκανικής και όχι μόνο. Το φοβάται γιατί θα ξεγυμνωθεί η αγωνιώδης προσπάθειά της να δείχνει και να φαίνεται δημοκρατική και πατριωτική, εξαντλώντας την επίπλαστη αντίθεσή της σε προτάσεις μομφής και χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα δήθεν δέσμευσης της ενδεχόμενης μελλοντικής διακυβέρνησής της, απέναντι στο κύρος της διεθνούς συνθήκης της συμφωνίας. Το φοβάται γιατί εμφορείται από την ίδια απέχθεια με την συμπολίτευση, στον συνταγματικά κατοχυρωμένο θεμέλιο του πολιτεύματος, οτι  «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα» (αρθρο 1, παρ. 2,3 του Συντάγματος).

Το φοβάται και η ελάσσων μνημονιακή αντιπολίτευση, γιατί κανείς από αυτή την παρέα των δεκανικιών του διπολισμού, των προθύμων του ΝΑΙ σε όλα, δεν διαννοείται να θέσει σε κίνδυνο τον παρασιτικό λόγο ύπαρξής της στο διεφθαρεμένο πολιτικό σύστημα. Το φοβάται και η αντιμνημονιακή αντιπολίτευση, γιατί έχει από χρόνια τώρα διαρρήξει την σχέση της με τον λαό, αναγνωρίζοντας ως ριζοσπαστικοποίηση την λαϊκή συμμαχία μόνο υπό τις εντολές της ηγεσίας της. Εξ’ άλλου οι άνθρωποι το λένε ανοικτά. Μόνο στον σοσιαλισμό μπορεί να υπάρξει η δημοκρατία αλλά με την προϋπόθεση οτι τον σοσιαλισμό θα τον επιβάλλω εγώ, εάν και όποτε ο λαός με ψηφίσει. Μέχρι τότε μπορείτε να πεθαίνετε ανενόχλητοι. Η «αυτοτιμωρία» του λαού είναι η δικαίωσή τους.

Το φοβάται όλο το «συνταγματικό τόξο», γιατί το δημοψήφισμα για την Μακεδονία, όπως κι αν τεθεί, με όποιο ερώτημα κι αν προκύψει, δύναται να συσπειρώσει τον λαό μας μοναδικά, ενσωματώνοντας  το κοινωνικό και εθνικό του κεφάλαιο, σε μία ανυπέρβλητη υλική δύναμη απέναντι στους ολετήρες της ύπαρξής του.  Την απαίτηση χωρίς όρους, της εφαρμογής της λαϊκής κυριαρχίας, με όλο το κύρος που απορρέει η διενέργεια του δημοψηφίσματος. Το κύρος της πεμπτουσίας της πιό δημοκρατικής διαδικασίας.

Το φοβούνται όλοι, γιατί η νίκη που μπορεί να προκύψει από την λαϊκή ετυμηγορία, δίνει αυτοπεποίθηση στην πάλη του λαού για δικαιοσύνη, για κάθε είδους ανατροπή του Δεν Υπάρχει Εναλλακτική (ΤΙΝΑ) και οιονεί αποτελεί την αρχή του ξηλώματος του δοσιλογικού πολιτικού συστήματος. Ποιός αλήθεια θα μπορεί να τα βάλει με έναν λαό που αυτοσυσπειρώθηκε και αισθάνθηκε την δύναμή του μέσα από την ενότητά του;

Ολοκληρώνοντας.

Δέχομαι πως αυτονόητα πράγματα για τον ελληνικό λαό, όπως είναι η ελληνικότητα της Μακεδονίας, δεν μπορούν να μπαίνουν στην βάσανο της αίρεσης που εμπεριέχει από την διαζευκτική φύση του ένα δημοψήφισμα. Με μια ειδοποιό διαφορά όμως. Οτι το αυτονόητο δεν καθορίζεται από κατοχικές κυβερνήσεις που υπηρετούν ξένες και αλλότριες δυνάμεις, αλλά διεκδικείται και θεμελιώνεται ξανά και ξανά και ξανά και όποτε χρειαστεί, από όλα τα μέσα που διατίθενται στην υπηρεσία του λαού και του έθνους προκειμένου να κατοχυρωθούν και πάλι ως αυτονόητα. Και αν χρειαστεί με αίμα.

Αλλά πριν φτάσουμε εκεί, υποχρεωτικά οφείλουμε να εξαντλήσουμε κάθε ειρηνική και δημοκρατική οδό. Γιατί ο μόνος που δεν φοβάται το δημοψήφισμα για την Μακεδονία, είναι ο ελληνικός λαός και κανένας άλλος.

*Το κείμενο μας εστάλη και το δημοσιοποιούμε με την αυτονόητη επισήμανση, ότι οι απόψεις του είναι προσωπικές.