Αποκαλύπτεται όλο το νομικό πλαίσιο που θέσπισε η κυβέρνηση τα τελευταία τρία χρόνια, σε συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων, που ευνοεί την καταπάτηση δασών και τη διατήρηση αυθαιρέτων για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους
Ένα ακόμα σκηνικό συγκάλυψης των εγκληματικών ευθυνών, αλλά και αποπροσανατολισμού πάνω στα αποκαΐδια που προκαλεί η αντιλαϊκή πολιτική τους, στήθηκε χτες στο Τεχνολογικό Πάρκο του Λαυρίου, με πρωταγωνιστή τον πρωθυπουργό.
Οι εξαγγελίες και η «δέσμη μέτρων» που ούτε λίγο ούτε πολύ παρέπεμπαν στο ότι η σημερινή κυβέρνηση θα βάλει τέλος στις αυθαιρεσίες, θα προστατέψει τα δάση, θα θεσπίσει νόμους και κανόνες «ώστε να μην γίνει ποτέ ξανά το κακό που έγινε στο Μάτι», αποτελούν στην πραγματικότητα ένα μνημείο κοροϊδίας και ψεύδους.
Όχι μόνο επειδή ο Αλ. Τσίπρας εστίασε σκόπιμα και μόνο στο ζήτημα των αυθαιρέτων, αλλά πολύ περισσότερο επειδή από το Γενάρη του 2015, που υπάρχει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, μέχρι και σήμερα, έχει ψηφίσει νόμους δασοκτόνους, νόμους που νομιμοποιούν στην ουσία τα αυθαίρετα, νόμους που ανάβουν το «πράσινο φως» στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους να καταπατήσουν δασικές εκτάσεις για να υλοποιήσουν επενδυτικά πλάνα, συνεχίζοντας απαρέγκλιτα την πολιτική όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ:
- Διευκόλυνε με νόμους ακόμα περισσότερο τη δράση των μονοπωλιακών ομίλων στα κρατικά δασικά οικοσυστήματα.
- Διατήρησε όλο το νομικό πλαίσιο που θωρακίζει τη διείσδυση των μονοπωλιακών ομίλων, με τη διεύρυνση των νόμιμων επεμβάσεων στα δασικά οικοσυστήματα με την παραχώρηση της χρήσης.
- Προώθησε την ένταση της εμπορευματοποίησης της δασικής γης, μέσω κυρίως της αλλαγής χρήσης της και της εξασφάλισης παράλληλα του απαραίτητου γι’ αυτό χωροταξικού και περιβαλλοντικού πλαισίου.
Ο «Ριζοσπάστης» καταγράφει πιο κάτω τους βασικούς σταθμούς αυτής της εγκληματικής πολιτικής.
Ένα προς ένα τα βήματα της εγκληματικής πολιτικής
- Η κυβέρνηση, με το νόμο 4351/2015για τις «βοσκήσιμες γαίες» αποχαρακτήρισε εκατομμύρια στρέμματα δασικών εκτάσεων. Με αυτόν τον τρόπο άνοιξε ο δρόμος ώστε τεράστιες εκτάσεις που εποφθαλμιούσαν τα επιχειρηματικά συμφέροντα να μετατραπούν σε πεδίο για κερδοφόρες μπίζνες.
- Η κυβέρνηση, με το νόμο 4389/2016, που αφορά την «επιτάχυνση κατάρτισης δασικών χαρτών», στην ουσία νομιμοποίησε έμμεσα τους οικισμούς αυθαιρέτων, τους οποίους «βάφτισε» «οικιστικές πυκνώσεις».Τι επιχείρημα βρήκε για να δικαιολογήσει τη διατήρηση των αυθαιρέτων; Οτι είναι «ζωτικής σημασίας» να ολοκληρωθούν οι δασικοί χάρτες και το τι θα γίνει με τις «οικιστικές πυκνώσεις θα το λύσει αργότερα»! Ετσι, οι οικισμοί αυτοί αποτυπώνονται στους δασικούς χάρτες με ξεχωριστό χρώμα και αφού εξαιρεθούν από τη διαδικασία ανάρτησης, θα αποστέλλονται τελικά στις Διευθύνσεις Δασών των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων και στο υπουργείο Περιβάλλοντος, το οποίο θα αποφασίσει για την περιβαλλοντική και πολεοδομική τους διαχείριση. Να σημειώσουμε ότι οι οικισμοί αυθαιρέτων που κατά τον ΣΥΡΙΖΑ λέγονται πλέον «οικιστικές πυκνώσεις», σε ποσοστό τουλάχιστον 95% βρίσκονται σε καταπατημένες δημόσιες δασικές εκτάσεις, δάση και αιγιαλό.
