Η παρέλαση στην Αθήνα για τα 200 χρόνια του ΄21 ήταν σεμνή και λιτή . Αυτό της έδινε κάτι το απέριττο , το οποίο , υπό το φως των σημερινών σκληρών καταστάσεων και δοκιμασιών , διέχεε μια βουβή θλίψη .
Αυτοί που έμοιαζαν ως φαντάσματα , σκιές κατεψυγμένες , σκυθρωπές και απόμακρες , χωρίς συναισθήματα και φλόγα , ήταν οι επίσημοι . Ακόμα και η συγκίνηση του Κάρολου δεν ήταν εξηγήσιμη και μάλλον παρέπεμπε στα αρχαία και μακρινά . Τα τωρινά είναι μόνο για κατήφεια και πίκρα αλλά όχι άξια δακρύων .
Η απουσία του λαού από το Σύνταγμα , του μόνου που θα μπορούσε ίσως να δώσει χρώμα , ζωντάνια , παλμό και λίγο αισιοδοξία στις στιγμές , υπήρξε καταθλιπτική .
Αγήματα , ουλαμοί , παραστήματα , Rafale , άρματα , Σινούκ και τόσα άλλα , χωρίς το λαό , ήταν άψυχα και κρύα , λες και ο κορωνοϊός φούντωσε μόνο και μόνο για να καταδείξει “γυμνά “ τα πρόσωπα της εξουσίας δίπλα στα μόνα που τους έχουν απομείνει για να κυβερνούν : τα οπλικά συστήματα , τα επίλεκτα σώματα και τα άφθονα παράσημα των αξιωματούχων , τα οποία κερδήθηκαν παραπλανητικά χωρίς να έχουν δώσει καμμιά πραγματική μάχη .
Νεκρά και λιπόψυχα σώματα μάς εξουσιάζουν , με νεκρά αισθήματα και υποταγμένη βούληση και ένας λαός από κάτω να φαντάζει προσκυνημένος και φοβικός , επιδεικνύοντας περασμένα μεγαλεία για να δικαιολογήσει το σύγχρονο ραγιαδισμό , τον οποίο συχνά βλέπει να καλύπτουν φιλόδοξοι “ εθνοσωτήρες “, που πουλάνε εθνική δημαγωγία και εθνικά κίβδηλο ανένδοτο λόγο, ο οποίος απέχει παρασάγγας από τον αγνό και αξιόπιστο πατριωτισμό των θυσιών, της ταπεινότητας, της σκληρής δουλειάς, του δεσμευτικού ριζοσπαστικού προγράμματος, της συνέπειας και της σοβαρής προετοιμασίας. “Εθνοσωτήρες” που πουλάνε μια εθνική δημαγωγία, η οποία αποφεύγει να θίξει τις δομές της εθνικής εξάρτησης και υποτέλειας ούτε την παρασιτική ξενόδουλη ολιγαρχία που απομυζά τον τόπο. “Εθνοσωτήρες” που δε θέλουν να θίξουν την ΝΑΤΟφροσύνη, την ευρωλαγνεία, την γερμανοαμερικανοκρατία και τον εμμονικό αντιρωσισμό και αρκούνται σε ρητορικές φωνασκίες του αέρα.
΄Αβουλοι και μοιραίοι οι Έλληνες απορούν , πως φτάσαμε ως εδώ στο τελευταίο ίσως σκαλί του κακού , όπως απορούσαν αιώνες κάτω από τον οθωμανικό ζυγό για την εξευτελιστική υποταγή τους .
Ελπίζουν , ίσως , μέσα τους ότι πλησιάζει κάπου ξανά το νέο σύγχρονο ΄21 . Πώς κάπου κάποιοι έχουν ήδη ιδρύσει την νέα Φιλική Εταιρεία και πως έρχεται η στιγμή που οι νέοι Φιλικοί θα τους προσεγγίσουν και θα φουντώσουν μέσα τους το πνεύμα της μάχης και της αισιοδοξίας .
Δεν ξέρουν , δεν θέλουν ίσως να ξέρουν , ότι οι Φιλικοί που περιμένουν είναι δίπλα τους . Τους έχουν ήδη πλησιάσει πολλάκις. Κάνουν , όμως , ότι δεν τους γνωρίζουν και κλείνουν τ΄αυτιά τους στο κάλεσμα τους και τους αποδιώχνουν . Διότι οι ίδιοι δεν θέλουν , δεν είναι έτοιμοι και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι κανένας σπόρος δεν φυτρώνει όταν το χωράφι είναι χέρσο και όχι οργωμένο .
Ας οργώσουμε το χωράφι μας , ας πετάξουμε τις πέτρες του και ας σκάψουμε τούτες τις ώρες της έσχατης παρακμής για να βγάλουμε στην επιφάνεια αρχές , αξίες και γενναίες παρακαταθήκες που κράτησαν αιώνες , παρά τις φρικτές δοκιμασίες , την λαμπρότητα, την γενναιότητα , το θάρρος και την αξιοπρέπεια σε αυτόν τον τόπο .
Θέλει αρετήν , θυσία και τόλμην η ελευθερία ! Αυτά μας λείπουν, αυτά χρειαζόμεθα ! Μία νέα επανάσταση του 2021 !
