Ήταν στις 29 Νοέμβρη του 1947, όταν η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ με την απόφαση 181, υιοθέτησε τη δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατών στην περιοχή της Παλαιστίνης που βρισκόταν, μέχρι τότε, υπό βρετανική διοίκηση.
Στην απόφαση αυτή προβλεπόταν η ίδρυση δυο κρατών, ενός «Ιουδαϊκού» και ενός «Αραβικού» με κοινή πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ.
Το 1977, μετά από άλλη απόφαση, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ανακηρύσσει την 29η Νοέμβρη σε «Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό», συμβάλλοντας στην προσπάθεια διεθνούς ανάδειξης του παλαιστινιακό ζητήματος.
Έχουν μεσολαβήσει πολλά μετά την επίσημη ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948 και τον πόλεμο που ακολούθησε με ορισμένα αραβικά κράτη, καθώς δεν εφαρμόστηκε ποτέ το σχέδιο διαχωρισμού του ΟΗΕ και όσα προβλέπονταν.
Το Ισραήλ κατέλαβε το 78% του συνολικού εδάφους της ιστορικής Παλαιστίνης και το υπόλοιπο 22% προσαρτήθηκε αρχικά από την Ιορδανία -Δυτική Όχθη, Ανατολική Ιερουσαλήμ- και την Αίγυπτο στη Λωρίδα της Γάζας. Αξιοσημείωτο επίσης είναι ότι μετά τον πόλεμο του 1967, τα εδάφη αυτά κατελήφθησαν όλα από το Ισραήλ.
Σήμερα, εβδομήντα δύο χρόνια μετά από εκείνη τη απόφαση που προέβλεπε την ύπαρξη δύο κρατών στη περιοχή, υπάρχει μόνο ένα. Υπάρχει, δηλαδή, μόνο το Ισραήλ. Το δεύτερο κράτος εκείνης της συμφωνίας, η Παλαιστίνη, απλά δεν υπάρχει.
Ο Παλαιστινιακός λαός ύστερα από αυτά τα εβδομήντα δύο χρόνια συνεχίζει, μέχρι σήμερα, τον αιματοβαμμένο αγώνα του για ελευθεριά, ανεξαρτησία, αυτοδιάθεση και αξιοπρέπεια, αψηφώντας την ασύγκριτη υπεροπλία της ισραηλινής ιμπεριαλιστικής μηχανής και των αμερικάνικων συμμάχων του.
Ο πληθυσμός του 1,7 εκατομμυρίου Παλαιστινίων εξακολουθεί να ζει σε μια κυριολεκτικά λωρίδα γης, μόλις 360 τ. χιλιόμετρα και σε αφόρητες συνθήκες ενός παράλογου και ασφυκτικού αποκλεισμού από θάλασσα, ξηρά και αέρα με βασικές ελλείψεις σε νερό, τρόφιμα, φάρμακα και ρεύμα. Μια λωρίδα γης που μπορεί να συγκριθεί, για να γίνει αντιληπτό το μέγεθός της για παράδειγμα, με το νησί της Άνδρου.
Το Ισραήλ τα τελευταία εβδομήντα χρόνια ασκεί μόνο κατοχική και αποικιακή πολιτική, διατηρώντας το καθεστώς αποκλεισμού και απαρτχάιντ εξακολουθεί να δολοφονεί αθώα θύματα.
Η διαρκής και συνεχιζόμενη θηριωδία από τις Ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις κατοχής στη Παλαιστίνη και οι μαζικές δολοφονικές στρατιωτικές επιθέσεις με θύματα γυναίκες, βρέφη, ανήλικα παιδιά και άοπλους άνδρες -εκτός αν θεωρούνται οι σφεντόνες θανατηφόρος οπλισμός- αποτελούν τον ορισμό του διεθνούς δικαίου περί εγκληματιών και εγκλημάτων πολέμου.
Ταυτόχρονα ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ σταμάτησε να παίζει το παιχνίδι των προκατόχων του με τη στημένη τράπουλα της διπλωματίας, προσφέροντας λευκή επιταγή στο Ισραήλ. Μετατρέποντας, έτσι, το κενό γράμμα της προηγούμενης διπλωματικής πολιτικής των Αμερικανών στο δόγμα της αληθινής πολιτικής που πάντα πρόσταζαν η CIA, τα γεράκια του Πεντάγωνου και το ισχυρό εβραϊκό λόμπι.
