Zero Hedge, 10-10-21
Authored by Doug Bandow via AntiWar.com,
Μετάφραση: Μ.Στυλιανού
Ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έκανε αυτό που οι τρεις προκάτοχοί του δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν: να σταματήσουν έναν φαινομενικά ατελείωτο πόλεμο. Χρειάστηκαν δύο δεκαετίες, αλλά τα αμερικανικά στρατεύματα δεν πολεμούν πλέον στο Αφγανιστάν.
Μια σημαντική πτυχή της αποχώρησης των ΗΠΑ ήταν το κλείσιμο των βάσεων της Ουάσιγκτον, οι οποίες κάποτε εξαπλώνονταν σε ολόκληρη τη χώρα. Ο Μπάρμπα Σαμ έφυγε από την Αεροπορική Βάση Μπαγκράμ, τη μεγαλύτερη εγκατάσταση της Αμερικής στο Αφγανιστάν, επιστρέφοντας στο σπίτι.
Ωστόσο, περίπου 750 αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις παραμένουν ανοικτές σε 80 έθνη και εδάφη σε όλο τον κόσμο.
Καμία άλλη χώρα στην ανθρώπινη ιστορία δεν είχε τέτοια κυρίαρχη παρουσία. Η Μεγάλη Βρετανία ήταν η ηγετική αποικιακή δύναμη, αλλά ο στρατός της ήταν μικρός. Το
Λονδίνο έπρεπε να συμπληρώσει τα δικά του στρατεύματα με ξένους μισθοφόρους, όπως στην Αμερικανική Επανάσταση. Σε πολέμους με μεγάλες δυνάμεις η Βρετανία παρείχε στους συμμάχους της οικονομικές επιδοτήσεις και όχι στρατιώτες.
Προηγούμενες αυτοκρατορίες, όπως η Ρώμη, η Περσία και η Κίνα, ήταν ισχυρές στα δικά τους βασίλεια, αλλά είχαν μικρή εμβέλεια πέρα από αυτά. Το τελευταίο δεν έφτασε ποτέ εκτός Ασίας. Η Περσία αναχαιτίστηκε δύο φορές από τα ελληνικά πόλεις-κράτη. Όσο μεγάλη κι αν έγινε η Ρώμη, η εξουσία της δεν πήγε ποτέ πολύ πέρα από τη Μεσόγειο, με την Κεντρική Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή τα όριά της. Ο Νέος Κόσμος παρέμεινε πέρα από τη γνώση πόσο μάλλον τον έλεγχο και των τριών.
Μια νέα μελέτη του Ινστιτούτου Κουίνσι από τον Ντέιβιντ Βάιν του Αμερικανικού Πανεπιστημίου και τον Πάτερσον Ντέπεν και τη Λία Μπόλγκερ περιγράφει λεπτομερώς την παγκόσμια στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ. Η Ουάσιγκτον έχει σχεδόν τριπλάσιες βάσεις από πρεσβείες και προξενεία. Η Αμερική έχει επίσης τρεις φορές όσες εγκαταστάσεις από όλες τις άλλες χώρες μαζί. Η Βρετανία έχει 145. Η Ρωσία 2 με 3 δωδεκάδες. Η Κίνα πέντε. Αν και ο αριθμός των αμερικανικών εγκαταστάσεων έχει μειωθεί στο μισό από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ο αριθμός των εθνών που φιλοξενούν αμερικανικές βάσεις έχει διπλασιαστεί. Η Ουάσιγκτον είναι τόσο πρόθυμη να τοποθετήσει δυνάμεις σε αντιδημοκρατικές όσο και δημοκρατικές χώρες.
Η μελέτη υπολογίζει ότι το ετήσιο κόστος αυτής της εκτεταμένης δομής βάσεων είναι περίπου 55 δισεκατομμύρια δολάρια. Η προσθήκη αυξημένων δαπανών προσωπικού ανέρχεται συνολικά σε 80 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι πλουσιότερες χώρες, οι οποίες απολαμβάνουν άσκοπα αυτό που ισοδυναμεί με την ευημερία της άμυνας, συνήθως καλύπτουν ένα μέρος του κόστους μέσω της «στήριξης του έθνους υποδοχής». Όχι και τόσο οι νεότεροι πελάτες της Ουάσιγκτον. Πράγματι, κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ο στρατός των ΗΠΑ ξόδεψε έως και 100 δισεκατομμύρια δολάρια για νέες κατασκευές, κυρίως σε χώρες όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν, οι οποίες ήταν οικονομικές μαύρες τρύπες.
