Η Ελλάδα μας, με την πλούσια πολιτιστική της κληρονομιά, βρίσκεται πλέον
αντιμέτωπη με μια πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική κρίση που δεν
χωράει ο ανθρώπινος Νούς.
Το 2024, πολλές ελληνικές οικογένειες ζουν σε άθλιες συνθήκες
υπερφτώχειας και πείνας, παλεύοντας καθημερινά μόνο για την προσωπική
τους επιβίωση.
Ωστόσο, η οικονομική αβεβαιότητα δεν είναι η μόνη πρόκληση που
αντιμετωπίζουν οι πολίτες.
Ο φόβος ώστε να αντιδράσουν και να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον για
τις οικογένειές τους προστίθεται στη δύσκολη πραγματικότητα που δυστυχώς
βιώνουν.
Η υπερφτώχεια στην Ελλάδα δεν περιορίζεται απλώς στην οικονομική
στέρηση, αλλά εκτείνεται και στην αδυναμία κάλυψης των καθημερινών
βασικών αναγκών όπως στέγαση, τροφή και υγειονομική περίθαλψη. Καθώς
όμως η οικονομική κρίση βαθαίνει, όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας
βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση, μη έχοντας τη δυνατότητα να
ανταπεξέλθουν ούτε στις βασικές καθημερινές απαιτήσεις.
Η ανεργία παραμένει υψηλή, ενώ οι μισθοί και τα εισοδήματα δεν αρκούν για
να καλύψουν τις βασικές ανάγκες του μήνα.
Η αδικαιολόγητη υπεραύξηση του κόστους ζωής, ιδιαίτερα στις τιμές των
βασικών αγαθών, καθιστά ακόμη πιο δύσκολη την καθημερινότητα για τους
περισσότερους πολίτες.
Το σενάριο COVID-19, επιπλέον, επιδείνωσε την οικονομική ανασφάλεια, με
πολλές μικρές επιχειρήσεις να κλείνουν και χιλιάδες εργαζόμενους να μένουν
χωρίς εργασία.
Η επισιτιστική ανασφάλεια είναι πλέον μια σκληρή πραγματικότητα για όλους
τους Έλληνες.
Η έλλειψη πρόσβασης σε θρεπτικά και ποιοτικά τρόφιμα οδηγεί σύντομα σε
αύξηση των φαινομένων υποσιτισμού.
Κοινωνικές κουζίνες και φιλανθρωπικά ιδρύματα παρέχουν στήριξη, αλλά οι
ανάγκες είναι τόσες πολλές και οι πόροι δυστυχώς είναι περιορισμένοι.
Τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι είναι οι πιο ευάλωτοι σε αυτές τις συνθήκες, ενώ
οι επιπτώσεις στην υγεία και την ψυχική ευεξία είναι ανησυχητικές από ποτέ.
Η πείνα, εκτός από τις σωματικές συνέπειες, προκαλεί έντονο άγχος και
αίσθημα ανασφάλειας για το μέλλον.
Μέσα σε αυτήν την δύσκολη πραγματικότητα, ο φόβος αποτελεί έναν
επιπλέον παράγοντα που παραλύει την κοινωνία από όλες τις πλευρές. Οι
περισσότεροι Έλληνες φοβούνται να αντιδράσουν και να διεκδικήσουν τα
δικαιώματά τους, φοβούμενοι τις συνέπειες που μπορεί να έχουν αυτές οι
ενέργειες για την ασφάλεια και την ευημερία των οικογενειών τους.
Η αίσθηση αδυναμίας και η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τις πολιτικές και
οικονομικές αρχές ενισχύουν αυτόν τον φόβο με παράλυση.
Ο φόβος αυτός δεν είναι αβάσιμος, καθώς οι οικονομικές καθημερινές πιέσεις,
η απώλεια των εισοδημάτων και η απουσία κοινωνικής προστασίας
δημιουργούν ένα περιβάλλον ανασφάλειας.
Η αδυναμία αντίδρασης και η σιωπή, ωστόσο, ενισχύουν την επιδείνωση των
συνθηκών, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο υπερφτώχειας και
απογοήτευσης.
Παρά αυτές τις δυσκολίες, υπάρχουν και κάποιες πρωτοβουλίες που
προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την κρίση.
Οργανώσεις και εθελοντικές ομάδες εργάζονται ακούραστα για να παρέχουν
στήριξη στους ευάλωτους πολίτες, προσφέροντας τρόφιμα, ρούχα και άλλες
βασικές υπηρεσίες, αλλά και αυτό όχι σταθερά. Ωστόσο, η επίλυση των
προβλημάτων απαιτεί μια συστηματική και συντονισμένη προσέγγιση από την
πολιτεία και την ίδια την κοινωνία.
Το ζήτημα της υπερφτώχειας, της πείνας και του φόβου στην Ελλάδα είναι
ένα ζωντανό πρόβλημα που απαιτεί σήμερα άμεσες και αποφασιστικές
δράσεις.
Οι Έλληνες πολίτες αντιμετωπίζουν καθημερινά σοβαρές προκλήσεις που
απειλούν την αξιοπρέπεια τους την επιβίωση και την ευημερία των
οικογενειών τους.
Είναι απαραίτητο να υπάρξει μια συντονισμένη απάντηση από όλους τους
κοινωνικούς φορείς, ώστε να διασφαλιστεί η πρόσβαση σε βασικά αγαθά και
υπηρεσίες και να ενισχυθεί η κοινωνική συνοχή.
Η αντιμετώπιση του φόβου και η ενδυνάμωση των πολιτών είναι σημαντικά
για την οικοδόμηση ενός καλύτερου μέλλοντος για όλους.
Βαγγέλης Ξανθάκης «Άκου Ανθρωπάκο»
