Τους έκαιγαν ζωντανούς!
Τζούλια Λιακοπούλου
Κεμάλ Ατατούρκ: «Οι εθνότητες είναι αμελητέες ποσότητες!»
Στις 24 Απριλίου του 1915, οι Οθωμανικές Αρχές της Κωνσταντινούπολης συλλαμβάνουν 300 εξέχοντα μέλη της Αρμενικής Κοινότητας της Πόλης τα οποία, εκτοπίζουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Άγκυρα. Eίναι το σημείο εκκίνησης ενός από τα πιο φρικτά εγκλήματα που διαπράχθηκαν στη σύγχρονη Ιστορία – της Γενοκτονίας των Αρμενίων!!!
Η Γενοκτονία Ελλήνων και Αρμένιων, έλαβε χώρα από τακτικούς Τούρκους στρατιώτες και ατάκτους Τσέτες!
Η τραγωδία ξεκίνησε το 1894 και ολοκληρώθηκε το 1924! Μία περίοδος τριάντα χρόνων κατά την οποία, οι Οθωμανοί Σουλτάνοι, οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί, βάσει σχεδίου, εξόντωσαν το Χριστιανικό στοιχείο, Έλληνες και Αρμενίους, στη Μικρά Ασία, στον Πόντο και στην Ανατολική Θράκη!!!
Οι διωγμοί ξεκίνησαν το 1914 και ολοκληρώθηκαν το 1924! Όμως, νωρίτερα, το 1894-1896, ο τελευταίος Σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ, είχε διατάξει την μαζική εξόντωση των Αρμενίων, τους οποίους θεωρούσε ταραχοποιά και διασπαστικά στοιχεία. Με ψευδείς κατηγορίες, περί δήθεν επαναστατικών και ενόπλων κινημάτων, οι Τουρκικές αρχές, κυρίως η Χωροφυλακή που ήταν στρατιωτικό σώμα, βίασαν, φόνευσαν και εξόρισαν εκατοντάδες χιλιάδες Χριστιανών Αρμενίων.
Από το 1908, την Οθωμανική Αυτοκρατορία διοικούσε το Κίνημα των Νεότουρκων, δηλαδή αξιωματικών οι οποίοι εμφανίσθηκαν με ψεύτικο φιλελεύθερο προσωπείο. Η πραγματική ιδεολογία τους ήταν η πλήρης Τουρκοποίηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η εξόντωση όλων των Χριστιανικών εθνοτήτων. Οι πιο πολυάριθμες εθνότητες ήσαν οι Έλληνες και οι Αρμένιοι.
Με την έναρξη του Α! Παγκοσμίου Πολέμου, οι Τούρκοι κατηγορούν τους Αρμένιους ως συνεργάτες των Ρώσων, ενώ από τον Φεβρουάριο του 1915, με εντολή του Εμβέρ Πασά, οι χριστιανικοί πληθυσμοί αποστρατεύονται και οδηγούνται για καταναγκαστικά έργα στα διαβόητα «τάγματα εργασίας» (amele taburlari).
Στις 20 Απριλίου 1915, μια Αρμένια παρενοχλείται – όχι τυχαία – από Οθωμανούς στρατιώτες. Στην προσπάθεια να την προστατέψουν, δύο Αρμένιοι σκοτώνονται από τις Αρχές. Σύντομα αρχίζει η πολιορκία της Πόλης από τις δυνάμεις του Τζεβτέτ. Οι Αρμένιοι αντιστέκονται σθεναρά και χάρη, στη σωτήρια παρέμβαση του Ρώσου στρατηγού Γιουντένιτς σώζονται. Αυτό, όμως, ήταν και το πρελούδιο της εξόντωσης, αφού, πλέον, η τριανδρία των Νεότουρκων ήταν πεπεισμένη πως οι Αρμένιοι, έπρεπε να εκδιωχθούν από την Ανατολία και να οδηγηθούν στην έρημο της Συρίας. Το σχέδιο ενορχηστρώνεται με ακρίβεια στην Κωνσταντινούπολη. Διαδίδεται πως οι Αρμένιοι έχουν συμμαχήσει με τον εχθρό και σκοπεύουν να εξεγερθούν προκειμένου να ανοίξουν τα Δαρδανέλια. Τελικά, το πογκρόμ αποφασίζεται για τις 24 Απριλίου, μια ημέρα πριν οι Σύμμαχοι αποβιβαστούν στην Καλλίπολη.
Τον Μάιο του ίδιου έτους, ψηφίζεται ο νόμος περί αναγκαστικών εκτοπίσεων, σύμφωνα με τον οποίο, κάθε Οθωμανός υπήκοος, ο οποίος θεωρείτο απειλή για την Εθνική Ασφάλεια, έπρεπε να μεταφερθεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τον νόμο αυτό θα συνοδεύσει ένας δεύτερος, που θα αφορά την κατάσχεση των περιουσιών των Αρμενίων που εγκατέλειπαν τις εστίες τους.
Στις 24 Μαΐου, οι Σύμμαχοι με κοινή ανακοίνωση, προειδοποιούν την Πύλη ότι γνωρίζουν για τις δολοφονίες και τα εγκλήματα που διαπράττονται εναντίον των Αρμενίων και πως θεωρούν την Οθωμανική Ηγεσία ως μόνη υπεύθυνη για τα εγκλήματα αυτά!!! Οι σύμμαχοι δεν κρύβουν τον αποτροπιασμό τους για το έγκλημα που λαμβάνουν χώρα, επισημαίνοντας στην ανακοίνωσή τους ότι: «…δεν μπορεί και δεν πρέπει να μένει κανείς σιωπηλός μπροστά σε αυτό το κτηνώδες έγκλημα!».
Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης βρίσκονταν στα σημερινά σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία και το Ιράκ και υπολογίζονται σε 25. Τελούσαν δε, υπό τη διοίκηση του Σουκρούτ Καγιά. Οι Τούρκοι τους στοίβαζαν σε βάρκες και τους έπνιγαν στα ανοικτά της Σαμψούντας και της Τραπεζούντας ενώ, πιο αποδοτική μέθοδος…, σύμφωνα με τον Χασάν Μαρούφ, αξιωματικό του Οθωμανικού Στρατού, ήταν οι μαζικοί εμπρησμοί!!!
Στις δίκες της Τραπεζούντας, του 1918, που οι Νεότουρκοι δικάστηκαν για τη συμμετοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Α! Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Μαρούφ αναφέρει στη 12σέλιδη κατάθεσή του ότι, Τούρκοι αιχμάλωτοι τρελάθηκαν στη θέα των συγκεντρωμένων Αρμενίων που καίγονταν ζωντανοί, ενώ είπαν στους Ρώσους, πως η οσμή της καμμένης ανθρώπινης σάρκας ήταν στον αέρα για πολλές μέρες. Ο δε Εϊτάν Μπελκίντ, άλλος Τούρκος αξιωματικός, παραδέχθηκε πως είδε 5.000 Αρμένιους να καίγονται ζωντανοί!!!
Σχεδόν, 100 χρόνια μετά, η Ιστορία είναι η φωνή που ραπίζει τη σιωπή και τη λήθη, για ένα έγκλημα, για το οποίο, δεν υπάρχει παραγραφή!
