Από το 1960 οι ΗΠΑ είχαν επιβάλει εμπάργκο κατά της Κούβας, στέλνοντας τις διπλωματικές τους επαφές στα τάρταρα!
Όταν ο Φιντέλ Κάστρο ανέλαβε τα ηνία στη διακυβέρνηση της Κούβας το 1959, οι Αμερικανοί, μεθοδευμένα και κάτω από άγριες οικονομικές συνθήκες, διολίσθησαν σε πρωτόγνωρο ιστορικό χαμηλό τις διπλωματικές σχέσεις τους με το Νησί, πλήρως ενταγμένες στο ψυχροπολεμικό κλίμα της εποχής! Κι όλα αυτά, παρά το γεγονός, ότι λίγους μόλις μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας στην Κούβα, ο Φιντέλ Κάστρο επισκέφθηκε την Ουάσιγκτον (Απρίλιος του 1959) για να καταθέσει στεφάνι στα μνημεία τόσο του Λίνκολν όσο και του Τζέφερσον.
Η αγροτική μεταρρύθμιση της 17ης Μαΐου του 1959, της κυβέρνησης Κάστρο, έφερε την ανακούφιση στους Κουβανούς ακτήμονες κι έθιξε καίρια τα συμφέροντα των Αμερικανικών Εταιριών που κατείχαν το 90% των μεγάλων κτημάτων της Κούβας, ειδικά στον τομέα της ζάχαρης. Στις αρχές του 1960, είχαν αρχίσει να ωριμάζουν στις Η.Π.Α. τα σχέδια ανατροπής του Κάστρο και στις 4 Μαρτίου του 1960, οι Αμερικανικές Μυστικές Υπηρεσίες, προκάλεσαν έκρηξη στο Γαλλικό φορτηγό “Λα Κούμπρε”, το οποίο μετέφερε πυρομαχικά, ανατινάζοντάς το στο λιμάνι της Αβάνας με εκατοντάδες νεκρούς. Η έκρηξη αποτέλεσε ταυτόχρονα προειδοποίηση… προς την Κουβανική Ηγεσία, η οποία είχε δεχτεί τον Φεβρουάριο τον αντιπρόεδρο της Σοβιετικής Κυβέρνησης Αναστάς Μικογιάν και είχε υπογράψει μαζί του τις πρώτες εμπορικές συμφωνίες. Στις 11 Μαΐου οι Ηνωμένες Πολιτείες διέκοψαν την παροχή τεχνικής βοήθειας προς την Κούβα, όμως ο Κάστρο απάντησε με υπογραφή νέας εμπορικής συμφωνίας με την Ε.Σ.Σ.Δ. στις 18 Ιουνίου.
Στις 6 Ιουλίου η Ουάσινγκτον διέκοψε κάθε εισαγωγή Κουβανικής ζάχαρης (τα έσοδα από την πώληση της οποίας αποτελούσαν το 80% του Κουβανικού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος) ενώ ταυτόχρονα, τα διυλιστήρια της Τέξακο, της Στάνταρντ Όιλ και της Σελ στην Κούβα, αρνήθηκαν να διυλίσουν Σοβιετικό πετρέλαιο, που μόλις είχε αφιχθεί στο νησί. Ο Κάστρο αρνήθηκε να υποκύψει. Εθνικοποίησε αμέσως τα διυλιστήρια και χωρίς να χάσει χρόνο προχώρησε στην εθνικοποίηση και όλων των μεγάλων επιχειρήσεων. Από τον Αύγουστο έως τον Οκτώβριο του 1960 εθνικοποιήθηκαν 192 Αμερικανικές επιχειρήσεις. Εθνικοποιούνται τα διυλιστήρια πετρελαίου, η ηλεκτρική και τηλεφωνική εταιρεία και 36 κέντρα ζάχαρης (όλα ιδιοκτησίες Αμερικανικών Εταιριών).
Στο μεταξύ μία δεύτερη μετάβαση και παραμονή του Φιντέλ Κάστρο στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο, με αφορμή τις εργασίες της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε., τον έπεισε ότι οι Η.Π.Α. ετοίμαζαν εισβολή στην Κούβα. Το ίδιο βράδυ της επιστροφής του από τις Η.Π.Α., στις 28 Σεπτεμβρίου του 1960, ο Φιντέλ Κάστρο ανακοίνωσε την ίδρυση των Επιτροπών Υπεράσπισης της Επανάστασης, στις οποίες κατατάχθηκε το σύνολο σχεδόν του Κουβανικού λαού που μπορούσε να φέρει όπλα. Στις 14 Οκτωβρίου ο Κάστρο προχώρησε στην επισημοποίηση των εθνικοποιήσεων, ενώ στις 19 του ίδιου μήνα ο Λευκός Οίκος επέβαλλε ολοκληρωτικό εμπάργκο εξαγωγών προς την Κούβα.
Το εμπάργκο κατά της Κούβας ενισχύθηκε με ειδικούς νόμους, όπως ο νόμος “για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κούβα” του 1992 και ο νόμος Χελμς-Μπάρτον του 1996. Το 1996, το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών ψήφισε το νόμο Χελμς-Μπάρτον, ο οποίος περιόρισε ακόμα περισσότερο τους πολίτες των Η.Π.Α. από την επιχειρηματική δραστηριότητα στην Κούβα. Το 1999, ο Μπιλ Κλίντον διεύρυνε το εμπάργκο ακόμα περισσότερο, απαγορεύοντας τις ξένες θυγατρικές των Αμερικανικών Επιχειρήσεων να έχουν συναλλαγές με την Κούβα.
Το διπλωματικό αδιέξοδο ΗΠΑ και Κούβας έχει επιβιώσει 10 Αμερικανών Προέδρων, μιας αποτυχημένης εισβολής και μιας πυραυλικής κρίσης…
Η Επανάσταση ήταν αίσθηση μιας στιγμής. Η αίσθηση του ν’ αλλάξεις όλα όσα έπρεπε ν’ αλλάξουν. Μέσα σ’ αυτά τα πενήντα χρόνια κατάφερε το πιο σημαντικό: όλοι οι πολίτες ν’ αντιμετωπίζονται και ν’ αντιμετωπίζουν τους άλλους σαν ανθρώπινα όντα! Κατάφερα να υπερασπιστεί αξίες, ηθικές αρχές και να εδραιώσει την ενότητα και την ανεξαρτησία της και, όπως είχε πει και ο πρωτομάστορας της Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο: «Παλέψαμε με βαθιά πίστη ό,τι δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο ικανή να νικήσει τη δύναμη της αλήθειας και των ιδεών».