- Η κυβέρνηση, με το νόμο 4467/2017, που αφορά τροποποιήσεις διατάξεων για τη δασική νομοθεσία, καταργεί την προστασία των χορτολιβαδικών εκτάσεων στα νησιάαπό τη δασική νομοθεσία! Αυτό, ως γνωστόν, ήταν ένα πάγιο αίτημα των κατασκευαστικών, τουριστικών ομίλων και ξένων επενδυτών, που χρόνια τώρα ζητούν τέτοιες εκτάσεις για να επενδύσουν. Κάτι που ξεκίνησε να γίνεται, τουλάχιστον σε επίπεδο σχεδιασμών, μετά το συγκεκριμένο νόμο…
- Η κυβέρνηση έφερε το νόμο 4495/2017, με τον τίτλο «Ελεγχος και Προστασία Δομημένου Περιβάλλοντος». Με αυτόν τον νόμο, τον οποίο η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «εργαλείο» κατά της αυθαίρετης δόμησης, εξαιρεί από όλες τις απαγορεύσεις που διέπουν ένα αυθαίρετο τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους στον κλάδο του Τουρισμού! Τι γίνεται σύμφωνα με το νόμο; Καταγράφεται το αυθαίρετο, επιβάλλονται κυρώσεις και προχωρά σε ρυθμίσεις «τακτοποίησης» των αυθαιρέτων. Δηλαδή, με απλά λόγια, δημιουργεί έναν επιπλέον φοροεισπρακτικό μηχανισμό σε βάρος του λαού. Ομως, αυτό που βγάζει μάτι είναι το ότι ενώ ο νόμος απαγορεύει κάθε δικαιοπραξία και κάθε μεταβίβαση ή σύσταση εμπράγματου δικαιώματος σε ακίνητο με αυθαίρετο κτίσμα, όπως μίσθωση, άδεια λειτουργίας, ασφάλιση του ακινήτου, κληρονομιά κ.λπ., κάποιοι, ως διά μαγείας, εξαιρούνται από αυτούς τους περιορισμούς. Ποιοι είναι αυτοί; Τα τουριστικά ακίνητα και τα ξενοδοχεία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.Στην πραγματικότητα, με αυτόν το νόμο δίνει κίνητρα για τους μεγαλοξενοδόχους να διατηρήσουν τα αυθαίρετα μεγαθήριά τους, την ίδια στιγμή που προχωρά στη διαμόρφωση συνθηκών απώλειας σπιτιών που είναι πρώτη κατοικία. Κι αυτό γιατί πολλοί εργαζόμενοι που δεν έχουν να πληρώσουν την «τακτοποίηση», παραδίδουν τα σπίτια τους στις τράπεζες… Για να αντιληφθεί κάποιος τι σημαίνει «τακτοποίηση» για μια εργατική – λαϊκή οικογένεια, απλά αναφέρουμε ότι το τέλος που καλείται να πληρώσει για προσφυγές, ενστάσεις, αντιρρήσεις για το χαρακτήρα των εκτάσεων, αμοιβή ιδιώτη δασολόγου, δικηγόρου, μηχανικού, τοπογράφου μπορεί να φτάσει και να ξεπεράσει τις 4.000 ευρώ…
- Αφήσαμε για το τέλος το νόμο 4280/2014, με τον οποίο θεσπίστηκε η λεγόμενη «νέα πολιτική για τα δάση», αναγνωρίζοντας τη δράση των μονοπωλιακών ομίλων στα δασικά οικοσυστήματα. Αυτόν τον νόμο δεν τον έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Μάλιστα, προεκλογικά έλεγε ότι θα τον καταργήσει. Ομως, όχι μόνο τον διατήρησε αλλά όλοι οι νόμοι που αναφέραμε παραπάνω ήρθαν για να συμπληρώσουν και να εμπλουτίσουν αυτό το δασοκτόνο έκτρωμα. Θυμίζουμε ότι με το νόμο αυτό παραχωρούνται κρατικά δάση σε μονοπωλιακούς ομίλους για να γίνουν επενδύσεις. Και αυτό γίνεται στο όνομα των κινήτρων προς το κεφάλαιο, για να διευκολύνει και να μειώσει το κόστος της επένδυσης.