Η πολιτική που χαρακτήριζε τους εβραϊκούς οικισμούς στην κατεχόμενη Παλαιστίνη παράνομους και ταυτόχρονα αρνούνταν να αναγνωρίσουν την ισραηλινή προσάρτηση της Ανατολικής Ιερουσαλήμ και την ισραηλινή παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου με τη μεταφορά της πρωτεύουσας του Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ καταργείται, ενώ αργά και σταθερά υποκαθίσταται με το νέο δόγμα Τραμπ. Φυσικά οι δολοφονικές επιθέσεις του Ισραηλινού στρατού συνεχίζονται, συμπληρώνοντας το μακρύ κατάλογο που μετράει εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς Παλαιστίνιους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά στο βωμό της συνεχιζόμενης ισραηλινής ιμπεριαλιστικής κτηνωδίας με την ανοχή και την σιωπηρή συναίνεση ολόκληρης της Δύσης και όχι μόνο.
Η προσπάθεια, δε, εξομοίωσης θύτη και θύματος αποτελεί το νέο επιχειρησιακό κόλπο των Ισραηλινών, όπου για τις ανάγκες της «Χασμπαρά», της παγκόσμιας δηλαδή, προπαγανδιστικής εκστρατείας ωραιοποίησης του ισραηλινού καθεστώτος, που χρηματοδοτείται απευθείας από το ισραηλινό κράτος, στοχοποιούνται και τσουβαλιάζονται όσοι και όσες ασκούν κριτική στις δολοφονικές πολιτικές και την κατοχή του Ισραήλ στα Παλαιστινιακά εδάφη, ως «αντισημίτες» ή «αρνητές του Ολοκαυτώματος».
Σεβόμενοι απόλυτα τα θύματα του Ολοκαυτώματος δεν είναι δυνατόν να μην σταθούμε απέναντι στις πολιτικές του Ισραήλ και τις τακτικές του αποικισμού, των αποκλεισμών και του εμπάργκο στη Λωρίδα της Γάζας, τις εγκληματικές διώξεις των Παλαιστινίων, τις φυλακίσεις ανηλίκων παιδιών, τη δολοφονική βία των ελευθέρων και μη σκοπευτών.
Μέχρι να αρθεί ο αποκλεισμός των 1.7 εκατομμυρίων ανθρώπων στη Γάζα, μέχρι να επιστραφούν τα παλαιστινιακά εδάφη σε όσους ανήκουν δικαιωματικά, μέχρι να αποκατασταθούν οι ζωές εκατομμυρίων προσφύγων και να έχουν την ευκαιρία για ένα μέλλον με ειρηνική ζωή, μέχρι να σταματήσουν οι δολοφονικές στρατιωτικές επιχειρήσεις εθνοκάθαρσης, μέχρι να αρθεί οριστικά το ισραηλινό απαρτχάιντ, ο Παλαιστινιακός Αγώνας συμπληρώνοντας επτά δεκαετίες διαρκούς και ανυποχώρητης πάλης απαλλαγής από τη απάνθρωπη ισραηλινή κατοχή, συνεχίζεται και βρίσκει ανιδιοτελείς συμμάχους σε όλο το πλανήτη.
Τιμώντας τη σημερινή «Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό» χωρίς τη λογική άλλης μιας επετειακής παράτας, κρατάμε ζωντανή τη μνήμη στο δίκαιο απελευθερωτικό αγώνα των Παλαιστινίων, όπως συνεχίζεται σήμερα. Η χώρα μας να σταθεί αληθινά διπλά στον αγώνα αυτό χωρίς καμιά στρατιωτική, πολιτική και διπλωματική εμπλοκή, χωρίς καμιά οικονομική συναλλαγή, χωρίς καμιά πολιτιστική επαφή και μακριά από κάθε γεωστρατηγικό σχέδιο συνεργασίας με το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ και των συμμάχων του.
