Η επέτειος των διακοσίων χρόνων από την κήρυξη της Επανάστασης, τη στιγμή μάλιστα που μας βρίσκει -ως Ελλάδα και ως Ελληνισμό- σε βαθιά κρίση και παρακμή, ας αποτελέσει αφορμή να αναλογιστούμε πώς φτάσαμε στα σημερινά μας χάλια. Πώς από την Παλιγεννεσία, το έπος του ’21 που γονάτισε την Οθωμανική Αυτοκρατορία και συγκλόνισε τον κόσμο, φτάσαμε να κάνουμε το κράτος που προέκυψε άθλιο προτεκτοράτο, χρεοκοπημένο ηθικά, πολιτικά και οικονομικά. Πώς το κράτος αυτό, παρά τους αγώνες και τις θυσίες αμέτρητων γενναίων Ελλήνων, απέτυχε τελικά να γίνει ανεξάρτητο και κυρίαρχο, απέτυχε να υπερασπιστεί την κοινωνία και τον πολιτισμό μας.
> Μόνο αν τολμήσουμε να τα ξαναδούμε όλα από την αρχή, δίχως φόβο και πάθος, με γνώμονα τον Λόγο, τη συνείδησή μας, την αγάπη για την Ελλάδα αλλά και την ακριβή γνώση που αποκτήσαμε, ως λαός και ως έθνος, μέσα από τα πολλά παθήματα και αμαρτήματά μας, υπάρχει ελπίδα να αξιωθούμε να κάνουμε ξανά το θαύμα. Γιατί όπως το ’21 και το ’40 έτσι και τώρα καλούμαστε να αντισταθούμε και να κατισχύσουμε έναντι υπέρτερου αντιπάλου, υπό την προϋπόθεση πάντα ότι θα καταφέρουμε να υπερισχύσουμε του κακού μας εαυτού.
>
> Έφτασε η ώρα να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας. Να διαχωρίσουμε ως πολίτες τη θέση μας από τα κόμματα και τις ηγεσίες -από το πολιτικό σύστημα συνολικά- που αποτελούν την καρδιά του προβλήματος γιατί, ενώ θα έπρεπε να είναι τα ‘κλειδιά’ της λύσης των προβλημάτων της κοινωνίας, είναι αντιθέτως τα ‘όργανα’ που τα παροξύνουν και τα καθιστούν ανεπίλυτα. Παραφράζοντας τον Κλεμανσώ, που μιλούσε για τον πόλεμο και τους στρατηγούς, είναι ώριμες οι συνθήκες σήμερα για να πούμε ότι η Πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να επαφίεται -να την αφήνουμε- στους πολιτικούς. Αυτό ισχύει σε παγκόσμια κλίμακα αλλά μας αφορά πρωτίστως εμάς τους Έλληνες που αντιμετωπίζουμε, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, υπαρξιακές απειλές τις οποίες κόμματα και κυβερνήσεις είναι αποδεδειγμένα ανίκανες να διαχειριστούν.
>
> Τα αίτια του σημερινού αδιεξόδου είναι βαθιά ριζωμένα στην Ιστορία και τη Γεωγραφία μας. Για να περιοριστούμε στη νεώτερη εποχή, ας αναλογιστούμε ότι η Επανάσταση και η ίδρυση της Ελλάδας ως κράτους συνέβησαν την εποχή της παλινόρθωσης των μοναρχιών στην Ευρώπη μετά τους ναπολεόντιους πολέμους, την εποχή της αποικιοκρατίας και του πρώϊμου ιμπεριαλισμού, σε μιά περιοχή στρατηγικής σημασίας για την παγκόσμια κυριαρχία. Μόνο έτσι μπορούμε να καταλάβουμε το ‘περιβάλλον’ μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε -όπως ‘αναπτύχθηκε’- το κράτος και κατ’ επέκταση η κοινωνία. Ο Λόρδος Λάϊονς, ο δεύτερος πρέσβης
>
> της Μεγάλης Βρετανίας στην Ελλάδα και μετέπειτα Υπουργός των Εξωτερικών, σε μια αγόρευσή του στη Βουλή των Κοινοτήτων με θέμα την Ελλάδα, δήλωσε
> επιγραμματικά ότι «μια ανεξάρτητη Ελλάδα είναι αδιανόητη (unthinkable)» και ότι η Ελλάδα «θα είναι είτε Ρώσικη είτε Βρετανική», για να συμπληρώσει αμέσως «και Ρώσικη δεν μπορεί να είναι», εννοώντας βεβαίως ότι δεν μπορούν να επιτρέψουν κάτι τέτοιο αν θέλουν να διατηρήσουν την παγκόσμια κυριαρχία, όπως τουλάχιστον την εννοούσαν…
> Τα υπόλοιπα ακολούθησαν περίπου νομοτελειακά: οικονομική και πολιτική εξάρτηση και έλεγχος της χώρας μέσω δανείων, διαφθοράς της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος, εξοντωτικών στρατιωτικών δαπανών, απανωτών χρεοκοπιών και διεθνών οικονομικών ελέγχων, διχασμών, δικτατοριών, πολέμων, εμφυλίων, κατοχών και καταστροφών, με γαλλο-ιταλο-γερμανικές ‘εμπλοκές’, με αγγλο-ρωσσικά και αγγλο-αμερικανικά ‘πρωτόκολλα παράδοσης-παραλαβής’ της χώρας μας -επίσημα ή ανεπίσημα αλλά πάντα ουσιαστικά- που όρισαν τη μοίρα της στη σύγχρονη εποχή. Δεν λέω ‘σφράγισαν’ γιατί βλέπω, σε πείσμα της ‘εικόνας’ που κυριαρχεί, αυτής που προβάλλουν τα μέσα κυριαρχίας, τα μέσα που χρηματοδοτούνται και υπηρετούν αυτούς που κυριαρχούν, βλέπω μια Ελλάδα που αντιστέκεται, μια Ελλάδα που επιμένει.
>
> Αυτή είναι η δική μου Ελλάδα.
> Η χιλιοπροδομένη.
> Η Ελλάδα του μόχθου και του καημού.
> Η Ελλάδα του ονείρου και του αναστεναγμού.
> Η Ελλάδα των παθών και του ξενιτεμού.
> Η Ελλάδα ένσαρκη και λαβωμένη.
> Η Ελλάδα αθάνατη, ιδεατή.
> Η Ελλάδα του Μάνου και του Μίκη
> του Ρίτσου, του Σεφέρη, του Ελύτη.
>
> Αυτή είναι η Ελλάδα που πρέπει να ζήσει!
> Αυτή την Ελλάδα θέλουμε και χρειαζόμαστε, όχι μόνο οι ομιλούντες τη γλώσσα μας αλλά όλοι οι λαοί της Δύσης και της Ανατολής.
> Γι’ αυτό δεν έχουμε επιλογή άλλη παρά να πολεμήσουμε!
> Δεν έχουμε επιλογή άλλη παρά να νικήσουμε!