Αν και οι αμερικανικές βάσεις αντιμετωπίζουν έντονη τοπική αντιπολίτευση σε ορισμένες περιοχές, όπως η Οκινάουα, οι εγκαταστάσεις θεωρούνται ευπρόσδεκτοι πάροχοι χρήματος σε άλλους. Όταν ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ πρότεινε την απομάκρυνση των αμερικανικών δυνάμεων από τη Γερμανία, για πολλούς ντόπιους η μεγαλύτερη ανησυχία ήταν η οικονομική. Πράγματι, η γκρίνια των τοπικών πολιτικών που έβλεπαν την παρουσία της Αμερικής ως οικονομικό και όχι ως ζήτημα ασφάλειας ήταν αρκετά δυνατή για να ακουστεί σε μεγάλη απόσταση. Όχι μόνο πίστευαν ότι οι Αμερικανοί τους χρωστούσαν στρατιωτική προστασία. Κατά την άποψή τους , οι Αμερικανοί είχαν επίσης καθήκον να ενισχύσουν τις οικονομίες τους.
Ωστόσο, το κόστος της επέκτασης στον πλανήτη της Ουάσιγκτον είναι κάτι περισσότερο από οικονομικό. Ο Βάϊν και οι άλλοι εξηγούν:
«Οι βάσεις αυτές είναι δαπανηρές με διάφορους τρόπους: οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά. Οι αμερικανικές βάσεις σε ξένα εδάφη συχνά αυξάνουν τις γεωπολιτικές εντάσεις, στηρίζουν αντιδημοκρατικά καθεστώτα και χρησιμεύουν ως εργαλείο στρατολόγησης μαχητικών ομάδων που αντιτίθενται στην αμερικανική παρουσία και οι κυβερνήσεις ενισχύουν την παρουσία τους. Σε άλλες περιπτώσεις, χρησιμοποιούνται ξένες βάσεις και έχουν διευκολύνει τις Ηνωμένες Πολιτείες να ξεκινήσουν και να εκτελέσουν καταστροφικούς πολέμους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Υεμένη, τη Σομαλία και τη Λιβύη».
Ίσως οι πιο ακριβές εγκαταστάσεις ήταν αυτές που δημιουργήθηκαν στη Σαουδική Αραβία μετά τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου. Νοικιάζοντας μέλη του αμερικανικού στρατού ως σωματοφύλακες για τη σαουδική δυναστεία, η Ουάσιγκτον εγγυάται μια από τις πιο άθλιες δικτατορίες που υπάρχουν, ένα απόλυτα ολοκληρωτικό κράτος χωρίς πολιτική, θρησκευτική ή κοινωνική ελευθερία. Αν ο διάδοχος του θρόνου Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, υπεύθυνος για τη δολοφονία και τον διαμελισμό του Σαουδάραβα δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι πριν από τρία χρόνια, έχει χαλαρώσει ορισμένα κοινωνικά δεσμά, έχει εντείνει σημαντικά τους πολιτικούς ελέγχους .
Ακόμα χειρότερα από την άποψη της εξωτερικής πολιτικής, η παρουσία της Αμερικής είναι ένα από τα παράπονα που ώθησε τον Οσάμα Μπιν Λάντεν να στοχεύσει τις ΗΠΑ Ο τότε υφυπουργός Άμυνας Πολ Γούλφοβιτς παραδέχθηκε τον Φεβρουάριο του 2003, πριν από την εισβολή στο Ιράκ, ότι η περιφερειακή παρουσία της Αμερικής είχε κοστίσει «πολύ περισσότερο από χρήματα». Οι αμερικανικοί βομβαρδισμοί στο Ιράκ και τα αμερικανικά στρατεύματα στη Σαουδική Αραβία ήταν «η κύρια συνταγή στρατολόγησης του Οσάμα Μπιν Λάντεν».