Τα ‘χει πει και ο ΣΕΒ
Η κυβέρνηση εμφανίζεται λοιπόν τώρα να θέλει να πατάξει τις αυθαιρεσίες και να βάλει μια τάξη. Ανάμεσα στις ρυθμίσεις που παρουσίασε, ήταν η ηλεκτρονική πλατφόρμα για την καταγραφή των αυθαιρέτων, η ολοκλήρωση του δασολογίου, η ηλεκτρονική έκδοση αδειών για να μην υπάρχουν καθυστερήσεις κ.ά. Ο Αλ. Τσίπρας τόνισε ότι όλα αυτά γίνονται γιατί «είναι χρέος μας απέναντι στους νεκρούς» στο Μάτι «και στους ζωντανούς»…
Εμείς απλά καταγράφουμε ότι πολλά από αυτά τα έχει διατυπώσει ως προτάσεις ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ)! Πιο συγκεκριμένα:
Το Μάρτη του 2017, ο ΣΕΒ ζήτησε τη διευκόλυνση επενδύσεων για την υλοποίηση των «μεγάλων εμβληματικών έργων» στο πλαίσιο της «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας σε συνεργασία με το υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων. Στη λίστα των προτάσεων που αποτελεί προτεραιότητα για τον ΣΕΒ και θα διευκολύνει την κερδοφόρα επενδυτική δράση των μονοπωλιακών ομίλων, «ώστε να κινηθούν γρήγορα και σε καθαρό τοπίο στη γη», μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται η δημιουργία ψηφιακών υπηρεσιών για την έκδοση αδειών στις πολεοδομίες, η επίσπευση κατάρτισης δασικών χαρτών και κτηματολογίου, η τράπεζα γης, το ηλεκτρονικό σύστημα διαχείρισης δασών. Ολα αυτά ο ΣΕΒ δεν τα ζητά γιατί οι μεγαλοβιομήχανοι κόπτονται για τα δασικά οικοσυστήματα. Αλλά γιατί αυτά τα τόσο …φιλοπεριβαλλοντικά εάν συνδυαστούν με το νομικό πλαίσιο που θέσπισε η κυβέρνηση και καταγράψαμε παραπάνω, θα επισπεύσουν την επέλαση του μεγάλου κεφαλαίου στα δάση και τις δασικές εκτάσεις…
Αλλωστε, το «καθαρό τοπίο» που ζητά ο ΣΕΒ, αφορά το χαρακτήρα μιας έκτασης (δάσος, μη δασική έκταση κ.λπ.), αλλά και την ιδιοκτησιακή της κατάσταση, ζητήματα που οριστικοποιούνται όταν υπάρξουν οι κυρωμένοι δασικοί χάρτες και οι χάρτες του κτηματολογίου. Βέβαια, ακόμα κι αν δεν έχει ολοκληρωθεί το κτηματολόγιο, αν από τον κυρωμένο – οριστικό δασικό χάρτη μιας περιοχής μια έκταση είναι δημόσια και ισχύει το τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου, ο ενδιαφερόμενος όμιλος μπορεί να υλοποιήσει την επένδυση στο κρατικό δάσος.
Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε ότι η Τράπεζα της Ελλάδας σε κλαδική μελέτη με θέμα «Χρήσεις Γης και τουρισμός» το 2014, αναφέρει ανάμεσα σε άλλα ότι «ως βασικότερα ζητήματα που δυσχεραίνουν τις επενδύσεις γης στην Ελλάδα θεωρούνται: Η ασάφεια όσον αφορά το καθεστώς ιδιοκτησίας και η ασάφεια όσον αφορά τις χρήσεις γης για κάθε γεωτεμάχιο, καθώς και οι αλληλοκαλυπτόμενοι νόμοι χωροταξικού σχεδιασμού». Ως προτεραιότητες θεωρεί την ολοκλήρωση ενός αξιόπιστου και πλήρους κτηματολογίου και την αποσαφήνιση των χρήσεων γης.
Το πραγματικό πρόβλημα
Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι το αν θα υπάρχει ή όχι κάποιος νομοθετημένος χωροταξικός σχεδιασμός ή μια κάποια τάξη στο πού και πώς χτίζει κάποιος, όπως σκόπιμα θέλει να περάσει η κυβέρνηση. Αλλά το ποιος αποφασίζει, με ποια κριτήρια και σε όφελος ποιου, σχετικά με το χρόνο, το χώρο και τις προτεραιότητες χωροθέτησης σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Στο πλαίσιο ποιας εξουσίας και για ποιον σχεδιάζεται και υλοποιείται η χωρική πολιτική.
Η δασική γη αποτελεί αντικειμενικά πεδίο επέκτασης των οικονομικών δραστηριοτήτων στο φυσικό χώρο. Το «καθαρό τοπίο» στη γη, στην ιδιοκτησία, δηλαδή «σε ποια γη θα επενδύσουν και σε ποιον ανήκει αυτή» και στη χρήση της, ακόμη κι αν τηρηθούν οι «περιβαλλοντικοί όροι», είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανεμπόδιστη υλοποίηση των κερδοφόρων επιχειρηματικών σχεδίων των μονοπωλιακών ομίλων και στη δασική γη και τις παραλίες.
* Πηγή: Ριζοσπάστης 08/07/2018