Ίσως το πιο σοβαρό τίμημα των ατελείωτων βάσεων ήταν οι ατελείωτοι πόλεμοι. Προφανώς, η αιτιώδης συνάφεια είναι πολύπλοκη. Ωστόσο, η μετάβαση στον πόλεμο συνήθως οδηγεί στη δημιουργία νέων εγκαταστάσεων. Τέτοιες εγκαταστάσεις ενθαρρύνουν τη συνέχιση της στρατιωτικής παρουσίας. Η ύπαρξη κοντινών βάσεων μειώνει το οριακό κόστος παρέμβασης και αυξάνει τον μέγιστο πειρασμό να αναλάβει νέες δεσμεύσεις, να παρέμβει σε τοπικές διαμάχες και να εισέλθει σε κοντινές συγκρούσεις. Η μελέτη Quincy σημείωσε: «Από το 1980, οι αμερικανικές βάσεις στην ευρύτερη Μέση Ανατολή έχουν χρησιμοποιηθεί τουλάχιστον 25 φορές για την έναρξη πολέμων ή άλλων πολεμικών ενεργειών σε τουλάχιστον 15 χώρες μόνο σε αυτή την περιοχή. Από το 2001, ο αμερικανικός στρατός έχει εμπλακεί σε μάχες σε τουλάχιστον 25 χώρες παγκοσμίως».
Οι αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις αυξάνουν επίσης τις προσδοκίες των χωρών υποδοχής και των γειτονικών χωρών. Μετά την επίθεση του Ιράν στις σαουδαραβικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις τον Σεπτέμβριο του 2019, οι καλομαθημένοι Σαουδάραβες βασιλικοί ανέμεναν αντίποινα από τις ΗΠΑ, αλλά απογοητεύτηκαν πολύ. Αν και ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είχε δίκιο που επέτρεψε στους Σαουδάραβες να «πολεμήσουν τους δικούς τους πολέμους», όπως είχε τουιτάρει πέντε χρόνια πριν, η στρατιωτική παρουσία της Αμερικής, την οποία είχε αυξήσει ο Τραμπ, ενθάρρυνε το Ριάντ να περιμένει περισσότερα – και θα μπορούσε να παρακινήσει έναν πιο συμβατικό πρόεδρο να δράσει.
Ο Βάϊν και οι συνεργάτες της μελέτης επισημαίνουν και άλλες δαπάνες. Το Υπουργείο Αμύνης είναι ένας απαίσιος περιβαλλοντικός παράγοντας. Αν και οι πρακτικές του έχουν βελτιωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια, η συσσωρευμένη ζημία είναι τεράστια. Υπάρχουν επίσης ερωτήματα σχετικά με την τάση της Ουάσιγκτον να φορτώνει αμερικανικά εδάφη, όπως το Γκουάμ, με στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Τέτοιες περιοχές δεν είναι ακριβώς ξένες, αλλά η έκθεση Quincy υποστήριξε ότι η ισχυρή παρουσία βάσεων «συνέβαλε στη διαιώνιση της αποικιακής τους σχέσης με τις υπόλοιπες Ηνωμένες Πολιτείες και τη δεύτερης κατηγορίας αμερικανική υπηκοότητα των λαών τους».
Αλίμονο, το Υπουργείο Αμύνης είναι λιγότερο αποκαλυπτικό για τον αριθμό των βάσεων που διατηρεί στο εξωτερικό. Σύμφωνα με την μελέτη: «Μέχρι το οικονομικό έτος 2018, το Πεντάγωνο παρήγαγε και δημοσίευσε ετήσια έκθεση σύμφωνα με τη νομοθεσία των ΗΠΑ. Ακόμη και όταν εκπόνησε αυτή την έκθεση, το Πεντάγωνο παρείχε ελλιπή ή ανακριβή στοιχεία, αποτυγχάνοντας να τεκμηριώσει δεκάδες γνωστές εγκαταστάσεις. Για παράδειγμα, το Πεντάγωνο ισχυρίζεται εδώ και καιρό ότι έχει μόνο μία βάση στην Αφρική – στο Τζιμπουτί. Αλλά η έρευνα δείχνει ότι υπάρχουν τώρα περίπου 40 εγκαταστάσεις διαφόρων μεγεθών στην ήπειρο. ένας στρατιωτικός αξιωματούχος αναγνώρισε 46 εγκαταστάσεις το 2017.»
Η κυβέρνηση Μπάιντεν θα πρέπει να καταστήσει προτεραιότητα τον εξορθολογισμό του δικτύου βάσεων των ΗΠΑ. Πράγματι, αυτό θα πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Παγκόσμιας Επισκόπησης Στάσης που ανακοίνωσε ο πρόεδρος στην ομιλία του τον Φεβρουάριο στους υπαλλήλους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Εξήγησε ότι ο υπουργός Άμυνας Λόιντ Όστιν θα ηγηθεί της διαδικασίας «ώστε το στρατιωτικό μας αποτύπωμα να ευθυγραμμιστεί κατάλληλα με τις προτεραιότητές μας για την εξωτερική πολιτική και την εθνική ασφάλεια. Θα συντονίζεται σε όλα τα στοιχεία της εθνικής μας ασφάλειας».
Το αρχικό καθήκον θα πρέπει να είναι η δημόσια καταχώριση των στρατιωτικών εγκαταστάσεων και των σκοπών τους. Στη συνέχεια, οι εγκαταστάσεις θα πρέπει να εδραιωθούν, ακόμη και αν κάτι τέτοιο εξοργίζει τους τοπικούς πολιτικούς και τις τοπικές κοινότητες. Σε τελική ανάλυση, αυτή η διαδικασία θα πρέπει να είναι σχετικά ανώδυνη στο εξωτερικό, σε αντίθεση με το κλείσιμο των εγχώριων βάσεων, το οποίο αναπόφευκτα προκαλεί πυρετώδη τοπική και βουλευτικές αντιδράσεις.
Το επόμενο βήμα θα ήταν πιο δύσκολο αλλά απαραίτητο. Η διοίκηση θα πρέπει να επανεξετάσει τις υποκείμενες δεσμεύσεις που χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογήσει τις βάσεις. Ευρώπη δεν χρειάζεται αμερικανική στρατιωτική παρουσία για άμυνα: Η ήπειρος απολαμβάνει ένα οικονομικό πλεονέκτημα 11-1 και περισσότερο από 3-1 προβάδισμα πληθυσμού έναντι της Ρωσίας. Η Νότια Κορέα έχει μια οικονομική υπεροχή 55-1 και 2-1 πληθυσμό έναντι του Βορρά. Οι μοναρχίες του Κόλπου της Μέσης Ανατολής είναι καλά οπλισμένες και τώρα συνεργάζονται με το Ισραήλ καθώς και μεταξύ τους. Η παρουσία της Ουάσιγκτον στο Ιράκ είναι περιττή, καθώς η ίδια και οι γείτονές της θα μπορούσαν μαζί να αντιμετωπίσουν τυχόν εναπομείνασες απειλές από το Ισλαμικό Κράτος. Η παρέμβαση της Αμερικής στον συριακό εμφύλιο πόλεμο δεν είχε ποτέ νόημα. Η Ναυτική Εκστρατευτική Δύναμη που βρίσκεται στην Οκινάουα συνδέεται με κορεατικά και όχι κινεζικά απρόοπτα και οι αμερικανικές βάσεις εκεί επιβαρύνουν άδικα τον τοπικό πληθυσμό.
Ο τερματισμός των εγγυήσεων ασφαλείας των ΗΠΑ και η αποφυγή αγώνων που δεν είναι δικές της Αμερικής θα επέτρεπαν στην Ουάσινγκτον να κλείσει πολλές υπάρχουσες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Η διακοπή των ατελείωτων πολέμων στη Μέση Ανατολή θα μείωνε τη σημασία των υλικοτεχνικών κόμβων στη Γερμανία και αλλού. Σε κατάλληλες περιπτώσεις, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τις βάσεις τους με πρόσβαση έκτακτης ανάγκης σε ξένες εγκαταστάσεις για την αντιμετώπιση απροσδόκητων απρόοπτου. Σε γενικές γραμμές η Ουάσιγκτον θα πρέπει να περάσει από την πρώτη γραμμή στο αποθεματικό καθεστώς σε όλο τον κόσμο.
Το διεθνές περιβάλλον απειλής έχει αλλάξει δραματικά από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ωστόσο το παγκόσμιο δίκτυο της Αμερικής παραμένει. Ο αντίκτυπος της σοβιετικής κατάρρευσης και της διάλυσης του Συμφώνου της Βαρσοβίας ήταν πολύ μεγάλος για να μην έχει εξαλείψει ορισμένες αμερικανικές εγκαταστάσεις, αλλά κατά τα άλλα το Πεντάγωνο ήταν απρόθυμο να εγκαταλείψει τις υπάρχουσες βάσεις.
Ο μόνος σίγουρος τρόπος για να κλείσει μια τοπική εγκατάσταση, φαίνεται, είναι να χάσει έναν πόλεμο, όπως στο Βιετνάμ και το Αφγανιστάν. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Η Αμερική δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να φρουρεί τον κόσμο. Η κυβέρνηση Μπάιντεν θα πρέπει να κάνει τις ΗΠΑ μια κανονική χώρα και πάλι. Και αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλες αυτοκρατορικές λεγεώνες τοποθετημένες σε όλο τον κόσμο για σκοπούς άλλους από την άμυνα της Αμερικής.
